Strandveiðar 26. ágúst 2009 06:00 Í sumar samþykkti Alþingi að leyfa strandveiðar sem ekki væru háðar því að menn ættu eða leigðu til sín kvóta. Það var fagnaðarefni. Núverandi fiskveiðistjórnarkerfi hefur leitt til þess að fjöldi sjómanna er nú leiguliðar sægreifa sem drottna yfir auðlindinni. Leiguliðanir hafa þurft að leigja kvóta og borgað allt upp í 80-90% af verðmæti landaðs afla til sægreifanna. Margir hafa fyrir vikið gefist upp. Það verður að koma í veg fyrir að hægt sé að hneppa menn í ánauð á þeim forsendum að verið sé að vernda fiskistofnana og auka hagræðingu í greininni. Allir þeir sem hafa fylgst með fiskveiðum frá því að kvótakerfið var sett á vita að markmiðum þess hefur aldrei verið náð. Eina markmið þess í dag virðist því vera að viðhalda eignarhaldi á kvótanum og vernda með því sérhagsmuni fárra á kostnað almennings. Strandveiðikerfið er spor í rétta átt til að breyta núverandi kerfi og þar með að koma til móts við álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna sem hefur ályktað að núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi brjóti mannréttindi sem varða atvinnufrelsi. Í sumar hafa um 400 handfærabátar stundað strandveiðar. Á sumum bátum hafa tveir verið á. Hagræðing þess fyrir land og þjóð er margvísleg. Fyrst má nefna að allur fiskur sem veiðist hefur með þessum hætti farið á innlendan fiskmarkað sem hefur átt þátt í að auka fiskvinnslu í landi. Veiðarnar hafa leitt til aukinna tekna fyrir alla. Sveitarfélögin hafa fengið hærri hafnargjöld og útsvar. Ríkið fær meiri tekjur í formi skatta. Fleiri störf hafa orðið til og þó svo að það sé tímabundið er það betra en ekkert. Fyrir næsta sumar þarf að setja fleiri tonn í þennan pott sem strandveiðimenn mega veiða úr og ætti hann að mínu áliti að vera átta til tíu þúsund tonn. Einnig ætti að lengja veiðitímabilið, sem ætti að ná frá 1. apríl til 1. september. Sumum strandveiðisjómönnum, sem hafa verið leiguliðar hingað til, finnst að þeir séu nú aftur orðnir frjálsir menn þar sem þeir fá nú fullt verð fyrir aflann og þurfa ekki að greiða sægreifum fyrir aðgang að veiðiheimildum. Að lokum skora ég á íslensk stjórnvöld að virða mannréttindi íslenskra sjómanna. Höfundur er fyrrverandi alþingismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ísland úr Eurovision 2026 Sædís Ósk Arnbjargardóttir Skoðun Gleðibankinn er tómur Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson Skoðun Biðsalur dauðans eða aftökustaður á heiði? Davíð Bergmann Skoðun Fokk jú Austurland Kristján Ingimarsson Skoðun Ísland hafnar mótorhjólum Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Læknar eru lífsbjörg: Tryggjum sérnám þeirra Halla Hrund Logadóttir Skoðun Hver ber ábyrgð á Karlanetinu? Kjartan Ragnarsson,Védís Drótt Cortez Skoðun Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Það sem við skuldum hvort öðru Jónas Már Torfason Skoðun Halldór 06.12.25 Halldór Baldursson Halldór Skoðun Skoðun Skinka og sígarettur Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Skamm! (-sýni) Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Fatlað fólk er miklu meira en tölur í excel skjali Ágústa Arna Sigurdórsdóttir skrifar Skoðun Hvað er að marka ríkisstjórn sem segir eitt en gerir annað? Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun Þegar fjárlögin vinna gegn markmiðinu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Ríkisstjórnin svíkur öryrkja sem eru búsettir erlendis Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Getur heilbrigðisþjónustu verið á heimsmælikvarða án nýrra krabbameinslyfja? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Ísland hafnar mótorhjólum Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Skýrslufargan: mikið skrifað, lítið lesið og lítið gert Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Brýn þörf á heildstæðum lausnum fyrir heilbrigðisþjónustu á Norðurlandi Sunna Hlín Jóhannesdóttir skrifar Skoðun Álafosskvos – verndarsvæði í byggð Regína Ásvaldsdóttir skrifar Skoðun Þrjú tonn af sandi Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ísland úr Eurovision 2026 Sædís Ósk Arnbjargardóttir skrifar Skoðun Fokk jú Austurland Kristján Ingimarsson skrifar Skoðun Ný þjóðaröryggisstefna Bandaríkjanna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Gleðibankinn er tómur Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Hver ber ábyrgð á Karlanetinu? Kjartan Ragnarsson,Védís Drótt Cortez skrifar Skoðun Biðsalur dauðans eða aftökustaður á heiði? Davíð Bergmann skrifar Skoðun ,,Friðardúfan“ Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Nýsköpunarátak fyrir framtíð Íslands Þórarinn Ingi Pétursson skrifar Skoðun Það sem við skuldum hvort öðru Jónas Már Torfason skrifar Skoðun Fjárfestum í mannréttindafræðslu Vala Karen Viðarsdóttir,Pétur Hjörvar Þorkelsson skrifar Skoðun Sakavottorðið og ég Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Stór orð – litlar efndir Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson skrifar Skoðun Netið er ekki öruggt Sunna Elvira Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Meirihluti bæjarstjórnar Hafnarfjarðar á villigötum Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Skoðun Valkvæð tilvitnun í Feneyjanefndina Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Mótorhjólin úti – Fjórhjólin inni Njáll Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Í sumar samþykkti Alþingi að leyfa strandveiðar sem ekki væru háðar því að menn ættu eða leigðu til sín kvóta. Það var fagnaðarefni. Núverandi fiskveiðistjórnarkerfi hefur leitt til þess að fjöldi sjómanna er nú leiguliðar sægreifa sem drottna yfir auðlindinni. Leiguliðanir hafa þurft að leigja kvóta og borgað allt upp í 80-90% af verðmæti landaðs afla til sægreifanna. Margir hafa fyrir vikið gefist upp. Það verður að koma í veg fyrir að hægt sé að hneppa menn í ánauð á þeim forsendum að verið sé að vernda fiskistofnana og auka hagræðingu í greininni. Allir þeir sem hafa fylgst með fiskveiðum frá því að kvótakerfið var sett á vita að markmiðum þess hefur aldrei verið náð. Eina markmið þess í dag virðist því vera að viðhalda eignarhaldi á kvótanum og vernda með því sérhagsmuni fárra á kostnað almennings. Strandveiðikerfið er spor í rétta átt til að breyta núverandi kerfi og þar með að koma til móts við álit Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna sem hefur ályktað að núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi brjóti mannréttindi sem varða atvinnufrelsi. Í sumar hafa um 400 handfærabátar stundað strandveiðar. Á sumum bátum hafa tveir verið á. Hagræðing þess fyrir land og þjóð er margvísleg. Fyrst má nefna að allur fiskur sem veiðist hefur með þessum hætti farið á innlendan fiskmarkað sem hefur átt þátt í að auka fiskvinnslu í landi. Veiðarnar hafa leitt til aukinna tekna fyrir alla. Sveitarfélögin hafa fengið hærri hafnargjöld og útsvar. Ríkið fær meiri tekjur í formi skatta. Fleiri störf hafa orðið til og þó svo að það sé tímabundið er það betra en ekkert. Fyrir næsta sumar þarf að setja fleiri tonn í þennan pott sem strandveiðimenn mega veiða úr og ætti hann að mínu áliti að vera átta til tíu þúsund tonn. Einnig ætti að lengja veiðitímabilið, sem ætti að ná frá 1. apríl til 1. september. Sumum strandveiðisjómönnum, sem hafa verið leiguliðar hingað til, finnst að þeir séu nú aftur orðnir frjálsir menn þar sem þeir fá nú fullt verð fyrir aflann og þurfa ekki að greiða sægreifum fyrir aðgang að veiðiheimildum. Að lokum skora ég á íslensk stjórnvöld að virða mannréttindi íslenskra sjómanna. Höfundur er fyrrverandi alþingismaður.
Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Getur heilbrigðisþjónustu verið á heimsmælikvarða án nýrra krabbameinslyfja? Halla Þorvaldsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Brýn þörf á heildstæðum lausnum fyrir heilbrigðisþjónustu á Norðurlandi Sunna Hlín Jóhannesdóttir skrifar
Skoðun Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson skrifar
Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun