Hvað ber að varast? Sara Dögg skrifar 27. nóvember 2015 07:00 Hvað ber að varast þegar sett eru samræmd viðmið um frammistöðu barna í námi? Umræðan hingað til hefur mér fundist einkennast af hræðslu og ótta við yfirtöku skimana og samræmdar viðmiðanir um árangur. Væntanlega þá á kostnað þess skapandi og fjölbreytta skólastarfs sem við höfum mikla trú á að sé verðugt umhverfi fyrir börn að nema, þroskast í og ekki síst til þess að efla sjálfsmynd og sjálfstæði, kraft og þor til gagnlegra verka þegar út í samfélagið er komið.Kennarar eru fagfólk Ég trúi því og treysti að ef fagleg sýn hvers einstaks kennara er beitt og markviss þá trufla samræmd viðmið um frammistöðu ekki – heldur miklu frekar létta undir með kennurum og þeirri vinnu sem námsmatsvinna er. Vissulega er mikilvægt að þau viðmið sem fyrir liggja séu réttmæt og mælingar þjóni þeim tilgangi að gera betur í dag en í gær.Endurgjöf og námsmat Allt er gott í hófi og varast ber öfgar í báðar áttir. Ég átta mig ekki á því hvers vegna kennarastéttin ætti að hræðast markvissa endurgjöf á starfshætti sína og þátttöku í innra mati sem að einhverju leyti byggir á viðmiðum hvort heldur sem er samræmdum eða innanhússviðmiðum. Reynsla mín hefur einmitt sýnt að kennarar kalla eftir fjölbreyttri endurgjöf á störf sín til þess að geta metið styrkleika sína gagnvart viðfangsefninu hverju sinni. Ekki má misskilja mig þannig að frammistaða kennara sé hlutur sem hægt er með einni niðurstöðu eða afmarkaðri mælingu að nota til að dæma viðkomandi úr leik eða setja á háan stall. Við vitum öll að vinnuumhverfi kennara er flókið og margt sem hefur áhrif á einhverja eina niðurstöðu. En frammistöðumat kennara hverju sinni og endurgjöf er hvetjandi og styrkir kennara í stöðu sinni. Slíkt mat er ferli í sjálfu sér en ekki ein lokaniðurstaða. Ekkert frekar en leiðsagnarmatið sem Aðalnámsskrá kveður á um að skólar innleiði sem námsmatsleið fyrir börn. Þannig er markmiðið ávallt að gera betur í dag en í gær. Því finnst mér mikill óþarfi að hugsa viðmið og skimanir sem svo ógnvænlegt eða flókið fyrirbæri að það muni taka allt frumkvæði frá kennurum. Kennarastéttin kann sitt fag og í því felst að hafa sterka skoðun og einbeittan vilja til faglegra verka í starfi. Viðmið að handan eiga ekki að mínu mati að skerða þá vitund kennarans.Hugsun út fyrir rammann skiptir máli Ég hef mögulega óvenjulega reynslu af skólastarfi þar sem á degi hverjum var verið að fara ótroðnar slóðir um margt og með stöðugan fókus á að gera betur í dag en í gær með gæði fagstarfs í fyrirrúmi þar sem metnaður var mikill fyrir því að mæta nýjungum í nýrri Aðalnámsskrá og um leið að fanga þá stefnu sem skólinn stóð fyrir. Allt kostar þetta vinnu. Slík vinna gerir þá kröfu að farið sé út fyrir rammann í allri hugsun og ný tækifæri nýtt til að nálgast börn og menntun þeirra með ólíkum leiðum en ávallt þannig að líðan, geta og þroski barnsins sé í fyrsta sæti. Allt þetta er mikill vandi og eflaust skapast hræðslan um samræmd viðmið einmitt um það að við það gefist kraftmiklir kennarar upp á því að setja metnað sinn í skapandi kennsluhætti ef einhverjar tölur á blaði verða það sem skiptir öllu máli. En þar held ég að fólki skjátlist. Kennarar hafa alla burði til þess að halda áfram að vinna metnaðarfullt starf, þar sem sköpun og frumleiki er í fyrirrúmi – slík nálgun ýtir undir betri námsárangur. Því ef barni líður vel og er búið þannig öryggi í skólanum sínum að það leggur sig fram og tekst á við veikleika sína með styrkleikum sínum þá er engu að kvíða. Áfram veginn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Misskiljum ekki neitt Jón Helgi Björnsson Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Uppalendur bera mikla ábyrgð Fastir pennar Ráðherra Kári Stefánsson Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Skoðun Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Sjá meira
Hvað ber að varast þegar sett eru samræmd viðmið um frammistöðu barna í námi? Umræðan hingað til hefur mér fundist einkennast af hræðslu og ótta við yfirtöku skimana og samræmdar viðmiðanir um árangur. Væntanlega þá á kostnað þess skapandi og fjölbreytta skólastarfs sem við höfum mikla trú á að sé verðugt umhverfi fyrir börn að nema, þroskast í og ekki síst til þess að efla sjálfsmynd og sjálfstæði, kraft og þor til gagnlegra verka þegar út í samfélagið er komið.Kennarar eru fagfólk Ég trúi því og treysti að ef fagleg sýn hvers einstaks kennara er beitt og markviss þá trufla samræmd viðmið um frammistöðu ekki – heldur miklu frekar létta undir með kennurum og þeirri vinnu sem námsmatsvinna er. Vissulega er mikilvægt að þau viðmið sem fyrir liggja séu réttmæt og mælingar þjóni þeim tilgangi að gera betur í dag en í gær.Endurgjöf og námsmat Allt er gott í hófi og varast ber öfgar í báðar áttir. Ég átta mig ekki á því hvers vegna kennarastéttin ætti að hræðast markvissa endurgjöf á starfshætti sína og þátttöku í innra mati sem að einhverju leyti byggir á viðmiðum hvort heldur sem er samræmdum eða innanhússviðmiðum. Reynsla mín hefur einmitt sýnt að kennarar kalla eftir fjölbreyttri endurgjöf á störf sín til þess að geta metið styrkleika sína gagnvart viðfangsefninu hverju sinni. Ekki má misskilja mig þannig að frammistaða kennara sé hlutur sem hægt er með einni niðurstöðu eða afmarkaðri mælingu að nota til að dæma viðkomandi úr leik eða setja á háan stall. Við vitum öll að vinnuumhverfi kennara er flókið og margt sem hefur áhrif á einhverja eina niðurstöðu. En frammistöðumat kennara hverju sinni og endurgjöf er hvetjandi og styrkir kennara í stöðu sinni. Slíkt mat er ferli í sjálfu sér en ekki ein lokaniðurstaða. Ekkert frekar en leiðsagnarmatið sem Aðalnámsskrá kveður á um að skólar innleiði sem námsmatsleið fyrir börn. Þannig er markmiðið ávallt að gera betur í dag en í gær. Því finnst mér mikill óþarfi að hugsa viðmið og skimanir sem svo ógnvænlegt eða flókið fyrirbæri að það muni taka allt frumkvæði frá kennurum. Kennarastéttin kann sitt fag og í því felst að hafa sterka skoðun og einbeittan vilja til faglegra verka í starfi. Viðmið að handan eiga ekki að mínu mati að skerða þá vitund kennarans.Hugsun út fyrir rammann skiptir máli Ég hef mögulega óvenjulega reynslu af skólastarfi þar sem á degi hverjum var verið að fara ótroðnar slóðir um margt og með stöðugan fókus á að gera betur í dag en í gær með gæði fagstarfs í fyrirrúmi þar sem metnaður var mikill fyrir því að mæta nýjungum í nýrri Aðalnámsskrá og um leið að fanga þá stefnu sem skólinn stóð fyrir. Allt kostar þetta vinnu. Slík vinna gerir þá kröfu að farið sé út fyrir rammann í allri hugsun og ný tækifæri nýtt til að nálgast börn og menntun þeirra með ólíkum leiðum en ávallt þannig að líðan, geta og þroski barnsins sé í fyrsta sæti. Allt þetta er mikill vandi og eflaust skapast hræðslan um samræmd viðmið einmitt um það að við það gefist kraftmiklir kennarar upp á því að setja metnað sinn í skapandi kennsluhætti ef einhverjar tölur á blaði verða það sem skiptir öllu máli. En þar held ég að fólki skjátlist. Kennarar hafa alla burði til þess að halda áfram að vinna metnaðarfullt starf, þar sem sköpun og frumleiki er í fyrirrúmi – slík nálgun ýtir undir betri námsárangur. Því ef barni líður vel og er búið þannig öryggi í skólanum sínum að það leggur sig fram og tekst á við veikleika sína með styrkleikum sínum þá er engu að kvíða. Áfram veginn.
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar