Stundum verðum við að föndra grös og róla í núinu Brynja Dís Björnsdóttir skrifar 21. desember 2011 06:00 Samfélag okkar rótast í skólamálum og veit sífellt minna um ætlan yfirvalda og ætlan þjóðarinnar. Þjóðin mun föndra það sem þarf til að skólakerfið geti starfað og undirbúið börnin okkar undir lífið. Læti samfélagsins í dag verða skólunum erfið og ýmislegt spennandi á eftir að koma í ljós þegar þjóðin öðlast reynslu í framtíðinni varðandi tækni í rafiðnaði og sölu á raforku. Þjóðin verður ötul þegar hún fær verkefni sem hvetja hana til dáða. Þjóðin verður smám saman örugg um það að ætlan leiðtoga þjóðarinnar sé að þjóna þjóðinni en ekki sjálfum sér. Þjóðin mun verða óttalaus og öðlast aftur þann kraft sem hún hafði fyrir hrun. Þjóðin verður að fá tækifæri til að átta sig á nýrri og þrengri fjárhagsstöðu og þjóðin verður að fá peningana til sín sem bankarnir yfirtóku eftir hrunið. Yfirtaka bankanna á ötulu sparifé þjóðarinnar og erlendum lánum hefur veikt þjóðina og veikt skólakerfið. Þjóðin þarf að verða hún sjálf aftur og verða stolt. Skólakerfinu þarf að hjálpa í gegnum þessar þrengingar og yfirvöld munu koma til með að þurfa að rétta skólunum hjálparhönd. Hjálpin þarf að koma fljótt því þjóðin getur ekki meir. Þjóðin þjáist vegna peningaleysis og hún verður særð til ólífis ef ekki koma til peningar frá bönkunum. Samfélagsleg hnignun mun eiga sér stað og kjör fólks verða óásættanleg. Samfélagið mun verða óttalaust vegna peningaleysisins og ætlar sér það sem því ber. Peningaleysið verður smám saman til þess að þjóðin lætur stjórnvöld finna fyrir reiði sinni, fyrst í formi kærleiksverka, síðar sem læti og æsing gegn yfirvöldum. Þjóðin verður ekki bættari með það því þjóðin í dag þarf peninga en ekki stríð. Skólakerfið er að brotna vegna peningaleysis og reiði þjóðarinnar mun smám saman rústa skólakerfið. Reiði fólksins mun magnast vegna kennara sem gefast upp vegna aukins álags og ætlan stjórnvalda vegna niðurskurðar að setja meiri vinnu á þá. Í dag eru kennarar að sligast undan kröfum heimilanna um ábyrgð kennara á börnum þeirra, og foreldrar í dag eru að kikna undan álagi vegna fjárhagsáhyggna og atvinnuóöryggis. Skólarnir geta ekki borið þessa byrði einir, yfirvöld verða að sýna ábyrgð og setja fjármagn í skólakerfið. Í dag koma einungis sveitarfélögin að fjármögnun skólanna, mörg þeirra eru í erfiðleikum og ráða ekki við að halda úti skólastarfi. Þjóðfélagið má ekki við því að stoðir menntunar þjóðarinnar bresti, kennarar gefist upp, reiðin búi um sig í skólunum og nemendur upplifi sig sem bagga á þjóðinni. Nemendur munu vona að þjóðfélagið muni smám saman reyna að hjálpa skólunum vegna mikilvægis þeirra sem fólk framtíðarinnar. Ef það gerist hins vegar ekki fá nemendur þau skilaboð að líf þeirra sé minna virði en þeirra fullorðnu. Skólarnir geta lítið gert til að sýna nemendum hið gagnstæða því söknuður starfsfólksins eftir peningum mun líka verða þeim erfiður. Skólakerfið mun veikjast vegna þessa og koma því til leiðar að þjóðinni mun verða misboðið og gera uppreisn. Þjóðin mun sækja peningana sína og samfélagið mun lamast. Þjóðin mun ekki sætta sig við skólakerfi sem sýnir börnum þeirra lítilsvirðingu. Þjóðin mun krefjast ötullar uppbyggingar á menntakerfi þjóðarinnar og skólakerfis sem lítur á nemendur sem þjóðfélagsþegna. Þjóðin mun sópa burt ráðamönnum og sækja þá til saka fyrir að hafa litið fram hjá mikilvægi menntunar æsku landsins og þóknast bönkunum. Þjóðin mun sækja rétt sinn til menntunar barna sinna með því að setja fjármagn í menntamál. Þjóðin verður ekki ánægð fyrr en kennararnir verða ánægðir, foreldrarnir verða ánægðir, starfsfólkið í umönnunarstörfunum verður ánægt, vegna þess að nemendur verða ekki sælir í skólanum fyrr en starfsfólkið verður sælt. Þjóðin mun sjá að peningar bankanna verða að koma til þjóðarinnar, skólarnir geta ekki tekið meiri niðurskurð á sig, skólastarfið í dag þarf fjármagn til að það geti sinnt hlutverki sínu. Þjóðin mun sjá að það verður að setja peninga í skólastarfið og það strax. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Sjá meira
Samfélag okkar rótast í skólamálum og veit sífellt minna um ætlan yfirvalda og ætlan þjóðarinnar. Þjóðin mun föndra það sem þarf til að skólakerfið geti starfað og undirbúið börnin okkar undir lífið. Læti samfélagsins í dag verða skólunum erfið og ýmislegt spennandi á eftir að koma í ljós þegar þjóðin öðlast reynslu í framtíðinni varðandi tækni í rafiðnaði og sölu á raforku. Þjóðin verður ötul þegar hún fær verkefni sem hvetja hana til dáða. Þjóðin verður smám saman örugg um það að ætlan leiðtoga þjóðarinnar sé að þjóna þjóðinni en ekki sjálfum sér. Þjóðin mun verða óttalaus og öðlast aftur þann kraft sem hún hafði fyrir hrun. Þjóðin verður að fá tækifæri til að átta sig á nýrri og þrengri fjárhagsstöðu og þjóðin verður að fá peningana til sín sem bankarnir yfirtóku eftir hrunið. Yfirtaka bankanna á ötulu sparifé þjóðarinnar og erlendum lánum hefur veikt þjóðina og veikt skólakerfið. Þjóðin þarf að verða hún sjálf aftur og verða stolt. Skólakerfinu þarf að hjálpa í gegnum þessar þrengingar og yfirvöld munu koma til með að þurfa að rétta skólunum hjálparhönd. Hjálpin þarf að koma fljótt því þjóðin getur ekki meir. Þjóðin þjáist vegna peningaleysis og hún verður særð til ólífis ef ekki koma til peningar frá bönkunum. Samfélagsleg hnignun mun eiga sér stað og kjör fólks verða óásættanleg. Samfélagið mun verða óttalaust vegna peningaleysisins og ætlar sér það sem því ber. Peningaleysið verður smám saman til þess að þjóðin lætur stjórnvöld finna fyrir reiði sinni, fyrst í formi kærleiksverka, síðar sem læti og æsing gegn yfirvöldum. Þjóðin verður ekki bættari með það því þjóðin í dag þarf peninga en ekki stríð. Skólakerfið er að brotna vegna peningaleysis og reiði þjóðarinnar mun smám saman rústa skólakerfið. Reiði fólksins mun magnast vegna kennara sem gefast upp vegna aukins álags og ætlan stjórnvalda vegna niðurskurðar að setja meiri vinnu á þá. Í dag eru kennarar að sligast undan kröfum heimilanna um ábyrgð kennara á börnum þeirra, og foreldrar í dag eru að kikna undan álagi vegna fjárhagsáhyggna og atvinnuóöryggis. Skólarnir geta ekki borið þessa byrði einir, yfirvöld verða að sýna ábyrgð og setja fjármagn í skólakerfið. Í dag koma einungis sveitarfélögin að fjármögnun skólanna, mörg þeirra eru í erfiðleikum og ráða ekki við að halda úti skólastarfi. Þjóðfélagið má ekki við því að stoðir menntunar þjóðarinnar bresti, kennarar gefist upp, reiðin búi um sig í skólunum og nemendur upplifi sig sem bagga á þjóðinni. Nemendur munu vona að þjóðfélagið muni smám saman reyna að hjálpa skólunum vegna mikilvægis þeirra sem fólk framtíðarinnar. Ef það gerist hins vegar ekki fá nemendur þau skilaboð að líf þeirra sé minna virði en þeirra fullorðnu. Skólarnir geta lítið gert til að sýna nemendum hið gagnstæða því söknuður starfsfólksins eftir peningum mun líka verða þeim erfiður. Skólakerfið mun veikjast vegna þessa og koma því til leiðar að þjóðinni mun verða misboðið og gera uppreisn. Þjóðin mun sækja peningana sína og samfélagið mun lamast. Þjóðin mun ekki sætta sig við skólakerfi sem sýnir börnum þeirra lítilsvirðingu. Þjóðin mun krefjast ötullar uppbyggingar á menntakerfi þjóðarinnar og skólakerfis sem lítur á nemendur sem þjóðfélagsþegna. Þjóðin mun sópa burt ráðamönnum og sækja þá til saka fyrir að hafa litið fram hjá mikilvægi menntunar æsku landsins og þóknast bönkunum. Þjóðin mun sækja rétt sinn til menntunar barna sinna með því að setja fjármagn í menntamál. Þjóðin verður ekki ánægð fyrr en kennararnir verða ánægðir, foreldrarnir verða ánægðir, starfsfólkið í umönnunarstörfunum verður ánægt, vegna þess að nemendur verða ekki sælir í skólanum fyrr en starfsfólkið verður sælt. Þjóðin mun sjá að peningar bankanna verða að koma til þjóðarinnar, skólarnir geta ekki tekið meiri niðurskurð á sig, skólastarfið í dag þarf fjármagn til að það geti sinnt hlutverki sínu. Þjóðin mun sjá að það verður að setja peninga í skólastarfið og það strax.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun