Hvers vegna hefur einhver það vald? Gunnar Hnefill Örlygsson skrifar 15. janúar 2021 12:00 Milli jóla og nýárs tók ég eftir því er ég leit til veðurs á vindasömu kvöldi, að sorptunnan hafði tapað í átökum sínum við vindhviður og rusl var fokið á víð og dreif. Þetta þótti mér miður og stökk ég af stað út í vindinn að eltast við það sem hafði farið á flug. Einn maður í myrkri og vindi að eltast við fjúkandi rusl á aðra klukkustund, hversvegna? Því mér er umhugað um umhverfi mitt og náttúruna. Statt og stöðugt erum við að verða meðvitaðri um náttúru- og umhverfisvernd, sem er jákvætt og til bóta. Vilji okkar til að gera betur er að aukast ásamt þekkingu okkar á afleiðingum mengunar og losunar gróðurhúsalofttegunda. En það er jú einn megin tilgangur lífsins að læra af mistökum og gera betur. Skilningur eykst á skaðlegum áhrifum okkar á náttúruna með óvarlegri meðhöldun spilliefna, sorpi, örplastmengun og óhóflegri losun gróðurhúsalofttegunda. Því fylgir súrnun sjávar, hækkandi hitastig og hnattræn hlýnum. Líffræðingar og aðrir náttúrurannsakendur hafa lengi talað um áhrif hnattrænnar hlýnunar á lífríki jarðar. En hún er einnig farin að birtast okkur skýrar á okkar eigin búsvæðum með veðurfarsbreytingum, oft með skelfilegum afleiðingum, sem við sjáum í vatnavöxtum, aurskriðum, þurrkum og skógareldum. Við þessu viljum við bregðast og eru þjóðir heimsins farnar að huga betur að þessum málum og úrlausnum við þeim. Það er gott. Það vakti athygli mína í síðastliðinni viku í kjölfar þeirrar ringulreiðar sem skapaðist í bandarískum stjórnmálum, þegar þingforseti fulltrúardeildar Bandaríkaþings sá ástæðu til þess að spyrja um ákvörðunarvald forseta Bandaríkjanna til þess að virkja beitingu kjarnavopna. Ef slík áætlun yrði virkjuð af forseta, hvort hægt yrði með einhverjum ráðum að koma í veg fyrir og stöðva hana. Við það vaknar sú spurning hjá mér: Hvers vegna hefur einhver það vald, að geta ræst af stað slíka tortímingu með beitingu gereyðingavopna, þar sem líf og náttúra eru í einni andrá þurrkuð út á stóru svæði, sem ólífvænt verður í áratuga raðir með skaðlegri mengun. Við eigum bara þessa einu jörð og ef við setjum stærð hennar í áþreifanlegt samhengi, þá erum við ekki lengi að komast hvert sem við viljum um hana með nútíma samgöngum. Ábyrgð okkar í lífssögunni sem tímabundnir ábúendur jarðarinnar er gríðarleg. Því verðum við að leita allra leiða til þess að vernda hana frekar en eyðileggja. Sem siðað framsýnt heimssamfélag er það skylda okkar að gera kröfu um það, að þjóðarleiðtogar og heimsbyggðin öll, átti sig á því að til eru aðrar og betri leiðir til samningaviðræðna og valdatafls en gereyðingarvopn. Því verður samstaða og heimssátt að nást um það, að slík ógn við jarðríki okkar eigi aldrei að vera til. Höfundur er nemandi í fjármálaverkfræði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Stjórnmálin verða að virka Bjarni Benediktsson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Aukin tækifæri verslunarfólks til framtíðar Anna Bragadóttir, Gunnur Líf Gunnarsdóttir og Svava Þorsteinsdóttir Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun 80.000 manna klóakrennsli í Dýrafjörð í boði Arctic Fish Jón Kaldal Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen Skoðun Skoðun Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári skrifar Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir skrifar Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Sjá meira
Milli jóla og nýárs tók ég eftir því er ég leit til veðurs á vindasömu kvöldi, að sorptunnan hafði tapað í átökum sínum við vindhviður og rusl var fokið á víð og dreif. Þetta þótti mér miður og stökk ég af stað út í vindinn að eltast við það sem hafði farið á flug. Einn maður í myrkri og vindi að eltast við fjúkandi rusl á aðra klukkustund, hversvegna? Því mér er umhugað um umhverfi mitt og náttúruna. Statt og stöðugt erum við að verða meðvitaðri um náttúru- og umhverfisvernd, sem er jákvætt og til bóta. Vilji okkar til að gera betur er að aukast ásamt þekkingu okkar á afleiðingum mengunar og losunar gróðurhúsalofttegunda. En það er jú einn megin tilgangur lífsins að læra af mistökum og gera betur. Skilningur eykst á skaðlegum áhrifum okkar á náttúruna með óvarlegri meðhöldun spilliefna, sorpi, örplastmengun og óhóflegri losun gróðurhúsalofttegunda. Því fylgir súrnun sjávar, hækkandi hitastig og hnattræn hlýnum. Líffræðingar og aðrir náttúrurannsakendur hafa lengi talað um áhrif hnattrænnar hlýnunar á lífríki jarðar. En hún er einnig farin að birtast okkur skýrar á okkar eigin búsvæðum með veðurfarsbreytingum, oft með skelfilegum afleiðingum, sem við sjáum í vatnavöxtum, aurskriðum, þurrkum og skógareldum. Við þessu viljum við bregðast og eru þjóðir heimsins farnar að huga betur að þessum málum og úrlausnum við þeim. Það er gott. Það vakti athygli mína í síðastliðinni viku í kjölfar þeirrar ringulreiðar sem skapaðist í bandarískum stjórnmálum, þegar þingforseti fulltrúardeildar Bandaríkaþings sá ástæðu til þess að spyrja um ákvörðunarvald forseta Bandaríkjanna til þess að virkja beitingu kjarnavopna. Ef slík áætlun yrði virkjuð af forseta, hvort hægt yrði með einhverjum ráðum að koma í veg fyrir og stöðva hana. Við það vaknar sú spurning hjá mér: Hvers vegna hefur einhver það vald, að geta ræst af stað slíka tortímingu með beitingu gereyðingavopna, þar sem líf og náttúra eru í einni andrá þurrkuð út á stóru svæði, sem ólífvænt verður í áratuga raðir með skaðlegri mengun. Við eigum bara þessa einu jörð og ef við setjum stærð hennar í áþreifanlegt samhengi, þá erum við ekki lengi að komast hvert sem við viljum um hana með nútíma samgöngum. Ábyrgð okkar í lífssögunni sem tímabundnir ábúendur jarðarinnar er gríðarleg. Því verðum við að leita allra leiða til þess að vernda hana frekar en eyðileggja. Sem siðað framsýnt heimssamfélag er það skylda okkar að gera kröfu um það, að þjóðarleiðtogar og heimsbyggðin öll, átti sig á því að til eru aðrar og betri leiðir til samningaviðræðna og valdatafls en gereyðingarvopn. Því verður samstaða og heimssátt að nást um það, að slík ógn við jarðríki okkar eigi aldrei að vera til. Höfundur er nemandi í fjármálaverkfræði.
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Aukin tækifæri verslunarfólks til framtíðar Anna Bragadóttir, Gunnur Líf Gunnarsdóttir og Svava Þorsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar
Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Aukin tækifæri verslunarfólks til framtíðar Anna Bragadóttir, Gunnur Líf Gunnarsdóttir og Svava Þorsteinsdóttir Skoðun