Þórunn Antonía prýðir forsíðu Lífsins á morgun

Tónlistar- og sjónvarpskonan Þórunn Antonía Magnúsdóttir er landsmönnum góðkunn, en hún er í viðtali í Lífinu að þessu sinni, fylgiblaði Fréttablaðsins á föstudögum.

Þar ræðir Þórunn um nýju plötuna, erfið sambandsslit, lífið og tilveruna og óléttuna sem kom eins og þruma úr heiðskíru lofti. 

„Þetta var fallegt slys. Storkurinn kom bara á fullri ferð inn um stofugluggann og brotlenti á gólfinu. Þetta var sem sagt ekki planað. En ég er svo forlagatrúar að ég held að það sem gerist í lífinu sé þrennt: það sem maður kallar á, það sem maður þarf, og það sem er hollt fyrir mann og ég held að þetta barn sé allt þetta.

Ég var tilbúin í næsta kafla í lífinu og ég var búin að segja það upphátt við alheiminn. Ég er ekki týpan sem myndi plana svona. Ég vissi alltaf að mig langaði að verða mamma, hvenær eða hvort það myndi gerast hafði ég ekki hugmynd um, en það er einhver stúlka sem vill að ég verði mamma hennar.

Það að vera ólétt er eins og að vera í þætti af Twilight Zone allan sólarhringinn. Þetta er dásamlegt og kraftaverk og allt sem fólk talar um, en líka bara furðulegt, skrýtið og maður breytist og fólk breytist og talar öðru vísi við mann. Fyrst þegar ég varð ólétt, í nettu sjokki, fór ég á netið og allar greinar um óléttu byrja á „Til hamingju með litla kraftaverkið þitt“.

Þetta er eitthvert samsæri heimsins að óléttar konur eða verðandi mæður mega ekki segja neitt neikvætt um þetta ástand, því þá gætu framtíðarmæður hætt við að eignast börn. Það taka allir þátt í þessu leikriti. Ég er ekki að kvarta, ég hlakka ekkert smá til að fá þennan snilling í heiminn. Og þetta verður dásamlegt, en manni er vafið í bómull og fólk er svolítið að ljúga að manni,“ segir Þórunn og hlær.

Þórunn Antonía spilar nýtt efni af plötunni á Dillon á laugardaginn klukkan tíu.