Brautskráðist úr HÍ með 7. barninu Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar 29. ágúst 2015 13:30 "Ég skila nokkrum peysum í Álafoss á mánuði, maður verður eitthvað að gera,“ segir Guðrún sem skartar einni úr eigin smiðju. Vísir/GVA Það kemur sér vel að ljósmyndarinn er kunnugur í Mosfellsbæ þegar við leitum að húsinu hennar Guðrúnar Hafsteinsdóttur. Í það grillir ekki fyrr en komið er í hlað, svo er skógurinn kringum það þéttur. Guðrún er 87 ára, snaggaraleg í hreyfingum og heilsar með hlýlegu brosi. Við byrjum á að ganga um landið sem hún og maður hennar, Páll Aðalsteinsson, kennari og skólastjóri, breyttu úr hrjóstrugum mel í myndarlegan trjálund. „Hér var bara urð og grjót,“ segir hún, nú er erfitt að sjá þennan gróskulega garð fyrir sér þannig. Páll lést fyrir tæpum þremur árum en afkomendurnir halda reitnum við með henni. Gróðurhús er fullt af jarðarberjaplöntum sem hafa skilað sínu þetta árið. Utan við eru tré í uppeldi. Í bakaleiðinni vekur vöxtulegur hlynur við eina hlið íbúðarhússins athygli og við innkeyrsluna stendur reynir sem Guðrún segir hafa verið örlátan á fræ til sáningar. En Guðrún hefur ekki bara sinnt ræktun í eigin garði heldur víða í landi bæjarins meðGuðrún kann tökin á trjáræktinni. Hér er hún hjá reyninum við innganginn sem hún tínir fræin af til sáningar.Skógræktarfélagi Mosfellsbæjar, þar gegndi hún formennsku í tuttugu ár og er heiðursfélagi þess. Meltúnsreitur, sem hún átti þátt í að yrkja, verður opnaður sem almenningsgarður í dag, 29. ágúst, á bæjarhátíðinni Í túninu heima.Átta börn á ellefu árum Æskuheimili Guðrúnar var á Njálsstöðum, milli Blönduóss og Skagastrandar. Hún sýnir mér mynd af bænum, með Laxá í forgrunni, sem hangir yfir stofusófanum og nú fæ ég að vita meira um líf hennar og störf. Hún fór í Reykholtsskóla sem unglingur og síðan í Kvennaskólann á Blönduósi. Eftir ár á saumastofu í Reykjavík lá leiðin í Kennaraskólann. Þar sótti hún sér ekki aðeins menntun heldur fann líka mannsefnið. „Við Páll vorum skólasystkini,“ segir hún og brosir. Eftir að hafa kennt í Reykjavík einn vetur og eignast fyrsta barnið fór hún með honum vestur á Reykjanes við Ísafjarðardjúp, þar varð hann skólastjóri og hún kennari árið 1952. „Á Reykjanesi var barnaskóli og verknámsskóli fyrir unglinga, líklega með þeim fyrstu á landinu. Ég greip í að kenna við barnaskólann en aðallega kenndi ég unglingsstúlkunum handavinnu. Drengirnir lærðu smíðar, bókband og vélfræði, síðar kom líka bóknámsdeild,“ lýsir Guðrún. Enginn vegur var að Reykjanesi fyrstu tvö ár þeirra hjóna fyrir vestan en Páll nýtti tækifærið þegar jarðýta kom með pramma til vegagerðar og lét gera flugvöll á nesinu í öryggisskyni. „Páli fannst áhætta að vera með hundrað manna skóla um hávetur og ekkert nema sjóleiðina til að koma fólki til læknis ef með þyrfti. Það var þriggja tíma stím til Ísafjarðar,“ segir Guðrún. „Völlurinn kom sér vel, stundum þurfti að fá Björn Pálsson sjúkraflugmann þangað í hvelli.“ Guðrún eignaðist átta börn á ellefu árum, flest fæddi hún heima á Reykjanesi. Það var fjör á heimilinu. „Ég hafði stúlkur til að hjálpa mér, enda var ég við kennslu sjálf,“ lýsir Guðrún. Á sumrin lögðu margir leið sína að Reykjanesi eftir að vegurinn kom. „Það mátti alltaf búast við gestum í mat og kaffi. Fáum dögum eftir að Björk dóttir mín fæddist kom 17 manna hópur,“ rifjar hún upp og segir alltaf hafa verið nóg að gera, þó sumarfrí hafi verið í skólanum. „Við fórum til dæmis á fjöll að birgja okkur upp af fjallagrösum og berjum í saft og sultur.“ Guðrún stundar enn trjásölu. Hér er hún við reitina þar sem ungu plönturnar eru í uppvexti.Brautskráðist úr HÍ með 7. barninu Árin fyrir vestan urðu fjórtán. Síðan fluttu þau hjón í Mosfellsbæinn, hófu störf við Varmárskóla og byggðu húsið sem við sitjum í að spjalli. Það er sama hvert litið er á heimilinu, hvarvetna blasa handarverk húsfreyjunnar við, vefnaður, prjón, hekl og útsaumur með aðskiljanlegustu sporum. Hún kveðst líka hafa prjónað og saumað allt á krakkana þegar þau voru að vaxa úr grasi. „Stelpurnar völdu sér stundum kjóla í tískublöðunum fyrir árshátíðir í menntaskólunum og ég settist við saumavélina,“ segir hún glaðlega. Enn er hún að, því hún prjónar lopapeysur af kappi. „Ég skila nokkrum peysum í Álafoss á mánuði, maður verður eitthvað að gera,“ segir hún. „Ég er nefnilega farin að sjá svolítið illa til að lesa og sjónvarpsins nýt ég ekki nema sitja alveg upp við tækið.“ Áttablaðarósamynstur og úrtökur á peysunum vefjast þó ekki fyrir henni, þrátt fyrir sjóndepurðina, prjónafærnina virðist hún hafa í fingurgómunum. Tölvutæknina tileinkaði Guðrún sér snemma. „Ég fór í nám á miðjum aldri og þar voru svo mikil verkefnaskil, sérstaklega í háskólanum,“ nefnir hún sem skýringu og heldur áfram. „Svo einn daginn kom sonur minn, Gunnar Páll, með tölvu og skellti hér á borðið. Gunnar Páll er næstyngstur barnanna en við vorum dálítið samferða í námi, útskrifuðumst saman sem stúdentar úr MH, hann úr dagdeild en ég úr öldungadeild, þá 54 ára. Við brautskráðumst líka úr háskólanum saman, hann úr viðskiptafræðinni og ég úr íslensku og íslenskum bókmenntum, þar kláraði ég cand mag.“ Hún kveðst alltaf hafa kennt handmennt í Varmárskóla með náminu og líka að því loknu þegar hún hóf að vinna við Orðabók háskólans. „Svo var þetta svo mikið span að ég hætti í orðabókinni og hélt mig við kennsluna og gróðurinn.“Í garðinum nýtur Guðrún líka ávaxta erfiðis síns.Bjó til ættfræðibækur Guðrún vann við Varmárskóla til sjötugs, samtals í 32 ár, þá byrjaði hún að grúska í ættunum sínum. „Það skapaðist svo mikið tómarúm þegar ég hætti að vinna,“ útskýrir hún. Afraksturinn er þrjár glæsilegar bækur með aragrúa mynda, tvær um Jóelsætt, útgefnar 2002, og ein um Nýpukotsætt, 2011. „En nú er sjónin orðin svo biluð að ég fer ekki meira í tölvuna,“ segir Guðrún og kveðst víst ekki geta kvartað þó eitthvað gefi sig. Hún sæki kvenfélagsfundi og taki þátt í félagsskap eldri borgara, svo sem gönguferðum tvisvar til þrisvar í viku og samverustundum sem nefnist Gaman saman. Einnig sé hún í leshópi hjá félagi aldraðra og fornsagnanámskeiðum hjá Bjarka Bjarnasyni, þar bjargi hljóðbækurnar henni. „Síðasta vetur tókum við Grettis sögu fyrir og fórum á söguslóðir fyrir norðan að lestrinum loknum.“ Guðrún segist alltaf hafa verið heilsuhraust og einkar heppin með börnin. „Börnin voru dugleg í skóla og eru öll vel menntuð og í góðum störfum,“ segir hún ánægjuleg. Ljóst er að þessi kona hefur afkastað miklu um ævina og er hvergi nærri hætt. Áður en ég kveð spyr ég hvort hún sé árrisul. Hún svarar kankvís: „Ég vakna snemma en er svo löt að ég nenni ekki á fætur fyrr en um níuleytið.“ Mest lesið Forsetaáskorunin: Höfuðborgin ætti að vera í góða veðrinu fyrir norðan eða austan Lífið Stjörnulífið: Löng helgi, hátíðarsýning og tónleikar Lífið Með átján husky hunda á heimilinu og mæla með Lífið Forðast drama eins og heitan eldinn Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Endurkast sólarljóss jafn skaðlegt og beint sólarljós Lífið samstarf Elín Metta og Sigurður eiga von á barni Lífið Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar Lífið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Lífið Fleiri fréttir Stjörnulífið: Löng helgi, hátíðarsýning og tónleikar Með átján husky hunda á heimilinu og mæla með Forsetaáskorunin: Höfuðborgin ætti að vera í góða veðrinu fyrir norðan eða austan Sungið og sungið á Sauðárkróki Elín Metta og Sigurður eiga von á barni Forðast drama eins og heitan eldinn Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Krakkatían: Frambjóðendur, rapparar og ofurhetjur Fréttatía vikunnar: Forsetakosningar, sjóslys og mýflugnafaraldur Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Öll með aðstöðu til að fagna sigri með stuðningsmönnum Diskóstemming í Bíóhöllinni á Akranesi Setja upp söngleiki, leikrit og tónleika í Háskólabíó í sumar Hönnunarhús Markúsar Mána og Kristínar til sölu Myndaveisla: Sællegar skvísur í sumarfíling Andri og Erla selja í Seljunum „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Hafa ekki sést saman í sjö vikur Elísabet og Áki nefndu stúlkuna Fantaflott með frönskum gluggum í Vesturbænum Heitustu trendin fyrir sumarið 2024 „Lítið rauðhært kríli væntanlegt í nóvember“ Segir sjálfsvígin sárust Elín Hall í rándýrum kjól á rauða dreglinum Bein útsending frá svartþrastahreiðri í Hvalfjarðarsveit Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Horfir vonandi niður af himnum og sér börnin blómstra á bóndabænum Smekklegt einbýli í Fossvogi á 230 milljónir Af vængjum fram: „Krakkar, ekki gera þetta heima“ Sjá meira
Það kemur sér vel að ljósmyndarinn er kunnugur í Mosfellsbæ þegar við leitum að húsinu hennar Guðrúnar Hafsteinsdóttur. Í það grillir ekki fyrr en komið er í hlað, svo er skógurinn kringum það þéttur. Guðrún er 87 ára, snaggaraleg í hreyfingum og heilsar með hlýlegu brosi. Við byrjum á að ganga um landið sem hún og maður hennar, Páll Aðalsteinsson, kennari og skólastjóri, breyttu úr hrjóstrugum mel í myndarlegan trjálund. „Hér var bara urð og grjót,“ segir hún, nú er erfitt að sjá þennan gróskulega garð fyrir sér þannig. Páll lést fyrir tæpum þremur árum en afkomendurnir halda reitnum við með henni. Gróðurhús er fullt af jarðarberjaplöntum sem hafa skilað sínu þetta árið. Utan við eru tré í uppeldi. Í bakaleiðinni vekur vöxtulegur hlynur við eina hlið íbúðarhússins athygli og við innkeyrsluna stendur reynir sem Guðrún segir hafa verið örlátan á fræ til sáningar. En Guðrún hefur ekki bara sinnt ræktun í eigin garði heldur víða í landi bæjarins meðGuðrún kann tökin á trjáræktinni. Hér er hún hjá reyninum við innganginn sem hún tínir fræin af til sáningar.Skógræktarfélagi Mosfellsbæjar, þar gegndi hún formennsku í tuttugu ár og er heiðursfélagi þess. Meltúnsreitur, sem hún átti þátt í að yrkja, verður opnaður sem almenningsgarður í dag, 29. ágúst, á bæjarhátíðinni Í túninu heima.Átta börn á ellefu árum Æskuheimili Guðrúnar var á Njálsstöðum, milli Blönduóss og Skagastrandar. Hún sýnir mér mynd af bænum, með Laxá í forgrunni, sem hangir yfir stofusófanum og nú fæ ég að vita meira um líf hennar og störf. Hún fór í Reykholtsskóla sem unglingur og síðan í Kvennaskólann á Blönduósi. Eftir ár á saumastofu í Reykjavík lá leiðin í Kennaraskólann. Þar sótti hún sér ekki aðeins menntun heldur fann líka mannsefnið. „Við Páll vorum skólasystkini,“ segir hún og brosir. Eftir að hafa kennt í Reykjavík einn vetur og eignast fyrsta barnið fór hún með honum vestur á Reykjanes við Ísafjarðardjúp, þar varð hann skólastjóri og hún kennari árið 1952. „Á Reykjanesi var barnaskóli og verknámsskóli fyrir unglinga, líklega með þeim fyrstu á landinu. Ég greip í að kenna við barnaskólann en aðallega kenndi ég unglingsstúlkunum handavinnu. Drengirnir lærðu smíðar, bókband og vélfræði, síðar kom líka bóknámsdeild,“ lýsir Guðrún. Enginn vegur var að Reykjanesi fyrstu tvö ár þeirra hjóna fyrir vestan en Páll nýtti tækifærið þegar jarðýta kom með pramma til vegagerðar og lét gera flugvöll á nesinu í öryggisskyni. „Páli fannst áhætta að vera með hundrað manna skóla um hávetur og ekkert nema sjóleiðina til að koma fólki til læknis ef með þyrfti. Það var þriggja tíma stím til Ísafjarðar,“ segir Guðrún. „Völlurinn kom sér vel, stundum þurfti að fá Björn Pálsson sjúkraflugmann þangað í hvelli.“ Guðrún eignaðist átta börn á ellefu árum, flest fæddi hún heima á Reykjanesi. Það var fjör á heimilinu. „Ég hafði stúlkur til að hjálpa mér, enda var ég við kennslu sjálf,“ lýsir Guðrún. Á sumrin lögðu margir leið sína að Reykjanesi eftir að vegurinn kom. „Það mátti alltaf búast við gestum í mat og kaffi. Fáum dögum eftir að Björk dóttir mín fæddist kom 17 manna hópur,“ rifjar hún upp og segir alltaf hafa verið nóg að gera, þó sumarfrí hafi verið í skólanum. „Við fórum til dæmis á fjöll að birgja okkur upp af fjallagrösum og berjum í saft og sultur.“ Guðrún stundar enn trjásölu. Hér er hún við reitina þar sem ungu plönturnar eru í uppvexti.Brautskráðist úr HÍ með 7. barninu Árin fyrir vestan urðu fjórtán. Síðan fluttu þau hjón í Mosfellsbæinn, hófu störf við Varmárskóla og byggðu húsið sem við sitjum í að spjalli. Það er sama hvert litið er á heimilinu, hvarvetna blasa handarverk húsfreyjunnar við, vefnaður, prjón, hekl og útsaumur með aðskiljanlegustu sporum. Hún kveðst líka hafa prjónað og saumað allt á krakkana þegar þau voru að vaxa úr grasi. „Stelpurnar völdu sér stundum kjóla í tískublöðunum fyrir árshátíðir í menntaskólunum og ég settist við saumavélina,“ segir hún glaðlega. Enn er hún að, því hún prjónar lopapeysur af kappi. „Ég skila nokkrum peysum í Álafoss á mánuði, maður verður eitthvað að gera,“ segir hún. „Ég er nefnilega farin að sjá svolítið illa til að lesa og sjónvarpsins nýt ég ekki nema sitja alveg upp við tækið.“ Áttablaðarósamynstur og úrtökur á peysunum vefjast þó ekki fyrir henni, þrátt fyrir sjóndepurðina, prjónafærnina virðist hún hafa í fingurgómunum. Tölvutæknina tileinkaði Guðrún sér snemma. „Ég fór í nám á miðjum aldri og þar voru svo mikil verkefnaskil, sérstaklega í háskólanum,“ nefnir hún sem skýringu og heldur áfram. „Svo einn daginn kom sonur minn, Gunnar Páll, með tölvu og skellti hér á borðið. Gunnar Páll er næstyngstur barnanna en við vorum dálítið samferða í námi, útskrifuðumst saman sem stúdentar úr MH, hann úr dagdeild en ég úr öldungadeild, þá 54 ára. Við brautskráðumst líka úr háskólanum saman, hann úr viðskiptafræðinni og ég úr íslensku og íslenskum bókmenntum, þar kláraði ég cand mag.“ Hún kveðst alltaf hafa kennt handmennt í Varmárskóla með náminu og líka að því loknu þegar hún hóf að vinna við Orðabók háskólans. „Svo var þetta svo mikið span að ég hætti í orðabókinni og hélt mig við kennsluna og gróðurinn.“Í garðinum nýtur Guðrún líka ávaxta erfiðis síns.Bjó til ættfræðibækur Guðrún vann við Varmárskóla til sjötugs, samtals í 32 ár, þá byrjaði hún að grúska í ættunum sínum. „Það skapaðist svo mikið tómarúm þegar ég hætti að vinna,“ útskýrir hún. Afraksturinn er þrjár glæsilegar bækur með aragrúa mynda, tvær um Jóelsætt, útgefnar 2002, og ein um Nýpukotsætt, 2011. „En nú er sjónin orðin svo biluð að ég fer ekki meira í tölvuna,“ segir Guðrún og kveðst víst ekki geta kvartað þó eitthvað gefi sig. Hún sæki kvenfélagsfundi og taki þátt í félagsskap eldri borgara, svo sem gönguferðum tvisvar til þrisvar í viku og samverustundum sem nefnist Gaman saman. Einnig sé hún í leshópi hjá félagi aldraðra og fornsagnanámskeiðum hjá Bjarka Bjarnasyni, þar bjargi hljóðbækurnar henni. „Síðasta vetur tókum við Grettis sögu fyrir og fórum á söguslóðir fyrir norðan að lestrinum loknum.“ Guðrún segist alltaf hafa verið heilsuhraust og einkar heppin með börnin. „Börnin voru dugleg í skóla og eru öll vel menntuð og í góðum störfum,“ segir hún ánægjuleg. Ljóst er að þessi kona hefur afkastað miklu um ævina og er hvergi nærri hætt. Áður en ég kveð spyr ég hvort hún sé árrisul. Hún svarar kankvís: „Ég vakna snemma en er svo löt að ég nenni ekki á fætur fyrr en um níuleytið.“
Mest lesið Forsetaáskorunin: Höfuðborgin ætti að vera í góða veðrinu fyrir norðan eða austan Lífið Stjörnulífið: Löng helgi, hátíðarsýning og tónleikar Lífið Með átján husky hunda á heimilinu og mæla með Lífið Forðast drama eins og heitan eldinn Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Endurkast sólarljóss jafn skaðlegt og beint sólarljós Lífið samstarf Elín Metta og Sigurður eiga von á barni Lífið Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar Lífið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Lífið Fleiri fréttir Stjörnulífið: Löng helgi, hátíðarsýning og tónleikar Með átján husky hunda á heimilinu og mæla með Forsetaáskorunin: Höfuðborgin ætti að vera í góða veðrinu fyrir norðan eða austan Sungið og sungið á Sauðárkróki Elín Metta og Sigurður eiga von á barni Forðast drama eins og heitan eldinn Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Krakkatían: Frambjóðendur, rapparar og ofurhetjur Fréttatía vikunnar: Forsetakosningar, sjóslys og mýflugnafaraldur Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Öll með aðstöðu til að fagna sigri með stuðningsmönnum Diskóstemming í Bíóhöllinni á Akranesi Setja upp söngleiki, leikrit og tónleika í Háskólabíó í sumar Hönnunarhús Markúsar Mána og Kristínar til sölu Myndaveisla: Sællegar skvísur í sumarfíling Andri og Erla selja í Seljunum „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Hafa ekki sést saman í sjö vikur Elísabet og Áki nefndu stúlkuna Fantaflott með frönskum gluggum í Vesturbænum Heitustu trendin fyrir sumarið 2024 „Lítið rauðhært kríli væntanlegt í nóvember“ Segir sjálfsvígin sárust Elín Hall í rándýrum kjól á rauða dreglinum Bein útsending frá svartþrastahreiðri í Hvalfjarðarsveit Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Horfir vonandi niður af himnum og sér börnin blómstra á bóndabænum Smekklegt einbýli í Fossvogi á 230 milljónir Af vængjum fram: „Krakkar, ekki gera þetta heima“ Sjá meira