Opið bréf til forystu Kennarasambands Íslands (KÍ): Endurskoðum aðferðafræði verkfallsins Valgerður Bára Bárðardóttir skrifar 15. nóvember 2024 09:15 Kæra forysta Kennarasambands Íslands, Ég skrifa ykkur í dag sem móðir barns með fötlun, barn sem hefur verið heima hjá mér í ótímabundnu verkfalli leikskólans í 13 daga. Verkfallið er vissulega ætlað að knýja fram breytingar á kjörum starfsfólks leikskóla, og ég hef skilning á þeim kröfum. En mig langar að vekja athygli ykkar á þeim hrikalegu afleiðingum sem þessar aðgerðir hafa á viðkvæmasta hóp samfélagsins – börn með sértækar þarfir – og fjölskyldur þeirra. Sonur minn hefur verið án sértæks stuðnings frá leikskólanum allan þennan tíma. Ég hef ekki aðgang að sérfræðingum, þjálfun eða stuðningi sem hann krefst daglega til að þrífast. Við erum komin á þann stað að ég óttast afleiðingarnar fyrir andlega og líkamlega líðan hans. Hann hefur misst stöðugleika, öryggi og rútínu sem hann treystir á til að takast á við heiminn. Álagið er ekki aðeins á honum – systkinin hans horfa upp á þetta ástand dag eftir dag, og sjá móður sína örmagna, bæði andlega og líkamlega. Þeir sjá bróður sinn þjást og vita ekki hvernig þeir eiga að hjálpa. Það er ekki aðeins sárt – það er siðferðilega óásættanlegt að setja börn sem mín í þessa stöðu. Verkföll eru oft réttlætt með því að þau séu til hagsbóta fyrir samfélagið til lengri tíma litið. En hvað með réttindi barnsins? Hvað með siðferðilega skyldu okkar til að tryggja að þau fái stuðninginn sem þau eiga rétt á? Þegar barnið mitt fær ekki nauðsynlegan stuðning, er það ekki aðeins tímabundinn skaði – það eru snjóboltaáhrif sem munu hafa afleiðingar fyrir hann og fjölskyldu hans til lengri tíma. Við höfum nú þegar þurft að axla verulegt fjárhagslegt tap vegna þessa verkfalls. Ég hef ekki getað stundað vinnu mína af fullum krafti, og við höfum þurft að forgangsraða fjármunum okkar til að mæta þessum nýju aðstæðum. Það hefur áhrif á alla fjölskylduna, ekki bara mig og son minn, heldur einnig systkini hans. Það er erfitt að útskýra fyrir öðrum börnum mínum hvers vegna við erum í þessari stöðu og hvers vegna bróðir þeirra fær ekki þá aðstoð sem hann þarf. Ég bið ykkur að hugsa um börn eins og son minn þegar þið takið ákvarðanir um aðgerðir. Ég bið ykkur að íhuga hvort það sé sanngjarnt að fórna þeirra velferð í þessari baráttu. Hver er siðferðileg ábyrgð ykkar gagnvart börnum með sérþarfir og fjölskyldum þeirra? Við sem foreldrar erum að berjast á báðum vígstöðvum – að reyna að halda fjölskyldulífinu gangandi, á meðan við fylgjumst með geðheilsu okkar og líðan fjara út fyrir augum okkar. Ég hvet ykkur til að endurskoða aðferðafræðina í þessari baráttu. Er ekki hægt að ná fram kröfum án þess að leggja þyngstu byrðarnar á þau börn sem minnst mega sín? Við þurfum samfélag sem stendur saman og verndar réttindi barna, ekki samfélag sem brýtur niður þau veikustu. Með von um að þið takið ábendingar mínar til greina og endurskoðið aðgerðir sem koma svona illa við viðkvæmustu hópana okkar, Móðir barns með fötlun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Málefni fatlaðs fólks Skóla- og menntamál Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Skoðun Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Á að sameina ÍSÍ og UMFÍ? Ómar Stefánsson skrifar Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir skrifar Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Sósíalistar á vaktinni í átta ár Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson skrifar Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Sjá meira
Kæra forysta Kennarasambands Íslands, Ég skrifa ykkur í dag sem móðir barns með fötlun, barn sem hefur verið heima hjá mér í ótímabundnu verkfalli leikskólans í 13 daga. Verkfallið er vissulega ætlað að knýja fram breytingar á kjörum starfsfólks leikskóla, og ég hef skilning á þeim kröfum. En mig langar að vekja athygli ykkar á þeim hrikalegu afleiðingum sem þessar aðgerðir hafa á viðkvæmasta hóp samfélagsins – börn með sértækar þarfir – og fjölskyldur þeirra. Sonur minn hefur verið án sértæks stuðnings frá leikskólanum allan þennan tíma. Ég hef ekki aðgang að sérfræðingum, þjálfun eða stuðningi sem hann krefst daglega til að þrífast. Við erum komin á þann stað að ég óttast afleiðingarnar fyrir andlega og líkamlega líðan hans. Hann hefur misst stöðugleika, öryggi og rútínu sem hann treystir á til að takast á við heiminn. Álagið er ekki aðeins á honum – systkinin hans horfa upp á þetta ástand dag eftir dag, og sjá móður sína örmagna, bæði andlega og líkamlega. Þeir sjá bróður sinn þjást og vita ekki hvernig þeir eiga að hjálpa. Það er ekki aðeins sárt – það er siðferðilega óásættanlegt að setja börn sem mín í þessa stöðu. Verkföll eru oft réttlætt með því að þau séu til hagsbóta fyrir samfélagið til lengri tíma litið. En hvað með réttindi barnsins? Hvað með siðferðilega skyldu okkar til að tryggja að þau fái stuðninginn sem þau eiga rétt á? Þegar barnið mitt fær ekki nauðsynlegan stuðning, er það ekki aðeins tímabundinn skaði – það eru snjóboltaáhrif sem munu hafa afleiðingar fyrir hann og fjölskyldu hans til lengri tíma. Við höfum nú þegar þurft að axla verulegt fjárhagslegt tap vegna þessa verkfalls. Ég hef ekki getað stundað vinnu mína af fullum krafti, og við höfum þurft að forgangsraða fjármunum okkar til að mæta þessum nýju aðstæðum. Það hefur áhrif á alla fjölskylduna, ekki bara mig og son minn, heldur einnig systkini hans. Það er erfitt að útskýra fyrir öðrum börnum mínum hvers vegna við erum í þessari stöðu og hvers vegna bróðir þeirra fær ekki þá aðstoð sem hann þarf. Ég bið ykkur að hugsa um börn eins og son minn þegar þið takið ákvarðanir um aðgerðir. Ég bið ykkur að íhuga hvort það sé sanngjarnt að fórna þeirra velferð í þessari baráttu. Hver er siðferðileg ábyrgð ykkar gagnvart börnum með sérþarfir og fjölskyldum þeirra? Við sem foreldrar erum að berjast á báðum vígstöðvum – að reyna að halda fjölskyldulífinu gangandi, á meðan við fylgjumst með geðheilsu okkar og líðan fjara út fyrir augum okkar. Ég hvet ykkur til að endurskoða aðferðafræðina í þessari baráttu. Er ekki hægt að ná fram kröfum án þess að leggja þyngstu byrðarnar á þau börn sem minnst mega sín? Við þurfum samfélag sem stendur saman og verndar réttindi barna, ekki samfélag sem brýtur niður þau veikustu. Með von um að þið takið ábendingar mínar til greina og endurskoðið aðgerðir sem koma svona illa við viðkvæmustu hópana okkar, Móðir barns með fötlun.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar
Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar
Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar
Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun