Hvar er kirkjan?

Hvar er kirkjan? Þannig spyrja menn í dag. Orsökin er fólksflóttinn frá hinum stríðshrjáðu löndum og hin mikla neyð, sem þetta fólk býr við. Já, hvar er kirkjan? Spurningunni er beint að kirkjunni sem stofnun, hinu píramídalagaða skipulagi frá einstaklingi um söfnuði og sóknarnefndir, um djákna, sóknarpresta og prófasta, og loks í biskupa og kirkjuþing á toppnum. Þetta er hin opinbera stofnun. Hún er stundum þung í vöfum og sein til, en þó munar mjög um hana þegar hún tekur sig til og virkjar kerfið, sem ég var að lýsa.

En svo er einnig til önnur kirkja, og hún er í raun aðalmálið.

Skilji ég hlutina rétt, túlkar spurningin ofannefnda ákveðna gagnrýni á kerfiskirkjuna. Menn virðast ekki hafa verið alveg nógu fljótir að átta sig. En ég held, að það komi ekki að sök, af því að hin kirkjan brást rétt við, já, svo yndislega, nánast eins og sjálfsprottið blóm, sem allt í einu springur út, hrífur heiminn með fegurð sinni og vill umvefja lífið í kringum sig öllum þeim kærleik, sem orka þess geymir.

Já, hin kirkjan. Hver er hún? Hvar er hún? Hún er fólkið í landinu, sem hefur notið kristinnar boðunar í þúsund ár og fengið það í merg og bein og ekki síst inn í hugsun sína, að við erum öll bræður og systur, að mannkynið er ein fjölskylda, sem á sama föður, hvort sem við köllum hann Guð, Allah, Jahve eða eitthvað annað. Hver einstaklingur er í raun boðberi, þar sem aðalatriðið er: Miskunnsemi þrái ég … Kerfiskirkjan hefur því miður skipt sér upp í fjölda kirkjudeilda, sem kenna sig við Lúther, Róm, hvítasunnu, aðventu og svo margt annað. En aðalatriðið er fólkið, sem hefur lært Gullnu regluna: „Allt, sem þér viljið, að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra.“

Æðri kraftur sem virkar

Þetta er fólk sem hefur margreynt, að til er æðri kraftur, sem virkar. Það veit, að bænin er aðgangur okkar að honum. Hún þarf ekki alltaf að felast í orðum, hún þarf hins vegar ætíð að byggjast á sterkri hugsun. Fegurst er bænin, þegar hún birtist í verkum, sem verða öðrum til góðs, ekki síst ef þau breyta neyð í farsæld. Ef vel á að vera, þarf hver einasta athöfn mannsins að vera bæn um betri heim. Máttur bænarinnar er mikill. Kynslóðirnar væru ekki enn að leita í lindir hennar, ef þær hefðu farið þangað erindisleysu.

Af hverju leita flóttamennirnir til Vesturlanda? Af því að þar er helst hjálp að fá. Vestræn menning hefur um aldir átt í hörpu sinni sterka strengi kristins bróðernis og samhjálpar. Það er þó því miður ekki algilt, en strengirnir eru til, þeir eru sterkir og þeir eflast mest þegar samfélagið sér hve miklu þeir geta áorkað til góðs.

Ég þakka Guði fyrir fólkið, fyrir blómin, sem vaxa upp af fræjum, sem forfeðurnir hafa sáð í jarðveg þjóðarsálarinnar og bera nú fræ til framtíðar og fullþroska ávexti sem geta gjörbreytt lífi milljónanna, er eiga allt sitt undir okkur komið, því, hvernig við framkvæmum hinn dýrmæta boðskap: Allt sem þér viljið, að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra.

Þar sem þetta er iðkað af heilum hug, þar er kirkjan.