Er Vatnajökulsþjóðgarður umhverfissóði í sjálfseyðingu? Lárus Elíasson skrifar 7. ágúst 2014 08:27 Helsta ógn mannlífs er án vafa hnattræn hitun og breytingar á umhverfi henni samfara. Við horfum á mikil veðrabrigði, bráðnum jökla, hækkun sjávarborðs og líkindi á pólitískum óstöðugleika. Ástæða þessa er öllum ljós og óhrakin, en það er losun koltvísýrings og annarra efna sem hafa áhrif á lofthjúp jarðar. Af þessum sökum er t.d. áætlað að Vatnajökull muni hverfa í þeirri mynd sem við þekkjum hann á næstu 100 árum eða svo. Því kom það á óvart að heyra að það væri ákvörðun Þjóðgarðsins að það mætti ekki kynda með viði í skálum innan þjóðgarðsins heldur einungis með innfluttu gasi. Við dvöl í Múlaskála nýverið stakk þetta sérstaklega í augu. Á því svæði eru þó nokkrir birkiskógar og slatti af trjám sem á hverju ári brotna undan snjó og því mikið af viði sem grotnar niður. Þessi viður sleppir út sama koltvísýringsmagni hvort sem hann fúnar úti eða er brenndur inni í kamínu. Þar sem hann vex á svæðinu telst hann ekki hafa áhrif á losun CO2 (aðrir skálar á okkar leið voru kyntir með afgangstimbri og grisjunarviði sem ekki eykur heldur CO2-losun). Gaskútarnir sem notaðir eru til upphitunar eru hins vegar aukning á CO2-losun. Bæði gasið sjálft, flutningur þess frá útlöndum og á kútum fram og til baka innanlands. Það er léleg skýring, bæði skammsýn og sjálfhverf, að við Íslendingar séum svo fá að CO2-losun okkar skipti ekki máli. Þetta er sameiginlegt vandamál jarðarbúa og þar með verkefni mannkynsins alls. Við losum hvað mest allra þjóða per íbúa og því má ekki gleyma að öll samfélög eru byggð upp af minni einingum sem gætu þá eins sagt að „við erum svo fá að okkar hlutdeild skiptir ekki máli“. Það að skálar með opnum gashiturum eru ekki eins þurrir og jafn gott skjól regnvotum ferðlöngum, er svo bara kornið sem fyllti mælinn. Því skora ég á Vatnajökulsþjóðgarð að endurskoða þessa ákvörðun með hagsmuni umhverfisins að leiðarljósi. Það skal tekið fram að við fengum frábærar móttökur og aðstoð landvarðar og því ekki verið að kvarta undan starfsfólki Þjóðgarðsins né öðrum aðbúnaði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Ytra mat í skólum og hvað svo? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson skrifar Skoðun Tími ábyrgðar í útlendingamálum – ekki uppgjafar Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Eldra fólk, þolendum ofbeldis oft ekki trúað Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Tölfræði og raunveruleikinn Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Umgengnistálmanir – brot á réttindum barna Einar Hugi Bjarnason skrifar Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Sjá meira
Helsta ógn mannlífs er án vafa hnattræn hitun og breytingar á umhverfi henni samfara. Við horfum á mikil veðrabrigði, bráðnum jökla, hækkun sjávarborðs og líkindi á pólitískum óstöðugleika. Ástæða þessa er öllum ljós og óhrakin, en það er losun koltvísýrings og annarra efna sem hafa áhrif á lofthjúp jarðar. Af þessum sökum er t.d. áætlað að Vatnajökull muni hverfa í þeirri mynd sem við þekkjum hann á næstu 100 árum eða svo. Því kom það á óvart að heyra að það væri ákvörðun Þjóðgarðsins að það mætti ekki kynda með viði í skálum innan þjóðgarðsins heldur einungis með innfluttu gasi. Við dvöl í Múlaskála nýverið stakk þetta sérstaklega í augu. Á því svæði eru þó nokkrir birkiskógar og slatti af trjám sem á hverju ári brotna undan snjó og því mikið af viði sem grotnar niður. Þessi viður sleppir út sama koltvísýringsmagni hvort sem hann fúnar úti eða er brenndur inni í kamínu. Þar sem hann vex á svæðinu telst hann ekki hafa áhrif á losun CO2 (aðrir skálar á okkar leið voru kyntir með afgangstimbri og grisjunarviði sem ekki eykur heldur CO2-losun). Gaskútarnir sem notaðir eru til upphitunar eru hins vegar aukning á CO2-losun. Bæði gasið sjálft, flutningur þess frá útlöndum og á kútum fram og til baka innanlands. Það er léleg skýring, bæði skammsýn og sjálfhverf, að við Íslendingar séum svo fá að CO2-losun okkar skipti ekki máli. Þetta er sameiginlegt vandamál jarðarbúa og þar með verkefni mannkynsins alls. Við losum hvað mest allra þjóða per íbúa og því má ekki gleyma að öll samfélög eru byggð upp af minni einingum sem gætu þá eins sagt að „við erum svo fá að okkar hlutdeild skiptir ekki máli“. Það að skálar með opnum gashiturum eru ekki eins þurrir og jafn gott skjól regnvotum ferðlöngum, er svo bara kornið sem fyllti mælinn. Því skora ég á Vatnajökulsþjóðgarð að endurskoða þessa ákvörðun með hagsmuni umhverfisins að leiðarljósi. Það skal tekið fram að við fengum frábærar móttökur og aðstoð landvarðar og því ekki verið að kvarta undan starfsfólki Þjóðgarðsins né öðrum aðbúnaði.
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun