Þriðjudagsþrot Hörður S. Óskarsson skrifar 2. febrúar 2016 10:46 Við erum stödd í höfuðstöðvum tæknigreina og sjáum þar metnaðarfullan raunvísindanema sitja í stofu 158. Rófubeinið hvílir á dúnamjúkum trébekk sem var hannaður og smíðaður af trésmiðnum Jósefi frá Nazareth. Staðsettur í miðjunni á stútfullum fyrirlestri er nemandinn kominn í bobba. Hann þarf að komast á klósettið og því standa til boða tveir kostir. Sá fyrri er að biðja samnemendur sína um að standa upp og fara fram á gang, sá seinni er að halda í sér og þrauka í gegnum svitatárin. Hann tekur þetta á sig, í þetta sinn, og heldur í sér út tímann. Biðin er óbærileg en með þolinmæðina að vopni tekst að komast í gegnum erfiðið. Nemandinn er algjörlega búinn á því, þrefaldur tími í fyrirlestrarsal og ekkert hádegishlé. Bakið aumt og pokarnir undir augunum eðlisþyngri en möttull jarðar, en verst af öllu að hann náði ekki að kaupa sér kaffi því það var búið að lok lok og læsa sjoppunni. Mikill skellur því hann þarf að klára hópverkefnið fyrir miðnætti. Hann semur við sjálfan sig um að kaupa sér gosdrykk úr bilaða sjálfsalanum. Sem betur fer eru hinir í hópnum búnir að redda borði því lítið er um pláss fyrir hópavinnu eins og vanalega. Þau klára verkefnið með sóma rétt fyrir kvöldmat og því kemst hann úrvinda heim að fá sér smá í gogginn. En lærdómnum er hvergi nærri lokið því eins og vanalega á þriðjudögum þarf hann að lesa sig í gegnum efni vikunnar. Undir lokin er hann byrjaður að dotta og ákveður að segja þetta gott. Hann er ekki lengi að svífa inn í heim draumanna og dreymir þar um háskóla sem telur lokapróf vera úrelt og ekki í takt við raunveruleikann í atvinnulífinu. Hann dreymir um háskóla sem setur nemendur og þeirra skoðanir í forgang, háskóla sem breytist með tímanum í stað þess að halda sér í fornöldinni, háskóla sem setur lýðræði stúdenta í fyrsta sæti. En nú er tíma drauma að ljúka og tími til kominn að Vaka.Þessi grein er skrifuð sem hluti af greinaskriftaátaki Vöku í tilefni Stúdentaráðskosninga sem fara fram dagana 3. og 4. febrúar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason Skoðun Sögufölsun eytt í kyrrþey Hjörtur Hjartarson Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon Skoðun Skoðun Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson skrifar Sjá meira
Við erum stödd í höfuðstöðvum tæknigreina og sjáum þar metnaðarfullan raunvísindanema sitja í stofu 158. Rófubeinið hvílir á dúnamjúkum trébekk sem var hannaður og smíðaður af trésmiðnum Jósefi frá Nazareth. Staðsettur í miðjunni á stútfullum fyrirlestri er nemandinn kominn í bobba. Hann þarf að komast á klósettið og því standa til boða tveir kostir. Sá fyrri er að biðja samnemendur sína um að standa upp og fara fram á gang, sá seinni er að halda í sér og þrauka í gegnum svitatárin. Hann tekur þetta á sig, í þetta sinn, og heldur í sér út tímann. Biðin er óbærileg en með þolinmæðina að vopni tekst að komast í gegnum erfiðið. Nemandinn er algjörlega búinn á því, þrefaldur tími í fyrirlestrarsal og ekkert hádegishlé. Bakið aumt og pokarnir undir augunum eðlisþyngri en möttull jarðar, en verst af öllu að hann náði ekki að kaupa sér kaffi því það var búið að lok lok og læsa sjoppunni. Mikill skellur því hann þarf að klára hópverkefnið fyrir miðnætti. Hann semur við sjálfan sig um að kaupa sér gosdrykk úr bilaða sjálfsalanum. Sem betur fer eru hinir í hópnum búnir að redda borði því lítið er um pláss fyrir hópavinnu eins og vanalega. Þau klára verkefnið með sóma rétt fyrir kvöldmat og því kemst hann úrvinda heim að fá sér smá í gogginn. En lærdómnum er hvergi nærri lokið því eins og vanalega á þriðjudögum þarf hann að lesa sig í gegnum efni vikunnar. Undir lokin er hann byrjaður að dotta og ákveður að segja þetta gott. Hann er ekki lengi að svífa inn í heim draumanna og dreymir þar um háskóla sem telur lokapróf vera úrelt og ekki í takt við raunveruleikann í atvinnulífinu. Hann dreymir um háskóla sem setur nemendur og þeirra skoðanir í forgang, háskóla sem breytist með tímanum í stað þess að halda sér í fornöldinni, háskóla sem setur lýðræði stúdenta í fyrsta sæti. En nú er tíma drauma að ljúka og tími til kominn að Vaka.Þessi grein er skrifuð sem hluti af greinaskriftaátaki Vöku í tilefni Stúdentaráðskosninga sem fara fram dagana 3. og 4. febrúar.