Í grein Fréttablaðsins þann 21. okt. sl. undir fyrirsögninni „Bólusetning gegn leghálskrabbameini" vakti Jakob Jóhannesson athygli með þremur spurningum er hann bar upp, eða: „Er hagkvæmt fyrir þjóðfélagið að 12 ára stúlkur hér á landi verði bólusettar þeim að kostnaðarlausu? Virkar bóluefnið? Eru þau örugg?"

Það má segja að mönnum hér hafi tekist mjög vel til við að koma inn þessum áróðri fyrir HPV-bólusetningum hér, svo og inn á stjórnmálamenn til að fá þá til að festa kaup á þessu HPV bóluefni, en almenningur gerir sér það hins vegar alveg ljóst að það er mun auðveldara að selja þessi bóluefni svona, þar sem flestir foreldrar eru ekki tilbúnir að borga u.þ.b. 75 þúsund kr. fyrir HPV-bólusetninguna á hvert stúlkubarn. Menn gera sér einnig grein fyrir því, að mun auðveldara er með þessum hætti að komast hjá því að veita upplýsingar um innihaldsefni, áhættur og annað, heldur en annars.

Maður hefði nú haldið að heilbrigðisyfirvöld hér könnuðu reynslusögur og klínískar rannsóknir HPV-bóluefnanna mun betur en raun ber vitni, eða þar sem reynslusögur fórnarlamba HPV-bóluefnanna liggja út um allt internetið, svo og upplýsingar frá heilbrigðisfólki og vísindamönnum er segja að bóluefnið sé alls ekki 100% öruggt. Það þykir kannski ofsalega sniðugt hér á landi, að segja að HPV-bóluefnin séu örugg þegar langtíma niðurstöður eru ekki til, eins og minnst hefur verið á í New England Journal of Medicine og gagnrýnt hefur verið í Judicial Watch (judicialwatch.org).

Það þykir kannski ofsalega sniðugt að auglýsa allt svona öruggt og hvað eina þegar vísindamenn eins og dr. Diane Harper er vann að þróun HPV-bóluefnanna, segir að bóluefnið sé ekki „100% öruggt" (Scotsman.com, 2. nóv. 2008) og þegar hún hefur fullyrt að bóluefnið muni gera lítið gagn gegn leghálskrabbameini (naturalnews.com/027225_vaccine_cancer_cervical.html)? Af hverju á fólk að taka áhættu með þessum HPV bóluefnum (gegn u.þ.b. 70% HPV sýkinga) þegar flestar konur með HPV sýkingar verða ekki veikar af þeim, og í 90% HPV tilfella þá losar ónæmiskerfið sig við sýkingarnar á innan við 3 árum (cdc.gov/std/hpv/stdfact-hpv.htm)?

Mönnum þykir það kannski ekkert svo merkilegt þegar læknahjón á borð við Ratner lýstu yfir á CBS-sjónvarpsstöðinni, að það hefði verið betra fyrir dóttur þeirra Amöndu, „að fá leghálskrabbamein heldur en að fá bólusetninguna".(cbsnews.com/stories/2009/08/19/cbsnews_investigates/main5253431.shtml).

Við höfum auk þess fjöldann allan af öðrum hryllingssögum fórnarlamba HPV-bóluefnanna er segja, að bóluefnið sé ekki öruggt. Í því sambandi þurfa menn ekki annað en að slá fáeinum nöfnum í leitarvél á internetinu, eins og t.d: Carley Steele, Rebecca Ramagge, Paige Brennan, Ashleigh Cave, Hattie Vickery, Lauren Smith, Sarah Chandler, Leah Mann, og Debbie Jones til að finna þessar hryllingssögur.

Í þessum töluðu orðum hafa 103 einstaklingar verið skráðir látnir eftir HPV bólusetningu, 4.777 náðu ekki bata, 763 hafa hlotið örorku, 9.115 tilfelli á neyðar- og bráðamóttöku, 2.307 sjúkrahúslegur og 201 mjög alvarleg tilfelli eftir bólusetningu skv. VAERS- gagnagrunninum og sanevax.org.

Í þessum sömu niðurstöðum er koma frá heilbrigðisfólki og fórnarlömbum má einnig sjá 430 óvenjulegar niðurstöður úr pap-skoðunum, 157 tilfelli legháls dysplasia og 41 leghálskrabbamein eftir HPV bólusetningu.

Vonandi koma ekki upp mörg alvarleg tilfelli hér, þar sem stúlkur hér eru ekki spurðar um hvort þær séu með hita og HPV smit, samanber þessar 32,5% líkur sem taldar eru á því að stúlkur geti fengið leghálskrabbamein á byrjunarstigi ef þær eru fyrir með HPV smit (May 2006 VRBPAC Report-

fda.gov/ohrms/dockets/ac/06/briefing/2006-4222B3.pdf).

Hvað um það, menn hér eru heldur ekkert á því að senda fólki bæklinga áður um þessi atriði eða neitt varðandi innihaldsefnin og annað, og hvað þá að óska eftir bóluefnaskírteinum. Ef menn eru hins vegar svona vissir á því að þetta HPV bóluefni sé svo öruggt og hvað eina, vilja þeir þá ekki einnig taka persónulega fjárhagslega ábyrgð fyrir því að bóluefnið sé öruggt?