Ég er of óþroskaður Baldur V. Karlsson skrifar 1. febrúar 2016 00:00 Nú hafa nokkrir forsetaframbjóðendur stigið fram í dagsljósið. Hins vegar leitar hugur minn ekki til þeirra heldur til fólksins í skuggunum sem stendur heima í stofu og ber í sig kjark til að bjóða sig fram sem næsti forseti Íslands. Ef ég væri átta árum eldri og ekki svona óþroskaður myndi ég skella mér í baráttuna. Þegar ég segi óþroskaður meina ég að ég á enn eftir að þróa með mér þann hnarreista virðuleika sem þarf í forsetaembættið. Ég er ekki með grásprengt hár, nota of mörg milliorð í talmáli, gleymi stundum því sem ég ætla að segja, er klaufskur með hnífapör og finnst bjórinn helst til of góður. En þetta er allt á réttri leið. Burt séð frá þroska þá verð ég 37 ára þann 15. apríl næstkomandi og mér finnst ég hreinlega of ungur til verða forseti. Þó ég væri nógu þroskaður, sem margir á mínum aldri eru, og myndi vilja taka Ólaf Ragnar á þetta, þá væri ég kominn á eftirlaun 57 ára. Hvað ætti ég þá að gera? Nei, ég á enn eftir að sanka að mér lífsreynslu í tonnatali áður en ég svo mikið sem íhuga að hlekkja mig við Bessastaði. Margir eru að hugsa um þetta sem er hið besta mál enda tel ég það skyldu allra góðra manna og kvenna sem aldur hafa til að allavega ímynda sér að gegna þessu embætti. Ég tel að í kjölfar Vigdísar og svo Ólafs hafi forsetaembættið orðið raunverulega mikilvægt. Ég vona að við förum ekki að kjósa yfir okkur uppsprengda skrautfjöður með ekkert bein í nefinu eða hreinlega einhvern kjána. Ég vona að næsti forseti verði manneskja sem hefur hugrekki og vit á milli eyrnanna. Vit til að hugsa um hag heildarinnar og þor til að verða taumhald þingheims. Manneskjan sem ég ætla að kjósa er ekki komin fram í dagsljósið. Ég hef aldrei séð hana en ég veit hún leynist í skuggunum. Ef hún stígur ekki fram held ég að ég kjósi bara Ástþór. Hann hefur allavega reynst staðfastur í ósk sinni um Bessastaði. Og svo sjáumst við kannski bara að átta árum liðnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Einokunarmjólk? Hilmar Vilberg Gylfason skrifar Skoðun Má þjóðin ráða? Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson skrifar Skoðun Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Að vera eða vera ekki í samkeppni við sjálfa sig Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Engin námslán fyrir fátækt fólk Gísli Laufeyjarson Höskuldsson skrifar Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmálin koma okkur öllum við Arnar Freyr Sigurðsson skrifar Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisráðuneytið er með forystu Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Fyrirgefðu mér mín kæra Harpa Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Furðulegar verðlækkanir á mörkuðum Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Varanlegt vopnahlé og sjálfstæð Palestína Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Með of mikil völd Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar Skoðun Er sniðugt að vera með tilgreinda séreign? Guðný Helga Lárusdóttir skrifar Skoðun Ekki þykjast ekki vita neitt Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Athugasemdir við eignaumsýslu Landsbanka Íslands Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Framsókn stendur með bændum og neytendum Hópur þingmanna Framsóknar skrifar Skoðun Staðan í stjórnmálum vorið 2024 Björn Leví Gunnarsson skrifar Sjá meira
Nú hafa nokkrir forsetaframbjóðendur stigið fram í dagsljósið. Hins vegar leitar hugur minn ekki til þeirra heldur til fólksins í skuggunum sem stendur heima í stofu og ber í sig kjark til að bjóða sig fram sem næsti forseti Íslands. Ef ég væri átta árum eldri og ekki svona óþroskaður myndi ég skella mér í baráttuna. Þegar ég segi óþroskaður meina ég að ég á enn eftir að þróa með mér þann hnarreista virðuleika sem þarf í forsetaembættið. Ég er ekki með grásprengt hár, nota of mörg milliorð í talmáli, gleymi stundum því sem ég ætla að segja, er klaufskur með hnífapör og finnst bjórinn helst til of góður. En þetta er allt á réttri leið. Burt séð frá þroska þá verð ég 37 ára þann 15. apríl næstkomandi og mér finnst ég hreinlega of ungur til verða forseti. Þó ég væri nógu þroskaður, sem margir á mínum aldri eru, og myndi vilja taka Ólaf Ragnar á þetta, þá væri ég kominn á eftirlaun 57 ára. Hvað ætti ég þá að gera? Nei, ég á enn eftir að sanka að mér lífsreynslu í tonnatali áður en ég svo mikið sem íhuga að hlekkja mig við Bessastaði. Margir eru að hugsa um þetta sem er hið besta mál enda tel ég það skyldu allra góðra manna og kvenna sem aldur hafa til að allavega ímynda sér að gegna þessu embætti. Ég tel að í kjölfar Vigdísar og svo Ólafs hafi forsetaembættið orðið raunverulega mikilvægt. Ég vona að við förum ekki að kjósa yfir okkur uppsprengda skrautfjöður með ekkert bein í nefinu eða hreinlega einhvern kjána. Ég vona að næsti forseti verði manneskja sem hefur hugrekki og vit á milli eyrnanna. Vit til að hugsa um hag heildarinnar og þor til að verða taumhald þingheims. Manneskjan sem ég ætla að kjósa er ekki komin fram í dagsljósið. Ég hef aldrei séð hana en ég veit hún leynist í skuggunum. Ef hún stígur ekki fram held ég að ég kjósi bara Ástþór. Hann hefur allavega reynst staðfastur í ósk sinni um Bessastaði. Og svo sjáumst við kannski bara að átta árum liðnum.
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun
Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar
Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun