Hin eina sanna íslenska ofurkona (er með einkenni áfallastreitu) Diljá Ámundadóttir Zoëga skrifar 21. september 2021 15:30 Við þekkjum öll þessa konu. Þessa óskaplega duglegu konu sem getur allt og er alltaf að. Hún er í góðri stöðu og lætur til sín taka í atvinnulífinu, labbar/hleypur 100km í janúar, hún fer á gönguskíði fyrir vestan, labbar upp á fjall nokkrum sinnum í viku, heldur flottustu matarboðin, er alltaf til staðar fyrir alla, passar í gallabuxur stuttu eftir fæðingu, fer á menningarviðburði, hefur sterkar skoðanir á þjóðmálum líðandi stundar, lætur engan bilbug á sér finna ef eitthvað bjátar á og svo má lengi telja. Alveg hreint dásamleg kona þessi íslenska valkyrja. Svo eru það allar þær sem ná ekki að tikka í framangreind box sem sitja heima og skoða Instagram-myndir af valkyrjunum og fyllast af vanlíðan og sektarkennd. Því það er auðvitað fásinna að sleppa góðu tækifæri til að skella sér á eitt stykki þungt samviskubit. Á vafri mínu um netið í gær rakst ég á lista yfir samfélagslega samþykkt viðbrögð við áföllum og það sem meira er að fólki er oft hælt fyrir að bera slíka eiginleika í fari sínu. Fullkomnunarárátta Ofvirkni Alltaf með fulla dagskrá Tekur sér sjaldan frí „Áfram veginn” á hnefanum Forgangsraðar frama og ytri ímynd fram yfir fjölskyldu og innri frið Lítil matarlyst eða oft í einhverskonar matarátaki Ofþjálfun Sefur undir 6 klt á nóttu - To-do listum er stillt upp á næturnar Alltaf að gera öðrum til geðs og ruggar engum bátum Þið sjáið kannski núna hvert ég er að fara með þessum skrifum. Við skulum kannski skoða betur hvað áfall er áður en við höldum áfram. Hvað er áfall (e. trauma)? Helsti samnefnari áfalla er að það er markandi upplifun af atburði eða samskiptum þar sem manneskja upplifir afgerandi hjálparleysi, yfirþyrmandi lífs og öryggisógn gagnvart sjálfum sér eða öðrum án þess að geta komið nokkrum vörnum við. Áföll geta verið af ýmsum toga og þau geta verið missýnileg, misviðurkennd og misáþreifanleg. Áfall er skilgreint af þeirri manneskju sem fyrir verður. Líkt og fram hefur komið eru viðbrögð okkar við áföllum einmitt ólík og allskonar. Viðbrögð okkar og upplifun getur líka verið undir áhrifum á því hvernig samfélagið í kringum okkur bregst við. Það eru til dæmis ólík viðbrögð samfélags við áfalli á borð við náttúruhamförum og svo nauðgun - sem er skilgreint sem áfall af mannavöldum. Þau sem verða fyrir áfalli af mannavöldum bera oft með sér þunga og fyrirferðamikla skömm. Sem gerir það erfitt fyrir viðkomandi að ávarpa áfallið sjálft og afleiðingar þess og þar af leiðandi á sér ekki stað úrvinnsla. Það getur samt sem áður líka átt við allar gerðir af áföllum; það er algengt að fólk leiti sér ekki faglegrar aðstoðar og haldi áfram á hnefanum svokallaða. Þá getur manneskja farið að þróa með sér áfallastreitu sem getur svo þróast út í áfallastreituröskun. Ef við ímyndum okkur hjól sem snýst sinn vanafasta lífsins hring má segja að áfallastreituröskun sé nokkurs konar prik sem er stungið á milli rimlana í hjólinu og hefur þau áhrif að það getur ekki snúist áfram. Áföll á borð við ofbeldi í æsku eru talin lang víðtækasta (en jafnframt faldasta) og kostnaðarsamasta heilsufarsvandamál í Bandaríkjunum. Hér á landi kosta afleiðingar hvers konar ofbeldis um 2 milljarða á ári hverju. Tvö þúsund milljónir. Kulnun Undanfarin ár höfum við séð mikla aukningu í greiningum á kulnun (e. burn out) og eru langflestir skjólstæðingar sem fara í gegnum endurhæfingu hjá VIRK með slíka greiningu; konur. Ég vona að þetta komi ekki illa við neina konu sem þetta les en það er mitt mat að þær sem fara í kulnun séu ekki starfandi á vinnustað sem er með ólíðandi álag. Heldur er það í raun gamalt áfall sem hefur ekki verið ávarpað eða unnið úr sem hefur tekið yfir taugakerfið hjá viðkomandi (ofur)konu - og hjólið getur ekki snúist lengur hring eftir hring í hversdagsins önn. Álagið og samskiptin á vinnustaðnum verða svo að svokölluðum trigger-um sem kalla fram þessi einkenni áfallastreitu. Hin nýja og uppfærða íslenska ofurkona Ég á mér þá ósk að uppfæra ímynd og einkenni þessarar íslensku ofurkonu. Þessi kona hlúir að sér. Hún segir nei þegar tankurinn tæmist og já takk við tilboðum um aðstoð, stóra og smáa. Hún kann líka að biðja um hjálp. Hún má fara heim og leggja sig eftir að hafa farið með barnið sitt á leikskólann ef hún hefur tækifæri til. Og lætur ekki samvisku bíta sig í rassinn fyrir vikið. Hún má sitja í smá stund útí bíl áður en hún fer inn í annasamar aðstæður, hvort sem það er heima eða á vinnustað. Bara vera ein í smá stund að klára að hlusta á lagið eða bara anda. Hún má líka segja að hún treysti sér ekki í verkefni dagsins af því að hún er með slæma fyrirtíðarspennu. Allt án þess að skammast sín. Nýja íslenska ofurkonan hefur líka aðgang að sálfræðiþjónustu á borð við EMDR (meðferð við áföllum og erfiðum minningum), HAM (hugræn atferlismeðferð), og CPT (hugræn útvinnslumeðferð). Því ef hún getur unnið úr gömlu álagi og áföllum eru talsvert minni líkur á því að hún gangi á vegg á næstunni. Það er mín ósk að stjórnvöld fjármagni frumvarið um niðurgreiðslu á sálfræðiþjónustu fyrir alla. Sem allra fyrst! Höfundur er fyrsti varaborgarfulltrúi Viðreisnar og með diplómu á meistarastigi í sálgæslufræðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Diljá Ámundadóttir Zoëga Viðreisn Heilsa Mest lesið Af hverju hafa Danir það svona óþolandi gott? Björn Teitsson Skoðun Íslensk fátækt er bara kjaftæði Unnur Hrefna Jóhannsdóttir Skoðun Fjölgun kennara er allra hagur Haraldur Freyr Gíslason Skoðun Deilt og drottnað í umræðu um leikskólamál Halla Gunnarsdóttir Skoðun Hvað kostar gjaldtakan? Hildur Hauksdóttir Skoðun Offita á krossgötum Guðrún Þuríður Höskuldsdóttir,Tryggvi Helgason Skoðun Togstreita, sveigjanleiki og fjölskyldur Sólveig Rán Stefánsdóttir Skoðun Launaþjófaður – vanmetinn glæpur á vinnumarkaði Kristjana Fenger Skoðun Hömpum morðingjunum sem hetjum Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir. Skoðun Fórnir verið færðar fyrir okkur Björn Ólafsson Skoðun Skoðun Skoðun Offita á krossgötum Guðrún Þuríður Höskuldsdóttir,Tryggvi Helgason skrifar Skoðun Fórnir verið færðar fyrir okkur Björn Ólafsson skrifar Skoðun Launaþjófaður – vanmetinn glæpur á vinnumarkaði Kristjana Fenger skrifar Skoðun Áfram veginn í Reykjavík Gísli Garðarsson,Steinunn Rögnvaldsdóttir skrifar Skoðun Fjölgun kennara er allra hagur Haraldur Freyr Gíslason skrifar Skoðun Deilt og drottnað í umræðu um leikskólamál Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju hafa Danir það svona óþolandi gott? Björn Teitsson skrifar Skoðun Fjárfestum í framtíðinni Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Togstreita, sveigjanleiki og fjölskyldur Sólveig Rán Stefánsdóttir skrifar Skoðun Hvað kostar gjaldtakan? Hildur Hauksdóttir skrifar Skoðun Víðerni verndar og virkjana Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Blóðpeningar vestrænna yfirvalda Bergljót T. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Eigindlegar rannsóknir og umræðan um jafnrétti Stefan C. Hardonk skrifar Skoðun Þegar heilbrigðiskerfið molnar og ráðherrann horfir bara á Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Íslensk fátækt er bara kjaftæði Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í fangelsi við landamærin Inger Erla Thomsen skrifar Skoðun Tíminn er núna, fjarheilbrigðisþjónusta sem lykill að jafnræði og sjálfbærni í heilbrigðiskerfinu Helga Dagný Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Breytum fánalögunum og notum fánann meira Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Samtal um launajafnrétti og virðismat starfa í tilefni af Kvennaári Helga Björg O. Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Með góðri menntun eru börn líklegri til að ná árangri Sigurður Sigurjónsson skrifar Skoðun Hömpum morðingjunum sem hetjum Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir. skrifar Skoðun Komum í veg fyrir að áföll erfist á milli kynslóða Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Stöndum vörð um varasjóð VR – framtíðarlausn fyrir félagsfólk Bjarni Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Listin að vera ósammála Huld Hafliðadóttir skrifar Skoðun Breytum fánalögunum og notum fánann meira Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun „Refsipólitísk áhrif“ Alma Mjöll Ólafsdóttir skrifar Skoðun Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson skrifar Skoðun Ný og góð veröld í Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Krónupíning foreldra er engin lausn Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Köld kveðja á kvennaári Stefanía Sigurðardóttir skrifar Sjá meira
Við þekkjum öll þessa konu. Þessa óskaplega duglegu konu sem getur allt og er alltaf að. Hún er í góðri stöðu og lætur til sín taka í atvinnulífinu, labbar/hleypur 100km í janúar, hún fer á gönguskíði fyrir vestan, labbar upp á fjall nokkrum sinnum í viku, heldur flottustu matarboðin, er alltaf til staðar fyrir alla, passar í gallabuxur stuttu eftir fæðingu, fer á menningarviðburði, hefur sterkar skoðanir á þjóðmálum líðandi stundar, lætur engan bilbug á sér finna ef eitthvað bjátar á og svo má lengi telja. Alveg hreint dásamleg kona þessi íslenska valkyrja. Svo eru það allar þær sem ná ekki að tikka í framangreind box sem sitja heima og skoða Instagram-myndir af valkyrjunum og fyllast af vanlíðan og sektarkennd. Því það er auðvitað fásinna að sleppa góðu tækifæri til að skella sér á eitt stykki þungt samviskubit. Á vafri mínu um netið í gær rakst ég á lista yfir samfélagslega samþykkt viðbrögð við áföllum og það sem meira er að fólki er oft hælt fyrir að bera slíka eiginleika í fari sínu. Fullkomnunarárátta Ofvirkni Alltaf með fulla dagskrá Tekur sér sjaldan frí „Áfram veginn” á hnefanum Forgangsraðar frama og ytri ímynd fram yfir fjölskyldu og innri frið Lítil matarlyst eða oft í einhverskonar matarátaki Ofþjálfun Sefur undir 6 klt á nóttu - To-do listum er stillt upp á næturnar Alltaf að gera öðrum til geðs og ruggar engum bátum Þið sjáið kannski núna hvert ég er að fara með þessum skrifum. Við skulum kannski skoða betur hvað áfall er áður en við höldum áfram. Hvað er áfall (e. trauma)? Helsti samnefnari áfalla er að það er markandi upplifun af atburði eða samskiptum þar sem manneskja upplifir afgerandi hjálparleysi, yfirþyrmandi lífs og öryggisógn gagnvart sjálfum sér eða öðrum án þess að geta komið nokkrum vörnum við. Áföll geta verið af ýmsum toga og þau geta verið missýnileg, misviðurkennd og misáþreifanleg. Áfall er skilgreint af þeirri manneskju sem fyrir verður. Líkt og fram hefur komið eru viðbrögð okkar við áföllum einmitt ólík og allskonar. Viðbrögð okkar og upplifun getur líka verið undir áhrifum á því hvernig samfélagið í kringum okkur bregst við. Það eru til dæmis ólík viðbrögð samfélags við áfalli á borð við náttúruhamförum og svo nauðgun - sem er skilgreint sem áfall af mannavöldum. Þau sem verða fyrir áfalli af mannavöldum bera oft með sér þunga og fyrirferðamikla skömm. Sem gerir það erfitt fyrir viðkomandi að ávarpa áfallið sjálft og afleiðingar þess og þar af leiðandi á sér ekki stað úrvinnsla. Það getur samt sem áður líka átt við allar gerðir af áföllum; það er algengt að fólk leiti sér ekki faglegrar aðstoðar og haldi áfram á hnefanum svokallaða. Þá getur manneskja farið að þróa með sér áfallastreitu sem getur svo þróast út í áfallastreituröskun. Ef við ímyndum okkur hjól sem snýst sinn vanafasta lífsins hring má segja að áfallastreituröskun sé nokkurs konar prik sem er stungið á milli rimlana í hjólinu og hefur þau áhrif að það getur ekki snúist áfram. Áföll á borð við ofbeldi í æsku eru talin lang víðtækasta (en jafnframt faldasta) og kostnaðarsamasta heilsufarsvandamál í Bandaríkjunum. Hér á landi kosta afleiðingar hvers konar ofbeldis um 2 milljarða á ári hverju. Tvö þúsund milljónir. Kulnun Undanfarin ár höfum við séð mikla aukningu í greiningum á kulnun (e. burn out) og eru langflestir skjólstæðingar sem fara í gegnum endurhæfingu hjá VIRK með slíka greiningu; konur. Ég vona að þetta komi ekki illa við neina konu sem þetta les en það er mitt mat að þær sem fara í kulnun séu ekki starfandi á vinnustað sem er með ólíðandi álag. Heldur er það í raun gamalt áfall sem hefur ekki verið ávarpað eða unnið úr sem hefur tekið yfir taugakerfið hjá viðkomandi (ofur)konu - og hjólið getur ekki snúist lengur hring eftir hring í hversdagsins önn. Álagið og samskiptin á vinnustaðnum verða svo að svokölluðum trigger-um sem kalla fram þessi einkenni áfallastreitu. Hin nýja og uppfærða íslenska ofurkona Ég á mér þá ósk að uppfæra ímynd og einkenni þessarar íslensku ofurkonu. Þessi kona hlúir að sér. Hún segir nei þegar tankurinn tæmist og já takk við tilboðum um aðstoð, stóra og smáa. Hún kann líka að biðja um hjálp. Hún má fara heim og leggja sig eftir að hafa farið með barnið sitt á leikskólann ef hún hefur tækifæri til. Og lætur ekki samvisku bíta sig í rassinn fyrir vikið. Hún má sitja í smá stund útí bíl áður en hún fer inn í annasamar aðstæður, hvort sem það er heima eða á vinnustað. Bara vera ein í smá stund að klára að hlusta á lagið eða bara anda. Hún má líka segja að hún treysti sér ekki í verkefni dagsins af því að hún er með slæma fyrirtíðarspennu. Allt án þess að skammast sín. Nýja íslenska ofurkonan hefur líka aðgang að sálfræðiþjónustu á borð við EMDR (meðferð við áföllum og erfiðum minningum), HAM (hugræn atferlismeðferð), og CPT (hugræn útvinnslumeðferð). Því ef hún getur unnið úr gömlu álagi og áföllum eru talsvert minni líkur á því að hún gangi á vegg á næstunni. Það er mín ósk að stjórnvöld fjármagni frumvarið um niðurgreiðslu á sálfræðiþjónustu fyrir alla. Sem allra fyrst! Höfundur er fyrsti varaborgarfulltrúi Viðreisnar og með diplómu á meistarastigi í sálgæslufræðum.
Skoðun Þegar heilbrigðiskerfið molnar og ráðherrann horfir bara á Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Tíminn er núna, fjarheilbrigðisþjónusta sem lykill að jafnræði og sjálfbærni í heilbrigðiskerfinu Helga Dagný Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Samtal um launajafnrétti og virðismat starfa í tilefni af Kvennaári Helga Björg O. Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Stöndum vörð um varasjóð VR – framtíðarlausn fyrir félagsfólk Bjarni Þór Sigurðsson skrifar
Skoðun Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson skrifar