Yfir þær tvær vikur sem fara undir kosningar á hverju ári eiga setningar á borð við “Stúdentapólitík er það asnalegasta sem ég veit um”, það til að fara róma um veggi háskólans. Þeir rótttækari ganga jafnvel lengra og segja “af hverju nýtum við ekki tímann og leggjum niður Stúdentaráð”. Þegar stúdentapólitík byrjar að lykta eins og kattasandur verður hún skiljanlega mjög fráhrindandi. En þó það sé sorgleg en sönn staðreynd að kosningabaráttur eigi það til að draga fram það versta í jafnvel besta fólki, er yfirgnæfandi meirihluti Stúdentaráðsliða beggja fylkinga að vinna saman yfir hvert starfsár og það jafnvel vel. En sá raunveruleiki getur auðveldlega dulist flestum grandvörum áhorfendum þegar leðjan verður álitlegur staður fyrir fulltrúum stúdenta.
Eftir fimm ár af mismikilli þáttöku í hagsmunabaráttu stúdenta hef ég komist að því að hún er mikilvæg. Leðjuslagur hins vegar, eru fullkomnlega ónauðsynlegur og óþarfur fylgifiskur. Enda einungis til þess fallin að koma óorði á baráttuna, fylkingarnar og alla þá sem saman langar að gera háskólann að betri stað fyrir okkur öll. Sannleikurinn er sá að þrátt fyrir ránstilraunir af heiðri af sameiginlegum afrekum, framapot og almennt skítkast sem allir taka eftir og enginn tekur alvarlega, stendur enginn uppi sem sigurvegari. Þegar fylkingarnar hætta að láta þetta snúast um sig og láta allt sitt púður í hagsmuni stúdenta, þá byrja fjöllin að færast og það hratt jafnvel.
Sagan hefur ítrekað sýnt fram á að hagsmunabarátta stúdenta skilar sér og um leið og stúdentar slaka á vörnum sínum er ávallt reynt að valta yfir þennan viðkvæma samfélagshóp og því til dæmis var síðasta atlagan í síðustu viku þegar ríkisstjórnin smíðaði Covid-19 björgunarfrumvarp án þess að taka tillit til stúdenta. Ef ekki hefði verið fyrir snögg viðbrögð og öfluga vörn Stúdentaráðs þá hefðu stúdentum ekki verið hleypt inn í partíið í enn eitt skiptið. Hagsmunabaráttan hefur skilað ótrúlegustu sigrum og ýmist af því sem við teljum sjálfsagt í dag er einungis til komið vegna hennar. Má meðal annars nefna prófasöfn, prófleynd, prófréttindi og ýmislegt sem ekki kemst í umræðuna. Að ógleymdum félagslegu þáttunum eins og þátttöku stúdenta í stofnun FS og samvinnu með stofnuninni frá upphafi.
Á síðasta stúdentaráðsfundi starfsársins hélt ég tölu yfir meðlimum fylkinganna og biðlaði til þeirra að horfa á stóru myndina, nýta tækifærið og fara inn í þessa kosningabaráttu sem félagar en ekki andstæðingar. Við sem njótum þess heiðurs að fá að taka að okkur þetta umboðshlutverk fyrir samnemendur okkar skuldum þeim að vera góðar fyrirmyndir. Það minnsta sem við getum gert er að standa undir sömu kröfum og við ætlumst til af öðrum.
Ég vil nýta tækifærið og biðla til þeirra aðila sem munu stýra fylkingunum að setjast niður ásamt forverum sínum eftir kosningar og setja sér verklagsreglur um framkomu í garð hvors annars og hvernig farið verður að málunum milli þeirra. Setningar á borð við “Stúdentaráðsliðar fylkingarinnar x komu þessi í gegn” verða heyra sögunni til. Öflug rödd stúdenta er ekki einangruð rödd sem krefst viðurkenningar á verkum sínum. Sameinuð og málefnaleg rödd stúdenta nær árangri, það er staðreynd.
Hættum að dreifa rangfærslum og virðum hagsmunabaráttuna. Tökum umræðuna upp á hærra plan, enda fátt meira hressandi en draga djúpan andann í hreinu andrúmslofti.
Höfundur er háskólanemi.
