Harpan og heilbrigðið Guðmundur Andri Thorsson skrifar 16. september 2013 07:00 Óneitanlega hnykkir fólki við þegar Kári Stefánsson skrifar í grein í Morgunblaðinu að fólk sé farið að deyja vegna ástandsins í heilbrigðismálum þjóðarinnar og rekur nokkur sláandi dæmi um fjárfrekar framkvæmdir sem stjórnvöld vildu frekar ráðast í en að standa straum af heilbrigðiskerfinu. Þar á meðal er Harpan.Smælingjagorgeir Vissulega. Gallinn við Hörpu er kannski sá að Íslendingar byggðu hana ekki endilega vegna þess að það vantaði tónlistarhús heldur til að láta dást að sér. Hún er byggð til þess að láta fólk grípa andann á lofti af hrifningu yfir fegurð hússins og aðdáun á krafti, útsjónarsemi, afli og fegurðarskyni þeirra sem byggja slíka ævintýrahöll. Árum saman starfaði hér af mikilli þrautseigju og fórnfýsi félagsskapur fólks sem hélt lífinu í þeirri hugsjón að koma upp sómasamlegu tónlistarhúsi en aldrei tókst að vekja verulegan áhuga stjórnvalda á slíku húsi þótt þörfin væri brýn – ekki fyrr en allt í einu var farið að tala um að tengja tónlistarhúsið við ráðstefnuhald. Þá held ég að mörgu af því fólki sem var í fararbroddi þessarar baráttu hafi liðið eins og drauminum um hús hafi verið stolið frá því og síðan eitthvað allt annað og miklu stærra og yfirgengilegra skapað en upphaflegi draumurinn snerist um. Þessi framkvæmd var vitnisburður um hugarfar sem Íslendingum sjálfum er tamt að kenna við stórhug og lýsir sér í mikilli þörf fyrir viðurkenningu heimsins á því að hér búið afar sérstætt og magnþrungið fólk. Þótt Íslensk erfðagreining væri stofnuð kringum þá einföldu og snjöllu hugmynd að vert gæti verið að skoða erfðamengi þessa einsleita þjóðarkrílis þá gætti þess stundum, fannst manni, í umræðu um fyrirtækið að fólk stæði í þeirri meiningu að íslensk gen væru á einhvern máta framúrskarandi og gjörvallt mannkynið stæði eiginlega í þakkarskuld við Íslendinga fyrir að vera til. Þar örlaði á oflæti smælingjans. Og ýmsum þykir Harpan til vitnis um slíkt hugarfar. En hvað á að gera? Rífa húsið? Ætli við séum þá ekki farin að tala um virkilega sóun fjármuna? Láta húsið standa autt og eftirláta það köngulónum að spinna sína vefi í öll horn? Eftir sem áður þarf væntanlega að greiða af húsinu – tekjulausu – hin frámunalegu fasteignagjöld sem miðast við óheyrilegan byggingarkostnaðinn en ekki sjálfa starfsemina í húsinu eins og eðlilegra væri og gerir að verkum að Harpan þarf að greiða margfalt hærri fasteignagjöld en önnur menningarhús, þar með talin íþróttamannvirki og tilbeiðsluhús. Breyta Hörpu í spítala? Hvað á hann Kári nákvæmlega við? Hvernig sem á það er litið er vandséð hvernig það á að bjarga fjárhag Landspítalans að hætta tónleika- og ráðstefnuhaldi í þessu mikla félagsheimili þjóðarinnar sem Harpa hefur góðu heilli orðið. Tenging Kára er röng.En þó er tenging Langt er síðan stjórnmálamenn fóru að ganga að því sem gefnu að verkefni þeirra væri að skera niður útgjöld til heilbrigðismála, og skiptir þá engu úr hvaða stjórnmálaflokkum þeir komu. Í þessum efnum hafa jafnaðarmenn brugðist kjósendum sínum. Sú stefna að sjúklingar skuli taka þátt í kostnaði við lækningu sína – greiða lyf og þar fram eftir götunum – er fyrir löngu komin út í fullkomnar öfgar og flestar fjölskyldur þekkja þann skelfilega bagga sem slíkur fjáraustur getur orðið ofan í heilsubrestinn og þess eru dæmi að dauðvona fólk þarf að steypa sér í miklar skuldir til að standa undir lyfjakostnaði. En þetta er ekki einfalt mál. Fjárskorturinn sem plagar heilbrigðiskerfið er til vitnis um þá allsherjar uppdráttarsýki sem íslenskt efnahagslíf glímir við. Hér eru verðmæti ærin – hér er meira en nóg af peningum – en við nýtum auð okkar illa og þau tækifæri sem fámenni og útbreidd menntun gefa. Stefna stjórnvalda miðast umfram allt við þá hagsmuni útgerðarfyrirtækja að veiða sem allra allra mest af makríl við strendur landsins og hafa krónuna sem allra lægst skráða, sem þýðir stórkostlega tilfærslu fjármuna frá almenningi til þessara auðjöfra sem sjálfir gera upp fyrirtækin sín í evrum – búa sjálfir í evrulöndum en vilja hafa Ísland sem veiðistöð af því tagi sem Ketill flatnefur sagði í Laxdælu að hann færi aldrei í. Meðal þess sem þó veldur því að okkur finnst stundum sem Ísland sé ekki einskær veiðistöð er hið þróttmikla menningarlíf sem hér er – ekki síst tónlistarlífið sem er bara býsna blómlegt. Það er reyndar ekki genunum að þakka heldur því að við höfum fram til þessa kostað upp á öfluga tónlistarkennslu, sem skilað hefur sér ágætlega á ólíkum sviðum tónlistarinnar og í ómældri ánægju tónlistarunnenda – og tekjum. Harpan er full af fólki frá morgni til kvölds og skapar margs konar tekjur handa alls konar fólki – hefur í för með sér jákvæðan hagvöxt en ekki krabbameinshagvöxt eins og bólufyrirtæki búa til – fyrirtæki þar sem væntingar um ofsagróða í óvissri framtíð keyra upp verð á bréfum án nokkurrar innistæðu, svo að allt endar á því að fara á hvínandi hausinn þegar ekki er lengur hægt að halda uppi hinu skáldaða virði, eins og gerðist hér á landi þegar hrunið varð. Þróttmikið menningarlíf og heilbrigðismál eru ekki andstæður heldur þvert á móti: greinar á sama meiði gróandi þjóðlífs. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Andri Thorsson Mest lesið Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Allt að 29% starfsmannavelta – starfsumhverfi drauma þinna? Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Nokkur orð um stöðuna Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun #blessmeta – þriðja grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir skrifar Sjá meira
Óneitanlega hnykkir fólki við þegar Kári Stefánsson skrifar í grein í Morgunblaðinu að fólk sé farið að deyja vegna ástandsins í heilbrigðismálum þjóðarinnar og rekur nokkur sláandi dæmi um fjárfrekar framkvæmdir sem stjórnvöld vildu frekar ráðast í en að standa straum af heilbrigðiskerfinu. Þar á meðal er Harpan.Smælingjagorgeir Vissulega. Gallinn við Hörpu er kannski sá að Íslendingar byggðu hana ekki endilega vegna þess að það vantaði tónlistarhús heldur til að láta dást að sér. Hún er byggð til þess að láta fólk grípa andann á lofti af hrifningu yfir fegurð hússins og aðdáun á krafti, útsjónarsemi, afli og fegurðarskyni þeirra sem byggja slíka ævintýrahöll. Árum saman starfaði hér af mikilli þrautseigju og fórnfýsi félagsskapur fólks sem hélt lífinu í þeirri hugsjón að koma upp sómasamlegu tónlistarhúsi en aldrei tókst að vekja verulegan áhuga stjórnvalda á slíku húsi þótt þörfin væri brýn – ekki fyrr en allt í einu var farið að tala um að tengja tónlistarhúsið við ráðstefnuhald. Þá held ég að mörgu af því fólki sem var í fararbroddi þessarar baráttu hafi liðið eins og drauminum um hús hafi verið stolið frá því og síðan eitthvað allt annað og miklu stærra og yfirgengilegra skapað en upphaflegi draumurinn snerist um. Þessi framkvæmd var vitnisburður um hugarfar sem Íslendingum sjálfum er tamt að kenna við stórhug og lýsir sér í mikilli þörf fyrir viðurkenningu heimsins á því að hér búið afar sérstætt og magnþrungið fólk. Þótt Íslensk erfðagreining væri stofnuð kringum þá einföldu og snjöllu hugmynd að vert gæti verið að skoða erfðamengi þessa einsleita þjóðarkrílis þá gætti þess stundum, fannst manni, í umræðu um fyrirtækið að fólk stæði í þeirri meiningu að íslensk gen væru á einhvern máta framúrskarandi og gjörvallt mannkynið stæði eiginlega í þakkarskuld við Íslendinga fyrir að vera til. Þar örlaði á oflæti smælingjans. Og ýmsum þykir Harpan til vitnis um slíkt hugarfar. En hvað á að gera? Rífa húsið? Ætli við séum þá ekki farin að tala um virkilega sóun fjármuna? Láta húsið standa autt og eftirláta það köngulónum að spinna sína vefi í öll horn? Eftir sem áður þarf væntanlega að greiða af húsinu – tekjulausu – hin frámunalegu fasteignagjöld sem miðast við óheyrilegan byggingarkostnaðinn en ekki sjálfa starfsemina í húsinu eins og eðlilegra væri og gerir að verkum að Harpan þarf að greiða margfalt hærri fasteignagjöld en önnur menningarhús, þar með talin íþróttamannvirki og tilbeiðsluhús. Breyta Hörpu í spítala? Hvað á hann Kári nákvæmlega við? Hvernig sem á það er litið er vandséð hvernig það á að bjarga fjárhag Landspítalans að hætta tónleika- og ráðstefnuhaldi í þessu mikla félagsheimili þjóðarinnar sem Harpa hefur góðu heilli orðið. Tenging Kára er röng.En þó er tenging Langt er síðan stjórnmálamenn fóru að ganga að því sem gefnu að verkefni þeirra væri að skera niður útgjöld til heilbrigðismála, og skiptir þá engu úr hvaða stjórnmálaflokkum þeir komu. Í þessum efnum hafa jafnaðarmenn brugðist kjósendum sínum. Sú stefna að sjúklingar skuli taka þátt í kostnaði við lækningu sína – greiða lyf og þar fram eftir götunum – er fyrir löngu komin út í fullkomnar öfgar og flestar fjölskyldur þekkja þann skelfilega bagga sem slíkur fjáraustur getur orðið ofan í heilsubrestinn og þess eru dæmi að dauðvona fólk þarf að steypa sér í miklar skuldir til að standa undir lyfjakostnaði. En þetta er ekki einfalt mál. Fjárskorturinn sem plagar heilbrigðiskerfið er til vitnis um þá allsherjar uppdráttarsýki sem íslenskt efnahagslíf glímir við. Hér eru verðmæti ærin – hér er meira en nóg af peningum – en við nýtum auð okkar illa og þau tækifæri sem fámenni og útbreidd menntun gefa. Stefna stjórnvalda miðast umfram allt við þá hagsmuni útgerðarfyrirtækja að veiða sem allra allra mest af makríl við strendur landsins og hafa krónuna sem allra lægst skráða, sem þýðir stórkostlega tilfærslu fjármuna frá almenningi til þessara auðjöfra sem sjálfir gera upp fyrirtækin sín í evrum – búa sjálfir í evrulöndum en vilja hafa Ísland sem veiðistöð af því tagi sem Ketill flatnefur sagði í Laxdælu að hann færi aldrei í. Meðal þess sem þó veldur því að okkur finnst stundum sem Ísland sé ekki einskær veiðistöð er hið þróttmikla menningarlíf sem hér er – ekki síst tónlistarlífið sem er bara býsna blómlegt. Það er reyndar ekki genunum að þakka heldur því að við höfum fram til þessa kostað upp á öfluga tónlistarkennslu, sem skilað hefur sér ágætlega á ólíkum sviðum tónlistarinnar og í ómældri ánægju tónlistarunnenda – og tekjum. Harpan er full af fólki frá morgni til kvölds og skapar margs konar tekjur handa alls konar fólki – hefur í för með sér jákvæðan hagvöxt en ekki krabbameinshagvöxt eins og bólufyrirtæki búa til – fyrirtæki þar sem væntingar um ofsagróða í óvissri framtíð keyra upp verð á bréfum án nokkurrar innistæðu, svo að allt endar á því að fara á hvínandi hausinn þegar ekki er lengur hægt að halda uppi hinu skáldaða virði, eins og gerðist hér á landi þegar hrunið varð. Þróttmikið menningarlíf og heilbrigðismál eru ekki andstæður heldur þvert á móti: greinar á sama meiði gróandi þjóðlífs.
Allt að 29% starfsmannavelta – starfsumhverfi drauma þinna? Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar
Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Allt að 29% starfsmannavelta – starfsumhverfi drauma þinna? Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir Skoðun
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun