Er þjóðin okkar sæl? Árný Björg Blandon skrifar 19. nóvember 2019 13:30 „Sæl er sú þjóð sem á Drottinn að Guði” stendur í bók bókanna og rak ég augun í þessa setningu fyrir skömmu. Þetta fannst mér athyglisvert og ég staldraði við, hugsanir mínar fóru á flug. Mig setti verulega hljóða og þessi spurning virkilega greip mig, erum við sæl sem þjóð? Þó svo framfarir í þjóðfélaginu séu miklar og margar til verulegra bóta, þá finnst mér siðferðisþrekið ekki vaxa til samræmis við aðrar framfarir. Og þetta get ég sagt af því hef lifað mörg ár og fylgst með þróuninni. Hvernig við hlúum t.d. að börnunum okkar. Börn og unglingar eiga mörg hver mjög erfitt, bæði heima fyrir og í skóla. Óöryggi þeirra og ég leyfi mér að segja, uppeldisleysi brýst oft fram í tilætlunarsemi, agaleysi og það sem í minni ungdómstíð var einfaldlega kallað frekja. Þau kunna sig ekki blessuð greyin, enda ekki víst að fyrirmyndin fyrir lífið hafi verið góð. Sem betur fer á þetta ekki við um öll börn, en lífsleikni margra er ekki mikil. Auðvitað voru margvísleg vandamál á mínum skólaárum líka, en ég minnist ekki þessarar hörku og jafnvel grófra brota. Ég þekki vel til foreldra sem eiga í slíkum vandræðum með börn sín að þau eru nánast orðin ráðalaus. Á mínum barns- og unglingsárum var kristinfræði hluti af kennslunni í skólunum. Kristinfræði var reyndar eitt af mínum uppáhaldsfögum og ég leitaði oft í fallegu sögurnar, þær gáfu öryggi og hlýju þegar mér leið illa af einhverjum ástæðum. Að lesa frásögur Biblíunnar gerði mér sum sé gott en ekki illt og veit ég reyndar ekki um eina einustu sál sem telur líf sitt hafa verið eyðilagt með kristnifræðikennslu, þvert á móti. Nei, það eru önnur öfl sem skemma börnin okkar. Það hefur alltaf verið talað um Ísland sem kristna þjóð. En ég veit ekki alveg hvað ætti að kalla hana núna, ef ekki má lengur kenna og fræða um þann trúararf sem þjóðin hefur átt um aldaraðir. Við þurfum að taka okkur á í kærleikanum. Það er svo margt gert og sagt sem meiðir, jafnvel inni á heimilum okkar, sem á að vera friðarhöfn hvers og eins. Og nú nálgast jólahátíðin og þá skulum við ekki gleyma þeim sem minna mega sín. Lítum upp úr eigin auðsöfnun og réttum þeim hjálparhönd, þeim sem jafnvel eiga ekki fyrir mat á jólum. Er okkur öllum sama um nágrannann, er okkur sama um annað fólk, hvernig þau hafa það dags daglega? Hugarfar afskiptaleysis og eigingirni birtist oft vel á samfélagsmiðlum, þar sem sumir tjá sig bæði á orðljótan og meiðandi hátt og Guð forði þeim sem hafa aðra skoðun en þá „réttu“. Þetta er ekki góð þróun, en endurspeglar sálarástand þjóðarinnar að hluta til. Hvað varð um manngæskuna? Ég er ekki svo viss um að þjóð okkar sé sæl, a.m.k. ekki stór hluti hennar. Meðan græðgin aðeins vex og dafnar verðum við ekki sæl þjóð. Það þarf að skipta græðgi út fyrir manngæsku og kærleika. Græðgi okkar og eiginhagsmunagæsla birtist líka í afstöðu okkar og umgengni við þá sem koma hingað sem innflytjendur eða ferðamenn. Hvar er almenn kurteisi og gestrisni, er hún ekki lengur við lýði? Nei, græðum bara sem mest á ferðamönnunum og höfum horn í síðu innflytjenda. Þessi bjagaða afstaða til lífsins hefur nú náð nýjum hæðum, með svikum og prettum á fátæku þróunarlandi, eins og alþjóð veit. Hvað gerir þjóð okkar sæla? Verðug skref í þá áttina væri að elska Guð og náungann eins og okkur sjálf. Margir þekkja söguna um miskunnsama Samverjann. Ég lærði þessa sögu í barnaskóla og hef aldrei gleymt henni. Boðskapurinn er góður og fellur aldrei úr gildi. Maður nokkur var á leið frá Jerúsalem yfir til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, börðu hann til óbóta og létu hann eftir nær dauðvona. Prestur einn kom að honum en stoppaði ekki til að hjálpa honum né heldur Levíti sem gekk fram hjá honum. Þeim var alveg sama hvort hann lifði eða dó, voru of háir herrar í stöðum sínum til að láta auman þegn sig varða. Þá kom þar að Samverji sem Gyðingar höfðu andúð á og þeirra trú. Hann stoppaði, tók þennan mann, fór með hann á gistihús þar sem hann bað um umönnun fyrir hann og sagðist myndu sjá um allan kostnað. Ég lærði af þessari sögu að maður á virða allt fólk og hjálpa ef það er í okkar valdi. Ég get ómögulega séð af hverju börnin okkar mega ekki lengur læra um þessi heilbrigðu og góðu lífsviðhorf í skólanum.Höfundur er þýðandi og textaritari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Árný Björg Blandon Trúmál Mest lesið Er ég eins og ég er? - Svar við pistli heilbrigðisráðherra Eldur Smári Kristinsson Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir Skoðun Raddir, sýnir og aðrar óhefðbundnar skynjanir Svava Arnardóttir Skoðun Óvelkomnar alls staðar Kristín Davíðsdóttir Skoðun Ég er eins og ég er – um heilbrigðisþjónustu við trans fólk Alma D. Möller Skoðun Halldór 13.09.2025 Halldór Eftir höfðinu dansa limirnir Hallfríður Þórarinsdóttir Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Furðuleg meðvirkni með fúskurum Jón Kaldal Skoðun Sýklasótt – tími og þekking skiptir máli Alma Möller Skoðun Skoðun Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Raddir, sýnir og aðrar óhefðbundnar skynjanir Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Er ég eins og ég er? - Svar við pistli heilbrigðisráðherra Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Eftir höfðinu dansa limirnir Hallfríður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Sýklasótt – tími og þekking skiptir máli Alma Möller skrifar Skoðun Frá upplausn til uppbyggingar Þór Pálsson skrifar Skoðun Hagsmunir sveitanna í vasa heildsala Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Verið að vinna sér í haginn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ég er eins og ég er – um heilbrigðisþjónustu við trans fólk Alma D. Möller skrifar Skoðun Óvelkomnar alls staðar Kristín Davíðsdóttir skrifar Skoðun Samstillt átak um öryggi Íslands Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við elskum pizzur Herdís Magna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Grafið undan grunnstoð samfélagsins skrifar Skoðun Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar Skoðun Hæfniviðmið eða tölulegar einkunnir, hvað segir okkur meira um nám? Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Gætum eggja og forðumst náttúruleysi! Pétur Heimisson skrifar Skoðun Hraðara regluverk fyrir ómissandi innviði! Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Lesblinda og skólahald á Norðurlöndunum Snævar Ívarsson skrifar Skoðun Heimspeki og hugmyndaheimur Kína Jón Sigurgeirsson skrifar Skoðun Furðuleg meðvirkni með fúskurum Jón Kaldal skrifar Skoðun Þegar viska breytist í vopn Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Þingmálaskrá og fjárlagafrumvarp 2026: „Tiltekt“ á kostnað lífskjara Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Verndum líffræðilega fjölbreytni í hafi! Laura Sólveig Lefort Scheefer,Valgerður Árnadóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Jafnréttisstofa í 25 ár: Er þetta ekki komið? Martha Lilja Olsen skrifar Skoðun Hvar er textinn? Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Berklar, Krakk og Rough Sleep Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Blóðugar afleiðingar lyga Hjörvar Sigurðsson skrifar Skoðun Hinsegin samfélagið á heimili í Hafnarfirði Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Áhrif Vesturlanda og vöxtur Kína Jón Sigurgeirsson skrifar Sjá meira
„Sæl er sú þjóð sem á Drottinn að Guði” stendur í bók bókanna og rak ég augun í þessa setningu fyrir skömmu. Þetta fannst mér athyglisvert og ég staldraði við, hugsanir mínar fóru á flug. Mig setti verulega hljóða og þessi spurning virkilega greip mig, erum við sæl sem þjóð? Þó svo framfarir í þjóðfélaginu séu miklar og margar til verulegra bóta, þá finnst mér siðferðisþrekið ekki vaxa til samræmis við aðrar framfarir. Og þetta get ég sagt af því hef lifað mörg ár og fylgst með þróuninni. Hvernig við hlúum t.d. að börnunum okkar. Börn og unglingar eiga mörg hver mjög erfitt, bæði heima fyrir og í skóla. Óöryggi þeirra og ég leyfi mér að segja, uppeldisleysi brýst oft fram í tilætlunarsemi, agaleysi og það sem í minni ungdómstíð var einfaldlega kallað frekja. Þau kunna sig ekki blessuð greyin, enda ekki víst að fyrirmyndin fyrir lífið hafi verið góð. Sem betur fer á þetta ekki við um öll börn, en lífsleikni margra er ekki mikil. Auðvitað voru margvísleg vandamál á mínum skólaárum líka, en ég minnist ekki þessarar hörku og jafnvel grófra brota. Ég þekki vel til foreldra sem eiga í slíkum vandræðum með börn sín að þau eru nánast orðin ráðalaus. Á mínum barns- og unglingsárum var kristinfræði hluti af kennslunni í skólunum. Kristinfræði var reyndar eitt af mínum uppáhaldsfögum og ég leitaði oft í fallegu sögurnar, þær gáfu öryggi og hlýju þegar mér leið illa af einhverjum ástæðum. Að lesa frásögur Biblíunnar gerði mér sum sé gott en ekki illt og veit ég reyndar ekki um eina einustu sál sem telur líf sitt hafa verið eyðilagt með kristnifræðikennslu, þvert á móti. Nei, það eru önnur öfl sem skemma börnin okkar. Það hefur alltaf verið talað um Ísland sem kristna þjóð. En ég veit ekki alveg hvað ætti að kalla hana núna, ef ekki má lengur kenna og fræða um þann trúararf sem þjóðin hefur átt um aldaraðir. Við þurfum að taka okkur á í kærleikanum. Það er svo margt gert og sagt sem meiðir, jafnvel inni á heimilum okkar, sem á að vera friðarhöfn hvers og eins. Og nú nálgast jólahátíðin og þá skulum við ekki gleyma þeim sem minna mega sín. Lítum upp úr eigin auðsöfnun og réttum þeim hjálparhönd, þeim sem jafnvel eiga ekki fyrir mat á jólum. Er okkur öllum sama um nágrannann, er okkur sama um annað fólk, hvernig þau hafa það dags daglega? Hugarfar afskiptaleysis og eigingirni birtist oft vel á samfélagsmiðlum, þar sem sumir tjá sig bæði á orðljótan og meiðandi hátt og Guð forði þeim sem hafa aðra skoðun en þá „réttu“. Þetta er ekki góð þróun, en endurspeglar sálarástand þjóðarinnar að hluta til. Hvað varð um manngæskuna? Ég er ekki svo viss um að þjóð okkar sé sæl, a.m.k. ekki stór hluti hennar. Meðan græðgin aðeins vex og dafnar verðum við ekki sæl þjóð. Það þarf að skipta græðgi út fyrir manngæsku og kærleika. Græðgi okkar og eiginhagsmunagæsla birtist líka í afstöðu okkar og umgengni við þá sem koma hingað sem innflytjendur eða ferðamenn. Hvar er almenn kurteisi og gestrisni, er hún ekki lengur við lýði? Nei, græðum bara sem mest á ferðamönnunum og höfum horn í síðu innflytjenda. Þessi bjagaða afstaða til lífsins hefur nú náð nýjum hæðum, með svikum og prettum á fátæku þróunarlandi, eins og alþjóð veit. Hvað gerir þjóð okkar sæla? Verðug skref í þá áttina væri að elska Guð og náungann eins og okkur sjálf. Margir þekkja söguna um miskunnsama Samverjann. Ég lærði þessa sögu í barnaskóla og hef aldrei gleymt henni. Boðskapurinn er góður og fellur aldrei úr gildi. Maður nokkur var á leið frá Jerúsalem yfir til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, börðu hann til óbóta og létu hann eftir nær dauðvona. Prestur einn kom að honum en stoppaði ekki til að hjálpa honum né heldur Levíti sem gekk fram hjá honum. Þeim var alveg sama hvort hann lifði eða dó, voru of háir herrar í stöðum sínum til að láta auman þegn sig varða. Þá kom þar að Samverji sem Gyðingar höfðu andúð á og þeirra trú. Hann stoppaði, tók þennan mann, fór með hann á gistihús þar sem hann bað um umönnun fyrir hann og sagðist myndu sjá um allan kostnað. Ég lærði af þessari sögu að maður á virða allt fólk og hjálpa ef það er í okkar valdi. Ég get ómögulega séð af hverju börnin okkar mega ekki lengur læra um þessi heilbrigðu og góðu lífsviðhorf í skólanum.Höfundur er þýðandi og textaritari.
Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir Skoðun
Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun
Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samstillt átak um öryggi Íslands Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar
Skoðun Hæfniviðmið eða tölulegar einkunnir, hvað segir okkur meira um nám? Bryngeir Valdimarsson skrifar
Skoðun Þingmálaskrá og fjárlagafrumvarp 2026: „Tiltekt“ á kostnað lífskjara Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar
Skoðun Verndum líffræðilega fjölbreytni í hafi! Laura Sólveig Lefort Scheefer,Valgerður Árnadóttir,Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar
Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir Skoðun
Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun