Ég kaupi, þess vegna er ég Hildur Þórðardóttir skrifar 3. júlí 2014 15:32 Fyrir nokkrum öldum skrifaði Descartes: „Ég hugsa, þess vegna er ég“. Viðhorfið var einmitt að það sem aðgreinir manneskjur frá dýrum er að þær fyrrnefndu hugsa. Manneskjur nota hugann til að fara yfir atburði, draga ályktanir og afla sér þekkingar. Hugsunin sýndi þannig þroska mannsins, mótaði heimsmynd hans og var talin réttlæta yfirburðastöðu hans yfir dýrunum. Núna finnst mér að við séum að glata þessum hæfileika til að hugsa. Sjálfsmynd okkar snýst ekki lengur um hvað við hugsum, heldur hvað við kaupum. Því meira sem við höfum efni á að kaupa, því merkilegri einstaklingar erum við. Þeir sem hafa efni á að kaupa nýjustu græjurnar, nýja bíla, „glæsilegt“ húsnæði og nýtískuföt eru þar af leiðandi merkilegri en þeir sem hafa ekki efni á því. Ótti við útskúfun og höfnun drífur okkur áfram í kaupæðinu. Ef við lítum út eins og fólkið í auglýsingunum verður okkur ekki útskúfað. Við erum því ekki til vegna þess að við hugsum heldur af því að við kaupum. Ef við keyptum ekkert værum við ekki til. Neysluhyggjan er orðin öllu yfirsterkari. Þegar sjálfsmat okkar byggist á því hvað við höfum efni á að kaupa, skiptir svo miklu máli að hafa há laun. Við verðum að fá hærri laun til að standa undir þeim kröfum sem við gerum til sjálfra okkar, til að geta staðið undir þeirri sjálfsmynd sem við viljum hafa. Þess vegna þarf fólkið hærri laun og þess vegna fer fólk í verkfall. Það vill geta keypt jafnmikið og aðrir, svo það verði jafn merkilegt og aðrir. Kennarar kvarta mikið um að engin virðing sé borin fyrir menntun. Þegar sjálfsmynd samfélags byggir á því hvað við kaupum skiptir menntun engu máli. Nema kannski til að veita okkur vellaunaða vinnu. Nám er heldur einkis virði þegar það snýst bara um að læra utanbókar gamlar ályktanir annarra og bæla niður alla ástríðu. Er ekki kominn tími til að endurskoða þessa neysluhyggju og byggja okkur frekar upp innan frá? Byggja sjálfsmyndina frekar á hæfileikum okkar og styrkleikum, hugsunum, þekkingu og viðhorfum. Finna ástríðuna og elta hana. Við höfum öll mismunandi hæfileika og styrkleika og þeir eru allir jafn mikilvægir og réttháir. Við höfum líka öll ástríður. Það er bara búið að bæla þær svo markvisst niður með kerfinu að við þurfum kannski svolítið að leita. Við þurfum ekki hærri laun, við þurfum meiri sjálfstæða hugsun. Allt þetta efnislega er bara til að dreifa athygli okkar svo við förum ekki að berjast fyrir bættu samfélagi. Við þurfum að opna augun og skoða samfélagið. Viljum við að samfélagið mótist af græðgi og eiginhagsmunum eða viljum við að samhygð og kærleikur sé í forgrunni. Losum okkur við óttann og verum við sjálf. Hættum að láta eyðsluna móta sjálfsmyndina og hættum að kaupa dót sem við þurfum ekkert á að halda. Við erum stórkostleg eins og við erum, hér og nú, án alls dótsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Sjá meira
Fyrir nokkrum öldum skrifaði Descartes: „Ég hugsa, þess vegna er ég“. Viðhorfið var einmitt að það sem aðgreinir manneskjur frá dýrum er að þær fyrrnefndu hugsa. Manneskjur nota hugann til að fara yfir atburði, draga ályktanir og afla sér þekkingar. Hugsunin sýndi þannig þroska mannsins, mótaði heimsmynd hans og var talin réttlæta yfirburðastöðu hans yfir dýrunum. Núna finnst mér að við séum að glata þessum hæfileika til að hugsa. Sjálfsmynd okkar snýst ekki lengur um hvað við hugsum, heldur hvað við kaupum. Því meira sem við höfum efni á að kaupa, því merkilegri einstaklingar erum við. Þeir sem hafa efni á að kaupa nýjustu græjurnar, nýja bíla, „glæsilegt“ húsnæði og nýtískuföt eru þar af leiðandi merkilegri en þeir sem hafa ekki efni á því. Ótti við útskúfun og höfnun drífur okkur áfram í kaupæðinu. Ef við lítum út eins og fólkið í auglýsingunum verður okkur ekki útskúfað. Við erum því ekki til vegna þess að við hugsum heldur af því að við kaupum. Ef við keyptum ekkert værum við ekki til. Neysluhyggjan er orðin öllu yfirsterkari. Þegar sjálfsmat okkar byggist á því hvað við höfum efni á að kaupa, skiptir svo miklu máli að hafa há laun. Við verðum að fá hærri laun til að standa undir þeim kröfum sem við gerum til sjálfra okkar, til að geta staðið undir þeirri sjálfsmynd sem við viljum hafa. Þess vegna þarf fólkið hærri laun og þess vegna fer fólk í verkfall. Það vill geta keypt jafnmikið og aðrir, svo það verði jafn merkilegt og aðrir. Kennarar kvarta mikið um að engin virðing sé borin fyrir menntun. Þegar sjálfsmynd samfélags byggir á því hvað við kaupum skiptir menntun engu máli. Nema kannski til að veita okkur vellaunaða vinnu. Nám er heldur einkis virði þegar það snýst bara um að læra utanbókar gamlar ályktanir annarra og bæla niður alla ástríðu. Er ekki kominn tími til að endurskoða þessa neysluhyggju og byggja okkur frekar upp innan frá? Byggja sjálfsmyndina frekar á hæfileikum okkar og styrkleikum, hugsunum, þekkingu og viðhorfum. Finna ástríðuna og elta hana. Við höfum öll mismunandi hæfileika og styrkleika og þeir eru allir jafn mikilvægir og réttháir. Við höfum líka öll ástríður. Það er bara búið að bæla þær svo markvisst niður með kerfinu að við þurfum kannski svolítið að leita. Við þurfum ekki hærri laun, við þurfum meiri sjálfstæða hugsun. Allt þetta efnislega er bara til að dreifa athygli okkar svo við förum ekki að berjast fyrir bættu samfélagi. Við þurfum að opna augun og skoða samfélagið. Viljum við að samfélagið mótist af græðgi og eiginhagsmunum eða viljum við að samhygð og kærleikur sé í forgrunni. Losum okkur við óttann og verum við sjálf. Hættum að láta eyðsluna móta sjálfsmyndina og hættum að kaupa dót sem við þurfum ekkert á að halda. Við erum stórkostleg eins og við erum, hér og nú, án alls dótsins.
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar