Neyð Róhingja Sigurjón Örn Stefánsson skrifar 8. febrúar 2018 07:00 Jólin mín eru að enda. Flestir eru löngu búnir að taka niður allt skraut og þessi litlu ljós sem margir hafa ákveðið að skilja eftir til að lýsa okkur leið gegnum skammdegið heita nú vetrarljós en ekki jólaljós. En ég var í burtu um jólin svo ég ákvað að hafa jólin áfram eitthvað inn í janúar. Aðfangadegi eyddi ég í níu þúsund kílómetra fjarlægð, í tjaldspítala Rauða krossins í flóttamannabúðum í suðaustur Bangladess sem heita Kutupalong. Það er ekki staður sem margir kannast við – en þar býr í dag rúmlega hálf milljón manna, fólk sem áður bjó í Myanmar en flúði þaðan vegna ofbeldis. Ástæðurnar fyrir ofbeldinu eru sjálfsagt margvíslegar en aðalástæðan er sú að þetta fólk sem kallar sig Róhingja er ekki velkomið í Myanmar þó það hafi búið þar um aldir. Það aðhyllist aðra trú en meginþorri fólks í Myanmar og hefur aðra siði, stundum er það nóg til að fólk sé ekki velkomið í eigin landi. Þúsundir Róhingja hafa verið drepnir, konum nauðgað og heilu þorpin brennd til grunna til að flæma þetta fólk frá heimkynnum sínum. Sameinuðu þjóðirnar hafa kallað þetta þjóðernishreinsanir. Rauði krossinn kallar þetta ekki neitt. Það er ekki okkar að dæma um það, við reynum bara að hjálpa öllum þeim sem eiga um sárt að binda hver svo sem ástæðan er. Þetta fólk þarf hjálp. Þarna er nú rúmlega hálf milljón manna sem hefur ekkert. Það er auðvelt að segja orðin – hálf milljón manns sem hefur ekkert – en það er erfitt að ímynda sér aðstæðurnar og erfitt að lýsa þeim. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður hefur í tæpan klukkutíma gengið gegnum hreysi búin til úr bambus og plastpokum þar sem tötraleg börn ráfa um og lyktin af úrgangi liggur yfir öllu. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður kemur upp á smá hæð í landslaginu og áttar sig þá á því að búðirnar ná eins langt og augað eygir í allar áttir. Þær eru endalausar og það bara þyrmir yfir mann. Verkefnið að hjálpa öllu þessu fólki virðist vera óyfirstíganlegt, nánast ómögulegt.Það er hægt að hjálpa En það er það ekki. Það þarf bara að finna peninga og starfsfólk til að grafa fyrsta brunninn niður á heilnæmt vatn, senda fyrsta vörubíllinn með mat, kaupa fyrstu skammtana af bóluefnum, koma upp heilsugæslu. Þetta verk er þegar byrjað. Ég fór til Bangladess um miðjan desember til að vinna í neyðartjaldspítala sem Rauði krossinn starfrækir í þessum búðum. Í einu tjaldinu er skurðstofa og þar var mín vinnustöð að mestu því ég er svæfinga- og gjörgæslulæknir. Í öðrum tjöldum eru bráðamóttaka, fæðingardeild, rannsóknardeild, röntgendeild, einangrun og legudeildir. Það er auðvitað takmarkað hvað hægt er að gera af aðgerðum við svona aðstæður en á þessum mánuði sem ég vann þarna gerðum við um tvö hundruð aðgerðir. Aðgerðir sem ekki hefðu verið gerðar ef við værum ekki þarna. Þetta voru ýmiss konar bráðaaðgerðir til dæmis vegna ofbeldis, slysa, bruna og svo auðvitað fjölmargir keisaraskurðir – stundum til að bjarga barninu en stundum því miður til að bjarga móðurinni. Þetta er harður heimur, heimur sem flest okkar hér á Íslandi þekkjum ekki. Fyrir okkur er sjálfsagt að barn fæðist heilbrigt og að móður og barni heilsist vel eftir fæðingu en í flóttamannabúðunum í Kutupalong er ekkert sjálfsagt við það. Eins eru mislingar í okkar huga bara eitthvað úr fortíðinni og sumum finnst ekki taka því að bólusetja fyrir þeim lengur – en í Kutupalong geisar mislingafaraldur og börn koma dauðveik á spítalann okkar, fara beint inn í einangrunartjaldið og fá alla meðferð sem hægt er að bjóða upp á en engu að síður deyja mörg börn í þessu tjaldi. En mörgum er hægt að bjarga. Neyðin í Kutupalong er ólýsanleg, öll hjálp er vel þegin og það þarf ekki að fara til Bangladess til að hjálpa. Hver sem er getur hjálpað þessu fólki, líka þú. Það þarf nefnilega peninga til að reka svona flóttamannabúðir, kaupa vatn, mat, byggingarefni, bóluefni, sýklalyf og allt annað. Ef þú vilt hjálpa er hægt að senda SMS í númerið 1900 með orðinu TAKK og þá fara 1900 krónur af símreikningnum þínum í þetta hjálparstarf. Eða fara inn á raudikrossinn.is til að fá meiri upplýsingar. Höfundur svæfinga- og gjörgæslulæknir og sendifulltrúi Rauða krossins á Íslandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Náttúruminjasafn Íslands má sinna sýningahaldi! Hilmar J. Malmquist skrifar Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir skrifar Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar Skoðun Ísland hástökkvari í málefnum hinsegin fólks Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson skrifar Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Hugrekki Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Afvegaleiðing SFS? Friðleifur Egill Guðmundsson skrifar Skoðun Jón Gnarr fyrir dýraverndina Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Mannréttindastofnun verður að veruleika Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Samstarf við landsbyggðina Sævar Þór Halldórsson skrifar Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Skoðun Takk Ísland fyrir upplýsandi kosningabaráttu! Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Forseti sem gefur kjark og von Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Við unga fólkið viljum fá sæti við borðið Selma Rós Axelsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson skrifar Sjá meira
Jólin mín eru að enda. Flestir eru löngu búnir að taka niður allt skraut og þessi litlu ljós sem margir hafa ákveðið að skilja eftir til að lýsa okkur leið gegnum skammdegið heita nú vetrarljós en ekki jólaljós. En ég var í burtu um jólin svo ég ákvað að hafa jólin áfram eitthvað inn í janúar. Aðfangadegi eyddi ég í níu þúsund kílómetra fjarlægð, í tjaldspítala Rauða krossins í flóttamannabúðum í suðaustur Bangladess sem heita Kutupalong. Það er ekki staður sem margir kannast við – en þar býr í dag rúmlega hálf milljón manna, fólk sem áður bjó í Myanmar en flúði þaðan vegna ofbeldis. Ástæðurnar fyrir ofbeldinu eru sjálfsagt margvíslegar en aðalástæðan er sú að þetta fólk sem kallar sig Róhingja er ekki velkomið í Myanmar þó það hafi búið þar um aldir. Það aðhyllist aðra trú en meginþorri fólks í Myanmar og hefur aðra siði, stundum er það nóg til að fólk sé ekki velkomið í eigin landi. Þúsundir Róhingja hafa verið drepnir, konum nauðgað og heilu þorpin brennd til grunna til að flæma þetta fólk frá heimkynnum sínum. Sameinuðu þjóðirnar hafa kallað þetta þjóðernishreinsanir. Rauði krossinn kallar þetta ekki neitt. Það er ekki okkar að dæma um það, við reynum bara að hjálpa öllum þeim sem eiga um sárt að binda hver svo sem ástæðan er. Þetta fólk þarf hjálp. Þarna er nú rúmlega hálf milljón manna sem hefur ekkert. Það er auðvelt að segja orðin – hálf milljón manns sem hefur ekkert – en það er erfitt að ímynda sér aðstæðurnar og erfitt að lýsa þeim. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður hefur í tæpan klukkutíma gengið gegnum hreysi búin til úr bambus og plastpokum þar sem tötraleg börn ráfa um og lyktin af úrgangi liggur yfir öllu. Hvernig er hægt að lýsa tilfinningunni þegar maður kemur upp á smá hæð í landslaginu og áttar sig þá á því að búðirnar ná eins langt og augað eygir í allar áttir. Þær eru endalausar og það bara þyrmir yfir mann. Verkefnið að hjálpa öllu þessu fólki virðist vera óyfirstíganlegt, nánast ómögulegt.Það er hægt að hjálpa En það er það ekki. Það þarf bara að finna peninga og starfsfólk til að grafa fyrsta brunninn niður á heilnæmt vatn, senda fyrsta vörubíllinn með mat, kaupa fyrstu skammtana af bóluefnum, koma upp heilsugæslu. Þetta verk er þegar byrjað. Ég fór til Bangladess um miðjan desember til að vinna í neyðartjaldspítala sem Rauði krossinn starfrækir í þessum búðum. Í einu tjaldinu er skurðstofa og þar var mín vinnustöð að mestu því ég er svæfinga- og gjörgæslulæknir. Í öðrum tjöldum eru bráðamóttaka, fæðingardeild, rannsóknardeild, röntgendeild, einangrun og legudeildir. Það er auðvitað takmarkað hvað hægt er að gera af aðgerðum við svona aðstæður en á þessum mánuði sem ég vann þarna gerðum við um tvö hundruð aðgerðir. Aðgerðir sem ekki hefðu verið gerðar ef við værum ekki þarna. Þetta voru ýmiss konar bráðaaðgerðir til dæmis vegna ofbeldis, slysa, bruna og svo auðvitað fjölmargir keisaraskurðir – stundum til að bjarga barninu en stundum því miður til að bjarga móðurinni. Þetta er harður heimur, heimur sem flest okkar hér á Íslandi þekkjum ekki. Fyrir okkur er sjálfsagt að barn fæðist heilbrigt og að móður og barni heilsist vel eftir fæðingu en í flóttamannabúðunum í Kutupalong er ekkert sjálfsagt við það. Eins eru mislingar í okkar huga bara eitthvað úr fortíðinni og sumum finnst ekki taka því að bólusetja fyrir þeim lengur – en í Kutupalong geisar mislingafaraldur og börn koma dauðveik á spítalann okkar, fara beint inn í einangrunartjaldið og fá alla meðferð sem hægt er að bjóða upp á en engu að síður deyja mörg börn í þessu tjaldi. En mörgum er hægt að bjarga. Neyðin í Kutupalong er ólýsanleg, öll hjálp er vel þegin og það þarf ekki að fara til Bangladess til að hjálpa. Hver sem er getur hjálpað þessu fólki, líka þú. Það þarf nefnilega peninga til að reka svona flóttamannabúðir, kaupa vatn, mat, byggingarefni, bóluefni, sýklalyf og allt annað. Ef þú vilt hjálpa er hægt að senda SMS í númerið 1900 með orðinu TAKK og þá fara 1900 krónur af símreikningnum þínum í þetta hjálparstarf. Eða fara inn á raudikrossinn.is til að fá meiri upplýsingar. Höfundur svæfinga- og gjörgæslulæknir og sendifulltrúi Rauða krossins á Íslandi.
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar
Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar