Við urðum appelsínugul – hvað gerðist svo? Davíð Stefánsson skrifar 6. október 2011 06:00 Í búsáhaldabyltingunni árið 2009 hitnaði jafnt og þétt í kolunum og eftir nokkra daga stefndi í ofbeldisfullar óeirðir. Ofbeldi var á næstu grösum. En hvað gerðist þá? Samviska þjóðarinnar virkjaðist. Nokkrir hugaðir einstaklingar slógu skjöld um lögregluna á ögurstundu þegar ofbeldismenn notuðu mótmælin til að grýta þá með þungum steinum. Þessir einstaklingar megnuðu að breyta hugarfari fleiri einstaklinga og í kjölfarið fæddist appelsínugula byltingin. Mótmælin lituðust af friðarvilja; þau urðu appelsínugul. Allir sem vildu sýna afstöðu sína gegn ofbeldi gerðu það með skýrum hætti, með borðum, klæðnaði eða öðrum appelsínugulum merkingum. Á endanum varð þetta viðhorf ríkjandi. Búsáhaldabyltingin var hávær, taktföst og kjaftfor – en hún var ekki ofbeldisfull. Búsáhaldabyltingin fékk ekki að verða ofbeldisfull vegna þess að þjóðin tók til sinna ráða. Hvenær er ofbeldi „skiljanlegt“? Núna er tónninn annar. Núna er orðin sjálfsögð hefð að grýta alþingismenn. „Hin árlega busavígsla“ eins og Guðmundur Andri Thorsson kallar þingsetninguna. Síðasta laugardag fengu mörg egg að fjúka. Árni Þór Sigurðsson fékk egg í gagnaugað af slíku afli að hann féll í götuna. En egg er svo mjúkt, sögðu menn. Það er bara ekki satt. Egg er mjúkt þversum en það er glerhart langsum. Högg á gagnaugað er alltaf alvarlegt mál. Og satt best að segja gef ég ekkert fyrir þessi mjúku-eggja-rök. Mér finnst þau reyndar algerlega út í hött og ég skal glaður útskýra af hverju. Hvað ef ég grýti eggi í barnið þitt? Hér eru nokkrar lykilspurningar sem vert er að velta fyrir sér – vilji maður skoða eigin viðhorf gagnvart ofbeldi: 1) Ef þér finnst egg vera nógu mjúk til að grýta þeim í alþingismenn – mætti ég þá grýta einu slíku í barnið þitt? Ef ekki, af hverju ekki? Má ég fara í bíó og kasta poppkorni í barnið þitt allan tímann? Er það í lagi? Er það kannski bara í lagi ef barnið hefur eitthvað til saka unnið? Ef það hefur t.d. sýnt mér dónaskap – má ég þá kasta í það poppkorni eða einhverju öðru mjúku, t.d. kókosbollum eða kandýflossi? 2) Hefur einhver einhvern tímann staðið fyrir framan þig og spennt gúmmíteygju í áttina að andlitinu á þér? Upplifðir þú óþægindi? Af hverju? Veistu ekki að teygjan er mjúk og gæti aldrei skaðað þig alvarlega? 3) Hefur einhver reitt hnefa á loft og beint honum að þér? Beitti hann þig ofbeldi? 4) Skilurðu að hótun um ofbeldi er ofbeldi í sjálfu sér? „Þú færð að kenna á þessu, ég stúta þér, réttast væri að hýða þig, ég lem þig, ég drep þig.“ Skilurðu að hótun um ofbeldi og limlestingar er lögbrot samkvæmt skilningi samfélagsins eins og hann birtist í lögum? Af hverju ætli það sé? Af því bara? 5) Skilurðu að við erum í raun að gera fórnarlambið ábyrgt fyrir ofbeldinu? Rökleiðslan er svona: „Það er í lagi að kasta hlutum í alþingismenn vegna þess að þeir eru alveg ómögulegir. Þeir eiga það skilið.“ Þetta hljómar kunnuglega – sumir vilja t.d. kenna klæðaburði kvenna um það þegar þeim er nauðgað: „Hún átti ekki að klæða sig svona glannalega. Hún kallaði þetta yfir sig.“ Skilurðu hversu alvarlegur þessi hugsunarháttur er? Við berum öll ábyrgð á þróun samfélagsins Við erum á skuggalegri leið. Við erum á leiðinni að samþykkja, sem samfélag, að sumt ofbeldi sé í lagi, undir „réttum“ kringumstæðum. Við gerum það öll ef við höldum áfram að þegja og sætta okkur við ofbeldi á Austurvelli. Og hvernig ætlum við þá að stöðva ofbeldi á öðrum stöðum? Ef við erum farin að sýna ofbeldinu skilning og samþykkja það á Austurvelli, hvernig ætlum við að tjónka við aðra sem beita ofbeldi? Í skólunum? Úti á götu? Inni á heimilum? Ætlum við þá að samþykkja að nemendur beiti kennara „mjúku“ ofbeldi? Ætlum við þá að viðurkenna „mjúkar“ útgáfur af heimilisofbeldi? Við höfum á síðustu dögum fært okkur umtalsvert nær því að samþykkja ofbeldi sem eðlilega hegðun. Við höfum tekið úr sambandi þá hugmynd að ógnandi tilburðir séu ofbeldi í sjálfu sér. Ætlum við að vera sátt við þá þróun? Hversu lengi? Þangað til einhver lætur lífið eða skaðast alvarlega? Hvenær getum við þá farið að tala um siðrof á Íslandi? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Halldór 07.06.2025 Halldór Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson Skoðun Skoðun Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Sjá meira
Í búsáhaldabyltingunni árið 2009 hitnaði jafnt og þétt í kolunum og eftir nokkra daga stefndi í ofbeldisfullar óeirðir. Ofbeldi var á næstu grösum. En hvað gerðist þá? Samviska þjóðarinnar virkjaðist. Nokkrir hugaðir einstaklingar slógu skjöld um lögregluna á ögurstundu þegar ofbeldismenn notuðu mótmælin til að grýta þá með þungum steinum. Þessir einstaklingar megnuðu að breyta hugarfari fleiri einstaklinga og í kjölfarið fæddist appelsínugula byltingin. Mótmælin lituðust af friðarvilja; þau urðu appelsínugul. Allir sem vildu sýna afstöðu sína gegn ofbeldi gerðu það með skýrum hætti, með borðum, klæðnaði eða öðrum appelsínugulum merkingum. Á endanum varð þetta viðhorf ríkjandi. Búsáhaldabyltingin var hávær, taktföst og kjaftfor – en hún var ekki ofbeldisfull. Búsáhaldabyltingin fékk ekki að verða ofbeldisfull vegna þess að þjóðin tók til sinna ráða. Hvenær er ofbeldi „skiljanlegt“? Núna er tónninn annar. Núna er orðin sjálfsögð hefð að grýta alþingismenn. „Hin árlega busavígsla“ eins og Guðmundur Andri Thorsson kallar þingsetninguna. Síðasta laugardag fengu mörg egg að fjúka. Árni Þór Sigurðsson fékk egg í gagnaugað af slíku afli að hann féll í götuna. En egg er svo mjúkt, sögðu menn. Það er bara ekki satt. Egg er mjúkt þversum en það er glerhart langsum. Högg á gagnaugað er alltaf alvarlegt mál. Og satt best að segja gef ég ekkert fyrir þessi mjúku-eggja-rök. Mér finnst þau reyndar algerlega út í hött og ég skal glaður útskýra af hverju. Hvað ef ég grýti eggi í barnið þitt? Hér eru nokkrar lykilspurningar sem vert er að velta fyrir sér – vilji maður skoða eigin viðhorf gagnvart ofbeldi: 1) Ef þér finnst egg vera nógu mjúk til að grýta þeim í alþingismenn – mætti ég þá grýta einu slíku í barnið þitt? Ef ekki, af hverju ekki? Má ég fara í bíó og kasta poppkorni í barnið þitt allan tímann? Er það í lagi? Er það kannski bara í lagi ef barnið hefur eitthvað til saka unnið? Ef það hefur t.d. sýnt mér dónaskap – má ég þá kasta í það poppkorni eða einhverju öðru mjúku, t.d. kókosbollum eða kandýflossi? 2) Hefur einhver einhvern tímann staðið fyrir framan þig og spennt gúmmíteygju í áttina að andlitinu á þér? Upplifðir þú óþægindi? Af hverju? Veistu ekki að teygjan er mjúk og gæti aldrei skaðað þig alvarlega? 3) Hefur einhver reitt hnefa á loft og beint honum að þér? Beitti hann þig ofbeldi? 4) Skilurðu að hótun um ofbeldi er ofbeldi í sjálfu sér? „Þú færð að kenna á þessu, ég stúta þér, réttast væri að hýða þig, ég lem þig, ég drep þig.“ Skilurðu að hótun um ofbeldi og limlestingar er lögbrot samkvæmt skilningi samfélagsins eins og hann birtist í lögum? Af hverju ætli það sé? Af því bara? 5) Skilurðu að við erum í raun að gera fórnarlambið ábyrgt fyrir ofbeldinu? Rökleiðslan er svona: „Það er í lagi að kasta hlutum í alþingismenn vegna þess að þeir eru alveg ómögulegir. Þeir eiga það skilið.“ Þetta hljómar kunnuglega – sumir vilja t.d. kenna klæðaburði kvenna um það þegar þeim er nauðgað: „Hún átti ekki að klæða sig svona glannalega. Hún kallaði þetta yfir sig.“ Skilurðu hversu alvarlegur þessi hugsunarháttur er? Við berum öll ábyrgð á þróun samfélagsins Við erum á skuggalegri leið. Við erum á leiðinni að samþykkja, sem samfélag, að sumt ofbeldi sé í lagi, undir „réttum“ kringumstæðum. Við gerum það öll ef við höldum áfram að þegja og sætta okkur við ofbeldi á Austurvelli. Og hvernig ætlum við þá að stöðva ofbeldi á öðrum stöðum? Ef við erum farin að sýna ofbeldinu skilning og samþykkja það á Austurvelli, hvernig ætlum við að tjónka við aðra sem beita ofbeldi? Í skólunum? Úti á götu? Inni á heimilum? Ætlum við þá að samþykkja að nemendur beiti kennara „mjúku“ ofbeldi? Ætlum við þá að viðurkenna „mjúkar“ útgáfur af heimilisofbeldi? Við höfum á síðustu dögum fært okkur umtalsvert nær því að samþykkja ofbeldi sem eðlilega hegðun. Við höfum tekið úr sambandi þá hugmynd að ógnandi tilburðir séu ofbeldi í sjálfu sér. Ætlum við að vera sátt við þá þróun? Hversu lengi? Þangað til einhver lætur lífið eða skaðast alvarlega? Hvenær getum við þá farið að tala um siðrof á Íslandi?
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun