Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar 31. ágúst 2025 14:01 Ég held að ég sé ekki sú eina sem er orðin þreytt á því að sjá bara neikvæðar fréttir af skólastarfi núna í skólabyrjun. Það er erfitt fyrir alla sem koma að skólastarfi að fá að heyra það þegar þeir hefja nýtt skólaár að það sem þeir hafa verið að gera sé ekki nógu gott. Ég er ekki að segja að það megi ekki tala um hlutina heldur vil ég benda á að það skiptir máli hvernig það er gert. Núna koma jákvæðar fréttir af frábærri vinnu nemenda. Nemendur í Klébergsskóla eru svo sannarlega riddarar kærleikans en þann 30. ágúst var opnuð ljósmyndasýningin „Kærleikurinn í anda Bryndísar Klöru“ í skólanum í samvinnu við Minningarsjóð Bryndísar Klöru. Á sýningunni eru sautján ljósmyndir eftir nemendur. Fjöldi myndanna túlkar þann árafjölda sem Bryndís Klara fékk að lifa og markmið sýningarinnar er að sýna mikilvægi þess að sýna kærleik og samkennd og vera í góðri samvinnu við aðra. Ljósmyndasýningin verður farandsýning sem fer á milli skóla. Hver skóli mun síðan setja sitt mark á vinnuna samhliða sýningunni. Frá því að fræðast um það að ofbeldi getur verið dauðans alvara og að við útrýmum ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik alveg til þess að vinna frekar með efnið. Sem kennari greip ég boltann eins og kennarar gera. Fráfall Bryndísar Klöru sló samfélagið okkar og harmur fjölskyldu hennar og vina er mikill. Bakland Bryndísar Klöru ákvað að halda minningu hennar á lofti með því að stofna minningarsjóð um hana. Markmið sjóðsins er að styðja við almannaheillaverkefni sem miða að því að vernda börn gegn ofbeldi og efla samfélag þar sem samkennd og samvinna er í forgrunni. Kjörorð sjóðsins eru „Látum kærleikinn sigra“. Þegar sjóðurinn auglýsti eftir verkefnum til að styrkja þá sótti ég um styrk til að vinna að ljósmyndasýningu með nemendum mínum. Ég var svo lánsöm að fá styrkinn því að fleiri sóttu um en fengu sem segir til um hversu margir vilja leggja málefninu lið. Áður en ég sótti um styrkinn þá átti ég samtal við nemendur mína á unglingastigi um það hvort að þeir væru til í að vinna að þessu verkefni með mér. Þeim fannst öllum mikilvægt að breiða út kærleiksboðskapinn. Í byrjun þá ætlaði ég aðeins að vinna verkefnið með unglingunum í Klébergsskóla en þegar ég áttaði mig á því hversu margar spurningar höfðu vaknað hjá yngri nemendum líka við fráfall Bryndísar Klöru þá fékk ég leyfi til að vinna verkefnið með öllum nemendum skólans á þemadögum núna í vor. Þetta verkefni kenndi mér það hversu mikilvægt það er að eiga samtal við börn um það sem er að gerast í samfélaginu í kringum þau og í heiminum sem þau búa í þó svo um harmsögu sé að ræða. Samtalið þarf auðvitað að vera á þeirra forsendum og í takt við aldur. Sum börn sem ég ræddi við voru reið yfir örlögum Bryndísar Klöru og fannst að gerandi hennar ætti að fá makleg málagjöld. Það var gott að geta átt spjall við þessi börn um það að maður eyðir ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik. Svo gat ég sagt þeim frá því hvernig foreldrar Bryndísar Klöru og aðrir aðstandendur hennar ákváðu að vinna sig út úr sorginni og minnast hennar með kærleikinn að vopni. Sem sáttamiðlari veit ég að maður nær ekki til allra. Sumir vilja ekki hlusta og fara sínar eigin leiðir og geta margvíslegar ástæður legið þar að baki. En við megum ekki gefast upp. Þegar ég vinn með svona viðkvæmt málefni þá er ég búin að vinna með samskipti almennt, virðingu og það að setja mörk. Börn og jafnvel margir fullorðnir þurfa endurtekna upprifjun á því að við erum allskonar og eigum að vera það en við megum ekki ganga á rétt annarra né láta öðrum líða illa og alls ekki beita ofbeldi til að ná okkar fram. Við þurfum öll að hafa í huga að við getum breytt okkur sjálfum en ekki öðrum. Þó að við séum ekki alltaf sammála þá eigum við að geta virt skoðanir annarra og átt samtal um málefni án þess að hjóla í manneskjuna eða reyna að breyta henni. Mín skoðun er sú og rannsóknir styðja það að forsendur þess að börn geti blómstrað á sinn hátt séu að þeim þurfi að líða vel. Mér finnst ég sjá allt of mörg börn í mikilli vanlíðan sem bitnar ekki bara á þeim sjálfum heldur líka öðrum sem eru í kringum þau. Þessi börn verða svo fullorðnar manneskjur og fiðrildaáhrifin segja sitt. Við sem samfélag þurfum að gera betur og við getum öll gert eitthvað. Aðstandendur Bryndísar Klöru ákváðu að láta fráfall hennar leiða til góðs. Leyfum bleiku bylgjunni að blómstra og dreifum kærleiknum sem víðast. Ég skora á stjórnvöld að sinna málaflokkum barna betur en gert er í dag. Gerum heiminn betri saman. Höfundur er kennari í stjórn KFR og sáttamiðlari hjá Sátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Rakel Linda Kristjánsdóttir Mest lesið Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Þak yfir höfuðið er mannréttindi ekki forréttindi Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson Skoðun Fúsk eða laumuspil? Eva Hauksdóttir Skoðun Við erum að vinna fyrir þig Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Sofandaháttur Íslands í nýrri iðnbyltingu Sigvaldi Einarsson Skoðun Skoðun Skoðun Orkuskiptin heima og að heiman Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Fyrir hvað stöndum við? Brynja Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun COP30, Ísland, lífsskilyrði og loftslagsvá Kamma Thordarson skrifar Skoðun Dýrkeypt vinavæðing á vakt lögreglustjórans Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Svöng Eflingarbörn Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Úr myrkri í von – Saga Grindvíkinga Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þak yfir höfuðið er mannréttindi ekki forréttindi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Glæpur eða gjörningur? Sigfús Aðalsteinsson,Baldur Borgþórsson skrifar Skoðun Við erum að vinna fyrir þig Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börn í biðröð hjá Sýslumanni Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sofandaháttur Íslands í nýrri iðnbyltingu Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Byggjum fyrir síðustu kaupendur Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Það sem við segjum er það sem við erum Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Óásættanleg bið, fordómar og aðrar hindranir í kerfinu Helga F. Edwardsdóttir skrifar Skoðun Má bjóða þér einelti? Linda Hrönn Bakkmann Þórisdóttir skrifar Skoðun Fyrir hverja eru ákvarðanir teknar? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þá var „útlendingur“ ekki sá sem kom frá framandi heimsálfum Martha Árnadóttir skrifar Skoðun Kann barnið þitt að hjóla? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er ég Íslendingur? En þú? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Samkeppni um hagsæld Ríkarður Ríkarðsson skrifar Skoðun Inngilding – eða aðskilnaður? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Húsnæðispakki fyrir unga fólkið og framtíðina Anna María Jónsdóttir skrifar Skoðun Þegar úrvinnsla eineltismála klúðrast Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Virðum réttindi intersex fólks Daníel E. Arnarsson skrifar Skoðun Ha ég? Já þú! Ekki satt! Hver þá? Arna Sif Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Samfélagslegur spegill lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Rétt klukka síðan 1968: Höldum í síðdegisbirtuna Erlendur S. Þorsteinsson skrifar Skoðun Traust, von og tækifæri á Norðausturlandi Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Tími til að endurskoða persónuverndarlög sem kæfa nýsköpun Hulda Birna Kjærnested Baldursdóttir ,Nanna Elísa Jakobsdóttir skrifar Skoðun Skilin eftir á SAk Gunnhildur H Gunnlaugsdóttir skrifar Sjá meira
Ég held að ég sé ekki sú eina sem er orðin þreytt á því að sjá bara neikvæðar fréttir af skólastarfi núna í skólabyrjun. Það er erfitt fyrir alla sem koma að skólastarfi að fá að heyra það þegar þeir hefja nýtt skólaár að það sem þeir hafa verið að gera sé ekki nógu gott. Ég er ekki að segja að það megi ekki tala um hlutina heldur vil ég benda á að það skiptir máli hvernig það er gert. Núna koma jákvæðar fréttir af frábærri vinnu nemenda. Nemendur í Klébergsskóla eru svo sannarlega riddarar kærleikans en þann 30. ágúst var opnuð ljósmyndasýningin „Kærleikurinn í anda Bryndísar Klöru“ í skólanum í samvinnu við Minningarsjóð Bryndísar Klöru. Á sýningunni eru sautján ljósmyndir eftir nemendur. Fjöldi myndanna túlkar þann árafjölda sem Bryndís Klara fékk að lifa og markmið sýningarinnar er að sýna mikilvægi þess að sýna kærleik og samkennd og vera í góðri samvinnu við aðra. Ljósmyndasýningin verður farandsýning sem fer á milli skóla. Hver skóli mun síðan setja sitt mark á vinnuna samhliða sýningunni. Frá því að fræðast um það að ofbeldi getur verið dauðans alvara og að við útrýmum ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik alveg til þess að vinna frekar með efnið. Sem kennari greip ég boltann eins og kennarar gera. Fráfall Bryndísar Klöru sló samfélagið okkar og harmur fjölskyldu hennar og vina er mikill. Bakland Bryndísar Klöru ákvað að halda minningu hennar á lofti með því að stofna minningarsjóð um hana. Markmið sjóðsins er að styðja við almannaheillaverkefni sem miða að því að vernda börn gegn ofbeldi og efla samfélag þar sem samkennd og samvinna er í forgrunni. Kjörorð sjóðsins eru „Látum kærleikinn sigra“. Þegar sjóðurinn auglýsti eftir verkefnum til að styrkja þá sótti ég um styrk til að vinna að ljósmyndasýningu með nemendum mínum. Ég var svo lánsöm að fá styrkinn því að fleiri sóttu um en fengu sem segir til um hversu margir vilja leggja málefninu lið. Áður en ég sótti um styrkinn þá átti ég samtal við nemendur mína á unglingastigi um það hvort að þeir væru til í að vinna að þessu verkefni með mér. Þeim fannst öllum mikilvægt að breiða út kærleiksboðskapinn. Í byrjun þá ætlaði ég aðeins að vinna verkefnið með unglingunum í Klébergsskóla en þegar ég áttaði mig á því hversu margar spurningar höfðu vaknað hjá yngri nemendum líka við fráfall Bryndísar Klöru þá fékk ég leyfi til að vinna verkefnið með öllum nemendum skólans á þemadögum núna í vor. Þetta verkefni kenndi mér það hversu mikilvægt það er að eiga samtal við börn um það sem er að gerast í samfélaginu í kringum þau og í heiminum sem þau búa í þó svo um harmsögu sé að ræða. Samtalið þarf auðvitað að vera á þeirra forsendum og í takt við aldur. Sum börn sem ég ræddi við voru reið yfir örlögum Bryndísar Klöru og fannst að gerandi hennar ætti að fá makleg málagjöld. Það var gott að geta átt spjall við þessi börn um það að maður eyðir ekki ofbeldi með illsku heldur kærleik. Svo gat ég sagt þeim frá því hvernig foreldrar Bryndísar Klöru og aðrir aðstandendur hennar ákváðu að vinna sig út úr sorginni og minnast hennar með kærleikinn að vopni. Sem sáttamiðlari veit ég að maður nær ekki til allra. Sumir vilja ekki hlusta og fara sínar eigin leiðir og geta margvíslegar ástæður legið þar að baki. En við megum ekki gefast upp. Þegar ég vinn með svona viðkvæmt málefni þá er ég búin að vinna með samskipti almennt, virðingu og það að setja mörk. Börn og jafnvel margir fullorðnir þurfa endurtekna upprifjun á því að við erum allskonar og eigum að vera það en við megum ekki ganga á rétt annarra né láta öðrum líða illa og alls ekki beita ofbeldi til að ná okkar fram. Við þurfum öll að hafa í huga að við getum breytt okkur sjálfum en ekki öðrum. Þó að við séum ekki alltaf sammála þá eigum við að geta virt skoðanir annarra og átt samtal um málefni án þess að hjóla í manneskjuna eða reyna að breyta henni. Mín skoðun er sú og rannsóknir styðja það að forsendur þess að börn geti blómstrað á sinn hátt séu að þeim þurfi að líða vel. Mér finnst ég sjá allt of mörg börn í mikilli vanlíðan sem bitnar ekki bara á þeim sjálfum heldur líka öðrum sem eru í kringum þau. Þessi börn verða svo fullorðnar manneskjur og fiðrildaáhrifin segja sitt. Við sem samfélag þurfum að gera betur og við getum öll gert eitthvað. Aðstandendur Bryndísar Klöru ákváðu að láta fráfall hennar leiða til góðs. Leyfum bleiku bylgjunni að blómstra og dreifum kærleiknum sem víðast. Ég skora á stjórnvöld að sinna málaflokkum barna betur en gert er í dag. Gerum heiminn betri saman. Höfundur er kennari í stjórn KFR og sáttamiðlari hjá Sátt.
Skoðun Tími til að endurskoða persónuverndarlög sem kæfa nýsköpun Hulda Birna Kjærnested Baldursdóttir ,Nanna Elísa Jakobsdóttir skrifar