Hryðjuverkastarfsemi íslamista Stefán Karlsson skrifar 30. nóvember 2015 00:00 Eina ástæðuna fyrir þeirri hrinu hryðjuverkastarfsemi sem hefur gengið yfir heimsbyggðina undanfarið má rekja til tilvistarkreppu íslams í nútímanum. Sú lífseiga þula að voðaverk hryðjuverkamanna hafi ekkert með íslam að gera er röng. Vandamálið kristallast þar sem nútíminn og íslömsk trú og menning, sem byggist á fornum grunni, mætast. Sá veruleiki birtist ekki bara í Mið-Austurlöndum heldur einnig í vestræna heiminum þar sem múslímum hefur fjölgað ört á undanförnum áratugum. Þrátt fyrir að íslamskar fjöldahreyfingar séu með milljónir hófsamra karla og kvenna innan sinna vébanda er þar einnig að finna fjölmarga íhaldssama múslíma sem telja að vestræn áhrif séu siðspillandi. Þeir eiga erfitt með að fóta sig í nútímanum, bregðast við áhrifum hans eða höndla hann, og sjá þann kost vænstan að hverfa aftur til fortíðarinnar. Þessir íslamistar óttast um trúarlega sjálfsmynd sína í samfélögum nútímans og að gagnrýnin umræða muni ná að sá fræjum efa í hjörtum manna. Til að vinna gegn áhrifunum dæma þeir samfélög sín til sjálfskipaðrar einangrunar í ákveðnum hverfum evrópskra borga þar sem þeir leitast við að framfylgja ævafornum lífsháttum og viðhorfum. Þar lifa margir múslímar lífi sem er nánast algerlega aðskilið hversdagslífi annarra í samfélaginu og neita að aðlagast. Innan þessara samfélaga vænisýki og aðskilnaðar eru fjölmargir sem halda á lofti úreltum hugmyndum um réttindi kvenna, menn sem telja að réttindi samkynhneigðra séu óguðleg, láta sig tjáningarfrelsi litlu skipta og ala á skipulögðu gyðingahatri. Í sumum moskum kynda öfgafullir múslímar undir hatri á því umhverfi sem þeir telja ógna sér og boða heilagt stríð og heimsyfirráð. Í því skyni halda þeir á lofti herskáum tilvitnunum úr Kóraninum á kostnað þeirra friðsamlegu þar sem stríð og ofbeldi eru vegsömuð og skipað er fyrir um dráp á vantrúuðum.Sjálfskipuð einangrun og firring Skýringarinnar á uppgangi íslamista og hatri þeirra á Vesturlöndum er frekar að leita í þessari sjálfskipuðu einangrun, firringu og íhaldssamri kredduhyggju en í yfirdrottnunarstefnu vestrænna stórvelda þó að hún sé notuð sem átylla. Ekki er ósennilegt að þetta hatur endurspegli viðbrögð ráðandi afla á meðal múslíma, viðbrögð sem stafa af ótta við að allar breytingar raski högum þeirra og hagsmunum. Til að verja stöðu sína ala þeir á skipulegri andúð á Vesturlöndum og vestrænum gildum í sumum moskum sem ungt fólk er sérstaklega móttækilegt fyrir. Þessi boðskapur er rótin að hryðjuverkastarfsemi þar sem ungir múslímar stíga yfir mörk hins siðlega og grípa til þess ráðs að drepa. Það er sárgrætilegt að fólk á Vesturlöndum sem telur sig tilheyra frjálslyndari armi stjórnmálanna og jafnvel vestrænir femínistar skuli slá skjaldborg um þennan hugmyndaheim kredduhyggju og kvennakúgunar með því að stimpla alla þá sem vilja gagnrýna hann sem rasista. Það eru ekki allir múslímar íslamistar. Fjölmargir þeirra vilja lifa með öðrum hætti en þeir sem eru fastir í trúarlegu og stöðnuðu feðraveldisfyrirkomulagi. Þessir múslímar bíða mestan skaða af íslamskri öfgahyggju. Þeir þurfa að fara að líta í eigin barm, átta sig á hver hinn eiginlegi óvinur þeirra sé og beina bræði sinni að þeim sem raunverulega eru að kúga þá í stað þess að festa sig eingöngu í orðræðu um glæpi Vesturlanda. Þeir þurfa að snúa baki við boðberum hatursins og gera upp við sig hvers konar íslam þeir vilja lifa við. Salman Rushdie telur að umbótahreyfingu þurfi til að laga mikilvægustu trúarsetningar íslams að samfélögum nútímans, múslímsk siðaskipti til að berjast gegn þeim hugmyndafræðingum sem boða heilagt stríð (jihad) og hatur. Það þurfi ný fræði í stað bókstafstrúarlegra kennisetninga og kredduhyggju sem þjaki hugsun margra múslíma nú á dögum. Fyrst í stað sé tímabært að múslímar læri um opinberunina í trúarbrögðum sínum sem sögulegan atburð en ekki atburð sem sé hafinn yfir vísindalega söguskoðun á einhvern yfirskilvitlegan hátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Vanþakklátir Reykvíkingar Sirrý Hallgrímsdóttir Bakþankar Mikilvægi hófseminnar Sirrý Hallgrímsdóttir Bakþankar Skoðun Skoðun Bréf frá móður Sæunn Svanhvít Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Náttúruminjasafn Íslands má sinna sýningahaldi! Hilmar J. Malmquist skrifar Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir skrifar Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar Skoðun Ísland hástökkvari í málefnum hinsegin fólks Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson skrifar Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Sjá meira
Eina ástæðuna fyrir þeirri hrinu hryðjuverkastarfsemi sem hefur gengið yfir heimsbyggðina undanfarið má rekja til tilvistarkreppu íslams í nútímanum. Sú lífseiga þula að voðaverk hryðjuverkamanna hafi ekkert með íslam að gera er röng. Vandamálið kristallast þar sem nútíminn og íslömsk trú og menning, sem byggist á fornum grunni, mætast. Sá veruleiki birtist ekki bara í Mið-Austurlöndum heldur einnig í vestræna heiminum þar sem múslímum hefur fjölgað ört á undanförnum áratugum. Þrátt fyrir að íslamskar fjöldahreyfingar séu með milljónir hófsamra karla og kvenna innan sinna vébanda er þar einnig að finna fjölmarga íhaldssama múslíma sem telja að vestræn áhrif séu siðspillandi. Þeir eiga erfitt með að fóta sig í nútímanum, bregðast við áhrifum hans eða höndla hann, og sjá þann kost vænstan að hverfa aftur til fortíðarinnar. Þessir íslamistar óttast um trúarlega sjálfsmynd sína í samfélögum nútímans og að gagnrýnin umræða muni ná að sá fræjum efa í hjörtum manna. Til að vinna gegn áhrifunum dæma þeir samfélög sín til sjálfskipaðrar einangrunar í ákveðnum hverfum evrópskra borga þar sem þeir leitast við að framfylgja ævafornum lífsháttum og viðhorfum. Þar lifa margir múslímar lífi sem er nánast algerlega aðskilið hversdagslífi annarra í samfélaginu og neita að aðlagast. Innan þessara samfélaga vænisýki og aðskilnaðar eru fjölmargir sem halda á lofti úreltum hugmyndum um réttindi kvenna, menn sem telja að réttindi samkynhneigðra séu óguðleg, láta sig tjáningarfrelsi litlu skipta og ala á skipulögðu gyðingahatri. Í sumum moskum kynda öfgafullir múslímar undir hatri á því umhverfi sem þeir telja ógna sér og boða heilagt stríð og heimsyfirráð. Í því skyni halda þeir á lofti herskáum tilvitnunum úr Kóraninum á kostnað þeirra friðsamlegu þar sem stríð og ofbeldi eru vegsömuð og skipað er fyrir um dráp á vantrúuðum.Sjálfskipuð einangrun og firring Skýringarinnar á uppgangi íslamista og hatri þeirra á Vesturlöndum er frekar að leita í þessari sjálfskipuðu einangrun, firringu og íhaldssamri kredduhyggju en í yfirdrottnunarstefnu vestrænna stórvelda þó að hún sé notuð sem átylla. Ekki er ósennilegt að þetta hatur endurspegli viðbrögð ráðandi afla á meðal múslíma, viðbrögð sem stafa af ótta við að allar breytingar raski högum þeirra og hagsmunum. Til að verja stöðu sína ala þeir á skipulegri andúð á Vesturlöndum og vestrænum gildum í sumum moskum sem ungt fólk er sérstaklega móttækilegt fyrir. Þessi boðskapur er rótin að hryðjuverkastarfsemi þar sem ungir múslímar stíga yfir mörk hins siðlega og grípa til þess ráðs að drepa. Það er sárgrætilegt að fólk á Vesturlöndum sem telur sig tilheyra frjálslyndari armi stjórnmálanna og jafnvel vestrænir femínistar skuli slá skjaldborg um þennan hugmyndaheim kredduhyggju og kvennakúgunar með því að stimpla alla þá sem vilja gagnrýna hann sem rasista. Það eru ekki allir múslímar íslamistar. Fjölmargir þeirra vilja lifa með öðrum hætti en þeir sem eru fastir í trúarlegu og stöðnuðu feðraveldisfyrirkomulagi. Þessir múslímar bíða mestan skaða af íslamskri öfgahyggju. Þeir þurfa að fara að líta í eigin barm, átta sig á hver hinn eiginlegi óvinur þeirra sé og beina bræði sinni að þeim sem raunverulega eru að kúga þá í stað þess að festa sig eingöngu í orðræðu um glæpi Vesturlanda. Þeir þurfa að snúa baki við boðberum hatursins og gera upp við sig hvers konar íslam þeir vilja lifa við. Salman Rushdie telur að umbótahreyfingu þurfi til að laga mikilvægustu trúarsetningar íslams að samfélögum nútímans, múslímsk siðaskipti til að berjast gegn þeim hugmyndafræðingum sem boða heilagt stríð (jihad) og hatur. Það þurfi ný fræði í stað bókstafstrúarlegra kennisetninga og kredduhyggju sem þjaki hugsun margra múslíma nú á dögum. Fyrst í stað sé tímabært að múslímar læri um opinberunina í trúarbrögðum sínum sem sögulegan atburð en ekki atburð sem sé hafinn yfir vísindalega söguskoðun á einhvern yfirskilvitlegan hátt.
Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar
Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar
Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun