Um lögbann á fjölmenningu Freyr Rögnvaldsson og Snærós Sindradóttir skrifa 23. nóvember 2023 11:31 Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu samþykkti síðastliðinn þriðjudag lögbann á varanlega búsetu í JL húsinu. Þar hafa undanfarna mánuði búið umsækjendur um alþjóðlega vernd á vegum Reykjavíkuborgar, sem og erlendir starfsmenn verktakafyrirtækisins Eyktar sem á hluta húsnæðisins. Í frétt Morgunblaðsins um lögbannið er fullyrt að deilt hafi verið um notkun hússins og látið í það skína að nokkur fyrirtæki hafi hætt starfsemi í húsinu vegna búsetunnar og ónæðis sem af henni stendur. Reykjavíkurborg mótmælti lögbannsúrskurðinum, meðal annars vegna gríðarlegrar húsnæðiseklu á höfuðborgarsvæðinu og viðkvæmrar stöðu hópsins sem í húsinu býr - en allt kom fyrir ekki. Við undirrituð, hjón með fjögur börn, höfum um sex ára skeið búið í sömu húsalengju og JL húsið. Við fullyrðum að nákvæmlega ekkert ónæði hafi hlotist af nábýlinu við þann hóp umsækjenda um alþjóðlega vernd og/eða þá erlendu verkamenn sem hafa haft búsetu í húsnæðinu. Við fögnuðum því þegar tómar hæðir JL hússins fengu nýtt hlutverk í sumarbyrjun og þá sérstaklega að þar fengi inni hópur sem á ekki í önnur hús að venda. Fámennur hópur venesúelskra karla sást reglulega á vappi um hverfið í leit að flöskum og dósum til að drýgja þær smánarlegu tekjur sem þeir fengu á meðan umsóknir þeirra lágu óhreyfðar í skúffu Útlendingastofnunar og kærunefndar útlendingamála. Í viðtali við Heimildina í júní síðastliðnum, greindu mennirnir frá því að þeir vinni sér inn 2.500 til 3.000 krónur á dag með dósa- og flöskusöfnuninni og sendi þá peninga til fjölskyldna sinna í Venesúela sem líði þar skort. Við hjón höfðum frumkvæði að því, í þrígang, að gefa þeim þær skilagjaldsumbúðir sem við áttum til að aðstoða þá í þeirri söfnun. Í hvert sinn var okkur mætt af þakklæti og virðingu þrátt fyrir að framlag okkar væri aðeins virði nokkurra hundrað króna. Við óttumst að nú þegar hafi íslenska ríkið sent þessa kurteisu og harðduglegu menn aftur til Suður-Ameríku. Varðandi fyrirtæki í húsinu, en í frétt Morgunblaðsins segir að nokkur slík hafi hætt þar starfsemi á undanförnum mánuðum, er staðan sú að öll þau rúmu sex ár sem við höfum búið í húsalengjunni, hafa fyrirtæki verið að koma og fara í óvenju miklum mæli. Það hafði ekkert að gera með umrædda búsetu hælisleitenda, sökum þess að hún hófst ekki fyrr en í byrjun síðasta sumars. Þegar við fluttum á svæðið var í JL húsinu hostel og glæsiveitingastaður sem lagði upp laupana fljótlega, enda höfðu eigendur og rekstraraðilar farið langt framúr sér bæði með stærð húsnæðisins og íburð í vali á innréttingum og húsgögnum. Það er síendurtekin sorgarsaga íslenskra athafnamanna og hefur ekkert með umsækjendur um alþjóðlega vernd að gera. Þá hafa, á undanförnum sex árum, komið og farið allskyns fyrirtæki í húsalengjunni á borð við pílubari, kosningamiðstöðvar, ísbúðir, pizzakeðjur, BDSM/Yoga-setur og hárgreiðslustofa. Rétt er að benda á það að sá atvinnurekstur sem best hefur gengið í húsalengjunni, fyrir utan Subway sem rekinn hefur verið verið í JL húsinu um áratugaskeið, er veitingastaðurinn Zorbian. Sá er í eigu sýrslenskrar fjölskyldu sem hingað kom í krafti fjölskyldusameiningar innan alþjóðlega verndarkerfisins okkar. Þar tókst því kerfi loksins vel upp. Hver veit, nema við hefðum getað dottið í þann lukkupott að fá jafnframt venesúelskan veitingastað í húsið. Ísland er víðáttumikið land og friðsælt. Það er bæði styrkleiki þess og veikleiki hve fámennt landið er. Þau sem hafa horn í síðu fólks sem kann að tala annað tungumál en þau sjálf, fólks sem ekki hefur augljósa tengingu við þau í Íslendingabók, og ólst ekki upp við að horfa á Spaugstofuna, tala ekki fyrir okkur hin. Smásálarháttur þeirra má ekki koma í veg fyrir að við veitum fólki í neyð hjálparhönd. Í fjölmenningarborginni Reykjavík, og í dásamlega Vesturbænum, verður fólk að þola það að hafa annað fólk, af öðrum uppruna, sem nágranna. Höfundar eru hjón og fjölmiðlafólk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Fjölmenning Snærós Sindradóttir Innflytjendamál Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Skoðun Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Sjá meira
Sýslumaðurinn á höfuðborgarsvæðinu samþykkti síðastliðinn þriðjudag lögbann á varanlega búsetu í JL húsinu. Þar hafa undanfarna mánuði búið umsækjendur um alþjóðlega vernd á vegum Reykjavíkuborgar, sem og erlendir starfsmenn verktakafyrirtækisins Eyktar sem á hluta húsnæðisins. Í frétt Morgunblaðsins um lögbannið er fullyrt að deilt hafi verið um notkun hússins og látið í það skína að nokkur fyrirtæki hafi hætt starfsemi í húsinu vegna búsetunnar og ónæðis sem af henni stendur. Reykjavíkurborg mótmælti lögbannsúrskurðinum, meðal annars vegna gríðarlegrar húsnæðiseklu á höfuðborgarsvæðinu og viðkvæmrar stöðu hópsins sem í húsinu býr - en allt kom fyrir ekki. Við undirrituð, hjón með fjögur börn, höfum um sex ára skeið búið í sömu húsalengju og JL húsið. Við fullyrðum að nákvæmlega ekkert ónæði hafi hlotist af nábýlinu við þann hóp umsækjenda um alþjóðlega vernd og/eða þá erlendu verkamenn sem hafa haft búsetu í húsnæðinu. Við fögnuðum því þegar tómar hæðir JL hússins fengu nýtt hlutverk í sumarbyrjun og þá sérstaklega að þar fengi inni hópur sem á ekki í önnur hús að venda. Fámennur hópur venesúelskra karla sást reglulega á vappi um hverfið í leit að flöskum og dósum til að drýgja þær smánarlegu tekjur sem þeir fengu á meðan umsóknir þeirra lágu óhreyfðar í skúffu Útlendingastofnunar og kærunefndar útlendingamála. Í viðtali við Heimildina í júní síðastliðnum, greindu mennirnir frá því að þeir vinni sér inn 2.500 til 3.000 krónur á dag með dósa- og flöskusöfnuninni og sendi þá peninga til fjölskyldna sinna í Venesúela sem líði þar skort. Við hjón höfðum frumkvæði að því, í þrígang, að gefa þeim þær skilagjaldsumbúðir sem við áttum til að aðstoða þá í þeirri söfnun. Í hvert sinn var okkur mætt af þakklæti og virðingu þrátt fyrir að framlag okkar væri aðeins virði nokkurra hundrað króna. Við óttumst að nú þegar hafi íslenska ríkið sent þessa kurteisu og harðduglegu menn aftur til Suður-Ameríku. Varðandi fyrirtæki í húsinu, en í frétt Morgunblaðsins segir að nokkur slík hafi hætt þar starfsemi á undanförnum mánuðum, er staðan sú að öll þau rúmu sex ár sem við höfum búið í húsalengjunni, hafa fyrirtæki verið að koma og fara í óvenju miklum mæli. Það hafði ekkert að gera með umrædda búsetu hælisleitenda, sökum þess að hún hófst ekki fyrr en í byrjun síðasta sumars. Þegar við fluttum á svæðið var í JL húsinu hostel og glæsiveitingastaður sem lagði upp laupana fljótlega, enda höfðu eigendur og rekstraraðilar farið langt framúr sér bæði með stærð húsnæðisins og íburð í vali á innréttingum og húsgögnum. Það er síendurtekin sorgarsaga íslenskra athafnamanna og hefur ekkert með umsækjendur um alþjóðlega vernd að gera. Þá hafa, á undanförnum sex árum, komið og farið allskyns fyrirtæki í húsalengjunni á borð við pílubari, kosningamiðstöðvar, ísbúðir, pizzakeðjur, BDSM/Yoga-setur og hárgreiðslustofa. Rétt er að benda á það að sá atvinnurekstur sem best hefur gengið í húsalengjunni, fyrir utan Subway sem rekinn hefur verið verið í JL húsinu um áratugaskeið, er veitingastaðurinn Zorbian. Sá er í eigu sýrslenskrar fjölskyldu sem hingað kom í krafti fjölskyldusameiningar innan alþjóðlega verndarkerfisins okkar. Þar tókst því kerfi loksins vel upp. Hver veit, nema við hefðum getað dottið í þann lukkupott að fá jafnframt venesúelskan veitingastað í húsið. Ísland er víðáttumikið land og friðsælt. Það er bæði styrkleiki þess og veikleiki hve fámennt landið er. Þau sem hafa horn í síðu fólks sem kann að tala annað tungumál en þau sjálf, fólks sem ekki hefur augljósa tengingu við þau í Íslendingabók, og ólst ekki upp við að horfa á Spaugstofuna, tala ekki fyrir okkur hin. Smásálarháttur þeirra má ekki koma í veg fyrir að við veitum fólki í neyð hjálparhönd. Í fjölmenningarborginni Reykjavík, og í dásamlega Vesturbænum, verður fólk að þola það að hafa annað fólk, af öðrum uppruna, sem nágranna. Höfundar eru hjón og fjölmiðlafólk.
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar