Skortur þeirra - Skömmin okkar! Páll Valur Björnsson skrifar 22. janúar 2016 13:28 Þann 20. janúar sl. kynnti Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna á Íslandi, UNICEF, skýrslu sína um stöðu barna hér á landi. Niðurstöðurnar eru sláandi. Í skýrslunni kemur fram að hlutfall þeirra barna sem líða skort á Íslandi hefur rúmlega tvöfaldast frá árinu 2009. Það ár liðu 4,0% barna skort en árið 2014 var það hlutfall komið upp í 9,1%. Samkvæmt þessu líða meira en 6000 börn efnislegan skort hér á landi og af þeim þurfa tæplega 1.600 börn að þola verulegan skort. Hlutfall barna sem líða verulegan skort hefur þrefaldast frá árinu 2009 og er nú 2,4%. Hvað finnst okkur um þetta?! Er það ásættanlegt að í velmegunarsamfélaginu okkar skuli meira en 6000 börn lifa við skort á efnislegum gæðum og alvarlega mismunun og fara á mis við margvísleg tækifæri sem öðrum börnum bjóðast og finnst sjálfsögð? Nei, auðvitað ekki! Þetta er stórmál og til háborinnar skammar fyrir okkur öll og alveg sérstaklega okkur sem sitjum á Alþingi og þjóðin hefur treyst til að fara með vald og almannafé fyrir sína hönd. Það ætti ekki að þurfa að minna íslensk stjórnvöld á það sí og æ að þau hafa skuldbundið sig til að virða Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna. En því miður er það raunin. Og það ætti enn síður að þurfa að minna íslensk stjórnvöld á að Barnasáttmálinn var m.a.s gerður að íslenskum lögum árið 2013. Þessi mikilvægi mannréttindasamningur hefur það meginmarkmið að tryggja börnum góð og jöfn tækifæri til að njóta lífsins, ná þroska og nýta hæfileika sína. Sýna tölur um fjölda barna á Íslandi, sem þurfa að þola skort, til að við séum að standa við þær skyldur okkar? Nei, að sjálfsögðu ekki. En ég er sannfærður um að íslenska þjóðin vill að íslensk stjórnvöld taki Barnasáttmálann mjög alvarlega og það sem þar segir um skyldur þeirra til forgangsraða í þágu barna. Ég veit að Íslendingar vilja alls ekki að íslensk stjórnvöld meðhöndli þennan merkilega mannréttindasamning sem marklaust plagg sem þau geyma í neðstu skúffunni í stjórnarráðinu en taka fram og blása rykið af á tyllidögum til að ganga í augun á kjósendum Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir Skoðun Katrín á Bessastaði Björn Snæbjörnsson Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Hulda eða Stoltenberg? Ögmundur Jónasson Skoðun Fremst meðal jafningja: Halla Tómasdóttir á Bessastaði Birna Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Fremst meðal jafningja: Halla Tómasdóttir á Bessastaði Birna Jónsdóttir skrifar Skoðun Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Hulda eða Stoltenberg? Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Katrín á Bessastaði Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Hvað er það sem Alþingi ber að vernda á Þingvöllum? Lára Magnúsardóttir skrifar Skoðun Öllu frelsi fylgir ábyrgð, líka tjáningarfrelsinu Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Sjá meira
Þann 20. janúar sl. kynnti Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna á Íslandi, UNICEF, skýrslu sína um stöðu barna hér á landi. Niðurstöðurnar eru sláandi. Í skýrslunni kemur fram að hlutfall þeirra barna sem líða skort á Íslandi hefur rúmlega tvöfaldast frá árinu 2009. Það ár liðu 4,0% barna skort en árið 2014 var það hlutfall komið upp í 9,1%. Samkvæmt þessu líða meira en 6000 börn efnislegan skort hér á landi og af þeim þurfa tæplega 1.600 börn að þola verulegan skort. Hlutfall barna sem líða verulegan skort hefur þrefaldast frá árinu 2009 og er nú 2,4%. Hvað finnst okkur um þetta?! Er það ásættanlegt að í velmegunarsamfélaginu okkar skuli meira en 6000 börn lifa við skort á efnislegum gæðum og alvarlega mismunun og fara á mis við margvísleg tækifæri sem öðrum börnum bjóðast og finnst sjálfsögð? Nei, auðvitað ekki! Þetta er stórmál og til háborinnar skammar fyrir okkur öll og alveg sérstaklega okkur sem sitjum á Alþingi og þjóðin hefur treyst til að fara með vald og almannafé fyrir sína hönd. Það ætti ekki að þurfa að minna íslensk stjórnvöld á það sí og æ að þau hafa skuldbundið sig til að virða Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna. En því miður er það raunin. Og það ætti enn síður að þurfa að minna íslensk stjórnvöld á að Barnasáttmálinn var m.a.s gerður að íslenskum lögum árið 2013. Þessi mikilvægi mannréttindasamningur hefur það meginmarkmið að tryggja börnum góð og jöfn tækifæri til að njóta lífsins, ná þroska og nýta hæfileika sína. Sýna tölur um fjölda barna á Íslandi, sem þurfa að þola skort, til að við séum að standa við þær skyldur okkar? Nei, að sjálfsögðu ekki. En ég er sannfærður um að íslenska þjóðin vill að íslensk stjórnvöld taki Barnasáttmálann mjög alvarlega og það sem þar segir um skyldur þeirra til forgangsraða í þágu barna. Ég veit að Íslendingar vilja alls ekki að íslensk stjórnvöld meðhöndli þennan merkilega mannréttindasamning sem marklaust plagg sem þau geyma í neðstu skúffunni í stjórnarráðinu en taka fram og blása rykið af á tyllidögum til að ganga í augun á kjósendum
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun