Til hvers jafningjastuðningur við þolendur kynferðis- og heimilisofbeldis Ingibjörg Þórðardóttir skrifar 7. desember 2015 00:00 Allir þolendur ofbeldis eiga rétt á því að á þá sé hlustað, samkennd. Þeir eiga rétt á tíma til að vinna úr afleiðingunum sem ofbeldið hefur. Þeir eiga rétt á aðstoð til að ná bættri líðan. Til að verða heilli manneskjur. Að geta gengið í gegnum lífið án þess að bera skömmina og sektarkenndina, sem í raun er gerandans. Án þess að bera ótta til annars fólks. Allir þolendur eiga rétt á að geta gengið í gegnum lífið með fullu sjálfstraustu og virðinu fyrir sjálfu sér. Rétt á að vita að tilfinningar þeirra eru eðlilegar afleiðingar af óeðlilegu ástandi. Afleiðingar þess að önnur manneskja ákvað að beita þau ofbeldi. Allir þolendur ofbeldis eiga líka ekki bara rétt á, heldur hafa beinlínis þörf fyrir, að vita að þeir séu ekki einir. Ekki einir um að hafa upplifað ofbeldið eða einir um að hafa allar þessar erfiðu og óútskýranlegu tilfinningar. Tilfinningar sem eru svo bara alls ekki óútskýranlegar heldur mjög algengar meðal þeirra sem beittir hafa verið ofbeldi. Hvernig er hægt að tryggja öllum þolendum þá þjónustu sem þeir þurfa og eiga rétt á? Það er hægt með því að bjóða mismunandi þjónustu og þjónustu sem er þolendum að kostnaðarlausu. Hluti af þjónustu við þolendur fer fram hjá félagsþjónustu sveitarfélaga, innan heilbrigðiskerfisins og á einkastofum ýmissa fagaðila. Hluti af þjónustu við þolendur fer svo fram hjá samtökum eins og t.d. Aflinu, Sólstöfum, Drekaslóð og Stígamótum þar sem eingöngu er unnið út frá því að þolendur komi inn til samtakanna sem jafningjar þeirra sem þar starfa, óháð menntun starfsmanna sem getur verið af ýmsum toga. Flestir sem sinna ráðgjöf hjá þessum samtökum hafa sjálfir þá reynslu að hafa glímt við afleiðingar ofbeldis, unnið sig í gegnum þær og öðlast þjálfun í því að geta verið öðrum þolendum samferða í gegnum það ferli sem þeirra bíður. Þessi aðstoð við þolendur er gríðarlega mikilvægt verkfæri sem margir geta ekki verið án til þess að skilja sjálfa(n) sig til fulls. Skilja og virkilega finna að afleiðingarnar eru ekki bara sjúkdómsgreining heldur afleiðingar af óeðlilegu ástandi. Á hverju ári leita hundruð einstaklinga til slíkra samtaka og fá bætta líðan. Sumir hafa leitað til ýmissa fagaðila áður og unnið með þunglyndi, kvíða, félagsfælni og ýmsa aðra hluti en hafa jafnvel aldrei talað um ofbeldið þar. Hafa aldrei farið að rótinni heldur eingöngu unnið með sjúkdómseinkennin. Það er í sjálfu sér frábært og nauðsynlegt en það er ekki nóg. Þess vegna er jafningjastuðningur líka nauðsynlegur. Hann er nauðsynlegur vegna þess að hann hjálpar þolendum að skilja að þeir eru hluti af hópi sem þekkir tilfinningar þeirra og líðan af eigin raun. Hópi sem ekki lítur á afleiðingarnar sem neitt annað en nákvæmlega það, afleiðingar. Stöndum vörð um vellíðan allra í samfélaginu og tryggjum þolendum þá þjónustu sem þeim er nauðsynleg til að ná því sjálfstrausti og þeirri sjálfsvirðingu sem þeir eiga skilið. Tryggjum fjölbreytta þjónustu öllum þolendum til handa, hvar sem er á landinu.Þessi grein er hluti af 16 daga átaki gegn kynbundnu ofbeldi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Sjá meira
Allir þolendur ofbeldis eiga rétt á því að á þá sé hlustað, samkennd. Þeir eiga rétt á tíma til að vinna úr afleiðingunum sem ofbeldið hefur. Þeir eiga rétt á aðstoð til að ná bættri líðan. Til að verða heilli manneskjur. Að geta gengið í gegnum lífið án þess að bera skömmina og sektarkenndina, sem í raun er gerandans. Án þess að bera ótta til annars fólks. Allir þolendur eiga rétt á að geta gengið í gegnum lífið með fullu sjálfstraustu og virðinu fyrir sjálfu sér. Rétt á að vita að tilfinningar þeirra eru eðlilegar afleiðingar af óeðlilegu ástandi. Afleiðingar þess að önnur manneskja ákvað að beita þau ofbeldi. Allir þolendur ofbeldis eiga líka ekki bara rétt á, heldur hafa beinlínis þörf fyrir, að vita að þeir séu ekki einir. Ekki einir um að hafa upplifað ofbeldið eða einir um að hafa allar þessar erfiðu og óútskýranlegu tilfinningar. Tilfinningar sem eru svo bara alls ekki óútskýranlegar heldur mjög algengar meðal þeirra sem beittir hafa verið ofbeldi. Hvernig er hægt að tryggja öllum þolendum þá þjónustu sem þeir þurfa og eiga rétt á? Það er hægt með því að bjóða mismunandi þjónustu og þjónustu sem er þolendum að kostnaðarlausu. Hluti af þjónustu við þolendur fer fram hjá félagsþjónustu sveitarfélaga, innan heilbrigðiskerfisins og á einkastofum ýmissa fagaðila. Hluti af þjónustu við þolendur fer svo fram hjá samtökum eins og t.d. Aflinu, Sólstöfum, Drekaslóð og Stígamótum þar sem eingöngu er unnið út frá því að þolendur komi inn til samtakanna sem jafningjar þeirra sem þar starfa, óháð menntun starfsmanna sem getur verið af ýmsum toga. Flestir sem sinna ráðgjöf hjá þessum samtökum hafa sjálfir þá reynslu að hafa glímt við afleiðingar ofbeldis, unnið sig í gegnum þær og öðlast þjálfun í því að geta verið öðrum þolendum samferða í gegnum það ferli sem þeirra bíður. Þessi aðstoð við þolendur er gríðarlega mikilvægt verkfæri sem margir geta ekki verið án til þess að skilja sjálfa(n) sig til fulls. Skilja og virkilega finna að afleiðingarnar eru ekki bara sjúkdómsgreining heldur afleiðingar af óeðlilegu ástandi. Á hverju ári leita hundruð einstaklinga til slíkra samtaka og fá bætta líðan. Sumir hafa leitað til ýmissa fagaðila áður og unnið með þunglyndi, kvíða, félagsfælni og ýmsa aðra hluti en hafa jafnvel aldrei talað um ofbeldið þar. Hafa aldrei farið að rótinni heldur eingöngu unnið með sjúkdómseinkennin. Það er í sjálfu sér frábært og nauðsynlegt en það er ekki nóg. Þess vegna er jafningjastuðningur líka nauðsynlegur. Hann er nauðsynlegur vegna þess að hann hjálpar þolendum að skilja að þeir eru hluti af hópi sem þekkir tilfinningar þeirra og líðan af eigin raun. Hópi sem ekki lítur á afleiðingarnar sem neitt annað en nákvæmlega það, afleiðingar. Stöndum vörð um vellíðan allra í samfélaginu og tryggjum þolendum þá þjónustu sem þeim er nauðsynleg til að ná því sjálfstrausti og þeirri sjálfsvirðingu sem þeir eiga skilið. Tryggjum fjölbreytta þjónustu öllum þolendum til handa, hvar sem er á landinu.Þessi grein er hluti af 16 daga átaki gegn kynbundnu ofbeldi.
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun