Hvatning til Suðurnesjabúa Haukur Hilmarsson skrifar 1. september 2011 06:00 Þau sluppu ekki framhjá mér pólitísku bréfaskrifin á vef Víkur-frétta um framtíðarhorfur atvinnumála á Suðurnesjum. Að mínu mati merkileg ritröð sem sýnir svo ekki verður um villst hvernig pólitískur boltaleikur fer fram. Það getur vel verið að það sé ósanngjarnt af bæjarstjóranum í Reykjanesbæ að senda stjórnarflokkunum línu þar sem hann setur stöðu atvinnumála á Suðurnesjum að hluta á þeirra ábyrgð. Svo getur líka vel verið að svarbréfin sem fylgdu í kjölfarið séu gott dæmi um pólitískt málþóf sem einkennir tafirnar sem bæjarstjóri telur upp. En ég ætla ekki að einblína á pólitíska boltaleiki. Þeir leikir munu ganga bæði beint og endursýnt eins lengi og þurfa þykir. Mig langar þess í stað að hvetja til þess að við sem íbúar á Suðurnesjum, fólkið sem myndar samfélagið, förum að vinna saman á vettvangi sem ekki þarfnast þrýstings, undirskrifta eða íhlutunar ríkis og bæja. Vinnu minnar vegna fæ ég innsýn í daglegar aðstæður fólks í Reykjanesbæ. Ég fæ að hitta fólk sem er að upplifa óþægilega og erfiða tíma. Atvinnuleysi, fjármagnsskortur, skuldir og jafnvel heilsuleysi er smátt og smátt að draga úr fólki kraft og von. Til eru dæmi þess að fólk haldi ekki út til mánaðamóta. Á móti hitti ég líka fólk sem hefur það gott, hefur efni á sumarleyfum, getur keypt sér gott í matinn, föt og skó, og jafnvel endurnýjað bílinn. Allt þetta fólk á það sameiginlegt að búa í sama bæjarfélaginu, jafnvel sömu götunni eða í sama stigagangi, en lifir samt eins og í tveim ólíkum heimum. Það er þarna sem ég vil að við förum að breyta. Við búum nefnilega ekki lengur í samfélagi þar sem nóg er að hafa fyrir alla. Við búum á tímum þar sem við þurfum að opna augun og sjá umhverfi okkar, ekki eins og það var eða eins og það ætti að vera, heldur eins og það raunverulega er. Aðstæður á Suðurnesjum eru orðnar slíkar að við þurfum ekki lengur að vera feimin við stöðu okkar eða skuldir. Erfiðleikarnir eru orðnir það almennir að við lítum ekki á frændfólk og vini sem grey sem illa standa heldur þykir eðlilegra að bjóða þeim í mat, gefa notuð föt, og styðja sem vini. Það fer að verða tilgangslaust að flokka okkur eftir efnum og við eigum þess í stað að horfa á gæði fólksins í kringum okkur. Það sem ég geri til að bæta samfélagið mitt er að ég bíð ekki eftir að einhver rétti upp hönd og biðji um hjálp. Ég læt mig skipta máli. Ég er til dæmis með afsláttarlykil fyrir eldsneyti og þegar ég kaupi eldsneyti býð ég einhverjum á næstu dælu líka afslátt. Í skólanum læt ég stundum klippa tvisvar af kaffikortinu og þá fær næsti á eftir mér óvænt frían kaffibolla. Innan fjölskyldunnar ganga notuð föt á milli manna auk þess sem við gefum föt og skó af okkur til Fjölskylduhjálpar. Ég hef hjálpað ókunnugu fólki að snúa fjárhag sínum, þótt lítill sé, úr óreiðu í skipulag. Ég hef verið sjálfboðaliði í Virkjun og líka staðið vaktir í Dagsetri Hjálpræðishersins. Ef við skoðum umhverfi okkar og daglegt líf getum við fundið fjöldann allan af litlum gjöfum og stuðningi til að gefa öðrum. Bæði innan fjölskyldunnar og úti meðal ókunnugra í samfélaginu. Ég legg til að við hættum feluleiknum og sýndarmennskunni og hættum að skammast okkar fyrir aðstæðurnar. Hættum að hugsa að annarra líf komi okkur ekki við. Stærstu vandamál íbúa Suðurnesja eru ekki persónuleg heldur verkefni handa samfélaginu í heild. Fjölskyldur, vinir og jafnvel ókunnugir vilja styðja hvert annað. Ég held það sé bara enginn að segja það upphátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Þau sluppu ekki framhjá mér pólitísku bréfaskrifin á vef Víkur-frétta um framtíðarhorfur atvinnumála á Suðurnesjum. Að mínu mati merkileg ritröð sem sýnir svo ekki verður um villst hvernig pólitískur boltaleikur fer fram. Það getur vel verið að það sé ósanngjarnt af bæjarstjóranum í Reykjanesbæ að senda stjórnarflokkunum línu þar sem hann setur stöðu atvinnumála á Suðurnesjum að hluta á þeirra ábyrgð. Svo getur líka vel verið að svarbréfin sem fylgdu í kjölfarið séu gott dæmi um pólitískt málþóf sem einkennir tafirnar sem bæjarstjóri telur upp. En ég ætla ekki að einblína á pólitíska boltaleiki. Þeir leikir munu ganga bæði beint og endursýnt eins lengi og þurfa þykir. Mig langar þess í stað að hvetja til þess að við sem íbúar á Suðurnesjum, fólkið sem myndar samfélagið, förum að vinna saman á vettvangi sem ekki þarfnast þrýstings, undirskrifta eða íhlutunar ríkis og bæja. Vinnu minnar vegna fæ ég innsýn í daglegar aðstæður fólks í Reykjanesbæ. Ég fæ að hitta fólk sem er að upplifa óþægilega og erfiða tíma. Atvinnuleysi, fjármagnsskortur, skuldir og jafnvel heilsuleysi er smátt og smátt að draga úr fólki kraft og von. Til eru dæmi þess að fólk haldi ekki út til mánaðamóta. Á móti hitti ég líka fólk sem hefur það gott, hefur efni á sumarleyfum, getur keypt sér gott í matinn, föt og skó, og jafnvel endurnýjað bílinn. Allt þetta fólk á það sameiginlegt að búa í sama bæjarfélaginu, jafnvel sömu götunni eða í sama stigagangi, en lifir samt eins og í tveim ólíkum heimum. Það er þarna sem ég vil að við förum að breyta. Við búum nefnilega ekki lengur í samfélagi þar sem nóg er að hafa fyrir alla. Við búum á tímum þar sem við þurfum að opna augun og sjá umhverfi okkar, ekki eins og það var eða eins og það ætti að vera, heldur eins og það raunverulega er. Aðstæður á Suðurnesjum eru orðnar slíkar að við þurfum ekki lengur að vera feimin við stöðu okkar eða skuldir. Erfiðleikarnir eru orðnir það almennir að við lítum ekki á frændfólk og vini sem grey sem illa standa heldur þykir eðlilegra að bjóða þeim í mat, gefa notuð föt, og styðja sem vini. Það fer að verða tilgangslaust að flokka okkur eftir efnum og við eigum þess í stað að horfa á gæði fólksins í kringum okkur. Það sem ég geri til að bæta samfélagið mitt er að ég bíð ekki eftir að einhver rétti upp hönd og biðji um hjálp. Ég læt mig skipta máli. Ég er til dæmis með afsláttarlykil fyrir eldsneyti og þegar ég kaupi eldsneyti býð ég einhverjum á næstu dælu líka afslátt. Í skólanum læt ég stundum klippa tvisvar af kaffikortinu og þá fær næsti á eftir mér óvænt frían kaffibolla. Innan fjölskyldunnar ganga notuð föt á milli manna auk þess sem við gefum föt og skó af okkur til Fjölskylduhjálpar. Ég hef hjálpað ókunnugu fólki að snúa fjárhag sínum, þótt lítill sé, úr óreiðu í skipulag. Ég hef verið sjálfboðaliði í Virkjun og líka staðið vaktir í Dagsetri Hjálpræðishersins. Ef við skoðum umhverfi okkar og daglegt líf getum við fundið fjöldann allan af litlum gjöfum og stuðningi til að gefa öðrum. Bæði innan fjölskyldunnar og úti meðal ókunnugra í samfélaginu. Ég legg til að við hættum feluleiknum og sýndarmennskunni og hættum að skammast okkar fyrir aðstæðurnar. Hættum að hugsa að annarra líf komi okkur ekki við. Stærstu vandamál íbúa Suðurnesja eru ekki persónuleg heldur verkefni handa samfélaginu í heild. Fjölskyldur, vinir og jafnvel ókunnugir vilja styðja hvert annað. Ég held það sé bara enginn að segja það upphátt.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar