Þetta er niðurstaða Héraðsdóms Reykjavíkur í máli mannsins gegn ríkinu. Umræddur lögreglumaður var við störf við embætti lögreglustjórans á Suðurnesjum í apríl 2019 þegar slysið varð.
Umræddan dag stóð yfir æfingu lögreglu á bryggjunni við Vatnsnesvík í Reykjanesbæ. Lögreglumaðurinn hafði það hlutverk að aka hring um höfnina og koma línu til félaga sinna sem voru við æfingar í sjónum.
Sagðist lögreglumaðurinn hafa verið klæddur skotheldu vesti sem hafi náð honum vel upp í háls og truflað höfuðhreyfingar hans og getu til að athafna sig í lögreglubílnum, en tekið er fram í dómi héraðsdóms að lögreglumaðurinn sé yfir tveir metrar á hæð.
Fylgdist með æfingunni
Hann hafi fylgst með æfingu félaga sinna en að henni lokinni hafi hann rekið höfuðið í þakkant lögreglubílsins þegar hann ætlaði að setjast inn í hann.
Það hafði þær afleiðingar að endajaxl í neðri kjálka mannsins brotnaði við rót. Bólgnaði lögreglumaðurinn upp á hægri kinn. Engin vitni urðu að slysinu en lögreglumaðurinn leitaði strax til læknis og síðar tannlæknis sem byggði upp hina brotnu tönn.
Er slysið varð hafði lögreglumaðurinn verið í meðferð hjá sjúkraþjálfara vegna einkenna fyrri áverka. Þremur dögum eftir slysið kom hann til sjúkraþjálfarans og lýsti verkjum í hálsi og höfði vegna höggsins sem hann hlaut í slyinu. Fór hann ítrekað til sjúkraþjálfara vegna sömu einkenna.
Varanlegar afleiðingar slyssins voru metnar af lækni að höfðu samráði við íslenska ríkið. Var varanleg örorka mannsins vegna slyssins metin fimm prósent. Taldi læknirinn ljóst að höggið hafi verið það mikið að líklegra teljist en ekki að einkennin sem maðurinn lýsti hafi að nokkru leyti verið afleiðingar slyssins.
Krafðist lögreglumaðurinn rúmrar einnar milljónar króna vegna varanlegs miska og 4,7 milljóna vegna varanlegrar orörku. Áður hafði maðurinn fengið 1,5 milljónir í bætur vegna vinnuslyssins og var sú upphæð dregin frá kröfu mannsins.
Taldi lögreglumaðurinn að íslenska ríkið bæri ábyrgð á tjóni hans á grundvelli ákvæðis í lögreglulögum um að ríkissjóður skuli bæta lögreglumönnum líkamstjón og munatjón sem þeir verða fyrir vegna starfs síns.
Ríkið benti á meint aðgæsluleysi
Íslenska ríkið hafnaði skaðabótagreiðslu í málinu og byggði á því að verulegur vafi væri á því að orsök væri á milli líkamstjóns mannsins og umrædds slyss. Var vísað í að lögreglumaðurinn hafi glímt við heilsubrest vegna umferðarslyss árið 2014. Þá taldi ríkið að það hlyti að teljast verulegt aðgæsluleysi af hálfu mannsins að hafa rekið höfuðuð í er hann settist inn í lögreglubílinn. Um æfingu hafi verið að ræða og engin tímapressa eða neyð fyrir hendi.
Í dómi Héraðsdóms Reykjavíkur er lagt til grundvallar að maðurinn hafi verið að störfum sem lögreglumaður er slysið átti sér stað. Ríkið bæri þar af leiðandi bótaábyrgð. Þá hafi ekkert komið fram sem dregið gæti í efa frásögn lögreglumannsinns af slysinu auk þess sem að álitsgerð læknisins gerði skilmerkilega grein fyrir afleiðingum óhappsins.
Teljast yrði sennilegt að umrætt högg hafi verið það þungt að það hafi haft þær afleiðingar sem haldið var fram fyrir dómi. Íslenska ríkið hafi einnig ekkert gert til að rökstyðja staðhæfingar sínar um hið gagnstæða.
Þarf íslenska ríkið því að greiða manninum 5,8 milljónir króna, að frádregnum 1,5 milljónum króna sem þegar hafði verið greitt í bætur vegna málsins. Þá þarf ríkið að greiða 1,5 milljónir í málskostnað vegna málsins.
