Skápur nr. 106 Elmar Hallgríms Hallgrímsson skrifar 2. maí 2016 12:05 „Þetta er minn skápur, skápur nr. 106“, heyrði ég eldri mann segja við mig nýverið. Við vorum staddir í búningsklefanum í World Class í Laugum og þarna vorum við tveir félagarnir með skápa hlið við hlið og ekki önnur sála á svæðinu. Ég man að ég hugsaði með mér, vá, hvað þessi er skrítinn. Mér þótti það alveg magnað að hann þurfti að planta sér við hliðina á mér. Að sjálfsögðu datt mér ekki í hug að færa mig enda var ég þarna á undan og það eru ákveðin lögmál sem gilda í búningsklefum. Maður færir sig ekki ef maður kemur á undan, það er veikleikamerki, og það er eitthvað sem maður vill ekki sýna í búningsklefanum. Ég hugsaði með hryllingi hvort ég og eldri maðurinn myndum svo klára æfinguna okkar á sama tíma, við tveir saman aftur í klefanum, hlið við hlið, sveittir og önnur tilheyrandi ólykt. Vonandi ekki hugsaði ég með mér, vonandi ekki. Ég rölti upp í æfingasalinn og sá að hlaupabrettið mitt var laust. Ég tók mínar 15 mínútur á brettinu með FM 957, eins og ég hlusta alltaf á í ræktinni, og fór því næst í gegnum æfingarútínuna mína sem tók sínar 45 mínútur eins og vanalega. Ég var tiltölulega heppinn að þessu sinni og fáir sem þvældust fyrir mér í tækjunum þegar ég þurfti á þeim að halda. Það er nefnilega ákveðin rútína í gangi í ræktinni og ég þarf að taka æfingarnar í sömu röð í hvert sinn. Loks teygði ég í 10 mínútur eins og ég geri alltaf eftir æfingar. Eftir æfinguna sá ég að óttinn var ekki á rökum reistur, hvergi var eldri manninn að sjá og ég gat einn notið þess að vera í horninu mínu þar sem skápurinn minn er. Ég opnaði skápinn minn nr. 108, sem ég að sjálfsögðu nota alltaf þegar ég mæti í ræktina, fullur af sjálfstrausti enda vel heppnuð æfing að baki. Þá var komið að sturtuferðinni sem er alltaf nokkuð heilög hjá mér í ræktinni og er sama sturtan að sjálfsögðu valin í hvert sinn, enda mín sturta. Þar notast ég við hið mitt þriggja fasa kerfi, en í því felst að í fyrsta fasa á sér stað almenn skolun og þá er sápa borin á, í öðrum fasa er sápan skoluð af og í þriðja fasa á sér stað afslöppun í sturtunni. Eftir ræktina fékk ég mér svo eins og venjulega miðlungstóran Grænan ofurboozt, fullan af spínati og engifer. Í bílferðinni heim hugsaði ég til þess hve erfitt það hlýtur að vera fyrir suma að þurfa alltaf að gera það sama, fara í sama skáp í ræktinni og vera fastir í viðjum vanans. Gott að ég er ekki einn af þeim. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Sögufölsun eytt í kyrrþey Hjörtur Hjartarson Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan Skoðun Skoðun Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
„Þetta er minn skápur, skápur nr. 106“, heyrði ég eldri mann segja við mig nýverið. Við vorum staddir í búningsklefanum í World Class í Laugum og þarna vorum við tveir félagarnir með skápa hlið við hlið og ekki önnur sála á svæðinu. Ég man að ég hugsaði með mér, vá, hvað þessi er skrítinn. Mér þótti það alveg magnað að hann þurfti að planta sér við hliðina á mér. Að sjálfsögðu datt mér ekki í hug að færa mig enda var ég þarna á undan og það eru ákveðin lögmál sem gilda í búningsklefum. Maður færir sig ekki ef maður kemur á undan, það er veikleikamerki, og það er eitthvað sem maður vill ekki sýna í búningsklefanum. Ég hugsaði með hryllingi hvort ég og eldri maðurinn myndum svo klára æfinguna okkar á sama tíma, við tveir saman aftur í klefanum, hlið við hlið, sveittir og önnur tilheyrandi ólykt. Vonandi ekki hugsaði ég með mér, vonandi ekki. Ég rölti upp í æfingasalinn og sá að hlaupabrettið mitt var laust. Ég tók mínar 15 mínútur á brettinu með FM 957, eins og ég hlusta alltaf á í ræktinni, og fór því næst í gegnum æfingarútínuna mína sem tók sínar 45 mínútur eins og vanalega. Ég var tiltölulega heppinn að þessu sinni og fáir sem þvældust fyrir mér í tækjunum þegar ég þurfti á þeim að halda. Það er nefnilega ákveðin rútína í gangi í ræktinni og ég þarf að taka æfingarnar í sömu röð í hvert sinn. Loks teygði ég í 10 mínútur eins og ég geri alltaf eftir æfingar. Eftir æfinguna sá ég að óttinn var ekki á rökum reistur, hvergi var eldri manninn að sjá og ég gat einn notið þess að vera í horninu mínu þar sem skápurinn minn er. Ég opnaði skápinn minn nr. 108, sem ég að sjálfsögðu nota alltaf þegar ég mæti í ræktina, fullur af sjálfstrausti enda vel heppnuð æfing að baki. Þá var komið að sturtuferðinni sem er alltaf nokkuð heilög hjá mér í ræktinni og er sama sturtan að sjálfsögðu valin í hvert sinn, enda mín sturta. Þar notast ég við hið mitt þriggja fasa kerfi, en í því felst að í fyrsta fasa á sér stað almenn skolun og þá er sápa borin á, í öðrum fasa er sápan skoluð af og í þriðja fasa á sér stað afslöppun í sturtunni. Eftir ræktina fékk ég mér svo eins og venjulega miðlungstóran Grænan ofurboozt, fullan af spínati og engifer. Í bílferðinni heim hugsaði ég til þess hve erfitt það hlýtur að vera fyrir suma að þurfa alltaf að gera það sama, fara í sama skáp í ræktinni og vera fastir í viðjum vanans. Gott að ég er ekki einn af þeim.