Tárin á bak við brosið, mátturinn í núinu Rúna Magnúsdóttir skrifar 22. apríl 2016 15:13 Ég ætla bara að játa það hér og nú, ég er forfallinn junkí. Ég er forfallinn, fljótfær og hugmyndaríkur frumkvöðull – slass – athafnakona með þráhyggju. Alveg frá því í æsku hef ég haft þessa undarlegu þrá að standa og falla með því sem ég geri. Þrá til að taka ábyrgð á mínum athöfnum, viðhorfum og oft á tíðum eigin fordómum. Þrá til að vera virt og viðurkennd kona í vestrænu samfélagi. Viljað taka þátt í leiðum sem geta bætt heiminn á einhvern máta. Í gegnum tíðina hef ég meðvitað neitað að hlusta á efasemdaraddir í kringum mig, hundsað athugasemdir fólks sem hefur einfaldlega viljað gefa mér góð ráð. Hvað þá að ég hafi leyft mér að hlusta á efasemda niðurbrjótandi röddina inni í mér, ó nei. Þar sem mitt starf hefur snúist um að hjálpa fólki við að finna sinn X-factor og ná sínum draumum hef ég talið mér trú um að ég þurfi að djöflast áfram. Líkt og aðrir frumkvöðlar hef ég gengið í öll þau hugsanlegu störf sem þarf að framkvæma til að láta fyrirtækið mitt ganga. Búið til fyrirlestra, prógrömm, markaðsgögn, markaðssett, selt, skrifað út reikninga og rukkað. Já, ég hef bara bitið á jaxlinn, brosað í gegnum tárin og þrammað áfram veginn, eins og jarðýta. Ég er jú forfallinn, fljótfær, hugmyndaríkur frumkvöðull sem þráir að eiga þátt í að breyta heiminum, ekki satt? Þegar samferðafólkið spyr mig á förnum vegi þessara klassísku íslensku spurningar: „Hvernig gengur? Brjálað að gera?“ þá svara ég oftast með einhverjum brandara, bæti við brosi og einhverjum jákvæðum, uppbyggilegum orðum. Á sama tíma langar röddinni innra með mér í raun að öskra og leyfa tárunum að streyma fram vegna áratuga rússíbanareiðar. En nú finnst mér vera komið nóg. Í dag er síðasti vetrardagur. Um leið og ég kveð þennan vetur ætla ég að kveðja mínar eigin klisjur og henda þessari uppsettu fullkomnu mynd af því hvað það er að vera frumkvöðull beint í ruslið. Ég ætla að taka á móti sumrinu með því að gefa mér leyfi til að taka niður varnirnar, vera mennsk, leyfa mér að sýna óhindraða væntumþykju og virðingu til annarra og treysta því að í núinu gerast kraftaverkin. Viltu vera memm?Pistillinn birtist fyrst í Markaðnum, 20. apríl 2016. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson Skoðun Öll með? – 4.020 kr. hækkun fyrir skatt eftir 16 mánuði! Unnur Helga Óttarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Sjá meira
Ég ætla bara að játa það hér og nú, ég er forfallinn junkí. Ég er forfallinn, fljótfær og hugmyndaríkur frumkvöðull – slass – athafnakona með þráhyggju. Alveg frá því í æsku hef ég haft þessa undarlegu þrá að standa og falla með því sem ég geri. Þrá til að taka ábyrgð á mínum athöfnum, viðhorfum og oft á tíðum eigin fordómum. Þrá til að vera virt og viðurkennd kona í vestrænu samfélagi. Viljað taka þátt í leiðum sem geta bætt heiminn á einhvern máta. Í gegnum tíðina hef ég meðvitað neitað að hlusta á efasemdaraddir í kringum mig, hundsað athugasemdir fólks sem hefur einfaldlega viljað gefa mér góð ráð. Hvað þá að ég hafi leyft mér að hlusta á efasemda niðurbrjótandi röddina inni í mér, ó nei. Þar sem mitt starf hefur snúist um að hjálpa fólki við að finna sinn X-factor og ná sínum draumum hef ég talið mér trú um að ég þurfi að djöflast áfram. Líkt og aðrir frumkvöðlar hef ég gengið í öll þau hugsanlegu störf sem þarf að framkvæma til að láta fyrirtækið mitt ganga. Búið til fyrirlestra, prógrömm, markaðsgögn, markaðssett, selt, skrifað út reikninga og rukkað. Já, ég hef bara bitið á jaxlinn, brosað í gegnum tárin og þrammað áfram veginn, eins og jarðýta. Ég er jú forfallinn, fljótfær, hugmyndaríkur frumkvöðull sem þráir að eiga þátt í að breyta heiminum, ekki satt? Þegar samferðafólkið spyr mig á förnum vegi þessara klassísku íslensku spurningar: „Hvernig gengur? Brjálað að gera?“ þá svara ég oftast með einhverjum brandara, bæti við brosi og einhverjum jákvæðum, uppbyggilegum orðum. Á sama tíma langar röddinni innra með mér í raun að öskra og leyfa tárunum að streyma fram vegna áratuga rússíbanareiðar. En nú finnst mér vera komið nóg. Í dag er síðasti vetrardagur. Um leið og ég kveð þennan vetur ætla ég að kveðja mínar eigin klisjur og henda þessari uppsettu fullkomnu mynd af því hvað það er að vera frumkvöðull beint í ruslið. Ég ætla að taka á móti sumrinu með því að gefa mér leyfi til að taka niður varnirnar, vera mennsk, leyfa mér að sýna óhindraða væntumþykju og virðingu til annarra og treysta því að í núinu gerast kraftaverkin. Viltu vera memm?Pistillinn birtist fyrst í Markaðnum, 20. apríl 2016.
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar