Ég kaupi, þess vegna er ég Hildur Þórðardóttir skrifar 3. júlí 2014 15:32 Fyrir nokkrum öldum skrifaði Descartes: „Ég hugsa, þess vegna er ég“. Viðhorfið var einmitt að það sem aðgreinir manneskjur frá dýrum er að þær fyrrnefndu hugsa. Manneskjur nota hugann til að fara yfir atburði, draga ályktanir og afla sér þekkingar. Hugsunin sýndi þannig þroska mannsins, mótaði heimsmynd hans og var talin réttlæta yfirburðastöðu hans yfir dýrunum. Núna finnst mér að við séum að glata þessum hæfileika til að hugsa. Sjálfsmynd okkar snýst ekki lengur um hvað við hugsum, heldur hvað við kaupum. Því meira sem við höfum efni á að kaupa, því merkilegri einstaklingar erum við. Þeir sem hafa efni á að kaupa nýjustu græjurnar, nýja bíla, „glæsilegt“ húsnæði og nýtískuföt eru þar af leiðandi merkilegri en þeir sem hafa ekki efni á því. Ótti við útskúfun og höfnun drífur okkur áfram í kaupæðinu. Ef við lítum út eins og fólkið í auglýsingunum verður okkur ekki útskúfað. Við erum því ekki til vegna þess að við hugsum heldur af því að við kaupum. Ef við keyptum ekkert værum við ekki til. Neysluhyggjan er orðin öllu yfirsterkari. Þegar sjálfsmat okkar byggist á því hvað við höfum efni á að kaupa, skiptir svo miklu máli að hafa há laun. Við verðum að fá hærri laun til að standa undir þeim kröfum sem við gerum til sjálfra okkar, til að geta staðið undir þeirri sjálfsmynd sem við viljum hafa. Þess vegna þarf fólkið hærri laun og þess vegna fer fólk í verkfall. Það vill geta keypt jafnmikið og aðrir, svo það verði jafn merkilegt og aðrir. Kennarar kvarta mikið um að engin virðing sé borin fyrir menntun. Þegar sjálfsmynd samfélags byggir á því hvað við kaupum skiptir menntun engu máli. Nema kannski til að veita okkur vellaunaða vinnu. Nám er heldur einkis virði þegar það snýst bara um að læra utanbókar gamlar ályktanir annarra og bæla niður alla ástríðu. Er ekki kominn tími til að endurskoða þessa neysluhyggju og byggja okkur frekar upp innan frá? Byggja sjálfsmyndina frekar á hæfileikum okkar og styrkleikum, hugsunum, þekkingu og viðhorfum. Finna ástríðuna og elta hana. Við höfum öll mismunandi hæfileika og styrkleika og þeir eru allir jafn mikilvægir og réttháir. Við höfum líka öll ástríður. Það er bara búið að bæla þær svo markvisst niður með kerfinu að við þurfum kannski svolítið að leita. Við þurfum ekki hærri laun, við þurfum meiri sjálfstæða hugsun. Allt þetta efnislega er bara til að dreifa athygli okkar svo við förum ekki að berjast fyrir bættu samfélagi. Við þurfum að opna augun og skoða samfélagið. Viljum við að samfélagið mótist af græðgi og eiginhagsmunum eða viljum við að samhygð og kærleikur sé í forgrunni. Losum okkur við óttann og verum við sjálf. Hættum að láta eyðsluna móta sjálfsmyndina og hættum að kaupa dót sem við þurfum ekkert á að halda. Við erum stórkostleg eins og við erum, hér og nú, án alls dótsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Fyrir nokkrum öldum skrifaði Descartes: „Ég hugsa, þess vegna er ég“. Viðhorfið var einmitt að það sem aðgreinir manneskjur frá dýrum er að þær fyrrnefndu hugsa. Manneskjur nota hugann til að fara yfir atburði, draga ályktanir og afla sér þekkingar. Hugsunin sýndi þannig þroska mannsins, mótaði heimsmynd hans og var talin réttlæta yfirburðastöðu hans yfir dýrunum. Núna finnst mér að við séum að glata þessum hæfileika til að hugsa. Sjálfsmynd okkar snýst ekki lengur um hvað við hugsum, heldur hvað við kaupum. Því meira sem við höfum efni á að kaupa, því merkilegri einstaklingar erum við. Þeir sem hafa efni á að kaupa nýjustu græjurnar, nýja bíla, „glæsilegt“ húsnæði og nýtískuföt eru þar af leiðandi merkilegri en þeir sem hafa ekki efni á því. Ótti við útskúfun og höfnun drífur okkur áfram í kaupæðinu. Ef við lítum út eins og fólkið í auglýsingunum verður okkur ekki útskúfað. Við erum því ekki til vegna þess að við hugsum heldur af því að við kaupum. Ef við keyptum ekkert værum við ekki til. Neysluhyggjan er orðin öllu yfirsterkari. Þegar sjálfsmat okkar byggist á því hvað við höfum efni á að kaupa, skiptir svo miklu máli að hafa há laun. Við verðum að fá hærri laun til að standa undir þeim kröfum sem við gerum til sjálfra okkar, til að geta staðið undir þeirri sjálfsmynd sem við viljum hafa. Þess vegna þarf fólkið hærri laun og þess vegna fer fólk í verkfall. Það vill geta keypt jafnmikið og aðrir, svo það verði jafn merkilegt og aðrir. Kennarar kvarta mikið um að engin virðing sé borin fyrir menntun. Þegar sjálfsmynd samfélags byggir á því hvað við kaupum skiptir menntun engu máli. Nema kannski til að veita okkur vellaunaða vinnu. Nám er heldur einkis virði þegar það snýst bara um að læra utanbókar gamlar ályktanir annarra og bæla niður alla ástríðu. Er ekki kominn tími til að endurskoða þessa neysluhyggju og byggja okkur frekar upp innan frá? Byggja sjálfsmyndina frekar á hæfileikum okkar og styrkleikum, hugsunum, þekkingu og viðhorfum. Finna ástríðuna og elta hana. Við höfum öll mismunandi hæfileika og styrkleika og þeir eru allir jafn mikilvægir og réttháir. Við höfum líka öll ástríður. Það er bara búið að bæla þær svo markvisst niður með kerfinu að við þurfum kannski svolítið að leita. Við þurfum ekki hærri laun, við þurfum meiri sjálfstæða hugsun. Allt þetta efnislega er bara til að dreifa athygli okkar svo við förum ekki að berjast fyrir bættu samfélagi. Við þurfum að opna augun og skoða samfélagið. Viljum við að samfélagið mótist af græðgi og eiginhagsmunum eða viljum við að samhygð og kærleikur sé í forgrunni. Losum okkur við óttann og verum við sjálf. Hættum að láta eyðsluna móta sjálfsmyndina og hættum að kaupa dót sem við þurfum ekkert á að halda. Við erum stórkostleg eins og við erum, hér og nú, án alls dótsins.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar