Þakkir og þankar Gunnar Kvaran skrifar 23. maí 2017 07:00 Með þessu greinarkorni langar mig að tjá þakklæti mitt Kára Stefánssyni fyrir ótrúlega skelegga og áhrifamikla baráttu fyrir heilbrigðiskerfi þessa lands. Greinar hans eru svo fullar af eldmóði, hugrekki og faglegri þekkingu að hrifningu vekur. Þær sýna okkur svart á hvítu, að hin klassísku kosningaloforð eru því miður harla lítils virði, þegar menn eru sestir í stólana og hafa fengið hin pólitísku völd. Það verður líka að viðurkennast að þeir sem með völdin fara, sýna undirskriftum 85.000 kosningabærra manna fádæma lítilsvirðingu. Menn kalla ástæðu þessarar lítilsvirðingar raunsæi og jafnvægi í ríkisfjármálum. Í raun finnst mér Óttari Proppé heilbrigðisráðherra vera vorkunn. Ef það er rétt sem Kári skrifar, að Óttarr hafi valið þetta ráðherraembætti, þá er ég viss um að hann hefur ætlað sér stóra hluti sem ráðherra heilbrigðismála, en komist fljótt að því að hann er milli steins og sleggju og góð áform hans renna út í sandinn. Spurningin er bara þessi: Vill Óttarr Proppé halda stjórnarsamstarfinu áfram á þessum forsendum? Er ekki heilbrigðisþjónustan líftaug þjóðarinnar og Landspítalinn miðtaugakerfi hennar? Eins og Kári orðar það svo fallega. Hvað er mikilvægara í okkar samfélagi en þjónusta við sjúka?Grafalvarlegt mál Ekkert er göfugra en að reyna að lina þjáningar meðbræðra okkar og systra. Þessi þjónusta á að standa öllum til boða án tillits til aldurs, tekna eða þjóðfélagsstöðu. Það er grafalvarlegt mál þegar fólk þarf að neita sér um læknisþjónustu eða lífsnauðsynleg lyf vegna fjárskorts. Þetta er svartur blettur á þjóðfélaginu og okkur öllum til skammar. Ég er sannfærður um, að stór hluti þessarar þjóðar er tilbúinn að borga hærri skatta til að tryggja öllum góða heilbrigðisþjónustu. Að missa heilsuna er alvarlegasta ógnin í lífi mannsins. Að undanförnu hef ég mikið velt því fyrir mér, hvers vegna svo margir landsmenn þjást af sjúkdómum. Skýringar á sjúkdómum eru margþættar og flóknar. Ytri hagsæld okkar sem þjóðar hefur batnað jafnt og þétt á undanförnum áratugum. Það sem þótti fjarlægur óraunhæfur draumur fyrir 60-70 árum þykja í dag eðlileg og sjálfsögð þægindi og jafnvel mannréttindi. En hvernig höfum við búið að andanum, sálinni og kærleikanum á þessu tímabili? Höfum við skapað okkar innra manni þau skilyrði að kærleikur, manngæska, hamingja, umburðarlyndi og skilningur milli manna hafi vaxið og dafnað. Hefur ræktun kærleikstrésins sem býr með okkur öllum og sem gerir okkur kleift að gefa hvert öðru raunverulegar gjafir, gengið að óskum? Margt í lífsformi okkar nútímamanna gengur beinlínis gegn þróun okkar andlegu hæfileika. Hraðinn, spennan, áreitið og streitan eru orðin geigvænlegir áhrifavaldar í lífi okkar. Þetta sést kannski gleggst á grunnskólabörnum. Er það eðlilegt að há prósentutala þessara fjöreggja okkar skuli þjást af depurð, streitu, kvíða og jafnvel þunglyndi? Persónulega get ég vitnað um að streita, spenna og áreiti hafa á tímabilum í lífi mínu, leitt til bæði andlegra og líkamlegra sjúkdóma. Ég tel að við sem þjóð, verðum að endurmeta alvarlega hugtakið lífsgæði. P.S. Það gladdi mig mikið að lesa í grein Kára, hér í Fréttablaðinu 9. maí síðastliðinn, þar sem hann vitnaði í hina stórmerku bók Njarðar P. Njarðvík „Spegill þjóðar“. Þessi bók ásamt mörgum öðrum bókum, þessa djúpvitra manns, ætti að vera skyldulesning með þjóð vorri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Misskiljum ekki neitt Jón Helgi Björnsson Skoðun Mýtur um veitt og sleppt á laxi Karl Lúðvíksson Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Uppalendur bera mikla ábyrgð Fastir pennar Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir Skoðun Ráðherra Kári Stefánsson Skoðun Skoðun Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Sjá meira
Með þessu greinarkorni langar mig að tjá þakklæti mitt Kára Stefánssyni fyrir ótrúlega skelegga og áhrifamikla baráttu fyrir heilbrigðiskerfi þessa lands. Greinar hans eru svo fullar af eldmóði, hugrekki og faglegri þekkingu að hrifningu vekur. Þær sýna okkur svart á hvítu, að hin klassísku kosningaloforð eru því miður harla lítils virði, þegar menn eru sestir í stólana og hafa fengið hin pólitísku völd. Það verður líka að viðurkennast að þeir sem með völdin fara, sýna undirskriftum 85.000 kosningabærra manna fádæma lítilsvirðingu. Menn kalla ástæðu þessarar lítilsvirðingar raunsæi og jafnvægi í ríkisfjármálum. Í raun finnst mér Óttari Proppé heilbrigðisráðherra vera vorkunn. Ef það er rétt sem Kári skrifar, að Óttarr hafi valið þetta ráðherraembætti, þá er ég viss um að hann hefur ætlað sér stóra hluti sem ráðherra heilbrigðismála, en komist fljótt að því að hann er milli steins og sleggju og góð áform hans renna út í sandinn. Spurningin er bara þessi: Vill Óttarr Proppé halda stjórnarsamstarfinu áfram á þessum forsendum? Er ekki heilbrigðisþjónustan líftaug þjóðarinnar og Landspítalinn miðtaugakerfi hennar? Eins og Kári orðar það svo fallega. Hvað er mikilvægara í okkar samfélagi en þjónusta við sjúka?Grafalvarlegt mál Ekkert er göfugra en að reyna að lina þjáningar meðbræðra okkar og systra. Þessi þjónusta á að standa öllum til boða án tillits til aldurs, tekna eða þjóðfélagsstöðu. Það er grafalvarlegt mál þegar fólk þarf að neita sér um læknisþjónustu eða lífsnauðsynleg lyf vegna fjárskorts. Þetta er svartur blettur á þjóðfélaginu og okkur öllum til skammar. Ég er sannfærður um, að stór hluti þessarar þjóðar er tilbúinn að borga hærri skatta til að tryggja öllum góða heilbrigðisþjónustu. Að missa heilsuna er alvarlegasta ógnin í lífi mannsins. Að undanförnu hef ég mikið velt því fyrir mér, hvers vegna svo margir landsmenn þjást af sjúkdómum. Skýringar á sjúkdómum eru margþættar og flóknar. Ytri hagsæld okkar sem þjóðar hefur batnað jafnt og þétt á undanförnum áratugum. Það sem þótti fjarlægur óraunhæfur draumur fyrir 60-70 árum þykja í dag eðlileg og sjálfsögð þægindi og jafnvel mannréttindi. En hvernig höfum við búið að andanum, sálinni og kærleikanum á þessu tímabili? Höfum við skapað okkar innra manni þau skilyrði að kærleikur, manngæska, hamingja, umburðarlyndi og skilningur milli manna hafi vaxið og dafnað. Hefur ræktun kærleikstrésins sem býr með okkur öllum og sem gerir okkur kleift að gefa hvert öðru raunverulegar gjafir, gengið að óskum? Margt í lífsformi okkar nútímamanna gengur beinlínis gegn þróun okkar andlegu hæfileika. Hraðinn, spennan, áreitið og streitan eru orðin geigvænlegir áhrifavaldar í lífi okkar. Þetta sést kannski gleggst á grunnskólabörnum. Er það eðlilegt að há prósentutala þessara fjöreggja okkar skuli þjást af depurð, streitu, kvíða og jafnvel þunglyndi? Persónulega get ég vitnað um að streita, spenna og áreiti hafa á tímabilum í lífi mínu, leitt til bæði andlegra og líkamlegra sjúkdóma. Ég tel að við sem þjóð, verðum að endurmeta alvarlega hugtakið lífsgæði. P.S. Það gladdi mig mikið að lesa í grein Kára, hér í Fréttablaðinu 9. maí síðastliðinn, þar sem hann vitnaði í hina stórmerku bók Njarðar P. Njarðvík „Spegill þjóðar“. Þessi bók ásamt mörgum öðrum bókum, þessa djúpvitra manns, ætti að vera skyldulesning með þjóð vorri.
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar