Um ESB, bóluefni og útflutningsbann Birgir Hans Birgisson skrifar 25. mars 2021 20:01 Byrjum á byrjuninni. Væntanlegt útflutningsbann á bóluefni frá ESB hefur vakið upp hörð viðbrögð. Og þeir íslensku ráðamenn, sem öllu jöfnu hafa verið mótfallnir inngöngu Íslands í sambandið, lýstu vandlætingu sinni samdægurs á samfélagsmiðlum: Hið stóra grimma Evrópusamband væri búið að setja litla klakann okkar á „bannlista“! Íslensk rannsóknar blaðamennska sem almennt er til fyrirmyndar var greinilega komin í sóttkví þetta kvöldið, því þó að sumir helstu fréttamiðlar landsins hafi birt svo til sömu söguna, þá varð fréttin ekki sannari með hverri endurtekningunni – nema síður sé. Í tilefni þessara atburða og ekki síst viðbragða jafnt ráðamanna sem og fjölmiðla, er ekki úr vegi að fara yfir meginatriði þessa máls: Af hverju tók Ísland þátt í bóluefna innkaupaferli ESB? Svarið við þessari spurningu er einfalt: við hefðum aldrei getað gert þetta upp á eigin spýtur. Það kann að vera að einhverjir séu mér ósammála, en ef við stöldrum við og hugsum okkur um, höldum við þá virkilega að íslenska ríkið hafi verið í góðri stöðu í að keppa um aðgang að bóluefnakaupum? Ekki gleyma að við erum að tala um samkeppni við öll stærstu ríki heims. Því þó að við séum kannski best í heimi í svo ótal mörgu miðað við höfðatölu, þá er þetta ekki vinsældakeppni, þetta er spurning um líf og dauða. Í stað þess að velta okkur upp úr því hvort eða hvers vegna við ákváðum að vinna með ESB í kapphlaupinu um aðgang að bóluefni, ættum við e.t.v. frekar að spyrja okkur að því hvað hafi farið úrskeiðis hjá ESB. Því svo lengi sem við þekkjum ekki vandamálið – er lausnin vandfundin. Einbeitum okkur því að þeim þremur helstu hlutum sem fóru úrskeiðis hjá embættismönnunum í Brussel: Hvað fór úrskeiðis? Í fyrsta lagi var ESB alls ekki nógu fast fyrir í sinni samningagerð við lyfjafyrirtækin og einbeitti sér að því að ná verðinu niður, á kostnað þess að leggja áherslu á það hvernig framleiðendur ætluðu að framleiða, flytja og afhenda bóluefnin. Með öðrum orðum þá gaf ESB lyfjafyrirtækjunum allt of mikið frelsi jafnt til framleiðslu og dreifingar auk þess að taka sér of mikinn tíma í samningagerð. Klárlega mistök af hálfu sambandsins. Í öðru lagi erum við að tala um áhrif útflutningsbanns Bandaríkjanna og Bretlands, sem hafði þau áhrif að lyfjaframleiðendur í Evrópu og á heimsvísu, fengu ekki nauðsynlega aðföng til að halda áætluðum dampi í framleiðslunni. Leiðin sem evrópskir bóluefna framleiðendur virðast hafa farið er að nýta verksmiðjur sínar í Evrópusambandslöndum til að framleiða fyrir markaði utan USA og UK, þ.e. Evrópu- og heimsmarkað. Þetta hefur augljóslega haft þau áhrif að Ísland hefur fengið minna afhent af bóluefni en upphaflegir samningar gerðu ráð fyrir, sérstaklega frá Astra Zeneca. Og þá erum við komin að þriðja atriðinu sem fór á hliðina, nefnilega hið margumrædda Astra Zeneca, því ef það hefði staðið við sína samninga væri fjöldi afhentra skammta, fyrir marslok, 100 miljónir í stað þeirra tæplega 30 miljóna sem afhentir verða. Og dómínóið heldur áfram, því þeir 400 miljón skammtar sem AZ átti að afhenda fyrir lok júní, verða líklega nær 100 miljónum og fyrirtækið því einungis að afhenda ca. 25% af því sem samið var um þ.e. til Evrópusambandsríkja. En það þýðir ekki að framleiðsla Astra Zeneca sé einungis 25% af því sem áætlað var, heldur að fyrirtækið hefur verið að selja og flytja bóluefna framleiðslu sína til fjölmargra ríkja fyrir utan ESB. Og þar erum við einmitt komin að ástæðunni fyrir þessu svokallaða „útflutningsbanni“, sem sett er á til að tryggja það að lyfjaframleiðendur innan sambandsins standi við gerða samninga og að íbúar þess fái umsamdar bólusetningar. En hvað er þetta „útflutningsbann“? Til að skilja það er gott að byrja á að gera sér grein fyrir að hér er ekki verið að tala um „bann“ heldur er verið að tala um að „herða útflutningsreglur“, og tilgangur þeirra að stoppa þau fyrirtæki sem ekki hafa staðið við sína samninga við ESB (og þá okkur), sbr. Astra Zeneca. Þess má geta að ESB hefur flutt út yfir 50. miljón skammta af bóluefnum og þá aðallega til Bretlands sem svo hafa endurgoldið greiðann með því að senda ekkert bóluefni til Evrópulandanna. Og er hertu útflutningsreglunum einmitt líka ætlað að koma í veg fyrir að slíkt endurtaki sig. Þess má jafnframt geta að útflutningur á bóluefnum til þeirra þriðja heims ríkja sem eru þátttakendur í COVAX eða sambærilegum mannúðar verkefnum mun ekki vera stöðvaður. ESB og aðildarlönd sambandsins er eina stóra vestræna „ríkið“ sem hefur staðið í útflutningi á bóluefni af þessu tagi, þ.e. til aðstoðar öðrum ríkjum eða með mannúðarsjónarmið að leiðarljósi, Bandaríkin og Bretland hafa verið með miklar yfirlýsingar en ekki staðið við stóru orðin. Það segir sig sjálft að þessi nýja stefna ESB er gerð með því sjónarmiði að öll þau lönd sem taka þátt í bóluefnakaupum í samvinnu við ESB, hagnist á því, þ.m.t. Ísland. Og er hún gerð í þeim tilgangi að fá lyfjaframleiðendur til að standa við gerða samninga um afhendingar bóluefna og knýja þá til að setja gróða sjónarmið á hilluna. Í ljósi þessa, spyr ég mig að því hvers vegna sumir íslenskir ráðamenn standi upp, berji sér á brjóst og keppist við að gagnrýna þessa stefnu, þar sem ljóst er að hún er gerð með hagsmuni ALLRA Evrópubúa í huga. Og velti því fyrir mér hvort að þeim þyki mikilvægara að snúa út úr viðleitni ESB í þeim tilgangi að upphefja sinn pólitískar áróður, en það að gæta hagsmuna íslensku þjóðarinnar, kynna fyrir henni raunverulegt inntak og mikilvægi þessara reglna og vekja þannig samstöðu frekar en glundroða. Ég er ekki stjórnmálamaður, en vissulega áhugamaður um stjórnmál og þegar ég sá fyrirsagnir sumra miðla og yfirlýsingar ráðamanna varð mér hugsað til þess að ef Brexit-menn kynnu íslensku væru þeir glaðir með þá háttvirtu íslensku ráðherra, þingmenn og fyrrverandi dómsmálaráðherra sem hæst hrópa. Höfundur er starfandi fasteignasali hjá Perla Investments með B.A í Alþjóðasamskiptum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Evrópusambandið Bólusetningar Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson Skoðun Skoðun Skoðun Pólítísk aflúsun Ólafur Þór Ólafsson skrifar Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson skrifar Skoðun A Letter of Encouragement for Voters of Foreign Origin. Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason skrifar Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal skrifar Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson skrifar Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason skrifar Skoðun Vel gert! Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund; vörður auðlinda og nýsköpunar Valdimar Össurarson skrifar Skoðun Forsetabaráttan: Hin fimm fræknu og leiðtogafræðin Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Sýnileiki og styrkur þjóðar Ásdís Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Velferð fólks framar markaðsvæddri netsölu áfengis Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar skrifar Skoðun Vonandi endurtekur sagan sig! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kjósum sterkan leiðtoga Guðlaug Hrönn Jóhannsdóttir skrifar Sjá meira
Byrjum á byrjuninni. Væntanlegt útflutningsbann á bóluefni frá ESB hefur vakið upp hörð viðbrögð. Og þeir íslensku ráðamenn, sem öllu jöfnu hafa verið mótfallnir inngöngu Íslands í sambandið, lýstu vandlætingu sinni samdægurs á samfélagsmiðlum: Hið stóra grimma Evrópusamband væri búið að setja litla klakann okkar á „bannlista“! Íslensk rannsóknar blaðamennska sem almennt er til fyrirmyndar var greinilega komin í sóttkví þetta kvöldið, því þó að sumir helstu fréttamiðlar landsins hafi birt svo til sömu söguna, þá varð fréttin ekki sannari með hverri endurtekningunni – nema síður sé. Í tilefni þessara atburða og ekki síst viðbragða jafnt ráðamanna sem og fjölmiðla, er ekki úr vegi að fara yfir meginatriði þessa máls: Af hverju tók Ísland þátt í bóluefna innkaupaferli ESB? Svarið við þessari spurningu er einfalt: við hefðum aldrei getað gert þetta upp á eigin spýtur. Það kann að vera að einhverjir séu mér ósammála, en ef við stöldrum við og hugsum okkur um, höldum við þá virkilega að íslenska ríkið hafi verið í góðri stöðu í að keppa um aðgang að bóluefnakaupum? Ekki gleyma að við erum að tala um samkeppni við öll stærstu ríki heims. Því þó að við séum kannski best í heimi í svo ótal mörgu miðað við höfðatölu, þá er þetta ekki vinsældakeppni, þetta er spurning um líf og dauða. Í stað þess að velta okkur upp úr því hvort eða hvers vegna við ákváðum að vinna með ESB í kapphlaupinu um aðgang að bóluefni, ættum við e.t.v. frekar að spyrja okkur að því hvað hafi farið úrskeiðis hjá ESB. Því svo lengi sem við þekkjum ekki vandamálið – er lausnin vandfundin. Einbeitum okkur því að þeim þremur helstu hlutum sem fóru úrskeiðis hjá embættismönnunum í Brussel: Hvað fór úrskeiðis? Í fyrsta lagi var ESB alls ekki nógu fast fyrir í sinni samningagerð við lyfjafyrirtækin og einbeitti sér að því að ná verðinu niður, á kostnað þess að leggja áherslu á það hvernig framleiðendur ætluðu að framleiða, flytja og afhenda bóluefnin. Með öðrum orðum þá gaf ESB lyfjafyrirtækjunum allt of mikið frelsi jafnt til framleiðslu og dreifingar auk þess að taka sér of mikinn tíma í samningagerð. Klárlega mistök af hálfu sambandsins. Í öðru lagi erum við að tala um áhrif útflutningsbanns Bandaríkjanna og Bretlands, sem hafði þau áhrif að lyfjaframleiðendur í Evrópu og á heimsvísu, fengu ekki nauðsynlega aðföng til að halda áætluðum dampi í framleiðslunni. Leiðin sem evrópskir bóluefna framleiðendur virðast hafa farið er að nýta verksmiðjur sínar í Evrópusambandslöndum til að framleiða fyrir markaði utan USA og UK, þ.e. Evrópu- og heimsmarkað. Þetta hefur augljóslega haft þau áhrif að Ísland hefur fengið minna afhent af bóluefni en upphaflegir samningar gerðu ráð fyrir, sérstaklega frá Astra Zeneca. Og þá erum við komin að þriðja atriðinu sem fór á hliðina, nefnilega hið margumrædda Astra Zeneca, því ef það hefði staðið við sína samninga væri fjöldi afhentra skammta, fyrir marslok, 100 miljónir í stað þeirra tæplega 30 miljóna sem afhentir verða. Og dómínóið heldur áfram, því þeir 400 miljón skammtar sem AZ átti að afhenda fyrir lok júní, verða líklega nær 100 miljónum og fyrirtækið því einungis að afhenda ca. 25% af því sem samið var um þ.e. til Evrópusambandsríkja. En það þýðir ekki að framleiðsla Astra Zeneca sé einungis 25% af því sem áætlað var, heldur að fyrirtækið hefur verið að selja og flytja bóluefna framleiðslu sína til fjölmargra ríkja fyrir utan ESB. Og þar erum við einmitt komin að ástæðunni fyrir þessu svokallaða „útflutningsbanni“, sem sett er á til að tryggja það að lyfjaframleiðendur innan sambandsins standi við gerða samninga og að íbúar þess fái umsamdar bólusetningar. En hvað er þetta „útflutningsbann“? Til að skilja það er gott að byrja á að gera sér grein fyrir að hér er ekki verið að tala um „bann“ heldur er verið að tala um að „herða útflutningsreglur“, og tilgangur þeirra að stoppa þau fyrirtæki sem ekki hafa staðið við sína samninga við ESB (og þá okkur), sbr. Astra Zeneca. Þess má geta að ESB hefur flutt út yfir 50. miljón skammta af bóluefnum og þá aðallega til Bretlands sem svo hafa endurgoldið greiðann með því að senda ekkert bóluefni til Evrópulandanna. Og er hertu útflutningsreglunum einmitt líka ætlað að koma í veg fyrir að slíkt endurtaki sig. Þess má jafnframt geta að útflutningur á bóluefnum til þeirra þriðja heims ríkja sem eru þátttakendur í COVAX eða sambærilegum mannúðar verkefnum mun ekki vera stöðvaður. ESB og aðildarlönd sambandsins er eina stóra vestræna „ríkið“ sem hefur staðið í útflutningi á bóluefni af þessu tagi, þ.e. til aðstoðar öðrum ríkjum eða með mannúðarsjónarmið að leiðarljósi, Bandaríkin og Bretland hafa verið með miklar yfirlýsingar en ekki staðið við stóru orðin. Það segir sig sjálft að þessi nýja stefna ESB er gerð með því sjónarmiði að öll þau lönd sem taka þátt í bóluefnakaupum í samvinnu við ESB, hagnist á því, þ.m.t. Ísland. Og er hún gerð í þeim tilgangi að fá lyfjaframleiðendur til að standa við gerða samninga um afhendingar bóluefna og knýja þá til að setja gróða sjónarmið á hilluna. Í ljósi þessa, spyr ég mig að því hvers vegna sumir íslenskir ráðamenn standi upp, berji sér á brjóst og keppist við að gagnrýna þessa stefnu, þar sem ljóst er að hún er gerð með hagsmuni ALLRA Evrópubúa í huga. Og velti því fyrir mér hvort að þeim þyki mikilvægara að snúa út úr viðleitni ESB í þeim tilgangi að upphefja sinn pólitískar áróður, en það að gæta hagsmuna íslensku þjóðarinnar, kynna fyrir henni raunverulegt inntak og mikilvægi þessara reglna og vekja þannig samstöðu frekar en glundroða. Ég er ekki stjórnmálamaður, en vissulega áhugamaður um stjórnmál og þegar ég sá fyrirsagnir sumra miðla og yfirlýsingar ráðamanna varð mér hugsað til þess að ef Brexit-menn kynnu íslensku væru þeir glaðir með þá háttvirtu íslensku ráðherra, þingmenn og fyrrverandi dómsmálaráðherra sem hæst hrópa. Höfundur er starfandi fasteignasali hjá Perla Investments með B.A í Alþjóðasamskiptum.
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar