Af mannréttindamálum íslenskra þegna Sigurður R Þórðarson skrifar 15. desember 2015 18:00 Mánudaginn 14.12.2015 vöktu athygli tvær greinar í blöðum tveggja oftast öndverðra málstaða. Greinar sem báðar varpa ljósi á fáránleika og spillingu íslensks stjórnvalds- og embættismannakerfis. Hin fyrri er grein Guðmundar Andra sem fjallar um hreppaflutning albanskrar fjölskyldu sem framkvæmdur var um nótt í anda fyrri tíma séríslensks gerræðis og fólsku en hefur vakið óbreytta af aldagömlum þyrnirósarsvefni og jafnvel vakið reiði þjóðar, sem engu er líkara en kjósi helst að láta troða á sjálfri sér og almennum mannréttindum. Síðari greinin eftir fyrrverandi hæstaréttarlögmann, Jón Steinar, sem sjálfur segist í ræðu og riti hafa rembst við að rétta af kúrs hins hæsta yfirréttar landsmanna; stofnun sem áratugum saman þótti við hæfi að teygja túlkun lagagreina þannig að unnt var að snúa við dómum undirréttar um 180° ef það þjónaði ímynduðum hagsmunum löggjafavaldsins og meirihluta valdhafa ríkisins. Orðspor sem að lokum varð til þess að minna en tíundi hluti þjóðarinnar telur sig treysta dómum íslenskra dómstóla. Ég mun í þessum pistli ekki tína til dæmi af mannréttindabrotum sem íslensk stjórnvöld og embættismenn hafa framið á íslenskum þegnum í þágu einhverra tiltekinna einkahagsmuna eða gæluverkefna. En læt nægja að minnast þess að í janúar 2016 verða 40 ár liðin frá því að beiðni fárra einstaklinga um að frekari upphreinsun á landi þeirra eftir viðskilnað Bandaríkjahers við aflagða radarstöð hersins á Heiðarfjalli fari fram á sama hátt og gert var í Kanada. En þar reisti Kaninn og rak á fimmta tug slíkra stöðva í algleymi Kaldastríðsins. Eini munurinn var sá að Bandaríkjamenn tóku vel í erindi nágranna sinna í Kanada þegar þeir fóru fram á að Kaninn fjármagnaði kostnaðarsamar upphreinsanir á radarstöðvunum á norðvestur hjara Kanada, þar sem fáir eiga leið um nema nokkrir hvítabirnir á sumrin. Samskonar málaleitunum okkar til íslenskra yfirvalda um upphreinsun hættulegra PCB efna og þungmálma sem urðaðir voru á Heiðarfjalli hefur nánast undantekingarlaust verið svarað með ósvífnum persónulegum hrakyrðum og dylgjum um okkur sjálfa og fölsunum þegar á þurfti að halda, með skilaboðum um að þarna fyrirfinnist hvorki mengun af nokkru tagi, né þessi ókjör herstöðvarúrgangs sem þar var grafinn. Innan skamms getum við notið þeirra vafasömu tímamóta að „halda upp á“ fjörutíu ára afmæli baráttu okkar fyrir einföldum mannréttindum gegn ofbeldi íslenskra embættismanna í þágu erlends herveldis; sömu manna sem gáfu Davíð Oddssyni og Halldóri Ásgrímssyni langt nef þegar þeir hypjuðu sig héðan árið 2006. Maður spyr sig hvort okkar hlutskipti í þessu máli geti átt hliðstæðu í mati „kerfisins“ eins og það birtist albanska drengnum í grein Guðmundar Andra, þar sem segir að hann hafi það ekki alveg nógu slæmt til að íslensk miskunn næði til hans. Gæti mögulega verið líkt á komið með kúk og skít þegar „kerfið“ telur sjálfsagt að við nokkrir einstaklingar séum bótalaust skikkaðir til að sitja uppi með 10 þúsund tonna eiturefnahaug á landi í einkaeign steinsnar ofar vatnsbólum manna? Þessum pistli er ætlað það hlutverk að minna á að það er því miður víða pottur brotinn í mannréttindamálum á Íslandi. Hér neðanmáls fylgir stutt samantekt um framkvæmdir og kostnað við upphreinsun þriggja Distant Early Warning radarstöðva Bandaríkjahers í Kanada. Þetta voru stöðvar sömu gerðar og voru starfræktar í Keflavík, á Straumnesfjalli, Heiðarfjalli og Stokksnesi á sjötta og sjöunda áratug síðustu aldar.Remediation of PCB contaminated soils in the Canadian Arctic: Excavation and surface PRB technology Indra Kalinovicha,b, Allison Ruttera,⁎, John S. Polanda, Graham Cairnsa, R. Kerry Roweb Available at www.sciencedirect.comA B S T R A C T The site BAF-5 is located on the summit of Resolution Island, Nunavut, just southeast of Baffin Island at 61° 35′N and 60° 40′W. The site was part of a North American military defense system established in the 1950s that became heavily contaminated with PCBs during and subsequent, its operational years. Remediation through excavation of the PCB contaminated soil at Resolution Island began in 1999 and at its completion in 2006 approximately 5 tonnes of pure PCBs in approximately 20,000 m3 of soil were remediated.3.5. EconomicsCosts are estimated for the entire project — including areas other than the S1/S4 valley. However, the bulk of the cleanup at this site had to do with remediation of PCBs and the excavation and disposal of the soils from the S1/S4 Valley drainage area so the values given are excellent indicators of the remediation described in this paper. The total cost for the project (1997–2007) was $64.75 million with 595 persons employed. BAF-5 is a highly remote site, as indicated by the costs for construction/support and transportation which account for 60% of the total costs. As of 1997, the project experienced Inuit employment levels above 85%. Costs associated by PCB contaminated levels are as follows: an estimated $12 million to deal with CEPA level of contaminated materials, $6 million to deal with Tier II materials and $2 million to deal with Tier I materials. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Sjá meira
Mánudaginn 14.12.2015 vöktu athygli tvær greinar í blöðum tveggja oftast öndverðra málstaða. Greinar sem báðar varpa ljósi á fáránleika og spillingu íslensks stjórnvalds- og embættismannakerfis. Hin fyrri er grein Guðmundar Andra sem fjallar um hreppaflutning albanskrar fjölskyldu sem framkvæmdur var um nótt í anda fyrri tíma séríslensks gerræðis og fólsku en hefur vakið óbreytta af aldagömlum þyrnirósarsvefni og jafnvel vakið reiði þjóðar, sem engu er líkara en kjósi helst að láta troða á sjálfri sér og almennum mannréttindum. Síðari greinin eftir fyrrverandi hæstaréttarlögmann, Jón Steinar, sem sjálfur segist í ræðu og riti hafa rembst við að rétta af kúrs hins hæsta yfirréttar landsmanna; stofnun sem áratugum saman þótti við hæfi að teygja túlkun lagagreina þannig að unnt var að snúa við dómum undirréttar um 180° ef það þjónaði ímynduðum hagsmunum löggjafavaldsins og meirihluta valdhafa ríkisins. Orðspor sem að lokum varð til þess að minna en tíundi hluti þjóðarinnar telur sig treysta dómum íslenskra dómstóla. Ég mun í þessum pistli ekki tína til dæmi af mannréttindabrotum sem íslensk stjórnvöld og embættismenn hafa framið á íslenskum þegnum í þágu einhverra tiltekinna einkahagsmuna eða gæluverkefna. En læt nægja að minnast þess að í janúar 2016 verða 40 ár liðin frá því að beiðni fárra einstaklinga um að frekari upphreinsun á landi þeirra eftir viðskilnað Bandaríkjahers við aflagða radarstöð hersins á Heiðarfjalli fari fram á sama hátt og gert var í Kanada. En þar reisti Kaninn og rak á fimmta tug slíkra stöðva í algleymi Kaldastríðsins. Eini munurinn var sá að Bandaríkjamenn tóku vel í erindi nágranna sinna í Kanada þegar þeir fóru fram á að Kaninn fjármagnaði kostnaðarsamar upphreinsanir á radarstöðvunum á norðvestur hjara Kanada, þar sem fáir eiga leið um nema nokkrir hvítabirnir á sumrin. Samskonar málaleitunum okkar til íslenskra yfirvalda um upphreinsun hættulegra PCB efna og þungmálma sem urðaðir voru á Heiðarfjalli hefur nánast undantekingarlaust verið svarað með ósvífnum persónulegum hrakyrðum og dylgjum um okkur sjálfa og fölsunum þegar á þurfti að halda, með skilaboðum um að þarna fyrirfinnist hvorki mengun af nokkru tagi, né þessi ókjör herstöðvarúrgangs sem þar var grafinn. Innan skamms getum við notið þeirra vafasömu tímamóta að „halda upp á“ fjörutíu ára afmæli baráttu okkar fyrir einföldum mannréttindum gegn ofbeldi íslenskra embættismanna í þágu erlends herveldis; sömu manna sem gáfu Davíð Oddssyni og Halldóri Ásgrímssyni langt nef þegar þeir hypjuðu sig héðan árið 2006. Maður spyr sig hvort okkar hlutskipti í þessu máli geti átt hliðstæðu í mati „kerfisins“ eins og það birtist albanska drengnum í grein Guðmundar Andra, þar sem segir að hann hafi það ekki alveg nógu slæmt til að íslensk miskunn næði til hans. Gæti mögulega verið líkt á komið með kúk og skít þegar „kerfið“ telur sjálfsagt að við nokkrir einstaklingar séum bótalaust skikkaðir til að sitja uppi með 10 þúsund tonna eiturefnahaug á landi í einkaeign steinsnar ofar vatnsbólum manna? Þessum pistli er ætlað það hlutverk að minna á að það er því miður víða pottur brotinn í mannréttindamálum á Íslandi. Hér neðanmáls fylgir stutt samantekt um framkvæmdir og kostnað við upphreinsun þriggja Distant Early Warning radarstöðva Bandaríkjahers í Kanada. Þetta voru stöðvar sömu gerðar og voru starfræktar í Keflavík, á Straumnesfjalli, Heiðarfjalli og Stokksnesi á sjötta og sjöunda áratug síðustu aldar.Remediation of PCB contaminated soils in the Canadian Arctic: Excavation and surface PRB technology Indra Kalinovicha,b, Allison Ruttera,⁎, John S. Polanda, Graham Cairnsa, R. Kerry Roweb Available at www.sciencedirect.comA B S T R A C T The site BAF-5 is located on the summit of Resolution Island, Nunavut, just southeast of Baffin Island at 61° 35′N and 60° 40′W. The site was part of a North American military defense system established in the 1950s that became heavily contaminated with PCBs during and subsequent, its operational years. Remediation through excavation of the PCB contaminated soil at Resolution Island began in 1999 and at its completion in 2006 approximately 5 tonnes of pure PCBs in approximately 20,000 m3 of soil were remediated.3.5. EconomicsCosts are estimated for the entire project — including areas other than the S1/S4 valley. However, the bulk of the cleanup at this site had to do with remediation of PCBs and the excavation and disposal of the soils from the S1/S4 Valley drainage area so the values given are excellent indicators of the remediation described in this paper. The total cost for the project (1997–2007) was $64.75 million with 595 persons employed. BAF-5 is a highly remote site, as indicated by the costs for construction/support and transportation which account for 60% of the total costs. As of 1997, the project experienced Inuit employment levels above 85%. Costs associated by PCB contaminated levels are as follows: an estimated $12 million to deal with CEPA level of contaminated materials, $6 million to deal with Tier II materials and $2 million to deal with Tier I materials.
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar
Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson Skoðun