Engin íslenskukennsla fyrir erlent starfsfólk

Starfsmenn með erlent ríkisfang eru 182 á Landspítalanum. Þeim hefur fækkað mikið frá árinu 2008 þegar 350 starfsmenn voru með erlent ríkisfang, eða um nærri því helming. Ástæðan er sú að fleiri störf hafa verið boðin út á Landspítalanum, meðal annars í ræstingum.

„Þessi fækkun er vegna þeirra útboða sem farið var í vegna verktöku í ræstingum og matsal,“ segir Ásta Bjarnadóttir, framkvæmdastjóri mannauðssviðs Landspítalans.

Flestir þeirra starfsmanna sem eru með erlent ríkisfang starfa á rekstrarsviði spítalans í störfum sem ekki krefjast starfsmenntunar. „Þó er starfsfólk af erlendum uppruna að finna alls staðar á spítalanum, líka í faglærðum störfum, til dæmis lækna, geislafræðinga og hjúkrunarfræðinga,“ segir Ásta.

Alls starfa á Landspítala um 5.000 starfsmenn í um 3.800 stöðugildum. Hlutfall starfsmanna í starfi við Landspítala með erlent ríkisfang er því tæp 4%. Ásta telur líklegt að erlendir starfsmenn sem starfa í verktöku við Landspítalann séu margir en nærri því öll stærstu ræstingarfyrirtæki á höfuðborgarsvæðinu sinna ræstingum þar. Fjöldinn er þó ókunnur.

Starfsmennirnir 182 sem eru í föstu starfi á Landspítala eru af 36 þjóðernum. Flestir með erlent ríkisfang eru frá Póllandi eða 62 starfsmenn, þá Danir sem eru 21 talsins og Filippseyingar sem eru 15 talsins.

Ásta segir stuðning við erlenda starfsmenn ekki nægilega góðan. Eftir efnahagshrun hafi verið skorið niður í íslenskukennslu og stuðningi við erlenda starfsmenn. „Þetta er því miður ekki í góðum farvegi. Það þyrfti að vera íslenskunámskeið í boði innanhúss. Slíkt námskeið var eitt af því sem varð fyrir niðurskurði.“

Ásta bendir á að þeir sem séu í framlínu í umönnun sjúklinga verði að kunna íslensku. „Ef við viljum að fólk bæti við sig íslenskukunnáttu þá er best að slík kennsla sé í boði á vinnustaðnum. Fram undan er þensla og líklegt að erlendu starfsfólki fjölgi aftur, það er ábyrgðarhluti að taka vel á móti fólki og laga að samfélaginu. Við verðum að gera kröfu um það,“ segir Ásta.



Fréttin birtist fyrst í Fréttablaðinu 27. maí