Ég og þið Gunnar Dan Wiium skrifar 30. október 2020 07:01 Mig langar í þessum örpistli að fjalla um samkennd og þjónustu. Þessi tvö hugtök hafa verið mér hugleikin upp á síðkastið sökum vissra aðstæðna sem ég fann mig skyndilega í. Aðstæður sem fengu mig til að rýna í eðli samkenndar, skyldna minna gagnvart öðrum, þjónustu og því um líkt. Ég speglaði mig í vitrari mönnum og öðlaðist upplýsingu. Ég áttaði mig á því að samkennd getur verið skilyrt sem og óskilyrt. Hún getur verið í garð þeirra sem ég deili skoðunum eða hugmyndum með. Hún getur verið gagnvart þeim eða því afli ég finn fyrir öryggi sem hluti af. Skilyrt samkennd knýr mig til afstöðu með og fyrir vikið einnig gegn. Skilyrt samkennd er einkenni tvíhyggju þar sem raunveran birtist mér sem ég og hinir. Gott og slæmt. Og ef ég skil rétt í minni grunnhyggju þá samkvæmt sögunni, var Adam og Evu einmitt hent úr paradís fyrir einmitt að dragast inn í flokkadrætti og afstöðu. Þau misstu paradís sem er lýsandi fyrir það ástand sem fylgir óskilyrtri samkennd. Samkennd gagnvart öllu því sem er, óháð birtingarmynd. Ég sé að í ástandi samkenndar sé ég sjálfan mig í öðrum, einfaldlega því í þessu ástandi sé ég sannleikan sem er að ég er aðrir. Ég sé að velferð mín er samtvinnuð velferð annarra og því ber mér að þjónusta í þágu sameiginlegrar velferðar. Ég sé að skylda mín er að þjónusta. Fyrst og fremst ber mér skylda að þjónusta börnin mín. Það eru þær skyldur sem standa mér næst. Að lyfta börnum mínum upp í námshöll þar sem þau svo vaxa inn í félagslegan sem og andlegan þroska. Ég sé að mér ber að draga athygli frá svartholi falsks sjálfs og beina henni í stað þar sem ég get orðið að gagni. Afleiðingin af því er sameiginlegur vöxtur, vöxtur sem afleiðing sjálfsfórnar. Mér standa í raun bara tveir möguleikar til boða, tveir möguleikar sitthvorum megin við þann rakvélablaðs þunna stíg miðjunar sem óumflýjanlega þreytir mig til falls i aðra hvora áttina.Þessir möguleikar fela í sér annaðhvort vöxt eða eyðileggingu. Ekkert þar á milli nema ótal útfærslur af hálfkáki og ótta. Ég hér í lokin stend uppi sem óhræddur maður, ég er hæfur til að framfylgja skyldum mínum hvort sem er í leik eða starfi. Ég er óhræddur við draga mörk og segja sannleikan sem birtist mér að hverju sinni. Ég sýni nærgætni og aðgát en aldrei mun ég lúta höfði undan óréttlæti, kúgun og ofbeldi. Í því fellst meðal annars samkenndin í. Að draga mörk og elska það sem göfgar, draga mörk í kærleik en ekki ótta. Ein ást. Höfundur er smíðakennari Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Er ég eins og ég er? - Svar við pistli heilbrigðisráðherra Eldur Smári Kristinsson Skoðun Skuggaráðherra ríkisstjórnarinnar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson Skoðun Seðlabankastjóri rannsakar sjálfan sig Einar Steingrímsson Skoðun Stóra spurningin sem fjárlögin svara ekki Sandra B. Franks Skoðun Talaðu núna, talaðu! Bolli Pétur Bollason Skoðun Þegar fjórða valdið sefur – og gamla tuggan lifir Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Óttinn selur Davíð Bergmann Skoðun „AMOC straumurinn", enn ein heimsendaspáin... Valgerður Árnadóttir Skoðun Umbóta á námi fanga enn beðið Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Skoðun Skoðun Um ópið sem heimurinn ekki heyrir Reham Khaled skrifar Skoðun 30 by 30 - Gefum lífi á jörð smá séns Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Hærri greiðslur í fæðingarorlofi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Skólabærinn Garðabær: Við mælum árangur og gerum stöðugt betur Almar Guðmundsson,Sigríður Hulda Jónsdóttir skrifar Skoðun Stóra spurningin sem fjárlögin svara ekki Sandra B. Franks skrifar Skoðun Námsmat og Matsferill – Tækifæri til umbóta í skólastarfi Sigurbjörg Róbertsdóttir skrifar Skoðun Tími til aðgerða - loftslags- og umhverfismál sett á dagskrá Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar Skoðun Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Sterkt skólasamfélag á Akureyri, sameiginleg ábyrgð og framtíðarsýn Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Fæðingarhríðir fjórðu iðnbyltingarinnar: Til fjármálafyrirtækja Klara Nótt Egilson skrifar Skoðun „AMOC straumurinn", enn ein heimsendaspáin... Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Talaðu núna, talaðu! Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Seðlabankastjóri rannsakar sjálfan sig Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Skuggaráðherra ríkisstjórnarinnar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Óttinn selur Davíð Bergmann skrifar Skoðun Börn með fjölþættan vanda – horft til framtíðar Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Umbóta á námi fanga enn beðið Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Þegar fjórða valdið sefur – og gamla tuggan lifir Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Raddir, sýnir og aðrar óhefðbundnar skynjanir Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Er ég eins og ég er? - Svar við pistli heilbrigðisráðherra Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Eftir höfðinu dansa limirnir Hallfríður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Sýklasótt – tími og þekking skiptir máli Alma Möller skrifar Skoðun Frá upplausn til uppbyggingar Þór Pálsson skrifar Skoðun Hagsmunir sveitanna í vasa heildsala Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Verið að vinna sér í haginn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ég er eins og ég er – um heilbrigðisþjónustu við trans fólk Alma D. Möller skrifar Skoðun Óvelkomnar alls staðar Kristín Davíðsdóttir skrifar Skoðun Samstillt átak um öryggi Íslands Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Sjá meira
Mig langar í þessum örpistli að fjalla um samkennd og þjónustu. Þessi tvö hugtök hafa verið mér hugleikin upp á síðkastið sökum vissra aðstæðna sem ég fann mig skyndilega í. Aðstæður sem fengu mig til að rýna í eðli samkenndar, skyldna minna gagnvart öðrum, þjónustu og því um líkt. Ég speglaði mig í vitrari mönnum og öðlaðist upplýsingu. Ég áttaði mig á því að samkennd getur verið skilyrt sem og óskilyrt. Hún getur verið í garð þeirra sem ég deili skoðunum eða hugmyndum með. Hún getur verið gagnvart þeim eða því afli ég finn fyrir öryggi sem hluti af. Skilyrt samkennd knýr mig til afstöðu með og fyrir vikið einnig gegn. Skilyrt samkennd er einkenni tvíhyggju þar sem raunveran birtist mér sem ég og hinir. Gott og slæmt. Og ef ég skil rétt í minni grunnhyggju þá samkvæmt sögunni, var Adam og Evu einmitt hent úr paradís fyrir einmitt að dragast inn í flokkadrætti og afstöðu. Þau misstu paradís sem er lýsandi fyrir það ástand sem fylgir óskilyrtri samkennd. Samkennd gagnvart öllu því sem er, óháð birtingarmynd. Ég sé að í ástandi samkenndar sé ég sjálfan mig í öðrum, einfaldlega því í þessu ástandi sé ég sannleikan sem er að ég er aðrir. Ég sé að velferð mín er samtvinnuð velferð annarra og því ber mér að þjónusta í þágu sameiginlegrar velferðar. Ég sé að skylda mín er að þjónusta. Fyrst og fremst ber mér skylda að þjónusta börnin mín. Það eru þær skyldur sem standa mér næst. Að lyfta börnum mínum upp í námshöll þar sem þau svo vaxa inn í félagslegan sem og andlegan þroska. Ég sé að mér ber að draga athygli frá svartholi falsks sjálfs og beina henni í stað þar sem ég get orðið að gagni. Afleiðingin af því er sameiginlegur vöxtur, vöxtur sem afleiðing sjálfsfórnar. Mér standa í raun bara tveir möguleikar til boða, tveir möguleikar sitthvorum megin við þann rakvélablaðs þunna stíg miðjunar sem óumflýjanlega þreytir mig til falls i aðra hvora áttina.Þessir möguleikar fela í sér annaðhvort vöxt eða eyðileggingu. Ekkert þar á milli nema ótal útfærslur af hálfkáki og ótta. Ég hér í lokin stend uppi sem óhræddur maður, ég er hæfur til að framfylgja skyldum mínum hvort sem er í leik eða starfi. Ég er óhræddur við draga mörk og segja sannleikan sem birtist mér að hverju sinni. Ég sýni nærgætni og aðgát en aldrei mun ég lúta höfði undan óréttlæti, kúgun og ofbeldi. Í því fellst meðal annars samkenndin í. Að draga mörk og elska það sem göfgar, draga mörk í kærleik en ekki ótta. Ein ást. Höfundur er smíðakennari
Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson Skoðun
Skoðun Skólabærinn Garðabær: Við mælum árangur og gerum stöðugt betur Almar Guðmundsson,Sigríður Hulda Jónsdóttir skrifar
Skoðun Námsmat og Matsferill – Tækifæri til umbóta í skólastarfi Sigurbjörg Róbertsdóttir skrifar
Skoðun Tími til aðgerða - loftslags- og umhverfismál sett á dagskrá Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar
Skoðun Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Sterkt skólasamfélag á Akureyri, sameiginleg ábyrgð og framtíðarsýn Heimir Örn Árnason skrifar
Skoðun Fæðingarhríðir fjórðu iðnbyltingarinnar: Til fjármálafyrirtækja Klara Nótt Egilson skrifar
Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samstillt átak um öryggi Íslands Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson Skoðun