Ég er að tala við þig, kæri almenningur 23. september 2011 09:00 Hvar brýst hin niðurbælda reiði út? Er ekki skynsamlegra að beina henni að þeim sem á þér hafa brotið? Það er ekki til lítils af okkur ætlað af stjórnvöldum. Ekki nóg með að við eigum óumbeðin að taka á okkur byrðarnar af einu stærsta efnahagshruni sem hér á landi hefur orðið, heldur eigum við líka að kyngja því þegjandi og hljóðalaust að þeim byrðum sé útdeilt á mjög óréttlátan og vafasaman hátt. Litli maðurinn skal borga brúsann með öllum ráðum og dáðum. En af hverju skyldu stjórnvöld halda að þau komist upp með slíkt ofbeldi gegn almenningi? Er það kannski af því að þau vita að íslenskur almenningur er vanur að dansa eftir þeirra höfði, þegjandi og hljóðalaust? Stjórnvöld vita að fólkið í landinu er orðið þreytt og vill fara að einbeita sér að einhverju skemmtilegra, hver láir þeim það svo sem? Lítill hópur fólks neitar að horfa framhjá þessu gríðarlega óréttlæti og reynir að berjast gegn því með ýmis konar aðgerðum. Þá er athygli ríkisstjórnarinnar vakin á því óréttlæti sem hér á sér stað með mjög skýrum hætti, án þess þó að fá þá verðskulduðu athygli sem þeim aðgerðum eru ætlaðar. Það sorglega er að áhugaleysið og leiðinn á umræðunni um sífellt versnandi kjör almennings nær líka til fjölmiðlanna, sem sýna efninu takmarkaðan áhuga. Svokallaðar afskriftir á skuldum almennings voru ákveðnar í miklum flýti og án þess að vera vel ígrundaðar. Skuldavandi heimilanna átti að vera forgangsmál í tiltektinni eftir hrunið til þess að fólkið gæti séð fram á örlitla von í sinni lífsbaráttu. Í staðinn hefur það sýnt sig að þetta eru ein mestu mistök núverandi ríkisstjórnar fram að þessu. Af hverju stingur ríkisstjórnin höfðinu í sandinn þegar hún er krafin svara um þetta mál? Væri ekki betra að viðurkenna mistökin og reyna að bæta fyrir þau? Víða er pottur brotinn og almenningur hefur skilning á því að tiltektin eftir svínaríið er ærið verk, en þarna er um slíkt klúður að ræða að ekki verður framhjá því horft. Í samtölum við ráðherra þessarar ríkisstjórnar sem og framkvæmdastjóra ÍLS vegna þessa ójafnræðis eru svörin á þá leið að svona sé þetta nú bara, lögin komi í veg fyrir að lánastofnanir vinni eftir sömu reglum. ÍLS má samkvæmt lögum ekki ganga jafn langt og bankarnir í lánaleiðréttingum sínum. Þannig fór fólk með málin sín í gegnum bankana og fékk afskriftir á meðan fólki í sambærilegri stöðu var hafnað af ÍLS. Og hver setti þessi lög sem eru svona meingölluð og ósanngjörn? Er ekki kominn tími til þess að ríkisstjórnin viðurkenni vanmátt sinn og biðji þjóðina afsökunar á þessu klúðri? Kröfurnar sem stjórnvöld gera til almennings eru ekki mannúðlegar. Fólki er gert að halda áfram að borga brúsann, sem stöðugt verður stærri, við sífellt verri aðstæður. Getum við verið sátt við sjálf okkur ef við látum þetta viðgangast án þess að verja okkur? Virkar það að segja „já, amen“ og láta eins og ekkert hafi í skorist? Erum við þá ekki að dreifa eitri í kringum okkur? Sú reiði sem mallar undir yfirborðinu, án þess að henni sé hleypt út á eðlilegan hátt og málin gerð upp, mun hafa alvarlegri afleiðingar í samfélaginu en við getum gert okkur í hugarlund. Það læra börnin sem fyrir þeim er haft. Þannig eru stjórnvöld að setja almenningi slæmt fordæmi með aðgerðum sínum sem hvetja til vanskila og refsa fyrir skilvísi í fjármálum. Það er auðséð af hverju t.d. svört atvinnustarfsemi er farin að blómstra eins og aldrei fyrr hér á landi. Og undrar það einhvern að sífellt fleiri flytji utan eða hætti viljandi að borga af lánum sínum? Hvaða hópur samfélagsins borgar brúsann af því? Siðferði stjórnvalda er ekkert til þess að hrópa húrra fyrir og þess vegna er siðferðisleg hnignun þessarar þjóðar óhjákvæmileg, nema við höfnum því að stjórnvöld ráði hér ríkjum og valdi frekari skaða samfélagsins. Er ekki kominn tími til þess að vakna og horfast í augu við stöðuna eins og hún er? Almenningur þarf nú sem aldrei fyrr að standa saman og standa vörð um þau gildi sem eru stoðirnar í okkar samfélagi. Það er sagt að stundum eigi reiðin rétt á sér og það á augljóslega við um Ísland í dag. Beinum reiðinni því í rétta átt og nýtum hana á uppbyggilegan hátt í þágu okkar samfélags. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Skoðun Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Sjá meira
Hvar brýst hin niðurbælda reiði út? Er ekki skynsamlegra að beina henni að þeim sem á þér hafa brotið? Það er ekki til lítils af okkur ætlað af stjórnvöldum. Ekki nóg með að við eigum óumbeðin að taka á okkur byrðarnar af einu stærsta efnahagshruni sem hér á landi hefur orðið, heldur eigum við líka að kyngja því þegjandi og hljóðalaust að þeim byrðum sé útdeilt á mjög óréttlátan og vafasaman hátt. Litli maðurinn skal borga brúsann með öllum ráðum og dáðum. En af hverju skyldu stjórnvöld halda að þau komist upp með slíkt ofbeldi gegn almenningi? Er það kannski af því að þau vita að íslenskur almenningur er vanur að dansa eftir þeirra höfði, þegjandi og hljóðalaust? Stjórnvöld vita að fólkið í landinu er orðið þreytt og vill fara að einbeita sér að einhverju skemmtilegra, hver láir þeim það svo sem? Lítill hópur fólks neitar að horfa framhjá þessu gríðarlega óréttlæti og reynir að berjast gegn því með ýmis konar aðgerðum. Þá er athygli ríkisstjórnarinnar vakin á því óréttlæti sem hér á sér stað með mjög skýrum hætti, án þess þó að fá þá verðskulduðu athygli sem þeim aðgerðum eru ætlaðar. Það sorglega er að áhugaleysið og leiðinn á umræðunni um sífellt versnandi kjör almennings nær líka til fjölmiðlanna, sem sýna efninu takmarkaðan áhuga. Svokallaðar afskriftir á skuldum almennings voru ákveðnar í miklum flýti og án þess að vera vel ígrundaðar. Skuldavandi heimilanna átti að vera forgangsmál í tiltektinni eftir hrunið til þess að fólkið gæti séð fram á örlitla von í sinni lífsbaráttu. Í staðinn hefur það sýnt sig að þetta eru ein mestu mistök núverandi ríkisstjórnar fram að þessu. Af hverju stingur ríkisstjórnin höfðinu í sandinn þegar hún er krafin svara um þetta mál? Væri ekki betra að viðurkenna mistökin og reyna að bæta fyrir þau? Víða er pottur brotinn og almenningur hefur skilning á því að tiltektin eftir svínaríið er ærið verk, en þarna er um slíkt klúður að ræða að ekki verður framhjá því horft. Í samtölum við ráðherra þessarar ríkisstjórnar sem og framkvæmdastjóra ÍLS vegna þessa ójafnræðis eru svörin á þá leið að svona sé þetta nú bara, lögin komi í veg fyrir að lánastofnanir vinni eftir sömu reglum. ÍLS má samkvæmt lögum ekki ganga jafn langt og bankarnir í lánaleiðréttingum sínum. Þannig fór fólk með málin sín í gegnum bankana og fékk afskriftir á meðan fólki í sambærilegri stöðu var hafnað af ÍLS. Og hver setti þessi lög sem eru svona meingölluð og ósanngjörn? Er ekki kominn tími til þess að ríkisstjórnin viðurkenni vanmátt sinn og biðji þjóðina afsökunar á þessu klúðri? Kröfurnar sem stjórnvöld gera til almennings eru ekki mannúðlegar. Fólki er gert að halda áfram að borga brúsann, sem stöðugt verður stærri, við sífellt verri aðstæður. Getum við verið sátt við sjálf okkur ef við látum þetta viðgangast án þess að verja okkur? Virkar það að segja „já, amen“ og láta eins og ekkert hafi í skorist? Erum við þá ekki að dreifa eitri í kringum okkur? Sú reiði sem mallar undir yfirborðinu, án þess að henni sé hleypt út á eðlilegan hátt og málin gerð upp, mun hafa alvarlegri afleiðingar í samfélaginu en við getum gert okkur í hugarlund. Það læra börnin sem fyrir þeim er haft. Þannig eru stjórnvöld að setja almenningi slæmt fordæmi með aðgerðum sínum sem hvetja til vanskila og refsa fyrir skilvísi í fjármálum. Það er auðséð af hverju t.d. svört atvinnustarfsemi er farin að blómstra eins og aldrei fyrr hér á landi. Og undrar það einhvern að sífellt fleiri flytji utan eða hætti viljandi að borga af lánum sínum? Hvaða hópur samfélagsins borgar brúsann af því? Siðferði stjórnvalda er ekkert til þess að hrópa húrra fyrir og þess vegna er siðferðisleg hnignun þessarar þjóðar óhjákvæmileg, nema við höfnum því að stjórnvöld ráði hér ríkjum og valdi frekari skaða samfélagsins. Er ekki kominn tími til þess að vakna og horfast í augu við stöðuna eins og hún er? Almenningur þarf nú sem aldrei fyrr að standa saman og standa vörð um þau gildi sem eru stoðirnar í okkar samfélagi. Það er sagt að stundum eigi reiðin rétt á sér og það á augljóslega við um Ísland í dag. Beinum reiðinni því í rétta átt og nýtum hana á uppbyggilegan hátt í þágu okkar samfélags.
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun