Elling hennar mömmu sinnar 15. júní 2004 00:01 Þórarinn Þórarinsson fjallar um kvikmyndina Mors Elling Norska gamanmyndin um hrakfarir þeirra herbergisfélaga á Kleppi, Ellings og Kjell-Bjarne, var ein besta myndin sem rataði í kvikmyndahús á Íslandi árið 2001. Sagan af því hvernig þessir geðsjúklingar reyndu að fóta sig í samfélaginu eftir hælisdvölina var drepfyndin án þess að renna út í fíflagang enda áherslan öll á mannlega þáttinn. Þá spillti heldur ekki fyrir að aðalleikararnir skiluðu hlutverkum sínum af svo mikilli næmni að það var ekki annað hægt en að falla fyrir Elling og Kjell-Bjarne og hrífast með. Þessi framhaldsmynd um samband Elling við aldraða móður sína gerist fyrir atburði fyrstu myndarinnar. Þegar hér er komið við sögu býr Elling hjá móður sinni eins og hann hefur alltaf gert. Hann er öllu borubrattari en þegar hann mætti til leiks árið 2001 en er þó engu að síður stjórnsamur áráttusjúklingur með kollinn stútfullan af ranghugmyndum um sjálfan sig og umhverfi sitt. Mamma veit hins vegar hvað hún syngur og vill að miðaldra strákurinn sinn geri meira af því að hitta fólk og skellir sér því með hann í vikuferð til Mallorca. Kerlinginn er í essinu sínu í sólinni en Elling á erfiðara með að fóta sig ekki síst þar sem mamma virðist ætla að finna sér kærasta og sjálfur verður hann fyrir stöðugu áreit frá beru holdi á ströndinni og kynkvötin setur hann allan í keng. Það kemur svo óhjákvæmilega til uppgjörs milli Freuds, móður og sonar og Elling snýr heim breyttur maður að einhverju leyti. Það er auðvitað ávísun á vandræðalegar uppákomur og góða brandara að senda rullukoll eins og Elling til Mallorca og Mors Elling er því hin besta skemmtun. Hún er þó langt því frá jafn þétt og góð og fyrri myndin og þar munar mest um fjarveru Kjell-Bjarne, sem ekki er kominn til sögunnar, en samspil vitleysinganna tveggja var burðarás Elling. Per Christian Ellefsen klikkar þó ekki í hlutverki Ellings frekar en fyrri daginn og það má skemmta sér konunglega yfir vandræðaganginum í honum þó myndin sé hálf brotakennd runa af kunnuglegum "Elling bröndurum." Bíó og sjónvarp Mest lesið Forsetaáskorunin: Höfuðborgin ætti að vera í góða veðrinu fyrir norðan eða austan Lífið Með átján husky hunda á heimilinu og mæla með Lífið Forðast drama eins og heitan eldinn Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Endurkast sólarljóss jafn skaðlegt og beint sólarljós Lífið samstarf Elín Metta og Sigurður eiga von á barni Lífið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Þórarinn Þórarinsson fjallar um kvikmyndina Mors Elling Norska gamanmyndin um hrakfarir þeirra herbergisfélaga á Kleppi, Ellings og Kjell-Bjarne, var ein besta myndin sem rataði í kvikmyndahús á Íslandi árið 2001. Sagan af því hvernig þessir geðsjúklingar reyndu að fóta sig í samfélaginu eftir hælisdvölina var drepfyndin án þess að renna út í fíflagang enda áherslan öll á mannlega þáttinn. Þá spillti heldur ekki fyrir að aðalleikararnir skiluðu hlutverkum sínum af svo mikilli næmni að það var ekki annað hægt en að falla fyrir Elling og Kjell-Bjarne og hrífast með. Þessi framhaldsmynd um samband Elling við aldraða móður sína gerist fyrir atburði fyrstu myndarinnar. Þegar hér er komið við sögu býr Elling hjá móður sinni eins og hann hefur alltaf gert. Hann er öllu borubrattari en þegar hann mætti til leiks árið 2001 en er þó engu að síður stjórnsamur áráttusjúklingur með kollinn stútfullan af ranghugmyndum um sjálfan sig og umhverfi sitt. Mamma veit hins vegar hvað hún syngur og vill að miðaldra strákurinn sinn geri meira af því að hitta fólk og skellir sér því með hann í vikuferð til Mallorca. Kerlinginn er í essinu sínu í sólinni en Elling á erfiðara með að fóta sig ekki síst þar sem mamma virðist ætla að finna sér kærasta og sjálfur verður hann fyrir stöðugu áreit frá beru holdi á ströndinni og kynkvötin setur hann allan í keng. Það kemur svo óhjákvæmilega til uppgjörs milli Freuds, móður og sonar og Elling snýr heim breyttur maður að einhverju leyti. Það er auðvitað ávísun á vandræðalegar uppákomur og góða brandara að senda rullukoll eins og Elling til Mallorca og Mors Elling er því hin besta skemmtun. Hún er þó langt því frá jafn þétt og góð og fyrri myndin og þar munar mest um fjarveru Kjell-Bjarne, sem ekki er kominn til sögunnar, en samspil vitleysinganna tveggja var burðarás Elling. Per Christian Ellefsen klikkar þó ekki í hlutverki Ellings frekar en fyrri daginn og það má skemmta sér konunglega yfir vandræðaganginum í honum þó myndin sé hálf brotakennd runa af kunnuglegum "Elling bröndurum."
Bíó og sjónvarp Mest lesið Forsetaáskorunin: Höfuðborgin ætti að vera í góða veðrinu fyrir norðan eða austan Lífið Með átján husky hunda á heimilinu og mæla með Lífið Forðast drama eins og heitan eldinn Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Endurkast sólarljóss jafn skaðlegt og beint sólarljós Lífið samstarf Elín Metta og Sigurður eiga von á barni Lífið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun Myndaveisla: Ekkert gefið eftir í forsetafögnuði ísdrottningarinnar Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Þetta voru flottustu tónleikar sem haldnir hafa verið á Íslandi“ Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira