Að vera eða vera ekki Þröstur Ólafsson skrifar 30. september 2011 06:00 Góður kunningi minn lagði fyrir mig eftirfarandi spurningu, Hvort er óþjóðlegra að Nupo fái aðgang að Grímsstöðum á Fjöllum eða að erlendir vogunarsjóðir fái í hendur aðfararheimild að íslenskum fjölskyldum ? Fáránleg spurning og byrjaði að brosa út í annað, en eftir að hann hafði útskýrt fyrir mér stöðu margra íslenskra fjölskyldna, eftir að umsaminn afsláttur af lánum til nýju bankanna skilaði sér ekki til lántakanda, og tveir bankar komnir í eigu útlendinga, skildi ég alvöru fáránleikans. Hann bætti við: Margir íslenskir lántakendur hafa fengið aðstoð, þessir ekki. Og úr því að þjóðlegheit er tískuorðið, væri það ekki óþjóðlegt að leyfa erlendum eigendum bankanna að féfletta íslenskan almenning – hver ætti Grímsstaði skipti engu. Af rælni sagði ég löglærðum kunningja mínum frá þessu. Hann svaraði: „Nupo er ríkisborgari í kommúnistaríkinu Kína, þar sem leynd ríkir yfir öllu og enginn getur orðið ríkur, nema með leyfi flokksins. Þar bera einstaklingar ábyrgð gagnvart ríkinu ekki dómstólum. Nupo-Grímsstaðir er hættulegt mál og óþjóðlegt að veita því jáyrði. Þessir lántakendur sem tóku lán langt umfram getu sína, geta sjálfum sér um kennt.“ Vanburðugt almannavaldDeilt er um það milli fyrrnefndra lántakenda og stjórnvalda hvort þeir hafi fengið leiðréttingu – deilt er um hvort heimila eigi sölu á Grímsstöðum. Fá mál eru óumdeild hérlendis. Þetta líkist Chile í lok valdatíma Allendes, nema hvað hér er enginn her. Eins og þar geisar hér valdastríð á öllum vígstöðvum, það gerist á sama tíma og landið er í lamasessi. Fólk, en þó einkum stjórnmálamenn, virðist hafa misst sjónar á aðal- og aukaatriðum í stöðugum barningi þessarar þjóðar fyrir sjálfstæði og velferð. Fyrrnefnd spurning lýsir vel þeim vanda sem íslenskt samfélag er í. Annars vegar nær þjóðin ekki utan um afleiðingar hrunsins, nær ekki að jafna byrðunum, nær ekki að draga menn til ábyrgðar sem í óstöðvandi græðgi blóðmjólkuðu bæði bankana og stöndug fyrirtæki og skildu skuldirnar eftir hjá almenningi. Hún horfir upp á gömlu valdastéttirnar og útrásareinstaklinga hreiðra um sig í rólegheitum óáreitta. Þeir vita sem er að kerfið nær aðeins utan um formlegu hlið málsins, ekki þá efnislegu. Því miður bendir margt til þess að almannavaldið hér sé of veikburða til að geta ráðið við vanda af þessari stærðargráðu. Um langan tíma höfum við verið upptekin af því að styrkja rétt einstaklingsins á kostnað almannavaldsins og sitjum uppi með veikburða ríkisvald. Spegilmynd þess er septemberþingið, samkoma með endemum. Fámennið leiðir svo til þess að getulitlir þurfa að fást við og gera út um afar flóknar viðskiptaflækjur og komast aldrei til botns. Við ráðum ekki við ógagnsæjar flækjur nútíma þjóðfélags, til þess skortir okkur bæði hæfni og reynslu. Alvöruleysið allt um kringÁ hinn bóginn hefur grafið um sig óöryggi gagnvart flestu útlendu. Það heitir að vera þjóðlegur og telst til dyggða. Rök víkja fyrir froðu þjóðrembunnar. Tökum með okkur íslenskan mat til að hafa á ferðalögum erlendis svo að við veikjumst ekki! Vilja útlendingar okkur annað en að ásælast eigur okkar, land og sjálfstæði? Eigum við að opna húsið og bjóða þá velkomna eða loka dyrunum og vísa þeim frá. Beygur af útlendingum hefur löngum loðað við eyjarskeggja, sem snúa smæðarkennd sinni og vanmætti í stærilæti og þótta. Að vera eða vera ekki, það er vandinn, segir í frægu leikriti. Sem þjóð þurfum við að spyrja okkur sömu spurningar. Að vera er að opna dyrnar, deila með öðrum, bera ábyrgð, vera alvöru þjóð. Að vera ekki er að loka dyrunum, vera út af fyrir sig, vísa ábyrgðinni á aðra, vera Idol-þjóð þar sem allir leika í Útsvari. Við höfum um skeið tekið þann kost að vera ekki. Alvöruleysi íslenskra stjórnmála er stærsta meinsemd þjóðarinnar. Sjálf stjórnskipanin er ónýt. Forsetinn vinnur opinskátt gegn stefnu ríkisstjórnarinnar og rekur óáreittur sína prívat utanríkisstefnu. Ríkisstjórn og Alþingi berast á banaspjótum, mál fást ekki afgreidd þrátt fyrir meirihluta. Í málþófinu sýnir þingræðið sínar ömurlegustu hliðar. Innan ríkisstjórnar berjast ráðherrar og hindra framgang stefnumála sinnar eigin ríkisstjórnar. Sama ríkisstjórn er bæði með og á móti meginmálum. Alþingi er orðið svo veikt, að forsætisráðherra getur ekki einu sinni rofið þing, því líklegt er að forsetinn myndi neita að skrifa undir. Sú pólitíska endurnýjun sem vonast var til eftir hrunið hefur ekki orðið. Þvert á móti. Veikleikarnir aldrei verið meiri. Það pólitíska flokkakerfi, sem við bjuggum við alla síðustu öld, sem sniðið var að hluta að sérhagsmunagæslu, er úr sér gengið. En hvað tekur við? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Sjá meira
Góður kunningi minn lagði fyrir mig eftirfarandi spurningu, Hvort er óþjóðlegra að Nupo fái aðgang að Grímsstöðum á Fjöllum eða að erlendir vogunarsjóðir fái í hendur aðfararheimild að íslenskum fjölskyldum ? Fáránleg spurning og byrjaði að brosa út í annað, en eftir að hann hafði útskýrt fyrir mér stöðu margra íslenskra fjölskyldna, eftir að umsaminn afsláttur af lánum til nýju bankanna skilaði sér ekki til lántakanda, og tveir bankar komnir í eigu útlendinga, skildi ég alvöru fáránleikans. Hann bætti við: Margir íslenskir lántakendur hafa fengið aðstoð, þessir ekki. Og úr því að þjóðlegheit er tískuorðið, væri það ekki óþjóðlegt að leyfa erlendum eigendum bankanna að féfletta íslenskan almenning – hver ætti Grímsstaði skipti engu. Af rælni sagði ég löglærðum kunningja mínum frá þessu. Hann svaraði: „Nupo er ríkisborgari í kommúnistaríkinu Kína, þar sem leynd ríkir yfir öllu og enginn getur orðið ríkur, nema með leyfi flokksins. Þar bera einstaklingar ábyrgð gagnvart ríkinu ekki dómstólum. Nupo-Grímsstaðir er hættulegt mál og óþjóðlegt að veita því jáyrði. Þessir lántakendur sem tóku lán langt umfram getu sína, geta sjálfum sér um kennt.“ Vanburðugt almannavaldDeilt er um það milli fyrrnefndra lántakenda og stjórnvalda hvort þeir hafi fengið leiðréttingu – deilt er um hvort heimila eigi sölu á Grímsstöðum. Fá mál eru óumdeild hérlendis. Þetta líkist Chile í lok valdatíma Allendes, nema hvað hér er enginn her. Eins og þar geisar hér valdastríð á öllum vígstöðvum, það gerist á sama tíma og landið er í lamasessi. Fólk, en þó einkum stjórnmálamenn, virðist hafa misst sjónar á aðal- og aukaatriðum í stöðugum barningi þessarar þjóðar fyrir sjálfstæði og velferð. Fyrrnefnd spurning lýsir vel þeim vanda sem íslenskt samfélag er í. Annars vegar nær þjóðin ekki utan um afleiðingar hrunsins, nær ekki að jafna byrðunum, nær ekki að draga menn til ábyrgðar sem í óstöðvandi græðgi blóðmjólkuðu bæði bankana og stöndug fyrirtæki og skildu skuldirnar eftir hjá almenningi. Hún horfir upp á gömlu valdastéttirnar og útrásareinstaklinga hreiðra um sig í rólegheitum óáreitta. Þeir vita sem er að kerfið nær aðeins utan um formlegu hlið málsins, ekki þá efnislegu. Því miður bendir margt til þess að almannavaldið hér sé of veikburða til að geta ráðið við vanda af þessari stærðargráðu. Um langan tíma höfum við verið upptekin af því að styrkja rétt einstaklingsins á kostnað almannavaldsins og sitjum uppi með veikburða ríkisvald. Spegilmynd þess er septemberþingið, samkoma með endemum. Fámennið leiðir svo til þess að getulitlir þurfa að fást við og gera út um afar flóknar viðskiptaflækjur og komast aldrei til botns. Við ráðum ekki við ógagnsæjar flækjur nútíma þjóðfélags, til þess skortir okkur bæði hæfni og reynslu. Alvöruleysið allt um kringÁ hinn bóginn hefur grafið um sig óöryggi gagnvart flestu útlendu. Það heitir að vera þjóðlegur og telst til dyggða. Rök víkja fyrir froðu þjóðrembunnar. Tökum með okkur íslenskan mat til að hafa á ferðalögum erlendis svo að við veikjumst ekki! Vilja útlendingar okkur annað en að ásælast eigur okkar, land og sjálfstæði? Eigum við að opna húsið og bjóða þá velkomna eða loka dyrunum og vísa þeim frá. Beygur af útlendingum hefur löngum loðað við eyjarskeggja, sem snúa smæðarkennd sinni og vanmætti í stærilæti og þótta. Að vera eða vera ekki, það er vandinn, segir í frægu leikriti. Sem þjóð þurfum við að spyrja okkur sömu spurningar. Að vera er að opna dyrnar, deila með öðrum, bera ábyrgð, vera alvöru þjóð. Að vera ekki er að loka dyrunum, vera út af fyrir sig, vísa ábyrgðinni á aðra, vera Idol-þjóð þar sem allir leika í Útsvari. Við höfum um skeið tekið þann kost að vera ekki. Alvöruleysi íslenskra stjórnmála er stærsta meinsemd þjóðarinnar. Sjálf stjórnskipanin er ónýt. Forsetinn vinnur opinskátt gegn stefnu ríkisstjórnarinnar og rekur óáreittur sína prívat utanríkisstefnu. Ríkisstjórn og Alþingi berast á banaspjótum, mál fást ekki afgreidd þrátt fyrir meirihluta. Í málþófinu sýnir þingræðið sínar ömurlegustu hliðar. Innan ríkisstjórnar berjast ráðherrar og hindra framgang stefnumála sinnar eigin ríkisstjórnar. Sama ríkisstjórn er bæði með og á móti meginmálum. Alþingi er orðið svo veikt, að forsætisráðherra getur ekki einu sinni rofið þing, því líklegt er að forsetinn myndi neita að skrifa undir. Sú pólitíska endurnýjun sem vonast var til eftir hrunið hefur ekki orðið. Þvert á móti. Veikleikarnir aldrei verið meiri. Það pólitíska flokkakerfi, sem við bjuggum við alla síðustu öld, sem sniðið var að hluta að sérhagsmunagæslu, er úr sér gengið. En hvað tekur við?
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun