Battavöllur – menningarlegt fyrirbæri? Anna Margrét Ólafsdóttir skrifar 17. apríl 2014 07:00 Í mínum skóla gerast margir góðir hlutir, ekki síst vegna þess að í honum er Hjallastefnan. Á hverjum degi er unnið að lýðræði, jafnrétti, samvinnu, kærleika, virðingu, upplýsingatækni, íslensku, stærðfræði og mörgu öðru. Ég skrifa þessar línur því jafnrétti kynjanna er mér hugleikið og mikilvægt, því vil ég fara nánar í þann ágæta þátt í mínu skólastarfi. Eitt dæmi sem sýnir að unnið sé að því í mínum skóla er battavöllurinn. Ferhyrningur með gervigrasi og tveimur mörkum. Oft notað til að iðka knattspyrnu – sumir myndu jafnvel ganga svo langt og segja: „iðka þá listgrein sem knattspyrnan er“ (látum það liggja á milli hluta). Í mínum huga og í menningu barna er þetta nefnilega ekki bara ferhyrningur þar sem mögulegt er að spila knattspyrnu. Ó, nei – þetta er miklu stærra og viðameira mál þessi blessaði völlur. Hann er orðinn að menningarlegu fyrirbæri! Og nú verð ég að rekja smá sögubrot fyrir ykkur. Fyrir sirka tveimur árum fengum við þennan völl eftir ítrekaðar óskir og fyrirspurnir barnanna í skólanum. Gleðin var þvílík þegar hann loksins kom að allt ætlaði hreinlega um koll að keyra. Nú væri sko hægt að spila fótbolta í hvaða veðri sem er og helst mikið af honum (snjór, frost og stormur er ekki fyrirstaða í mínum skóla). Nú verðið þið að sjá aðeins fyrir ykkur hvernig þetta hefur verið. Hvað sjáið þið fyrir ykkur? Drengi þyrpast á völlinn í litríkum takkaskóm? Laukrétt! Stúlkur í litríkum takkaskóm? Laukrétt! Þær voru færri – vissulega en þessi völlur hafði og hefur gífurlegt aðdráttarafl.Allt án uppáþrengingar Í mínum skóla er nefnilega val tvisvar sinnum á dag í 30 mínútur í senn. Þá hafa börnin um nokkra úrvalskosti að velja – hvað þau vilji gera. Einn kosturinn er útisvæði, þar skiptast kennarar á að vera með viðbragð spretthlaupara ef eitthvað kemur upp á, hafa samningatækni færustu lögfræðinga, faðm á við skógarbirni og vökul augu arnarins. Allt án uppáþrengingar að sjálfsögðu því þetta er frjálsi tími barnanna. Allir vildu á völlinn fara og nú mátti samningatæknin ekki bregðast okkur. Við sáum þó fljótt að stúlkur sem æfðu fótbolta voru ívið færri en drengirnir og þær áttu það til að gefa völlinn frá sér og voru hreinlega ekki alltaf nógu fljótar að koma og taka sér stöðu á vellinum til að panta hann. En hvað – geta þau ekki bara spilað saman? Jú, jú, það var nú aldeilis gert en aftur – við sáum kynjaskipt lið, hallað var á stúlkur og þær fengu ekki sendingar til sín og bara fengu ekki að njóta sín! Fúlt! Næsta ráð var að skipta vellinum á milli barnanna. Fyrst fá 10 ára stúlkur völlinn, næst 11 ára og svo 12 ára. Það kerfi rúllar í eina viku og næstu viku taka drengirnir við sama kerfi. Hér sáum við fljótt galla á gjöf Njarðar. Nefnilega að stúlkur ákváðu að vera „góðar“ við vini sína og gefa þeim völlinn eftir. „Æ, við nennum ekkert að spila fótbolta hvort eð er.“Eignin gerð heilög Í næsta skrefi var eign vallarins gerð heilög og við það sá ég nokkuð stórmerkilegt! Stúlkurnar valdefldust! Enginn mátti láta öðrum völlinn eftir – þó að enginn vilji vera á honum stendur hann bara auður – enginn skaði skeður – nóg flæmi er af dúnmjúku grasi í kring og það sem meira er – það má gera hvað sem er á þessum ferhyrnda gervigrasvelli! Það má liggja og horfa á skýin, fara í brennó, handahlaup, spila hörkuknattspyrnu – hvað sem er! Eftir að þessi regla var blessuð og skrifuð í skýin áttuðu margar stúlkur sig á því að þarna mátti ekki taka frá þeim þessi réttindi að nota völlinn, þær nota hann óspart og hafa svo sannarlega gaman af! Engin vinsældakaup í gegnum battavallarbrask – bara réttindi sem við eigum að gefa þeim í vöggugjöf og eiga að sjálfsögðu að vera náttúrulögmál! Áfram jafnrétti! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Í mínum skóla gerast margir góðir hlutir, ekki síst vegna þess að í honum er Hjallastefnan. Á hverjum degi er unnið að lýðræði, jafnrétti, samvinnu, kærleika, virðingu, upplýsingatækni, íslensku, stærðfræði og mörgu öðru. Ég skrifa þessar línur því jafnrétti kynjanna er mér hugleikið og mikilvægt, því vil ég fara nánar í þann ágæta þátt í mínu skólastarfi. Eitt dæmi sem sýnir að unnið sé að því í mínum skóla er battavöllurinn. Ferhyrningur með gervigrasi og tveimur mörkum. Oft notað til að iðka knattspyrnu – sumir myndu jafnvel ganga svo langt og segja: „iðka þá listgrein sem knattspyrnan er“ (látum það liggja á milli hluta). Í mínum huga og í menningu barna er þetta nefnilega ekki bara ferhyrningur þar sem mögulegt er að spila knattspyrnu. Ó, nei – þetta er miklu stærra og viðameira mál þessi blessaði völlur. Hann er orðinn að menningarlegu fyrirbæri! Og nú verð ég að rekja smá sögubrot fyrir ykkur. Fyrir sirka tveimur árum fengum við þennan völl eftir ítrekaðar óskir og fyrirspurnir barnanna í skólanum. Gleðin var þvílík þegar hann loksins kom að allt ætlaði hreinlega um koll að keyra. Nú væri sko hægt að spila fótbolta í hvaða veðri sem er og helst mikið af honum (snjór, frost og stormur er ekki fyrirstaða í mínum skóla). Nú verðið þið að sjá aðeins fyrir ykkur hvernig þetta hefur verið. Hvað sjáið þið fyrir ykkur? Drengi þyrpast á völlinn í litríkum takkaskóm? Laukrétt! Stúlkur í litríkum takkaskóm? Laukrétt! Þær voru færri – vissulega en þessi völlur hafði og hefur gífurlegt aðdráttarafl.Allt án uppáþrengingar Í mínum skóla er nefnilega val tvisvar sinnum á dag í 30 mínútur í senn. Þá hafa börnin um nokkra úrvalskosti að velja – hvað þau vilji gera. Einn kosturinn er útisvæði, þar skiptast kennarar á að vera með viðbragð spretthlaupara ef eitthvað kemur upp á, hafa samningatækni færustu lögfræðinga, faðm á við skógarbirni og vökul augu arnarins. Allt án uppáþrengingar að sjálfsögðu því þetta er frjálsi tími barnanna. Allir vildu á völlinn fara og nú mátti samningatæknin ekki bregðast okkur. Við sáum þó fljótt að stúlkur sem æfðu fótbolta voru ívið færri en drengirnir og þær áttu það til að gefa völlinn frá sér og voru hreinlega ekki alltaf nógu fljótar að koma og taka sér stöðu á vellinum til að panta hann. En hvað – geta þau ekki bara spilað saman? Jú, jú, það var nú aldeilis gert en aftur – við sáum kynjaskipt lið, hallað var á stúlkur og þær fengu ekki sendingar til sín og bara fengu ekki að njóta sín! Fúlt! Næsta ráð var að skipta vellinum á milli barnanna. Fyrst fá 10 ára stúlkur völlinn, næst 11 ára og svo 12 ára. Það kerfi rúllar í eina viku og næstu viku taka drengirnir við sama kerfi. Hér sáum við fljótt galla á gjöf Njarðar. Nefnilega að stúlkur ákváðu að vera „góðar“ við vini sína og gefa þeim völlinn eftir. „Æ, við nennum ekkert að spila fótbolta hvort eð er.“Eignin gerð heilög Í næsta skrefi var eign vallarins gerð heilög og við það sá ég nokkuð stórmerkilegt! Stúlkurnar valdefldust! Enginn mátti láta öðrum völlinn eftir – þó að enginn vilji vera á honum stendur hann bara auður – enginn skaði skeður – nóg flæmi er af dúnmjúku grasi í kring og það sem meira er – það má gera hvað sem er á þessum ferhyrnda gervigrasvelli! Það má liggja og horfa á skýin, fara í brennó, handahlaup, spila hörkuknattspyrnu – hvað sem er! Eftir að þessi regla var blessuð og skrifuð í skýin áttuðu margar stúlkur sig á því að þarna mátti ekki taka frá þeim þessi réttindi að nota völlinn, þær nota hann óspart og hafa svo sannarlega gaman af! Engin vinsældakaup í gegnum battavallarbrask – bara réttindi sem við eigum að gefa þeim í vöggugjöf og eiga að sjálfsögðu að vera náttúrulögmál! Áfram jafnrétti!
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar