Bakþankar Davíðs Þórs Jónssonar 29. júlí 2010 06:00 Davíð Þór Jónsson skrifar í Bakþanka blaðsins sem hann kallar „Norðlenska hljóðvillan I“ laugardag 24. júlí. Í fyrstu hefur hann upp til skýjanna að Íslendingar hafi staðið sig „allvel í varðveislu tungunnar“. Hann skrifar að með vitundarvakningu hafi tekist „að útrýma flámæli á sínum tíma með því að spotta það og hæða“. Þvílíkt bull! Davíð Þór þyrfti að búa í Austur-Noregi, þaðan sem flestir Norðmennirnir komu sem fluttust til Íslands fyrr á öldum. Þar tala Norðmenn nákvæmlega enn þann dag í dag sama málið og norsku innflytjendurnir til Austfjarða Íslands töluðu fyrrum. Og þar er það mál hvorki hætt né spottað, heldur talað og er þeirra upprunalega og virðulegasta tungumál sem er talað í Austur-Noregi. Þetta er sama tungumálið sem fólkið á Austfjörðum talar. Þar segir fólk nefnilega „me“ og „de“ þegar þeir sem eru ættaðir frá Austfjörðum á Íslandi segja „meg“ og „þeg“. Það eru að sjálfsögðu ótal orð önnur sem tengjast þessu tungutali í Noregi og Íslandi. Í Noregi er þetta tungumál heilu byggðarlaganna og því verður ekki útrýmt með spotti og háði. Ég var kennari í Austur-Noregi í 10 ár og skildi af hverju konan í Reykjavík, sem bjó í næsta húsi við mig, sagði meg og þeg og fleiri austfirsk orð, sem mér fannst svo falleg og vissi strax að var upprunalegt tungumál. Þetta var auðheyrilega málið sem þessi vinkona mín hafði talað alla ævi. Hún er nefnilega ættuð frá Eskifirði á Austfjörðum þar sem fólkið talar austfirskuna sína í friði fyrir Davíð Þór. Á Austfjörðum bjuggu flestir Íslendingar frá fyrstu tíð og þetta voru auðvitað allt verkafólk, mikið sjómenn og unnu allt það sem tengdist fiskveiðum. Þar voru að sjálfsögðu bændur líka og fleiri stéttir fólks. Á suðurhorni Íslands, sem tengdist skipakomum og verslun, var fljótt töluð íslenska blönduð dönskum og enskum slettum og meiri latmælska en tíðkaðist á landsbyggðinni. Þarna sem verslunin tíðkaðist mest af öllu var, eins og tíðkast mikið enn þann dag í dag, litið niður á fiskverkunarfólk sem oft lyktar af fiski. Það hefur löngun verið litið niður á verkafólk í Reykjavík, sérstaklega ef það talar ekki dönsku- og enskuskotna reykvísku. Austfirskan mun aldrei mást úr íslenskri tungu, hún er upprunalegt mál fólksins sem byggði firðina á Austurlandi og ég held það sé mál til komið að setja ofan í við hálærða guðfræðinga eins og Davíð Þór Jónsson sem finnst best að spotta og hæða fólk. Þá ætlar Davíð Þór að „útrýma með sama hætti hinni hvimleiðiu norðlensku hljóðvillu,“ sem hann meðal annars skrifar að „einkennist af meiri fábreytni málhljóða en íslensku er sæmandi“. Hvernig orðin „stúlka“, „lampi“ og „menntun“ er sögð fyrir norðan er fallegri og festulegri framburður en tíðkast í sunnlenskunni. Ég átti því láni að fagna að dvelja með börnum mínum á unga aldri á sumrin á sveitabæ í Eyjafirði og þar var töluð falleg norðlenska með sínum fagra hljómburði. Einnig talaði fólkið hægar og gaf sér meiri tíma í að tala fyrir bragðið. Ég minnist þess alltaf þegar við komum suður til Reykjavíkur hve það var hræðilegt að heyra ungmennin tala saman oft hratt og því óskýrt og því erfitt að skilja þau. Við áttum svo góðu að venjast eftir að tala alla daga við eyfirskt bændafólk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Sögufölsun eytt í kyrrþey Hjörtur Hjartarson Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson skrifar Sjá meira
Davíð Þór Jónsson skrifar í Bakþanka blaðsins sem hann kallar „Norðlenska hljóðvillan I“ laugardag 24. júlí. Í fyrstu hefur hann upp til skýjanna að Íslendingar hafi staðið sig „allvel í varðveislu tungunnar“. Hann skrifar að með vitundarvakningu hafi tekist „að útrýma flámæli á sínum tíma með því að spotta það og hæða“. Þvílíkt bull! Davíð Þór þyrfti að búa í Austur-Noregi, þaðan sem flestir Norðmennirnir komu sem fluttust til Íslands fyrr á öldum. Þar tala Norðmenn nákvæmlega enn þann dag í dag sama málið og norsku innflytjendurnir til Austfjarða Íslands töluðu fyrrum. Og þar er það mál hvorki hætt né spottað, heldur talað og er þeirra upprunalega og virðulegasta tungumál sem er talað í Austur-Noregi. Þetta er sama tungumálið sem fólkið á Austfjörðum talar. Þar segir fólk nefnilega „me“ og „de“ þegar þeir sem eru ættaðir frá Austfjörðum á Íslandi segja „meg“ og „þeg“. Það eru að sjálfsögðu ótal orð önnur sem tengjast þessu tungutali í Noregi og Íslandi. Í Noregi er þetta tungumál heilu byggðarlaganna og því verður ekki útrýmt með spotti og háði. Ég var kennari í Austur-Noregi í 10 ár og skildi af hverju konan í Reykjavík, sem bjó í næsta húsi við mig, sagði meg og þeg og fleiri austfirsk orð, sem mér fannst svo falleg og vissi strax að var upprunalegt tungumál. Þetta var auðheyrilega málið sem þessi vinkona mín hafði talað alla ævi. Hún er nefnilega ættuð frá Eskifirði á Austfjörðum þar sem fólkið talar austfirskuna sína í friði fyrir Davíð Þór. Á Austfjörðum bjuggu flestir Íslendingar frá fyrstu tíð og þetta voru auðvitað allt verkafólk, mikið sjómenn og unnu allt það sem tengdist fiskveiðum. Þar voru að sjálfsögðu bændur líka og fleiri stéttir fólks. Á suðurhorni Íslands, sem tengdist skipakomum og verslun, var fljótt töluð íslenska blönduð dönskum og enskum slettum og meiri latmælska en tíðkaðist á landsbyggðinni. Þarna sem verslunin tíðkaðist mest af öllu var, eins og tíðkast mikið enn þann dag í dag, litið niður á fiskverkunarfólk sem oft lyktar af fiski. Það hefur löngun verið litið niður á verkafólk í Reykjavík, sérstaklega ef það talar ekki dönsku- og enskuskotna reykvísku. Austfirskan mun aldrei mást úr íslenskri tungu, hún er upprunalegt mál fólksins sem byggði firðina á Austurlandi og ég held það sé mál til komið að setja ofan í við hálærða guðfræðinga eins og Davíð Þór Jónsson sem finnst best að spotta og hæða fólk. Þá ætlar Davíð Þór að „útrýma með sama hætti hinni hvimleiðiu norðlensku hljóðvillu,“ sem hann meðal annars skrifar að „einkennist af meiri fábreytni málhljóða en íslensku er sæmandi“. Hvernig orðin „stúlka“, „lampi“ og „menntun“ er sögð fyrir norðan er fallegri og festulegri framburður en tíðkast í sunnlenskunni. Ég átti því láni að fagna að dvelja með börnum mínum á unga aldri á sumrin á sveitabæ í Eyjafirði og þar var töluð falleg norðlenska með sínum fagra hljómburði. Einnig talaði fólkið hægar og gaf sér meiri tíma í að tala fyrir bragðið. Ég minnist þess alltaf þegar við komum suður til Reykjavíkur hve það var hræðilegt að heyra ungmennin tala saman oft hratt og því óskýrt og því erfitt að skilja þau. Við áttum svo góðu að venjast eftir að tala alla daga við eyfirskt bændafólk.