Fjármögnun læknanáms Dagbjört Guðjohnsen Guðbrandsdóttir skrifar 2. janúar 2018 11:41 Dagbjört Guðjohnsen Guðbrandsdóttir er 27 ára læknanemi á sínu fimmta ári við University of Debrecen í Ungverjalandi, ásamt því að vera formaður Félags íslenskra læknanema í Ungverjalandi (FÍLU). University of Debrecen í Ungverjalandi hefur brautskráð íslenska læknanema frá árinu 2003 og er því mikil reynsla af læknanemum þaðan, en í dag stunda 87 íslenskir nemendur nám við skólann á öllum 6 árunum. Það dýrmætasta sem ég hef í mínum höndum er mín menntun og skólaganga erlendis. Lærdómurinn í skólanum og veganestið inn í lífið hefur verið mér ómetanlegt við University of Debrecen í Ungverjalandi. Að hugsa til þess að þetta gæti heyrt sögunni til og að Íslendingar gætu aðeins látið sig dreyma um að mennta sig erlendis í því námi sem þau kjósa, nema að hafa góðan fjárhagslegan stuðning, er mér mikil vonbrigði. Staðan í þjóðfélaginu í dag er einfaldlega sú að Háskóli Íslands annar ekki eftirspurn eftir læknum á Íslandi vegna takmörkunar á inntöku nýnema í grunnnám og sökum þess að læknar skila sér ekki allir heim eftir sérnám erlendis. Í dag stunda 145 íslenskir nemendur grunnnám í læknisfræði við háskólana í Slóvakíu og Ungverjalandi, en einnig eru 25-30 íslenskir nemendur í öðrum löndum samkvæmt skrá hjá Lánasjóði íslenskra námsmanna (LÍN). Það er því ekki skrýtið að Landspítalinn og heilbrigðisstofnanir á landsbyggðinni hafi sent fulltrúa sína á fund íslenskra læknanema bæði í Slóvakíu og Ungverjalandi til þess að kynna fyrir þeim starfsumhverfið á Íslandi og að hvetja þá til að koma heim að námi loknu. Það skýtur hins vegar skökku við að íslenskir læknanemar í námi erlendis skuli ekki njóta sömu eða svipaðra styrkja til náms líkt og kollegar þeirra á Íslandi. Í Háskóla Íslands kostar hver læknanemi um það bil 1,8 milljónir króna á ári. Það má því segja að hver læknanemi sé styrktur um þessa fjárhæð árlega í fjárlögum í gegnum framlög ríkisins til Háskóla Íslands. Íslenskir læknanemar í námi erlendis, til dæmis í Ungverjalandi, borga sín skólagjöld sem nema um 1,8 milljónir króna á ári. Lánasjóður íslenskra námsmanna (LÍN) lánar íslenskum læknanemum í grunnnámi erlendis vegna skólagjalda að hámarki EUR 40.000, sem er 53% af heildar skólagjöldum sem íslenskir læknanemar greiða við University of Debrecen í Ungverjalandi. Þessi lán eru verðtryggð með 1% raunvöxtum sem er um það bil helmings niðurgreiðsla á vöxtum, þar sem ríkið getur fjármagnað sig á rúmlega 2% verðtryggðum vöxtum á skuldabréfamarkaði á Íslandi. Dagbjört er 27 árs læknanemi á fimmta ári við University of Debrecen í Ungverjalandi.Ef gert er ráð fyrir að um 80% þeirra íslensku læknanema sem nú eru í grunnnámi erlendis komi heim til starfa á Íslandi að námi loknu, þá blasir við að fyrrgreindir nemendur hafa sparað ríkissjóð Íslands u.þ.b. 1.900 milljónir króna yfir 6 ára tímabil, til samanburðar við að ríkið hefði kostað nám þeirra við Háskóla Íslands í formi fjárframlaga sem miðast við hvern nemenda. Frá ofangreindri tölu, 1.900 milljónum króna, má síðan draga kostnað ríkisins að fjárhæð 100 milljónir króna vegna 1% vaxtaniðurgreiðslu á EUR 40.000 fyrir hvern nemanda í um það bil 10 ár (meðalendurgreiðslutími), ef við gefum okkur að um 170 nemendur í grunnnámi í læknisfræði taki lán vegna skólagjalda í 6 ár. Hins vegar verða íslenskir læknanemar sem stunda nám erlendis að greiða um 47% skólagjalda úr eigin vasa, oftast með lántökum á markaðsvöxtum hjá bönkum eða öðrum fjármálastofnunum, ef miðað er við skólagjöld þeirra nemenda sem byrjuðu nú í haust 2017. Til viðbótar við þá erfiðleika sem íslenskir læknanemendur erlendis glíma við varðandi skólagjöld sín og fjármögnun þess, þá hefur Lánasjóður íslenskra námsmanna (LÍN) verulega skert framfærslulán námsmanna á undanförnum árum. Þessar skerðingar virðast í mörgum tilfellum vera byggðar á illa ígrundaðri vinnu. Afleiðingin af öllu ofangreindu er að mun færri Íslendingar skrá sig nú í læknanám erlendis vegna ótta um að geta ekki fjármagnað nám sitt eða verða að hrökklast úr námi á miðjum námstíma. Ég geri þá tillögu til íslenskra stjórnmálamanna, sem meðal annars bera ábyrgð á framtíðar stefnumótun íslenska heilbrigðiskerfisins, að þeir beiti sér fyrir því að útlánsreglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna (LÍN) sé breytt, þannig að íslenskum læknanemum verði lánað fyrir öllum skólagjöldum sem þeir þurfa að greiða yfir 6 ára námstímabil. Jafnframt legg ég til að þeir íslensku læknar sem hafa menntað sig erlendis og greitt gríðarlegar fjárhæðir í skólagjöld, verði gert mögulegt að fá hluta þess kostnaðar endurgreiddan frá ríkinu ef þeir ákveða að koma til starfa innan íslenska heilbrigiðiskerfisins. Þessi endurgreiðsla gæti dreifst yfir mörg ár og verið í formi skattaafsláttar, en nýttist eingöngu þeim einstaklingum sem störfuðu á Íslandi. Það felast mikil verðmæti í því fyrir íslenskt samfélag að til staðar sé öflug kennslu- og rannsóknarstarfsemi í læknavísindum á Íslandi. Þeirri umræðu á hins vegar ekki að blanda saman við það sem hér er verið að fjalla um, það er að segja þá staðreynd að íslenska ríkið hefur í raun úthýst háskólanámi í læknisfræði til háskóla erlendis á kostnað námsmanna. Fyrirtæki hafa mörg þann möguleika á að úthýsa verkefnum til annarra fyrirtækja, en það er aldrei ókeypis og því fylgir ávallt kostnaður. Sumir halda því fram að með veitingu námslána sé ríkið að styrkja fólk til náms í formi niðurgreiðslu vaxta, en til þess sjónarmiðs hef ég tekið tillit til í umfjöllun minni hér að ofan. Mikilvægust er þó sú staðreynd að íslensk verðtryggð námslán eru ekki styrkir heldur lán sem þarf að greiða verðtryggð til baka með vöxtum. Það ætti því ekki að refsa eða gera erfiðara fyrir þeim sem að sækja nám erlendis, því hagur íslenska atvinnulífsins er aukinn til muna - og þar helst í heilbrigðiskerfinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Áhugaverðar ákvarðanir Sigurður Ingi Friðleifsson Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Sjá meira
Dagbjört Guðjohnsen Guðbrandsdóttir er 27 ára læknanemi á sínu fimmta ári við University of Debrecen í Ungverjalandi, ásamt því að vera formaður Félags íslenskra læknanema í Ungverjalandi (FÍLU). University of Debrecen í Ungverjalandi hefur brautskráð íslenska læknanema frá árinu 2003 og er því mikil reynsla af læknanemum þaðan, en í dag stunda 87 íslenskir nemendur nám við skólann á öllum 6 árunum. Það dýrmætasta sem ég hef í mínum höndum er mín menntun og skólaganga erlendis. Lærdómurinn í skólanum og veganestið inn í lífið hefur verið mér ómetanlegt við University of Debrecen í Ungverjalandi. Að hugsa til þess að þetta gæti heyrt sögunni til og að Íslendingar gætu aðeins látið sig dreyma um að mennta sig erlendis í því námi sem þau kjósa, nema að hafa góðan fjárhagslegan stuðning, er mér mikil vonbrigði. Staðan í þjóðfélaginu í dag er einfaldlega sú að Háskóli Íslands annar ekki eftirspurn eftir læknum á Íslandi vegna takmörkunar á inntöku nýnema í grunnnám og sökum þess að læknar skila sér ekki allir heim eftir sérnám erlendis. Í dag stunda 145 íslenskir nemendur grunnnám í læknisfræði við háskólana í Slóvakíu og Ungverjalandi, en einnig eru 25-30 íslenskir nemendur í öðrum löndum samkvæmt skrá hjá Lánasjóði íslenskra námsmanna (LÍN). Það er því ekki skrýtið að Landspítalinn og heilbrigðisstofnanir á landsbyggðinni hafi sent fulltrúa sína á fund íslenskra læknanema bæði í Slóvakíu og Ungverjalandi til þess að kynna fyrir þeim starfsumhverfið á Íslandi og að hvetja þá til að koma heim að námi loknu. Það skýtur hins vegar skökku við að íslenskir læknanemar í námi erlendis skuli ekki njóta sömu eða svipaðra styrkja til náms líkt og kollegar þeirra á Íslandi. Í Háskóla Íslands kostar hver læknanemi um það bil 1,8 milljónir króna á ári. Það má því segja að hver læknanemi sé styrktur um þessa fjárhæð árlega í fjárlögum í gegnum framlög ríkisins til Háskóla Íslands. Íslenskir læknanemar í námi erlendis, til dæmis í Ungverjalandi, borga sín skólagjöld sem nema um 1,8 milljónir króna á ári. Lánasjóður íslenskra námsmanna (LÍN) lánar íslenskum læknanemum í grunnnámi erlendis vegna skólagjalda að hámarki EUR 40.000, sem er 53% af heildar skólagjöldum sem íslenskir læknanemar greiða við University of Debrecen í Ungverjalandi. Þessi lán eru verðtryggð með 1% raunvöxtum sem er um það bil helmings niðurgreiðsla á vöxtum, þar sem ríkið getur fjármagnað sig á rúmlega 2% verðtryggðum vöxtum á skuldabréfamarkaði á Íslandi. Dagbjört er 27 árs læknanemi á fimmta ári við University of Debrecen í Ungverjalandi.Ef gert er ráð fyrir að um 80% þeirra íslensku læknanema sem nú eru í grunnnámi erlendis komi heim til starfa á Íslandi að námi loknu, þá blasir við að fyrrgreindir nemendur hafa sparað ríkissjóð Íslands u.þ.b. 1.900 milljónir króna yfir 6 ára tímabil, til samanburðar við að ríkið hefði kostað nám þeirra við Háskóla Íslands í formi fjárframlaga sem miðast við hvern nemenda. Frá ofangreindri tölu, 1.900 milljónum króna, má síðan draga kostnað ríkisins að fjárhæð 100 milljónir króna vegna 1% vaxtaniðurgreiðslu á EUR 40.000 fyrir hvern nemanda í um það bil 10 ár (meðalendurgreiðslutími), ef við gefum okkur að um 170 nemendur í grunnnámi í læknisfræði taki lán vegna skólagjalda í 6 ár. Hins vegar verða íslenskir læknanemar sem stunda nám erlendis að greiða um 47% skólagjalda úr eigin vasa, oftast með lántökum á markaðsvöxtum hjá bönkum eða öðrum fjármálastofnunum, ef miðað er við skólagjöld þeirra nemenda sem byrjuðu nú í haust 2017. Til viðbótar við þá erfiðleika sem íslenskir læknanemendur erlendis glíma við varðandi skólagjöld sín og fjármögnun þess, þá hefur Lánasjóður íslenskra námsmanna (LÍN) verulega skert framfærslulán námsmanna á undanförnum árum. Þessar skerðingar virðast í mörgum tilfellum vera byggðar á illa ígrundaðri vinnu. Afleiðingin af öllu ofangreindu er að mun færri Íslendingar skrá sig nú í læknanám erlendis vegna ótta um að geta ekki fjármagnað nám sitt eða verða að hrökklast úr námi á miðjum námstíma. Ég geri þá tillögu til íslenskra stjórnmálamanna, sem meðal annars bera ábyrgð á framtíðar stefnumótun íslenska heilbrigðiskerfisins, að þeir beiti sér fyrir því að útlánsreglum Lánasjóðs íslenskra námsmanna (LÍN) sé breytt, þannig að íslenskum læknanemum verði lánað fyrir öllum skólagjöldum sem þeir þurfa að greiða yfir 6 ára námstímabil. Jafnframt legg ég til að þeir íslensku læknar sem hafa menntað sig erlendis og greitt gríðarlegar fjárhæðir í skólagjöld, verði gert mögulegt að fá hluta þess kostnaðar endurgreiddan frá ríkinu ef þeir ákveða að koma til starfa innan íslenska heilbrigiðiskerfisins. Þessi endurgreiðsla gæti dreifst yfir mörg ár og verið í formi skattaafsláttar, en nýttist eingöngu þeim einstaklingum sem störfuðu á Íslandi. Það felast mikil verðmæti í því fyrir íslenskt samfélag að til staðar sé öflug kennslu- og rannsóknarstarfsemi í læknavísindum á Íslandi. Þeirri umræðu á hins vegar ekki að blanda saman við það sem hér er verið að fjalla um, það er að segja þá staðreynd að íslenska ríkið hefur í raun úthýst háskólanámi í læknisfræði til háskóla erlendis á kostnað námsmanna. Fyrirtæki hafa mörg þann möguleika á að úthýsa verkefnum til annarra fyrirtækja, en það er aldrei ókeypis og því fylgir ávallt kostnaður. Sumir halda því fram að með veitingu námslána sé ríkið að styrkja fólk til náms í formi niðurgreiðslu vaxta, en til þess sjónarmiðs hef ég tekið tillit til í umfjöllun minni hér að ofan. Mikilvægust er þó sú staðreynd að íslensk verðtryggð námslán eru ekki styrkir heldur lán sem þarf að greiða verðtryggð til baka með vöxtum. Það ætti því ekki að refsa eða gera erfiðara fyrir þeim sem að sækja nám erlendis, því hagur íslenska atvinnulífsins er aukinn til muna - og þar helst í heilbrigðiskerfinu.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun