Ekki benda á mig Lára Óskardóttir skrifar 4. apríl 2014 14:19 Það er þekkt að fólk spyrni við fótum, er breytingar á þeirra eigin starfsumhverfi ber á góma. Fagmaður, sem hefur tileinkað sér ákveðnar leiðir að settu marki, á til að verja “sitt” finni hann að þrýst sé á hann að gera hlutina öðruvísi. Þrátt fyrir þessa mannlegu mótspyrni eru breytingar það eina sem menn geta gengið út frá sem vísu (Gary Hamel). Annað sem er alveg borðleggjandi í þessu lífi er dauðinn. Ástæða þess að ég kýs að ræða stöðu grunnskólans út frá þessum tveim óumflýjanlegu þáttum lífins er; grunnskólinn í þeirri mynd sem við þekkjum hann er komin að þolmörkum. Hann hefur ekki þróast í takt við tímann og ber ekki nafn með rentu lengur. Honum ber sem stofnun að standa undir því nafni að vera grunnstoð menntunar. Það má fara í bendingaleik en það mun ekki færa okkur neina laus. Að kenna kjaramálum kennara um, menntavísindasviði, borgarfulltrúum, foreldrum... eða hverju sem er bætir ekki stöðuna, þvert á móti. Við þekkjum merkin er kvöldar í lífi okkar mannanna. Vísindin og reynslan hefur fært okkur ýmsa vitneskju í þá veru. Aftur á móti eru merki um endalok, fyrirbæra eins og skólakerfis ekki ljós fyrr en allt er komið í kalda kol og jafnvel ekki þá. Undanfarið hefur staða grunnskólans kallað fram spurningar. Ein gæti verið; erum við komin á endastöð þess skólakerfis sem stofnað var til 1907? Mörgum þykir eflaust full djúpt í árina tekið hér. Ég tel að staðan eins og hún er í dag stærra mál en kjarabarátta, íhaldsöm aðferðafræði, staða fólks í kerfinu eða vinsældarkosningar ráðamanna. Samfélaginu er misboðið eftir niðurstöðu síðustu PISA könnunnar. Við erum metnaðarfull þjóð sem líkar ekki við að vera eftirbátar annarra. Við erum komin að ellimörkum þessa kerfis sem ólíkt mönnum kann ekki að deyja. Þess vegna er hægt að hjakka í sama farinu endalaust. Horfa í allar aðrar áttir en þær sem krefjast einhvers af okkur, því það getur reynst svo erfitt að taka á málunum. Til að snúa við blaðinu, þarf þor, ákveðni og festu. Sem krefst samvinnu kennara, skólastjórnenda, foreldra og ráðamanna. Þannig tel ég okkur hafa tekið á unglingadrykkju og þannig tel ég okkur geta byggt framúrskarandi grunnskóla.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á ritstjorn@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir Skoðun 37 milljarðar gefins á silfurfati Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Aukum faglegan stuðning í skólum borgarinnar Þorleifur Örn Gunnarsson Skoðun Halldór 09.08.2025 Halldór Næturstrætó um helgar í og úr Hafnarfirði Katrín Ósk Ásgeirsdóttir Skoðun Er nóg að starfsfólkið sé gott? Sigrún Huld Þorgrímsdóttir Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Endurhæfing skiptir öllu máli í Parkinson Helga G Halldórsdóttir skrifar Skoðun Hinsegin í vinnunni Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Það er þekkt að fólk spyrni við fótum, er breytingar á þeirra eigin starfsumhverfi ber á góma. Fagmaður, sem hefur tileinkað sér ákveðnar leiðir að settu marki, á til að verja “sitt” finni hann að þrýst sé á hann að gera hlutina öðruvísi. Þrátt fyrir þessa mannlegu mótspyrni eru breytingar það eina sem menn geta gengið út frá sem vísu (Gary Hamel). Annað sem er alveg borðleggjandi í þessu lífi er dauðinn. Ástæða þess að ég kýs að ræða stöðu grunnskólans út frá þessum tveim óumflýjanlegu þáttum lífins er; grunnskólinn í þeirri mynd sem við þekkjum hann er komin að þolmörkum. Hann hefur ekki þróast í takt við tímann og ber ekki nafn með rentu lengur. Honum ber sem stofnun að standa undir því nafni að vera grunnstoð menntunar. Það má fara í bendingaleik en það mun ekki færa okkur neina laus. Að kenna kjaramálum kennara um, menntavísindasviði, borgarfulltrúum, foreldrum... eða hverju sem er bætir ekki stöðuna, þvert á móti. Við þekkjum merkin er kvöldar í lífi okkar mannanna. Vísindin og reynslan hefur fært okkur ýmsa vitneskju í þá veru. Aftur á móti eru merki um endalok, fyrirbæra eins og skólakerfis ekki ljós fyrr en allt er komið í kalda kol og jafnvel ekki þá. Undanfarið hefur staða grunnskólans kallað fram spurningar. Ein gæti verið; erum við komin á endastöð þess skólakerfis sem stofnað var til 1907? Mörgum þykir eflaust full djúpt í árina tekið hér. Ég tel að staðan eins og hún er í dag stærra mál en kjarabarátta, íhaldsöm aðferðafræði, staða fólks í kerfinu eða vinsældarkosningar ráðamanna. Samfélaginu er misboðið eftir niðurstöðu síðustu PISA könnunnar. Við erum metnaðarfull þjóð sem líkar ekki við að vera eftirbátar annarra. Við erum komin að ellimörkum þessa kerfis sem ólíkt mönnum kann ekki að deyja. Þess vegna er hægt að hjakka í sama farinu endalaust. Horfa í allar aðrar áttir en þær sem krefjast einhvers af okkur, því það getur reynst svo erfitt að taka á málunum. Til að snúa við blaðinu, þarf þor, ákveðni og festu. Sem krefst samvinnu kennara, skólastjórnenda, foreldra og ráðamanna. Þannig tel ég okkur hafa tekið á unglingadrykkju og þannig tel ég okkur geta byggt framúrskarandi grunnskóla.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á ritstjorn@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi.
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir skrifar
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar