Hvar er best að búa á Íslandi? Sæunn Gísladóttir skrifar 6. mars 2023 08:31 Um þessar mundir er í sýningu á Stöð 2 fjórða serían af hinum frábæru mannlífsþáttum Lóu Pindar Aldísardóttur, Hvar er best að búa? Eins og margir aðrir hef ég notið þess að horfa á þessa þætti ekki einungis til að fá innsýn inn í daglegt líf í framandi löndum á borð við Marokkó eða Indónesíu, heldur til að sjá hversu fjölbreytt tilveran getur verið. Rauði þráðurinn í daglegu lífi viðmælenda er einmitt að hægt sé að skapa sér það líf sem maður vill. Tilveran þarf ekki að vera einhvern veginn, við getum einfaldað líf okkar og notið þess betur. Margir viðmælendur eru alsælir í sínu lífi og sannfæra man alveg að í þeirra nýja heimalandi sé best að búa. En hvað með á Íslandi, hvar er best að búa þar? Fyrir tæpu ári síðan flutti ég ásamt litlu fjölskyldunni minni á Siglufjörð. Siglufjörður á sér merkilega sögu, enda þekktur síldarbær. En eftir tímabil sem einkenndist af fólksflutningum úr firðinum hefur mikil uppbygging átt sér stað á svæðinu síðastliðinn áratug, bæði í ferðaþjónustu og í líftækni og má segja að bærinn sé í blóma á ný. Margir Siglfirðingar eru að snúa heim á ný eftir langdvöl í öðrum heimsálfum. Ég og maðurinn minn erum bæði fædd og uppalin á höfuðborgarsvæðinu og nánast allir okkar vinir og fjölskylda búsett þar. Það var merkilegt að þegar við tilkynntum áform okkar um að flytja út á land voru allir með spurningar: Hvers vegna? Hvar ætlið þið að vinna? Hvað ætlið þið að gera þar? Það er merkilegt að enginn spurði spurninga nokkrum árum áður þegar við fluttum til útlanda, það er orðinn sjálfsagður hluti af lífsreynslu fólks á þrítugsaldri. Það virðist meira stökk að flytja út á land frá höfuðborgarsvæðinu en af landi brott. Hugmyndin var reyndar ekki ný af nálinni. Hún kom fyrst upp sumarið 2019, þá komum við til Íslands í stutta heimsókn frá London þar sem við vorum búsett og störfuðum bæði. Við höfðum séð fyrir okkur að flytja á endanum aftur heim til Íslands, hér vildum við kaupa húsnæði og eignast börn. Höfuðborgin var þó ekki að heilla okkur, en hvað með að vera á sama landi og ættingjarnir og vinir, en í rólegra umhverfi, í betri tengslum við náttúruna? Stærsti höfuðverkurinn þegar við fórum að hugsa um þetta var vinnan, við sáum ekki fyrir okkur að geta auðveldlega fengið vinnu úti á landi sem hæfði okkar menntun og reynslu. En svo kom Covid, og einn fylgifiskur faraldursins var aukinn möguleiki á fjarvinnu. Eitt leiddi af öðru og við rákumst á fullkomið hús á Siglufirði, stað sem við vissum lítið um en heilluðumst alveg að þegar við sóttum hann heim. Eftir tæpt ár hér get ég ekki sagt annað en að bærinn hafi uppfyllt væntingar okkar. Eftir að hafa verið búsett saman í London og í uppvexti okkar m.a. í Danmörku og Frakklandi vildum við vera búsett á stað þar sem við þyrftum ekki að keyra út um allt. Hér er hægt að ganga hvert sem er og við enda götunnar tekur sveitavegur við. Siglufjörður er eiginlega hið fullkomna fimmtán mínútna hverfi, það er ekki lengri gangur en það í skrifstofuhúsnæðið okkar, í búðina, bakaríið, sundlaugina eða leikskólann. Það er eðli málsins samkvæmt minna um að vera hér en í Reykjavík og man getur leiðst, en það er líka eitthvað svo notalegt við rólegheitin; það er takmarkað hversu mikið er hægt að þeytast um bæinn á einum degi. Margir aðrir kostir fylgja lífinu hér, húsnæðisverð er lægra en á höfuðborgarsvæðinu og við gátum því keypt stærra húsnæði með gestaherbergi. Við söknum daglegra samskipta við fólkið okkar fyrir sunnan en líkt og þegar við bjuggum erlendis fáum við gæðastundir, nokkra daga í senn, á móti. Hér er líka betra ástand með leikskóla en í höfuðborginni, dóttir okkar byrjaði viku eftir eins árs afmælið í aðlögun. Áður en hún byrjaði vorum við búin að kynnast mörgum af starfsmönnum leikskólans og því voru þetta ekki ókunnugir sem tóku á móti dóttur okkar fyrsta leikskóladaginn hennar. Það eru að sjálfsögðu gallar við landsbyggðarlífið, þörf á betri vegum og göngum koma fyrst upp í hugann, aðgengi að þjónustu getur verið ábótavant, og veðurviðvaranir hafa sett strik í reikninginn í ferðaplönum okkar oftar en einu sinni. Engu að síður get ég ekki annað en mælt með því að borgarbúar prófi þetta. Þetta er í fyrsta sinn sem mér líður eins og ég sé raunverulega hluti af samfélagi. Því er þessi grein að einhverju leyti áskorun til Lóu Pindar, viltu ekki líka kanna hvar er besta að búa á Íslandi? Höfundur er íbúi á Siglufirði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjallabyggð Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Þú getur leyft þér það Rannveig Borg Skoðun Katrín eða Halla Hrund? Reynir Böðvarsson Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Sterk, rökföst og réttsýn rödd Jakob S. Jónsson, Skoðun Með réttlætið að leiðarljósi Bergdís Sigurðardóttir Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Meðmælabréf með forsetaefni Anna Hildur Hildibrandsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Með réttlætið að leiðarljósi Bergdís Sigurðardóttir skrifar Skoðun Katrín eða Halla Hrund? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Sterk, rökföst og réttsýn rödd skrifar Skoðun Helga Þórisdóttir - Minn forseti Valdimar Óskarsson skrifar Skoðun Styðjum Katrínu Jakobsdóttur Gerður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Hvaðan kemur þessi ótti við tilfinningar? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Lyf og dáleiðsla Hannes Björnsson skrifar Skoðun Hvað þarf til að forseti beiti málskotsrétti? Salvör Nordal skrifar Skoðun Kosningar nálgast Halldóra Æsa Aradóttir skrifar Skoðun Auðlindirnar okkar Hólmfríður Sigþórsdóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson skrifar Skoðun Fagleg uppbygging myndlistar í forgrunni Tinna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson skrifar Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason skrifar Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Stafrænt samstarf sveitarfélaga þarf aukið vægi Sigurjón Ólafsson skrifar Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir skrifar Skoðun Hver á að setja málið á dagskrá? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Góður málsvari íslenskrar menningar Kristín Huld Sigurðardóttir skrifar Skoðun Er hægt að fá bólusetningu gegn "Besserwisserum"? Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Söfn í þágu fræðslu og rannsókna Sigurjón Baldur Hafsteinsson skrifar Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Meðmælabréf með forsetaefni Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn? Vilborg Ása Guðjónsdóttir skrifar Skoðun „Hlutdrægni” Ríkisútvarpsins og „hnignun” íslenskunnar Magnús Lyngdal Magnússon skrifar Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hún Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sósíalismi sem trúarbrögð Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Sjá meira
Um þessar mundir er í sýningu á Stöð 2 fjórða serían af hinum frábæru mannlífsþáttum Lóu Pindar Aldísardóttur, Hvar er best að búa? Eins og margir aðrir hef ég notið þess að horfa á þessa þætti ekki einungis til að fá innsýn inn í daglegt líf í framandi löndum á borð við Marokkó eða Indónesíu, heldur til að sjá hversu fjölbreytt tilveran getur verið. Rauði þráðurinn í daglegu lífi viðmælenda er einmitt að hægt sé að skapa sér það líf sem maður vill. Tilveran þarf ekki að vera einhvern veginn, við getum einfaldað líf okkar og notið þess betur. Margir viðmælendur eru alsælir í sínu lífi og sannfæra man alveg að í þeirra nýja heimalandi sé best að búa. En hvað með á Íslandi, hvar er best að búa þar? Fyrir tæpu ári síðan flutti ég ásamt litlu fjölskyldunni minni á Siglufjörð. Siglufjörður á sér merkilega sögu, enda þekktur síldarbær. En eftir tímabil sem einkenndist af fólksflutningum úr firðinum hefur mikil uppbygging átt sér stað á svæðinu síðastliðinn áratug, bæði í ferðaþjónustu og í líftækni og má segja að bærinn sé í blóma á ný. Margir Siglfirðingar eru að snúa heim á ný eftir langdvöl í öðrum heimsálfum. Ég og maðurinn minn erum bæði fædd og uppalin á höfuðborgarsvæðinu og nánast allir okkar vinir og fjölskylda búsett þar. Það var merkilegt að þegar við tilkynntum áform okkar um að flytja út á land voru allir með spurningar: Hvers vegna? Hvar ætlið þið að vinna? Hvað ætlið þið að gera þar? Það er merkilegt að enginn spurði spurninga nokkrum árum áður þegar við fluttum til útlanda, það er orðinn sjálfsagður hluti af lífsreynslu fólks á þrítugsaldri. Það virðist meira stökk að flytja út á land frá höfuðborgarsvæðinu en af landi brott. Hugmyndin var reyndar ekki ný af nálinni. Hún kom fyrst upp sumarið 2019, þá komum við til Íslands í stutta heimsókn frá London þar sem við vorum búsett og störfuðum bæði. Við höfðum séð fyrir okkur að flytja á endanum aftur heim til Íslands, hér vildum við kaupa húsnæði og eignast börn. Höfuðborgin var þó ekki að heilla okkur, en hvað með að vera á sama landi og ættingjarnir og vinir, en í rólegra umhverfi, í betri tengslum við náttúruna? Stærsti höfuðverkurinn þegar við fórum að hugsa um þetta var vinnan, við sáum ekki fyrir okkur að geta auðveldlega fengið vinnu úti á landi sem hæfði okkar menntun og reynslu. En svo kom Covid, og einn fylgifiskur faraldursins var aukinn möguleiki á fjarvinnu. Eitt leiddi af öðru og við rákumst á fullkomið hús á Siglufirði, stað sem við vissum lítið um en heilluðumst alveg að þegar við sóttum hann heim. Eftir tæpt ár hér get ég ekki sagt annað en að bærinn hafi uppfyllt væntingar okkar. Eftir að hafa verið búsett saman í London og í uppvexti okkar m.a. í Danmörku og Frakklandi vildum við vera búsett á stað þar sem við þyrftum ekki að keyra út um allt. Hér er hægt að ganga hvert sem er og við enda götunnar tekur sveitavegur við. Siglufjörður er eiginlega hið fullkomna fimmtán mínútna hverfi, það er ekki lengri gangur en það í skrifstofuhúsnæðið okkar, í búðina, bakaríið, sundlaugina eða leikskólann. Það er eðli málsins samkvæmt minna um að vera hér en í Reykjavík og man getur leiðst, en það er líka eitthvað svo notalegt við rólegheitin; það er takmarkað hversu mikið er hægt að þeytast um bæinn á einum degi. Margir aðrir kostir fylgja lífinu hér, húsnæðisverð er lægra en á höfuðborgarsvæðinu og við gátum því keypt stærra húsnæði með gestaherbergi. Við söknum daglegra samskipta við fólkið okkar fyrir sunnan en líkt og þegar við bjuggum erlendis fáum við gæðastundir, nokkra daga í senn, á móti. Hér er líka betra ástand með leikskóla en í höfuðborginni, dóttir okkar byrjaði viku eftir eins árs afmælið í aðlögun. Áður en hún byrjaði vorum við búin að kynnast mörgum af starfsmönnum leikskólans og því voru þetta ekki ókunnugir sem tóku á móti dóttur okkar fyrsta leikskóladaginn hennar. Það eru að sjálfsögðu gallar við landsbyggðarlífið, þörf á betri vegum og göngum koma fyrst upp í hugann, aðgengi að þjónustu getur verið ábótavant, og veðurviðvaranir hafa sett strik í reikninginn í ferðaplönum okkar oftar en einu sinni. Engu að síður get ég ekki annað en mælt með því að borgarbúar prófi þetta. Þetta er í fyrsta sinn sem mér líður eins og ég sé raunverulega hluti af samfélagi. Því er þessi grein að einhverju leyti áskorun til Lóu Pindar, viltu ekki líka kanna hvar er besta að búa á Íslandi? Höfundur er íbúi á Siglufirði.
Skoðun Um dánaraðstoð Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar