Er Vatnajökulsþjóðgarður umhverfissóði í sjálfseyðingu? Lárus Elíasson skrifar 7. ágúst 2014 08:27 Helsta ógn mannlífs er án vafa hnattræn hitun og breytingar á umhverfi henni samfara. Við horfum á mikil veðrabrigði, bráðnum jökla, hækkun sjávarborðs og líkindi á pólitískum óstöðugleika. Ástæða þessa er öllum ljós og óhrakin, en það er losun koltvísýrings og annarra efna sem hafa áhrif á lofthjúp jarðar. Af þessum sökum er t.d. áætlað að Vatnajökull muni hverfa í þeirri mynd sem við þekkjum hann á næstu 100 árum eða svo. Því kom það á óvart að heyra að það væri ákvörðun Þjóðgarðsins að það mætti ekki kynda með viði í skálum innan þjóðgarðsins heldur einungis með innfluttu gasi. Við dvöl í Múlaskála nýverið stakk þetta sérstaklega í augu. Á því svæði eru þó nokkrir birkiskógar og slatti af trjám sem á hverju ári brotna undan snjó og því mikið af viði sem grotnar niður. Þessi viður sleppir út sama koltvísýringsmagni hvort sem hann fúnar úti eða er brenndur inni í kamínu. Þar sem hann vex á svæðinu telst hann ekki hafa áhrif á losun CO2 (aðrir skálar á okkar leið voru kyntir með afgangstimbri og grisjunarviði sem ekki eykur heldur CO2-losun). Gaskútarnir sem notaðir eru til upphitunar eru hins vegar aukning á CO2-losun. Bæði gasið sjálft, flutningur þess frá útlöndum og á kútum fram og til baka innanlands. Það er léleg skýring, bæði skammsýn og sjálfhverf, að við Íslendingar séum svo fá að CO2-losun okkar skipti ekki máli. Þetta er sameiginlegt vandamál jarðarbúa og þar með verkefni mannkynsins alls. Við losum hvað mest allra þjóða per íbúa og því má ekki gleyma að öll samfélög eru byggð upp af minni einingum sem gætu þá eins sagt að „við erum svo fá að okkar hlutdeild skiptir ekki máli“. Það að skálar með opnum gashiturum eru ekki eins þurrir og jafn gott skjól regnvotum ferðlöngum, er svo bara kornið sem fyllti mælinn. Því skora ég á Vatnajökulsþjóðgarð að endurskoða þessa ákvörðun með hagsmuni umhverfisins að leiðarljósi. Það skal tekið fram að við fengum frábærar móttökur og aðstoð landvarðar og því ekki verið að kvarta undan starfsfólki Þjóðgarðsins né öðrum aðbúnaði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir Skoðun 37 milljarðar gefins á silfurfati Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Halldór 09.08.2025 Halldór Aukum faglegan stuðning í skólum borgarinnar Þorleifur Örn Gunnarsson Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson Skoðun Næturstrætó um helgar í og úr Hafnarfirði Katrín Ósk Ásgeirsdóttir Skoðun Er nóg að starfsfólkið sé gott? Sigrún Huld Þorgrímsdóttir Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Endurhæfing skiptir öllu máli í Parkinson Helga G Halldórsdóttir skrifar Skoðun Hinsegin í vinnunni Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Helsta ógn mannlífs er án vafa hnattræn hitun og breytingar á umhverfi henni samfara. Við horfum á mikil veðrabrigði, bráðnum jökla, hækkun sjávarborðs og líkindi á pólitískum óstöðugleika. Ástæða þessa er öllum ljós og óhrakin, en það er losun koltvísýrings og annarra efna sem hafa áhrif á lofthjúp jarðar. Af þessum sökum er t.d. áætlað að Vatnajökull muni hverfa í þeirri mynd sem við þekkjum hann á næstu 100 árum eða svo. Því kom það á óvart að heyra að það væri ákvörðun Þjóðgarðsins að það mætti ekki kynda með viði í skálum innan þjóðgarðsins heldur einungis með innfluttu gasi. Við dvöl í Múlaskála nýverið stakk þetta sérstaklega í augu. Á því svæði eru þó nokkrir birkiskógar og slatti af trjám sem á hverju ári brotna undan snjó og því mikið af viði sem grotnar niður. Þessi viður sleppir út sama koltvísýringsmagni hvort sem hann fúnar úti eða er brenndur inni í kamínu. Þar sem hann vex á svæðinu telst hann ekki hafa áhrif á losun CO2 (aðrir skálar á okkar leið voru kyntir með afgangstimbri og grisjunarviði sem ekki eykur heldur CO2-losun). Gaskútarnir sem notaðir eru til upphitunar eru hins vegar aukning á CO2-losun. Bæði gasið sjálft, flutningur þess frá útlöndum og á kútum fram og til baka innanlands. Það er léleg skýring, bæði skammsýn og sjálfhverf, að við Íslendingar séum svo fá að CO2-losun okkar skipti ekki máli. Þetta er sameiginlegt vandamál jarðarbúa og þar með verkefni mannkynsins alls. Við losum hvað mest allra þjóða per íbúa og því má ekki gleyma að öll samfélög eru byggð upp af minni einingum sem gætu þá eins sagt að „við erum svo fá að okkar hlutdeild skiptir ekki máli“. Það að skálar með opnum gashiturum eru ekki eins þurrir og jafn gott skjól regnvotum ferðlöngum, er svo bara kornið sem fyllti mælinn. Því skora ég á Vatnajökulsþjóðgarð að endurskoða þessa ákvörðun með hagsmuni umhverfisins að leiðarljósi. Það skal tekið fram að við fengum frábærar móttökur og aðstoð landvarðar og því ekki verið að kvarta undan starfsfólki Þjóðgarðsins né öðrum aðbúnaði.
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar