Hvatning til Suðurnesjabúa Haukur Hilmarsson skrifar 1. september 2011 06:00 Þau sluppu ekki framhjá mér pólitísku bréfaskrifin á vef Víkur-frétta um framtíðarhorfur atvinnumála á Suðurnesjum. Að mínu mati merkileg ritröð sem sýnir svo ekki verður um villst hvernig pólitískur boltaleikur fer fram. Það getur vel verið að það sé ósanngjarnt af bæjarstjóranum í Reykjanesbæ að senda stjórnarflokkunum línu þar sem hann setur stöðu atvinnumála á Suðurnesjum að hluta á þeirra ábyrgð. Svo getur líka vel verið að svarbréfin sem fylgdu í kjölfarið séu gott dæmi um pólitískt málþóf sem einkennir tafirnar sem bæjarstjóri telur upp. En ég ætla ekki að einblína á pólitíska boltaleiki. Þeir leikir munu ganga bæði beint og endursýnt eins lengi og þurfa þykir. Mig langar þess í stað að hvetja til þess að við sem íbúar á Suðurnesjum, fólkið sem myndar samfélagið, förum að vinna saman á vettvangi sem ekki þarfnast þrýstings, undirskrifta eða íhlutunar ríkis og bæja. Vinnu minnar vegna fæ ég innsýn í daglegar aðstæður fólks í Reykjanesbæ. Ég fæ að hitta fólk sem er að upplifa óþægilega og erfiða tíma. Atvinnuleysi, fjármagnsskortur, skuldir og jafnvel heilsuleysi er smátt og smátt að draga úr fólki kraft og von. Til eru dæmi þess að fólk haldi ekki út til mánaðamóta. Á móti hitti ég líka fólk sem hefur það gott, hefur efni á sumarleyfum, getur keypt sér gott í matinn, föt og skó, og jafnvel endurnýjað bílinn. Allt þetta fólk á það sameiginlegt að búa í sama bæjarfélaginu, jafnvel sömu götunni eða í sama stigagangi, en lifir samt eins og í tveim ólíkum heimum. Það er þarna sem ég vil að við förum að breyta. Við búum nefnilega ekki lengur í samfélagi þar sem nóg er að hafa fyrir alla. Við búum á tímum þar sem við þurfum að opna augun og sjá umhverfi okkar, ekki eins og það var eða eins og það ætti að vera, heldur eins og það raunverulega er. Aðstæður á Suðurnesjum eru orðnar slíkar að við þurfum ekki lengur að vera feimin við stöðu okkar eða skuldir. Erfiðleikarnir eru orðnir það almennir að við lítum ekki á frændfólk og vini sem grey sem illa standa heldur þykir eðlilegra að bjóða þeim í mat, gefa notuð föt, og styðja sem vini. Það fer að verða tilgangslaust að flokka okkur eftir efnum og við eigum þess í stað að horfa á gæði fólksins í kringum okkur. Það sem ég geri til að bæta samfélagið mitt er að ég bíð ekki eftir að einhver rétti upp hönd og biðji um hjálp. Ég læt mig skipta máli. Ég er til dæmis með afsláttarlykil fyrir eldsneyti og þegar ég kaupi eldsneyti býð ég einhverjum á næstu dælu líka afslátt. Í skólanum læt ég stundum klippa tvisvar af kaffikortinu og þá fær næsti á eftir mér óvænt frían kaffibolla. Innan fjölskyldunnar ganga notuð föt á milli manna auk þess sem við gefum föt og skó af okkur til Fjölskylduhjálpar. Ég hef hjálpað ókunnugu fólki að snúa fjárhag sínum, þótt lítill sé, úr óreiðu í skipulag. Ég hef verið sjálfboðaliði í Virkjun og líka staðið vaktir í Dagsetri Hjálpræðishersins. Ef við skoðum umhverfi okkar og daglegt líf getum við fundið fjöldann allan af litlum gjöfum og stuðningi til að gefa öðrum. Bæði innan fjölskyldunnar og úti meðal ókunnugra í samfélaginu. Ég legg til að við hættum feluleiknum og sýndarmennskunni og hættum að skammast okkar fyrir aðstæðurnar. Hættum að hugsa að annarra líf komi okkur ekki við. Stærstu vandamál íbúa Suðurnesja eru ekki persónuleg heldur verkefni handa samfélaginu í heild. Fjölskyldur, vinir og jafnvel ókunnugir vilja styðja hvert annað. Ég held það sé bara enginn að segja það upphátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Sjá meira
Þau sluppu ekki framhjá mér pólitísku bréfaskrifin á vef Víkur-frétta um framtíðarhorfur atvinnumála á Suðurnesjum. Að mínu mati merkileg ritröð sem sýnir svo ekki verður um villst hvernig pólitískur boltaleikur fer fram. Það getur vel verið að það sé ósanngjarnt af bæjarstjóranum í Reykjanesbæ að senda stjórnarflokkunum línu þar sem hann setur stöðu atvinnumála á Suðurnesjum að hluta á þeirra ábyrgð. Svo getur líka vel verið að svarbréfin sem fylgdu í kjölfarið séu gott dæmi um pólitískt málþóf sem einkennir tafirnar sem bæjarstjóri telur upp. En ég ætla ekki að einblína á pólitíska boltaleiki. Þeir leikir munu ganga bæði beint og endursýnt eins lengi og þurfa þykir. Mig langar þess í stað að hvetja til þess að við sem íbúar á Suðurnesjum, fólkið sem myndar samfélagið, förum að vinna saman á vettvangi sem ekki þarfnast þrýstings, undirskrifta eða íhlutunar ríkis og bæja. Vinnu minnar vegna fæ ég innsýn í daglegar aðstæður fólks í Reykjanesbæ. Ég fæ að hitta fólk sem er að upplifa óþægilega og erfiða tíma. Atvinnuleysi, fjármagnsskortur, skuldir og jafnvel heilsuleysi er smátt og smátt að draga úr fólki kraft og von. Til eru dæmi þess að fólk haldi ekki út til mánaðamóta. Á móti hitti ég líka fólk sem hefur það gott, hefur efni á sumarleyfum, getur keypt sér gott í matinn, föt og skó, og jafnvel endurnýjað bílinn. Allt þetta fólk á það sameiginlegt að búa í sama bæjarfélaginu, jafnvel sömu götunni eða í sama stigagangi, en lifir samt eins og í tveim ólíkum heimum. Það er þarna sem ég vil að við förum að breyta. Við búum nefnilega ekki lengur í samfélagi þar sem nóg er að hafa fyrir alla. Við búum á tímum þar sem við þurfum að opna augun og sjá umhverfi okkar, ekki eins og það var eða eins og það ætti að vera, heldur eins og það raunverulega er. Aðstæður á Suðurnesjum eru orðnar slíkar að við þurfum ekki lengur að vera feimin við stöðu okkar eða skuldir. Erfiðleikarnir eru orðnir það almennir að við lítum ekki á frændfólk og vini sem grey sem illa standa heldur þykir eðlilegra að bjóða þeim í mat, gefa notuð föt, og styðja sem vini. Það fer að verða tilgangslaust að flokka okkur eftir efnum og við eigum þess í stað að horfa á gæði fólksins í kringum okkur. Það sem ég geri til að bæta samfélagið mitt er að ég bíð ekki eftir að einhver rétti upp hönd og biðji um hjálp. Ég læt mig skipta máli. Ég er til dæmis með afsláttarlykil fyrir eldsneyti og þegar ég kaupi eldsneyti býð ég einhverjum á næstu dælu líka afslátt. Í skólanum læt ég stundum klippa tvisvar af kaffikortinu og þá fær næsti á eftir mér óvænt frían kaffibolla. Innan fjölskyldunnar ganga notuð föt á milli manna auk þess sem við gefum föt og skó af okkur til Fjölskylduhjálpar. Ég hef hjálpað ókunnugu fólki að snúa fjárhag sínum, þótt lítill sé, úr óreiðu í skipulag. Ég hef verið sjálfboðaliði í Virkjun og líka staðið vaktir í Dagsetri Hjálpræðishersins. Ef við skoðum umhverfi okkar og daglegt líf getum við fundið fjöldann allan af litlum gjöfum og stuðningi til að gefa öðrum. Bæði innan fjölskyldunnar og úti meðal ókunnugra í samfélaginu. Ég legg til að við hættum feluleiknum og sýndarmennskunni og hættum að skammast okkar fyrir aðstæðurnar. Hættum að hugsa að annarra líf komi okkur ekki við. Stærstu vandamál íbúa Suðurnesja eru ekki persónuleg heldur verkefni handa samfélaginu í heild. Fjölskyldur, vinir og jafnvel ókunnugir vilja styðja hvert annað. Ég held það sé bara enginn að segja það upphátt.
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun