Rangfærsluþrenna Diljár Mistar Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar 8. nóvember 2022 13:00 Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið umtalsvert í almennri umræðu undanfarin misseri. Hvort sem þar er um að ræða landsfund flokksins, brottvísanir eða umdeild lagafrumvörp. Því miður virðist stefnan vera sú að staðreyndir þeirra mála sem þau leggja fram skipti ekki máli. Þannig verði 2+2 allt í einu 5. Einungis vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn segir það. Höfum það hugfast að hugarheimur sjálfstæðismanna og raunveruleikinn eru tveir óskildir hlutir. Ég geri þær kröfur á þingmenn, alla þingmenn, sama fyrir hvaða flokk þau eru eða hvaða stefnu þau leggja áherslu á, að þau fari með rétt mál. Að þau kynni sér málin og leggi áherslu á að fara satt og rétt með þau málefni sem þau bera fram. Upplýsingaóreiða hefur leikið okkur grátt og gerir en og voðinn er vís ef kjörnir fulltrúar ætla að taka þátt í þeirri vegferð. Mig langar í því samhengi að svara nokkrum ósönnum fullyrðingum sem þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Diljá Mist Einarsdóttir, hefur haldið fram undanfarið um verkalýðshreyfinguna. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og þekki því málin ágætlega. Þann 26. október síðastliðinn skrifaði Diljá Mist grein á vísi sem bar fyrirsögnina „Hverjir gæta hagsmuna launafólks?“. Þar reynir hún að gera lítið úr sjónarmiðum Orra Páls Jóhannssonar með ýmsum hætti. Ef við lítum aðeins á þennan málflutning þá segir Orri Páll að atvinnurekendur geti kosið að ráða einungis til sín starfsfólk sem standi utan stéttarfélaga. Við þetta hefur Diljá það að athuga að „Sú fullyrðing stenst enga skoðun, enda kemur skýrt fram í 3. gr. frumvarpsins að „Vinnuveitanda er óheimilt að synja umsækjanda um laust starf eða segja launamanni upp starfi á grundvelli félagsaðildar hans.”“ Þetta lýsir mjög vel því þekkingarleysi sem er til staðar innan Sjálfstæðisflokksins á raunum verkalýðshreyfingarinnar. Það breytir litlu þó þessi lagagrein sé inni. Atvinnurekendur upp til hópa hafa ítrekað sýnt að þeir virða lög og kjarasamninga ekki nema að takmörkuðu leiti. Launaþjófnaður er líka óheimill, samt sjáum við það gerast ítrekað og án nokkurra viðurlaga, hvers vegna ætti það að vera öðruvísi með stéttarfélagsaðildina? Við sjáum þetta ítrekað sem störfum t.d. við vinnustaðaeftirlit. Hér fer ekki saman hljóð og mynd hjá þingmanninum. Því næst snýr Dilja sér að sjúkrasjóðum stéttarfélaganna, sem hafa hjálpað ófáum launamanninum. Hún heldur því fram að: „ Standi launamaður utan stéttarfélags neita stéttarfélög alla jafna að taka við greiðslum í sjúkrasjóð. Í þeim tilvikum er launamaður ekki sjúkratryggður, enda hefur atvinnurekandinn sinnt skyldu sinni, lögum samkvæmt, og engar frekari kröfur unnt að gera til hans.“ Þetta er en og aftur rangfærsla hjá þingmanninum. Í mínu starfi afgreiði ég meðal annars umsóknir í sjúkrasjóð. Sú fullyrðing að launamaður sem greitt er af í sjúkrasjóð en standi utan stéttarfélaga, sé hafnað um þjónustu er röng og beinlýnis hættuleg rangfærsla. Mig langar að nýta tækifærið og leiðrétta þetta, því staðreyndin er sú að sé gjöldum skilað af launamanni til stéttarfélags þá fær hann þjónustu, þar á meðal úr sjúkrasjóð. Ég hef aldrei í mínu starfi neitað að aðstoða félagsmann, sem sannarlega er greitt af á grundvelli þess að hann kjósi að standa utan stéttarfélags og það hafa kollegar mínir ekki gert heldur. Að lokum langar mig að koma inn á orð Diljár í Bítinu á Bylgjunni nú í dag, þann 8.nóvember. Þar heldur Diljá því fram, með dyggri aðstoð þáttarstjórnenda að verkalýðshreyfingin sé á einhvern hátt ábyrg fyrir því að hér sé skortur á vinnuafli og vísar þar til atvinnuleyfa og að verkalýðshreyfingin hafi lokað á atvinnuleyfi þeirra sem koma utan EES. Eina aðkoma Verkalýðshreyfingarinnar að atvinnuleyfum er að veita umsögn til vinnumálastofnunar. Ég hef í mínu starfi veitt umsögn um tugi atvinnuleyfa og í öllum tilfellum hef ég veitt jákvæða umsögn. Aftur á móti þurfa verkalýðsfélögin að eyða ótrúlegri orku í eftirfylgni eftir að atvinnuleyfi hafa verið veitt, vegna þess að atvinnurekendur þeirra starfsmanna sem veitt er atvinnuleyfið nýta sér í nokkrum tilfellum viðkvæma stöðu þessa fólks og brýtur á réttindum þeirra. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og ég veit þetta. Ég vinn að þessum málefnum daglega og get veitt góða, rétta og faglega innsýn inn í þessi mál. Eitthvað sem enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins virðist vera fær um. Þegar ég fer til læknis fer ég ekki að leiðbeina honum hvernig á að sauma, taka blóð eða sprauta, enda er ég ekki læknir. Að sama skapi er fáránlegt að þingmenn sem hafa aldrei komið nálægt starfsemi verkalýðsfélaga né hafa á þeim gripsvit, reyni að færa okkur á borð tillögur að betri verkalýðshreyfingu, sem stenst svo enga skoðun. Ég mælist til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggi sig fram við að kynna sér málin betur, fara með rétt mál og liðsinna lýðræðinu í því að sporna við upplýsingaóreiðu, ekki kynda undir hana. Höfundur er fræðslu- og eftirlitsfulltrúi Verkalýðsfélags Suðurlands og formaður ASÍ-UNG. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjálfstæðisflokkurinn Vinnumarkaður Kjaramál Mest lesið Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson skrifar Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Fjögurra daga vinnuvika – nýr veruleiki? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ráðherra gengur fram án laga Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hagkvæmur kostur utan friðlands Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og inntak Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Sumargjöf Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hannað fyrir miklu stærri markaði Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Grafarvogur framtíðar verður til Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Málþófið um veiðigjöldin vekur miskunnsama Samverja Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Menntastefna 2030 Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson skrifar Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Sjá meira
Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið umtalsvert í almennri umræðu undanfarin misseri. Hvort sem þar er um að ræða landsfund flokksins, brottvísanir eða umdeild lagafrumvörp. Því miður virðist stefnan vera sú að staðreyndir þeirra mála sem þau leggja fram skipti ekki máli. Þannig verði 2+2 allt í einu 5. Einungis vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn segir það. Höfum það hugfast að hugarheimur sjálfstæðismanna og raunveruleikinn eru tveir óskildir hlutir. Ég geri þær kröfur á þingmenn, alla þingmenn, sama fyrir hvaða flokk þau eru eða hvaða stefnu þau leggja áherslu á, að þau fari með rétt mál. Að þau kynni sér málin og leggi áherslu á að fara satt og rétt með þau málefni sem þau bera fram. Upplýsingaóreiða hefur leikið okkur grátt og gerir en og voðinn er vís ef kjörnir fulltrúar ætla að taka þátt í þeirri vegferð. Mig langar í því samhengi að svara nokkrum ósönnum fullyrðingum sem þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Diljá Mist Einarsdóttir, hefur haldið fram undanfarið um verkalýðshreyfinguna. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og þekki því málin ágætlega. Þann 26. október síðastliðinn skrifaði Diljá Mist grein á vísi sem bar fyrirsögnina „Hverjir gæta hagsmuna launafólks?“. Þar reynir hún að gera lítið úr sjónarmiðum Orra Páls Jóhannssonar með ýmsum hætti. Ef við lítum aðeins á þennan málflutning þá segir Orri Páll að atvinnurekendur geti kosið að ráða einungis til sín starfsfólk sem standi utan stéttarfélaga. Við þetta hefur Diljá það að athuga að „Sú fullyrðing stenst enga skoðun, enda kemur skýrt fram í 3. gr. frumvarpsins að „Vinnuveitanda er óheimilt að synja umsækjanda um laust starf eða segja launamanni upp starfi á grundvelli félagsaðildar hans.”“ Þetta lýsir mjög vel því þekkingarleysi sem er til staðar innan Sjálfstæðisflokksins á raunum verkalýðshreyfingarinnar. Það breytir litlu þó þessi lagagrein sé inni. Atvinnurekendur upp til hópa hafa ítrekað sýnt að þeir virða lög og kjarasamninga ekki nema að takmörkuðu leiti. Launaþjófnaður er líka óheimill, samt sjáum við það gerast ítrekað og án nokkurra viðurlaga, hvers vegna ætti það að vera öðruvísi með stéttarfélagsaðildina? Við sjáum þetta ítrekað sem störfum t.d. við vinnustaðaeftirlit. Hér fer ekki saman hljóð og mynd hjá þingmanninum. Því næst snýr Dilja sér að sjúkrasjóðum stéttarfélaganna, sem hafa hjálpað ófáum launamanninum. Hún heldur því fram að: „ Standi launamaður utan stéttarfélags neita stéttarfélög alla jafna að taka við greiðslum í sjúkrasjóð. Í þeim tilvikum er launamaður ekki sjúkratryggður, enda hefur atvinnurekandinn sinnt skyldu sinni, lögum samkvæmt, og engar frekari kröfur unnt að gera til hans.“ Þetta er en og aftur rangfærsla hjá þingmanninum. Í mínu starfi afgreiði ég meðal annars umsóknir í sjúkrasjóð. Sú fullyrðing að launamaður sem greitt er af í sjúkrasjóð en standi utan stéttarfélaga, sé hafnað um þjónustu er röng og beinlýnis hættuleg rangfærsla. Mig langar að nýta tækifærið og leiðrétta þetta, því staðreyndin er sú að sé gjöldum skilað af launamanni til stéttarfélags þá fær hann þjónustu, þar á meðal úr sjúkrasjóð. Ég hef aldrei í mínu starfi neitað að aðstoða félagsmann, sem sannarlega er greitt af á grundvelli þess að hann kjósi að standa utan stéttarfélags og það hafa kollegar mínir ekki gert heldur. Að lokum langar mig að koma inn á orð Diljár í Bítinu á Bylgjunni nú í dag, þann 8.nóvember. Þar heldur Diljá því fram, með dyggri aðstoð þáttarstjórnenda að verkalýðshreyfingin sé á einhvern hátt ábyrg fyrir því að hér sé skortur á vinnuafli og vísar þar til atvinnuleyfa og að verkalýðshreyfingin hafi lokað á atvinnuleyfi þeirra sem koma utan EES. Eina aðkoma Verkalýðshreyfingarinnar að atvinnuleyfum er að veita umsögn til vinnumálastofnunar. Ég hef í mínu starfi veitt umsögn um tugi atvinnuleyfa og í öllum tilfellum hef ég veitt jákvæða umsögn. Aftur á móti þurfa verkalýðsfélögin að eyða ótrúlegri orku í eftirfylgni eftir að atvinnuleyfi hafa verið veitt, vegna þess að atvinnurekendur þeirra starfsmanna sem veitt er atvinnuleyfið nýta sér í nokkrum tilfellum viðkvæma stöðu þessa fólks og brýtur á réttindum þeirra. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og ég veit þetta. Ég vinn að þessum málefnum daglega og get veitt góða, rétta og faglega innsýn inn í þessi mál. Eitthvað sem enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins virðist vera fær um. Þegar ég fer til læknis fer ég ekki að leiðbeina honum hvernig á að sauma, taka blóð eða sprauta, enda er ég ekki læknir. Að sama skapi er fáránlegt að þingmenn sem hafa aldrei komið nálægt starfsemi verkalýðsfélaga né hafa á þeim gripsvit, reyni að færa okkur á borð tillögur að betri verkalýðshreyfingu, sem stenst svo enga skoðun. Ég mælist til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggi sig fram við að kynna sér málin betur, fara með rétt mál og liðsinna lýðræðinu í því að sporna við upplýsingaóreiðu, ekki kynda undir hana. Höfundur er fræðslu- og eftirlitsfulltrúi Verkalýðsfélags Suðurlands og formaður ASÍ-UNG.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun