Af verkföllum og ritgerðarsmíðum Gunnlaugur Jónasson skrifar 7. maí 2015 10:32 Þegar þessi orð eru skrifuð er klukkan að nálgast miðnætti og ég á að skila af mér ritgerð á morgun sem er hluti af mastersnámi mínu. Að lokinni ritgerð bíða mín svo þrjú önnur verkefni sem komin eru á tíma. Það verður að segjast að hvatinn til náms hefur farið minnkandi á síðustu vikum og mánuðum. Síðasta vor útskrifaðist ég sem sjúkraþjálfari eftir fjögurra ára háskólanám. Ákvörðun sem tók þónokkur ár að taka á sínum tíma en þó ákvörðun sem ég sé engan veginn eftir. Í beinu framhaldi af því ákvað ég að skrá mig í framhaldsnám síðastliðið haust meðfram því að vera í fullri vinnu. Þegar ég fékk spurninguna á þeim tíma af hverju ég hefði ákveðið að halda áfram í frekara nám bar svarið vott um eldmóðinn og metnaðinn sem ég fann sjálfur innra með mér. Hins vegar þegar ég er spurður þessarar sömu spurningar nú í dag er erfitt að hiksta ekki á tveimur fyrstu orðunum. Af hverju? Ég yrði mjög hissa ef ég er sá eini sem hef velt þessu fyrir mér uppá síðkastið. Er þetta virkilega þróunin sem við viljum sjá? Er þetta virkilega faðmurinn sem stjórnvöld bjóða ungu (þó ég segi sjálfur frá) og metnaðarfullu fólki sem vill hafa áhrif í samfélaginu og sækja sér þá menntun sem til þarf? Skilaboðin sem við fáum af samningafundum BHM við ríkið eru þau að aðildarmönnum bjóðist 3,5% launahækkun. Ég viðurkenni það fúslega að ég er einstaklega illa gefinn fjárhagslega og ætti því lítið að vera að tjá mig um launatölur, verðbólgu, leiðréttingu og öll þessi flóknu orð sem ég hef svo oft heyrt ómfagra rödd Boga Ágústssonar fara með í fréttunum. Enda verður það ekki gert í þessum skrifum og ánafna ég öðrum það verkefni. Ég hef hins vegar alltaf verið góður í stærðfræði og þar er hlutfallareikningur engin undantekning. Því veit ég sem er að 3,5% af mjög lágri upphæð er bara alls ekkert mikið. Ég þekki t.d. ófáa einstaklinga sem þyrftu ekki einu sinni að endurnýja fataskápinn sinn þó þeir stækkuðu um 3,5%! Þið vitið hver þið eruð, ekkert illa meint. Þó þau séu ekki mörg hef ég upplifað nokkur verkföll í gegnum tíðina en þó aldrei frá því sjónarhorni sem ég geri nú. Ef undanskilin eru persónuleg verkföll gegn móður minni sem snéru í flestum tilfellum að herbergisþrifum eða uppvaski afrekaði ég það í síðasta mánuði að leggja niður störf í fyrsta skiptið til að berjast fyrir rétti mínum. Tilfinningin er þó öðruvísi en ég hafði í upphafi ímyndað mér. Fyrir mér snýst baráttan um eitthvað allt annað en tölur á blaði sem berast inn um bréfalúguna mánaðarlega. Ef peningar væru hvatinn væri ég ekki sjúkraþjálfari, trúið mér. Fyrir mér snýst mín kjarabarátta um að vera metinn af verðleikum mínum og þó svo að það sé ekki lykilatriði þá væri það óneitanlega gaman ef launaseðillinn minn endurspeglaði það. Ég upplifi mikið þakklæti í starfi mínu á Grensásdeild Landspítalans, eitthvað sem gefur mér meira en nokkur launatékki og er ég nokkuð viss um að starfsmenn annara greina innan BHM geri slíkt hið sama. Bara ef ég mætti sama viðmóti hjá þeim sem öllu ráða og hjá fólkinu sem ég hef unnið með. Það er sorglegt að eina leiðin til að gera verk sín sýnileg meðal ráðamanna sé að leggja niður störf og lama einhvern ákveðinn anga þjóðfélagsins. Á það við um verkföll almennt, bæði yfirstandandi og yfirvofandi. Erum við ekki komin lengra en svo? Er forsjáin virkilega ekki meiri en að til verkfalla þurfi að koma eða ætlum við að pissa í skóinn okkar nokkrum sinnum í viðbót áður en við sjáum að það gengur ekki? Af hverju er ekki hægt að fara með bílinn í viðgerð um leið og bankið heyrist í staðinn fyrir að bíða eftir að hann bili? Sorry pabbi, það kemur aldrei fyrir aftur. Ég er kominn af þremur ættliðum bóksala og hef mjög gaman af lestri. Eitthvað sem ég reyni eftir bestu getu að sinna í þeim litla frítíma sem ég hef milli náms og vinnu. Ein af mínum uppáhalds bókum heitir Uppvöxtur Litla Trés. Í einni senu þeirrar bókar er afi indíánastráksins Litla Trés að kenna honum hvernig koma skal fram við náttúruna. Þar segir afinn að hann eigi ekki að taka allt sem hann vilji af náttúrunni heldur taka aldrei meira en hann þarf. Mjög sanngjarnt viðhorf, rétt eins og viðhorf mitt og annarra innan BHM til kjaraviðræðnanna. Okkar kröfur stjórnast ekki af því að við hreinlega viljum meira, þær eru ekki keyrðar áfram af heimtufrekju. Heldur þörf, þörfinni fyrir að vera metin af verðleikum. En nú er komið nóg í bili. Þessi ritgerð skrifar sig ekki sjálf. Ef í hart fer get ég alltaf sótt um að fá að lengja skilafrestinn um 3,5%. Það myndi náttúrulega muna öllu! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Sjá meira
Þegar þessi orð eru skrifuð er klukkan að nálgast miðnætti og ég á að skila af mér ritgerð á morgun sem er hluti af mastersnámi mínu. Að lokinni ritgerð bíða mín svo þrjú önnur verkefni sem komin eru á tíma. Það verður að segjast að hvatinn til náms hefur farið minnkandi á síðustu vikum og mánuðum. Síðasta vor útskrifaðist ég sem sjúkraþjálfari eftir fjögurra ára háskólanám. Ákvörðun sem tók þónokkur ár að taka á sínum tíma en þó ákvörðun sem ég sé engan veginn eftir. Í beinu framhaldi af því ákvað ég að skrá mig í framhaldsnám síðastliðið haust meðfram því að vera í fullri vinnu. Þegar ég fékk spurninguna á þeim tíma af hverju ég hefði ákveðið að halda áfram í frekara nám bar svarið vott um eldmóðinn og metnaðinn sem ég fann sjálfur innra með mér. Hins vegar þegar ég er spurður þessarar sömu spurningar nú í dag er erfitt að hiksta ekki á tveimur fyrstu orðunum. Af hverju? Ég yrði mjög hissa ef ég er sá eini sem hef velt þessu fyrir mér uppá síðkastið. Er þetta virkilega þróunin sem við viljum sjá? Er þetta virkilega faðmurinn sem stjórnvöld bjóða ungu (þó ég segi sjálfur frá) og metnaðarfullu fólki sem vill hafa áhrif í samfélaginu og sækja sér þá menntun sem til þarf? Skilaboðin sem við fáum af samningafundum BHM við ríkið eru þau að aðildarmönnum bjóðist 3,5% launahækkun. Ég viðurkenni það fúslega að ég er einstaklega illa gefinn fjárhagslega og ætti því lítið að vera að tjá mig um launatölur, verðbólgu, leiðréttingu og öll þessi flóknu orð sem ég hef svo oft heyrt ómfagra rödd Boga Ágústssonar fara með í fréttunum. Enda verður það ekki gert í þessum skrifum og ánafna ég öðrum það verkefni. Ég hef hins vegar alltaf verið góður í stærðfræði og þar er hlutfallareikningur engin undantekning. Því veit ég sem er að 3,5% af mjög lágri upphæð er bara alls ekkert mikið. Ég þekki t.d. ófáa einstaklinga sem þyrftu ekki einu sinni að endurnýja fataskápinn sinn þó þeir stækkuðu um 3,5%! Þið vitið hver þið eruð, ekkert illa meint. Þó þau séu ekki mörg hef ég upplifað nokkur verkföll í gegnum tíðina en þó aldrei frá því sjónarhorni sem ég geri nú. Ef undanskilin eru persónuleg verkföll gegn móður minni sem snéru í flestum tilfellum að herbergisþrifum eða uppvaski afrekaði ég það í síðasta mánuði að leggja niður störf í fyrsta skiptið til að berjast fyrir rétti mínum. Tilfinningin er þó öðruvísi en ég hafði í upphafi ímyndað mér. Fyrir mér snýst baráttan um eitthvað allt annað en tölur á blaði sem berast inn um bréfalúguna mánaðarlega. Ef peningar væru hvatinn væri ég ekki sjúkraþjálfari, trúið mér. Fyrir mér snýst mín kjarabarátta um að vera metinn af verðleikum mínum og þó svo að það sé ekki lykilatriði þá væri það óneitanlega gaman ef launaseðillinn minn endurspeglaði það. Ég upplifi mikið þakklæti í starfi mínu á Grensásdeild Landspítalans, eitthvað sem gefur mér meira en nokkur launatékki og er ég nokkuð viss um að starfsmenn annara greina innan BHM geri slíkt hið sama. Bara ef ég mætti sama viðmóti hjá þeim sem öllu ráða og hjá fólkinu sem ég hef unnið með. Það er sorglegt að eina leiðin til að gera verk sín sýnileg meðal ráðamanna sé að leggja niður störf og lama einhvern ákveðinn anga þjóðfélagsins. Á það við um verkföll almennt, bæði yfirstandandi og yfirvofandi. Erum við ekki komin lengra en svo? Er forsjáin virkilega ekki meiri en að til verkfalla þurfi að koma eða ætlum við að pissa í skóinn okkar nokkrum sinnum í viðbót áður en við sjáum að það gengur ekki? Af hverju er ekki hægt að fara með bílinn í viðgerð um leið og bankið heyrist í staðinn fyrir að bíða eftir að hann bili? Sorry pabbi, það kemur aldrei fyrir aftur. Ég er kominn af þremur ættliðum bóksala og hef mjög gaman af lestri. Eitthvað sem ég reyni eftir bestu getu að sinna í þeim litla frítíma sem ég hef milli náms og vinnu. Ein af mínum uppáhalds bókum heitir Uppvöxtur Litla Trés. Í einni senu þeirrar bókar er afi indíánastráksins Litla Trés að kenna honum hvernig koma skal fram við náttúruna. Þar segir afinn að hann eigi ekki að taka allt sem hann vilji af náttúrunni heldur taka aldrei meira en hann þarf. Mjög sanngjarnt viðhorf, rétt eins og viðhorf mitt og annarra innan BHM til kjaraviðræðnanna. Okkar kröfur stjórnast ekki af því að við hreinlega viljum meira, þær eru ekki keyrðar áfram af heimtufrekju. Heldur þörf, þörfinni fyrir að vera metin af verðleikum. En nú er komið nóg í bili. Þessi ritgerð skrifar sig ekki sjálf. Ef í hart fer get ég alltaf sótt um að fá að lengja skilafrestinn um 3,5%. Það myndi náttúrulega muna öllu!
Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar
Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun