Útgáfa hvalveiðileyfa er samfélagslegt mein Micah Garen skrifar 6. desember 2024 17:00 Er til betra dæmi um spillingu Bjarna Benediktssonar og misheppnaðrar ríkisstjórnar hans en þá ákvörðun hans á síðustu stundu að gefa út hvalveiðileyfi á leiðinni út um dyrnar? Það var ekki nóg að Bjarni hafi verið afhjúpaður í hneykslismáli þar sem hann skipaði Jón Gunnarsson, vin Kristjáns Loftssonar hvalveiðimanns, sem fulltrúa í ráðuneytið til að gefa út hvalveiðileyfi í skiptum fyrir sæti á lista í kosningunum. Það var ekki nóg að hann ætti í skýrum hagsmunaárekstri við fjölskyldumeðlim sem tengist Kristjáni Loftssyni. Það var ekki nóg að hann og flokkur hans biðu niðurlægjandi ósigur í þingkosningunum. Þrátt fyrir allt þetta allt saman tók Bjarni Benediktsson þá ákvörðun að gefa út hvalveiðileyfi handa vinum sínum, rétt áður en hann missir ráðherrastöðu sína. Augljósari dæmi um spillingu er erfitt að finna. Svona misferli má ekki viðgangast, annars verður það að krabbameini í íslenskum stjórnmálum og samfélagi, brýtur undan stoðum góðra stjórnarhátta og eyðileggur traust milli stjórnvalda og þjóðar. Raunar er nú þegar ástæða til að hafa áhyggjur af því að spilling Bjarna Benediktssonar hafi smitað stofnanir stjórnvalda. Í tölvupóstsamskiptum við matvælaráðuneytið í nóvember neitaði ráðuneytið því ítrekað að Jón Gunnarsson hefði nokkurn tímann haft eitthvað með hvalveiðileyfi í ráðuneytinu að gera. „Jón Gunnarson hefur ekki veitt ráðgjöf varðandi hvalveiðileyfisumsóknir í ráðuneytinu fyrir eða eftir 11. nóvember“. Íslensk náttúruverndarsamtök hafa nú þegar fordæmt útgáfu hvalveiðileyfa og segja þær ekki sýna lýðræðinu virðingu og ganga einnig gegn hagsmunum loftslags, náttúru og dýravelferðar. 113 alþjóðleg hafverndarsamtök og Jane Goodall hafa hvatt forseta Íslands og Bjarna Benediktsson til að hætta hvalveiðum. Nefnd í ráðuneytinu er að vinna skýrslu um hvalveiðar og alþjóðlegar skuldbindingar Íslands sem gefin verður út á nýju ári. Það var söguleg stund fyrir Ísland þegar kvenkynsforseti veitti þremur kvenkyns leiðtogum stjórnmálaflokka sem höfðu sigrað í kosningunum, umboð til stjórnarmyndunar. Samt ákvað Bjarni Benediktsson að það væri réttur hans, þó hann væri aðeins í tímabundinni stöðu, að gefa vinum sínum hvalveiðileyfi. Það er í höndum nýrrar ríkisstjórnar og Alþingis að grípa til aðgerða til að fella þessi ólögmætu leyfi tafarlaust niður, og landsmanna að lýsa yfir hneykslun sinni á þessu augljósa dæmi um pólitíska spillingu. Þetta snýst ekki bara um stjórnarhætti og vilja fólksins, það snýst um líf hvala, hvernig við komum fram við dýr og náttúru, hvernig við virðum alþjóðlega samninga, og framtíð jarðar fyrir okkur öll og börnin okkar. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölunum. Issuing Whaling Licenses is a Corruption and a Cancer What greater example do we need of the corruption of Bjarni Benediktsson and his failed government than his last minute decision to issue whaling licenses on his way out the door. It wasn't enough that Bjarni Benediktsson was outed in a scandal where he allegedly put Jón Gunnarsson, a friend of the whaler Kristjan Loftsson, into the ministry to issue whaling licenses in exchange for a seat in the election. It wasn't enough that he had a clear conflict of interest with a family member associated with the Kristjan Loftsson. It wasn't enough that he and his party suffered a humiliating defeat in the parliamentary elections. In the face of all of this, Bjarni Benediktsson went ahead and issued whaling licenses to his friends just before a new government is formed. There is no more naked kind of corruption than this. This kind of misconduct can not be allowed to stand or it will be a cancer in Icelandic politics and society, rotting the foundations of good governance, and destroying the bond of trust between the government and the people. In fact, there is already cause for concern that Bjarni Benediktsson's corruption has infected the institutions of government. In an email exchange in November with the Ministry of Food, Agriculture and Fisheries, the Ministry repeatedly denied that the Jón Gunnarson had ever had anything to do with whaling licenses in the ministry. "Jón Gunnarson has not advised on whaling license applications at the ministry before or after November 11." Icelandic conservation organizations have swiftly and roundly condemned the issuing of whaling licenses, saying that it does not show respect for democracy and goes against the interests of climate, nature and animal welfare. 113 International ocean conservation organizations and Jane Goodall have implored the President of Iceland and Bjarni Benediktsson to end the hunting whales. A committee in the Ministry is preparing a report on whaling and Iceland's international obligations, which will be issued in the new year. And in an historic moment for Iceland, a female president presented the mandate to form a new government to three female leaders of political parties that had won the election. And still, Bjarni Benediktsson decided it was his right, even though he was only in a caretaker position, to give his friends whaling licenses. It is up to the new Icelandic government and parliament to take action to immediately cancel these illegitimate licenses, and the people of Iceland to voice their outrage at this most blatant example of political corruption. It is not just about governance and the will of the people, it is about the lives of whales, how we treat animals and nature, how we respect international agreements, and the future of the planet for all of us and our children. The author is a filmmaker, writer and active in the effort to protect whales. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Micah Garen Hvalveiðar Ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Er til betra dæmi um spillingu Bjarna Benediktssonar og misheppnaðrar ríkisstjórnar hans en þá ákvörðun hans á síðustu stundu að gefa út hvalveiðileyfi á leiðinni út um dyrnar? Það var ekki nóg að Bjarni hafi verið afhjúpaður í hneykslismáli þar sem hann skipaði Jón Gunnarsson, vin Kristjáns Loftssonar hvalveiðimanns, sem fulltrúa í ráðuneytið til að gefa út hvalveiðileyfi í skiptum fyrir sæti á lista í kosningunum. Það var ekki nóg að hann ætti í skýrum hagsmunaárekstri við fjölskyldumeðlim sem tengist Kristjáni Loftssyni. Það var ekki nóg að hann og flokkur hans biðu niðurlægjandi ósigur í þingkosningunum. Þrátt fyrir allt þetta allt saman tók Bjarni Benediktsson þá ákvörðun að gefa út hvalveiðileyfi handa vinum sínum, rétt áður en hann missir ráðherrastöðu sína. Augljósari dæmi um spillingu er erfitt að finna. Svona misferli má ekki viðgangast, annars verður það að krabbameini í íslenskum stjórnmálum og samfélagi, brýtur undan stoðum góðra stjórnarhátta og eyðileggur traust milli stjórnvalda og þjóðar. Raunar er nú þegar ástæða til að hafa áhyggjur af því að spilling Bjarna Benediktssonar hafi smitað stofnanir stjórnvalda. Í tölvupóstsamskiptum við matvælaráðuneytið í nóvember neitaði ráðuneytið því ítrekað að Jón Gunnarsson hefði nokkurn tímann haft eitthvað með hvalveiðileyfi í ráðuneytinu að gera. „Jón Gunnarson hefur ekki veitt ráðgjöf varðandi hvalveiðileyfisumsóknir í ráðuneytinu fyrir eða eftir 11. nóvember“. Íslensk náttúruverndarsamtök hafa nú þegar fordæmt útgáfu hvalveiðileyfa og segja þær ekki sýna lýðræðinu virðingu og ganga einnig gegn hagsmunum loftslags, náttúru og dýravelferðar. 113 alþjóðleg hafverndarsamtök og Jane Goodall hafa hvatt forseta Íslands og Bjarna Benediktsson til að hætta hvalveiðum. Nefnd í ráðuneytinu er að vinna skýrslu um hvalveiðar og alþjóðlegar skuldbindingar Íslands sem gefin verður út á nýju ári. Það var söguleg stund fyrir Ísland þegar kvenkynsforseti veitti þremur kvenkyns leiðtogum stjórnmálaflokka sem höfðu sigrað í kosningunum, umboð til stjórnarmyndunar. Samt ákvað Bjarni Benediktsson að það væri réttur hans, þó hann væri aðeins í tímabundinni stöðu, að gefa vinum sínum hvalveiðileyfi. Það er í höndum nýrrar ríkisstjórnar og Alþingis að grípa til aðgerða til að fella þessi ólögmætu leyfi tafarlaust niður, og landsmanna að lýsa yfir hneykslun sinni á þessu augljósa dæmi um pólitíska spillingu. Þetta snýst ekki bara um stjórnarhætti og vilja fólksins, það snýst um líf hvala, hvernig við komum fram við dýr og náttúru, hvernig við virðum alþjóðlega samninga, og framtíð jarðar fyrir okkur öll og börnin okkar. Höfundur er heimildarmyndagerðarmaður og baráttumaður fyrir hvölunum. Issuing Whaling Licenses is a Corruption and a Cancer What greater example do we need of the corruption of Bjarni Benediktsson and his failed government than his last minute decision to issue whaling licenses on his way out the door. It wasn't enough that Bjarni Benediktsson was outed in a scandal where he allegedly put Jón Gunnarsson, a friend of the whaler Kristjan Loftsson, into the ministry to issue whaling licenses in exchange for a seat in the election. It wasn't enough that he had a clear conflict of interest with a family member associated with the Kristjan Loftsson. It wasn't enough that he and his party suffered a humiliating defeat in the parliamentary elections. In the face of all of this, Bjarni Benediktsson went ahead and issued whaling licenses to his friends just before a new government is formed. There is no more naked kind of corruption than this. This kind of misconduct can not be allowed to stand or it will be a cancer in Icelandic politics and society, rotting the foundations of good governance, and destroying the bond of trust between the government and the people. In fact, there is already cause for concern that Bjarni Benediktsson's corruption has infected the institutions of government. In an email exchange in November with the Ministry of Food, Agriculture and Fisheries, the Ministry repeatedly denied that the Jón Gunnarson had ever had anything to do with whaling licenses in the ministry. "Jón Gunnarson has not advised on whaling license applications at the ministry before or after November 11." Icelandic conservation organizations have swiftly and roundly condemned the issuing of whaling licenses, saying that it does not show respect for democracy and goes against the interests of climate, nature and animal welfare. 113 International ocean conservation organizations and Jane Goodall have implored the President of Iceland and Bjarni Benediktsson to end the hunting whales. A committee in the Ministry is preparing a report on whaling and Iceland's international obligations, which will be issued in the new year. And in an historic moment for Iceland, a female president presented the mandate to form a new government to three female leaders of political parties that had won the election. And still, Bjarni Benediktsson decided it was his right, even though he was only in a caretaker position, to give his friends whaling licenses. It is up to the new Icelandic government and parliament to take action to immediately cancel these illegitimate licenses, and the people of Iceland to voice their outrage at this most blatant example of political corruption. It is not just about governance and the will of the people, it is about the lives of whales, how we treat animals and nature, how we respect international agreements, and the future of the planet for all of us and our children. The author is a filmmaker, writer and active in the effort to protect whales.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun