Hin hliðin á aukaverkunum hormónabælandi lyfja 5. janúar 2012 06:00 Á forsíðu Fréttablaðsins 27. desember er viðtal við Ásgerði Sverrisdóttur, krabbameinslækni á Landspítalanum. Þar greinir hún frá því að konur, sem greinst hafi með brjóstakrabbamein og verið settar á hormónabælandi lyf, hafi gefist upp á því að taka lyfið vegna aukaverkana. Ásgerður segir að í hennar hópi, þ.e. hópi krabbameinslækna, hafi þau á tilfinningunni að konur séu ekki að taka þessi lyf samkvæmt fyrirmælum og gefist stundum upp á að taka þau án þess að láta lækni vita af því, en sumar reyndar í samráði við lækni sinn. Ekki ætla ég að rengja þessi ummæli og heldur ekki að setjast í dómarasæti þar um. Ásgerður segir að algengustu aukaverkanir séu tíðahvarfaeinkenni. Þetta er nú ekki alveg svona einfalt og langar mig til að veita ofurlitla innsýn í helstu aukaverkanir þessara hormónabælandi lyfja. Þessi lyf hafa jafn mismunandi aukaverkanir og konurnar eru margar sem taka þau, því ekkert lyf verkar eins á tvær konur. Lyfið Femar, sem mér skilst að sé nokkuð algengt að ávísa á, hafði til að mynda þau áhrif á mig að eftir u.þ.b. þrjár vikur var ég farin að fá slæma verki í alla liði, alla vöðva, vöðvafestingar og alla vefi. Á skömmum tíma var ég orðin þannig að ég gat hvorki staðið, setið, legið eða gengið, svaf ekki fyrir kvölum í öllum skrokknum og engin verkjalyf verkuðu. Bara þunginn af sjálfri mér, og var ég þó í léttari kantinum, gerði það að verkum að ég gat hvorki setið né legið. Svitaköstin voru smámunir miðað við kvalirnar. Ég vil taka það fram að þetta er ekki orðum aukið, ég er engin dramadrottning. Ég hitti aðrar konur sem voru á þessu sama lyfi en fundu ekki fyrir því og einnig konur sem fengu miklar aukaverkanir. Eftir nokkurn tíma hætti ég að taka lyfið og tilkynnti það lækni mínum, sem sagði þetta ástand óásættanlegt, en verkirnir í líkamanum voru áfram í marga mánuði þrátt fyrir það. Ég var sett á lyfið Faslodex og var það ögn skárra. Ég sat áfram uppi með svitaköst og svefnleysi. Svitaköstin voru þannig að það var líkast því að ég væri að koma úr sturtu og hefði klætt mig án þess að þurrka mér. Fötin klístruðust við mig og oft gat ég hvorki fækkað þeim né haft fataskipti, því ég var jafnvel í vinnunni eða úti í búð að kaupa í matinn eða einhvers staðar annars staðar en heima hjá mér. Einnig varð andlitið sjóðandi heitt svo mig sveið í það, líkast því að ég væri komin með 40 stiga hita og reyndi ég að kæla það niður ef ég gat. Svefnleysið stafaði bæði af verkjum og svitaköstum og einnig var það, að eftir eins til tveggja klukkutíma svefn, þótt ég væri ekki með verki eða svitaköst, vaknaði ég og gat ekki sofnað aftur fyrr en undir morgun, rétt áður en ég átti að mæta í vinnu. Þannig fór ég dag eftir dag svefnlaus og þreytt í vinnuna, þar sem ég átti ekki nema u.þ.b. hálfs árs veikindarétt og hann var búinn. Ég get bætt ýmsu við en læt þetta nægja. Mér finnst Ásgerður gera nokkuð lítið úr þessum aukaverkunum, en það er nú einu sinni þannig að þeir einir geta um talað sem í hafa komist, aðrir geta aldrei sett sig í spor þeirra. Í fyrrgreindu viðtali er vitnað í bandaríska rannsókn. Ég las um þessa rannsókn í Fréttablaðinu fyrir skömmu, en þar var og tekið fram að krabbameinslæknar vanmætu gjarnan þessar aukaverkanir. Í lok viðtalsins fjallar Ásgerður Sverrisdóttir krabbameinslæknir um árangur þessararfyrirbyggjandi meðferðar með homónabælandi lyfjum og ætla ég ekki að gera lítið úr því. Ég hef tvisvar greinst með krabbamein með rúmlega 13 ára millibili. Í fyrra skiptið var ég skorin fleygskurði og sett í geisla sem ég brann undan svo húðin varð öll brún og hreistruð, með tilheyrandi kláða. Þrátt fyrir að hafa farið í geisla sem steiktu meira af heilbrigðum frumum en sýktum, komu þeir ekki í veg fyrir að krabbameinið tæki sig upp á nákvæmlega sama stað þessum rúmum 13 árum seinna. Ég spyr því, hver var árangurinn af geislunum, eða er þetta eðlilegt ferli? Má þá ekki búast við að krabbameinið geti tekið sig upp aftur þrátt fyrir hormónabælandi lyfjameðferð? Eftir tvö ár á hormónabælandi lyfjum fékk ég lækninn minn til að samþykkja að ég fengi að hætta á þeim og líður mér ágætlega í dag. Ég er mjög sátt við þá ákvörðun og læt engan koma inn hjá mér eftirsjá eða samviskubiti, hvorki Ásgerði Sverrisdóttur krabbameinslækni né nokkurn annan. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Sjá meira
Á forsíðu Fréttablaðsins 27. desember er viðtal við Ásgerði Sverrisdóttur, krabbameinslækni á Landspítalanum. Þar greinir hún frá því að konur, sem greinst hafi með brjóstakrabbamein og verið settar á hormónabælandi lyf, hafi gefist upp á því að taka lyfið vegna aukaverkana. Ásgerður segir að í hennar hópi, þ.e. hópi krabbameinslækna, hafi þau á tilfinningunni að konur séu ekki að taka þessi lyf samkvæmt fyrirmælum og gefist stundum upp á að taka þau án þess að láta lækni vita af því, en sumar reyndar í samráði við lækni sinn. Ekki ætla ég að rengja þessi ummæli og heldur ekki að setjast í dómarasæti þar um. Ásgerður segir að algengustu aukaverkanir séu tíðahvarfaeinkenni. Þetta er nú ekki alveg svona einfalt og langar mig til að veita ofurlitla innsýn í helstu aukaverkanir þessara hormónabælandi lyfja. Þessi lyf hafa jafn mismunandi aukaverkanir og konurnar eru margar sem taka þau, því ekkert lyf verkar eins á tvær konur. Lyfið Femar, sem mér skilst að sé nokkuð algengt að ávísa á, hafði til að mynda þau áhrif á mig að eftir u.þ.b. þrjár vikur var ég farin að fá slæma verki í alla liði, alla vöðva, vöðvafestingar og alla vefi. Á skömmum tíma var ég orðin þannig að ég gat hvorki staðið, setið, legið eða gengið, svaf ekki fyrir kvölum í öllum skrokknum og engin verkjalyf verkuðu. Bara þunginn af sjálfri mér, og var ég þó í léttari kantinum, gerði það að verkum að ég gat hvorki setið né legið. Svitaköstin voru smámunir miðað við kvalirnar. Ég vil taka það fram að þetta er ekki orðum aukið, ég er engin dramadrottning. Ég hitti aðrar konur sem voru á þessu sama lyfi en fundu ekki fyrir því og einnig konur sem fengu miklar aukaverkanir. Eftir nokkurn tíma hætti ég að taka lyfið og tilkynnti það lækni mínum, sem sagði þetta ástand óásættanlegt, en verkirnir í líkamanum voru áfram í marga mánuði þrátt fyrir það. Ég var sett á lyfið Faslodex og var það ögn skárra. Ég sat áfram uppi með svitaköst og svefnleysi. Svitaköstin voru þannig að það var líkast því að ég væri að koma úr sturtu og hefði klætt mig án þess að þurrka mér. Fötin klístruðust við mig og oft gat ég hvorki fækkað þeim né haft fataskipti, því ég var jafnvel í vinnunni eða úti í búð að kaupa í matinn eða einhvers staðar annars staðar en heima hjá mér. Einnig varð andlitið sjóðandi heitt svo mig sveið í það, líkast því að ég væri komin með 40 stiga hita og reyndi ég að kæla það niður ef ég gat. Svefnleysið stafaði bæði af verkjum og svitaköstum og einnig var það, að eftir eins til tveggja klukkutíma svefn, þótt ég væri ekki með verki eða svitaköst, vaknaði ég og gat ekki sofnað aftur fyrr en undir morgun, rétt áður en ég átti að mæta í vinnu. Þannig fór ég dag eftir dag svefnlaus og þreytt í vinnuna, þar sem ég átti ekki nema u.þ.b. hálfs árs veikindarétt og hann var búinn. Ég get bætt ýmsu við en læt þetta nægja. Mér finnst Ásgerður gera nokkuð lítið úr þessum aukaverkunum, en það er nú einu sinni þannig að þeir einir geta um talað sem í hafa komist, aðrir geta aldrei sett sig í spor þeirra. Í fyrrgreindu viðtali er vitnað í bandaríska rannsókn. Ég las um þessa rannsókn í Fréttablaðinu fyrir skömmu, en þar var og tekið fram að krabbameinslæknar vanmætu gjarnan þessar aukaverkanir. Í lok viðtalsins fjallar Ásgerður Sverrisdóttir krabbameinslæknir um árangur þessararfyrirbyggjandi meðferðar með homónabælandi lyfjum og ætla ég ekki að gera lítið úr því. Ég hef tvisvar greinst með krabbamein með rúmlega 13 ára millibili. Í fyrra skiptið var ég skorin fleygskurði og sett í geisla sem ég brann undan svo húðin varð öll brún og hreistruð, með tilheyrandi kláða. Þrátt fyrir að hafa farið í geisla sem steiktu meira af heilbrigðum frumum en sýktum, komu þeir ekki í veg fyrir að krabbameinið tæki sig upp á nákvæmlega sama stað þessum rúmum 13 árum seinna. Ég spyr því, hver var árangurinn af geislunum, eða er þetta eðlilegt ferli? Má þá ekki búast við að krabbameinið geti tekið sig upp aftur þrátt fyrir hormónabælandi lyfjameðferð? Eftir tvö ár á hormónabælandi lyfjum fékk ég lækninn minn til að samþykkja að ég fengi að hætta á þeim og líður mér ágætlega í dag. Ég er mjög sátt við þá ákvörðun og læt engan koma inn hjá mér eftirsjá eða samviskubiti, hvorki Ásgerði Sverrisdóttur krabbameinslækni né nokkurn annan.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun