Þetta er niðurstaða Hæstaréttar í tveimurdómum vegna málsins en RÚV greindi fyrst frá. Nöfn Vilhjálms og Arnfríðar hafa verið tengd í fjölmiðlum undanfarin ár vegna Landsréttarmálsins, sem snerist um ólögmætra skipun Arnfríðar sem dómara við Landsrétt. Vilhjálmur rak málið og hafði að lokum sigur fyrir Mannréttindardómstóli Evrópu. Arnfríður var í millitíðinni skipaður dómari við Landsrétt á nýjan leik.
Töldu að ætla mætti að Arnfríður væri á sömu skoðun og Brynjar
Um er að ræða mál gegn Oddnýju Arnarsdóttur og Hildi Lilliendahl en þær voru dæmdar í héraði til að greiða tveimur skjólstæðingum Vilhjálms bætur vegna ummæla sem þær létu falla um þá í svokölluðu Hlíðamáli haustið 2015. Áfrýjuðu þær báðar dómunum til Landsréttar.
Mennirnir tveir kröfðust þess hins vegar að Arnfríður myndi víkja sæti í málunum tveimur vegna ætlaðrar neikvæðrar afstöðu hennar til lögmanns þeirra vegna þessara starfa hans. Landsréttur hafði áður hafnað því að Arnfríði yrði gert að víkja sæti í málunum og var málunum því skotið til Hæstaréttar.
Máli sínu til stuðnings vísuðu þeir til opinberlega birtra skrifa eiginmanns Arnfríðar, Brynjars Níelssonar alþingismanns, annars vegar í yfirlýsingu sem lögð var fram fyrir Mannréttindadómstólnum og hins vegar í Facebook-færslu hans. Vísuðu þeir einnig til ummæla Gústaf Adolfs Níelssonar, bróður Brynjars og mágs Arnfríðar, við umrædda Facebook-færslu.
Héldu þeir því fram að orð Brynjars hefðu falið í sér að hann teldi að Vilhjálmur hefði gerst sekur um „stórkostlegar ærumeiðingar“ í garð Arnfríðar og Sigríðar Á. Andersen, þáverandi dómsmálaráðherra. Sögðu þeir að ætla mætti að Arnfríður væru á sömu skoðun. Töldu þeir að þessi skrif Brynjars og athugasemdir Gústafs væru til þess fallin að draga yrði í efa hlutleysi Arnfríðar við úrlausn þeirra mála sem Vilhjálmur rekur, þar sem hún situr í dómi.
Ekki sýnt fram á ummælin endurspegli afstöðu Arnfríðar
Í dómi Hæstaréttar segir að þótt vinátta eða fjandskapur dómara eða einstaklinga sem nákomnir væru dómaranum við lögmann aðila geti undir vissum kringumstæðum valdið því að óhlutdrægni dómara verði með réttu dregin í efa, yrði þó ekki beitt jafn ströngum mælikvarða og þegar málsaðili ætti í hlut. Þá yrðu ummælum einstaklinga nákominna dómaranum ekki jafnað til ummæla dómarans sjálfs.
Ekki hafi verið sýnt fram á að Arnfríður hafi hvatt til ummæla eiginmanns síns og mágs, samþykkt þau eða að þau endurspegli huglæga afstöðu dómarans til Vilhjálms. Telur Hæstiréttur því ekkert fram hafa komið í málinu sem valdið geti því að draga mætti óhlutdrægni Arnfríðar með réttu í efa. Var kröfunni því hafnað og þarf Arnfríður því ekki að víkja sæti.
