Haraldur vísar til frétta frá íbúafundi Grindvíkinga þann 12. desember síðastliðinn. Þar hafi komið fram að engin jól yrðu sennilega haldin í Grindavík þar sem ekki væri talið óhætt fyrir Grindvíkinga að flytja aftur heim fyrir áramót. Stór ástæða fyrir því væri sögð sú að Veðurstofan treysti sér ekki til þess að sjá um ásættanlegt eftirlit á svæðinu að næturlagi.
„Má túlka þetta þannig, að ef Veðurstofan sendir inn á völlinn nægilegt lið til að halda vaktir dag og nótt, þá mætti opna bæinn?“ spyr Haraldur í pistli á eldfjallabloggi sínu vulkan.blog.
Í viðtalsþætti á Vísi þann 21. nóvember síðastliðinn sagðist eldfjallafræðingurinn myndu fara heim fyrir jól, ef hann byggi í Grindavík. Kvikugangurinn undir bænum væri við það að storkna og líkur á eldgosi hverfandi. Nokkrum dögum síðar tóku Veðurstofan og Almannavarnir undir það mat Haraldar að kvikugangurinn væri að mestu storknaður.
Hann var áður búinn að lýsa því mati sínu að atburðirnir í grennd við Grindavík væru fyrst og fremst jarðskorpuhreyfingar, tengdar gliðnun Norður Ameríkuflekans til vesturs, frá Evrasíuflekanum í austri. Kvika væri vissulega fyrir hendi á svæðinu, en það væri ekki kvika sem réði ferðinni hér, heldur flekahreyfingar.
Haraldur tekur þó fram að landrisið, fyrst í Fagradalsfjallseldstöðinni og síðar í kringum Þorbjörn og Bláa lónið, séu sennilega ótvíræð merki um að hraunkvika sé fyrir hendi neðst í eða undir jarðskorpunni.
„Þrátt fyrir mikla gliðnun og hugsanlega myndun kvikugangs norðan Grindavíkur, þá hefur kvikan ekki náð enn upp á yfirborð,“ segir hann og bætir við:
„Kvikuþrýstingur eða kvikumagn í bólunni nálægt botni jarðskorpunnar er ekki nægjanlegt til að valda eldgosi. Það er ekkert nýtt fyrirbæri á Íslandi, að jarðskorpan rifni og skjálfi, án þess að úr verði eldgos.
Það er ekkert sem bendir til að það sé að vænta breytinga á þessu ástandi á næstunni. Þrátt fyrir það hafa Almannavarnir lokað Grindavíkurbæ og flutt alla íbúa á brott. Allt bendir til að sú lokun standi fram á næsta ár,“ segir eldfjallafræðingurinn.
Og ennfremur:
„Það er erfitt að gera sér í hugarlund þau áhrif sem langtíma lokun og rýming bæjarins hefur á efnahag og enn fremur á hugarfar og sálarástand íbúanna sem nú eru í útlegð. Hver og einn getur reynt að setja sig í spor flóttafólksins.
Að mínu áliti er lokunin og framlenging hennar ekki réttlætanleg frá sjónarhóli jarðfræðings sem hefur rannsakað eldfjöll í sextíu ár. En skrif mín á blogginu hafa verið eins og hróp í eyðimörkinni. Enginn heyrir, og þeir sem heyra taka ekki mark á skoðunum aðila sem fylgir ekki hinni opinberu línu.“
Hann lýkur pistli sínum með þessum orðum:
„Mér er reyndar óskiljanlegt hvers vegna Almannavarnir og Veðurstofan hafa haldið áfram lokun á Grindavík. Íslendingar hafa alltaf vitað að þeir búa á landi þar sem náttúrhamfarir eru óhjákvæmilegur þáttur lífsins. Það þarf seiglu til að búa á slíku landi og það er viss áhætta, en það er einmitt eitt af aðalsmerkjum Íslendinga.“
Tuttugu mínútna viðtal við Harald frá 21. nóvember má sjá hér:
