Ég og þið Gunnar Dan Wiium skrifar 30. október 2020 07:01 Mig langar í þessum örpistli að fjalla um samkennd og þjónustu. Þessi tvö hugtök hafa verið mér hugleikin upp á síðkastið sökum vissra aðstæðna sem ég fann mig skyndilega í. Aðstæður sem fengu mig til að rýna í eðli samkenndar, skyldna minna gagnvart öðrum, þjónustu og því um líkt. Ég speglaði mig í vitrari mönnum og öðlaðist upplýsingu. Ég áttaði mig á því að samkennd getur verið skilyrt sem og óskilyrt. Hún getur verið í garð þeirra sem ég deili skoðunum eða hugmyndum með. Hún getur verið gagnvart þeim eða því afli ég finn fyrir öryggi sem hluti af. Skilyrt samkennd knýr mig til afstöðu með og fyrir vikið einnig gegn. Skilyrt samkennd er einkenni tvíhyggju þar sem raunveran birtist mér sem ég og hinir. Gott og slæmt. Og ef ég skil rétt í minni grunnhyggju þá samkvæmt sögunni, var Adam og Evu einmitt hent úr paradís fyrir einmitt að dragast inn í flokkadrætti og afstöðu. Þau misstu paradís sem er lýsandi fyrir það ástand sem fylgir óskilyrtri samkennd. Samkennd gagnvart öllu því sem er, óháð birtingarmynd. Ég sé að í ástandi samkenndar sé ég sjálfan mig í öðrum, einfaldlega því í þessu ástandi sé ég sannleikan sem er að ég er aðrir. Ég sé að velferð mín er samtvinnuð velferð annarra og því ber mér að þjónusta í þágu sameiginlegrar velferðar. Ég sé að skylda mín er að þjónusta. Fyrst og fremst ber mér skylda að þjónusta börnin mín. Það eru þær skyldur sem standa mér næst. Að lyfta börnum mínum upp í námshöll þar sem þau svo vaxa inn í félagslegan sem og andlegan þroska. Ég sé að mér ber að draga athygli frá svartholi falsks sjálfs og beina henni í stað þar sem ég get orðið að gagni. Afleiðingin af því er sameiginlegur vöxtur, vöxtur sem afleiðing sjálfsfórnar. Mér standa í raun bara tveir möguleikar til boða, tveir möguleikar sitthvorum megin við þann rakvélablaðs þunna stíg miðjunar sem óumflýjanlega þreytir mig til falls i aðra hvora áttina.Þessir möguleikar fela í sér annaðhvort vöxt eða eyðileggingu. Ekkert þar á milli nema ótal útfærslur af hálfkáki og ótta. Ég hér í lokin stend uppi sem óhræddur maður, ég er hæfur til að framfylgja skyldum mínum hvort sem er í leik eða starfi. Ég er óhræddur við draga mörk og segja sannleikan sem birtist mér að hverju sinni. Ég sýni nærgætni og aðgát en aldrei mun ég lúta höfði undan óréttlæti, kúgun og ofbeldi. Í því fellst meðal annars samkenndin í. Að draga mörk og elska það sem göfgar, draga mörk í kærleik en ekki ótta. Ein ást. Höfundur er smíðakennari Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Laskað stýri, léleg vél og lekur bátur Sigurður Páll Jónsson Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir Skoðun Gætum jafnræðis og látum ÖLL börn njóta gjaldfrjálsrar grunnmenntunar Erna Reynisdótir Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Laskað stýri, léleg vél og lekur bátur Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun #Katrín er minn forseti Elín Hirst skrifar Skoðun Svart er það og yfirgangur mikill Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Um sjálfstæði þjóðar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Skapandi ónákvæmni tveggja hagfræðinga Sirrý Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Af hverju Helgu Þórisdóttur? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Kjósum Helgu Þórisdóttur Ragnheiður Stefánsdóttir skrifar Skoðun Má brjóta lög? Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Að skilja íslenskt félagslegt viðmið Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Traust og gagnsæi Halldór Auðar Svansson skrifar Skoðun Framtíð Dalanna heillar Garðar Freyr Vilhjálmsson skrifar Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Öryggisógnir í breyttum heimi Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Höfnum óeðlilegri hagnýtingu sjálfboðaliða Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Að skilja faglega Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Áttu efnaða foreldra eða ekki? Thelma Lind Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Farsæl hagræðing í kjötiðnaði innan ramma samkeppnislaga Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennarar – á hraðbraut í kulnun Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands – horfum til framtíðar Egill Steinar Ágústsson skrifar Skoðun Er of mikill hiti í hleðslunni hjá þér? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Varnargarðar utan um fólkið í Grindavík Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Meiri pening, takk Gunnar Úlfarsson skrifar Skoðun Gervigreind og máttur tungumálsins Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Sameinum 2. og 3. deild karla í knattspyrnu Bergvin Oddsson skrifar Skoðun Skynsamlegt að selja Íslandsbanka Teitur Björn Einarsson skrifar Skoðun Gleymdu börnin Kolbrún Pálsdóttir skrifar Sjá meira
Mig langar í þessum örpistli að fjalla um samkennd og þjónustu. Þessi tvö hugtök hafa verið mér hugleikin upp á síðkastið sökum vissra aðstæðna sem ég fann mig skyndilega í. Aðstæður sem fengu mig til að rýna í eðli samkenndar, skyldna minna gagnvart öðrum, þjónustu og því um líkt. Ég speglaði mig í vitrari mönnum og öðlaðist upplýsingu. Ég áttaði mig á því að samkennd getur verið skilyrt sem og óskilyrt. Hún getur verið í garð þeirra sem ég deili skoðunum eða hugmyndum með. Hún getur verið gagnvart þeim eða því afli ég finn fyrir öryggi sem hluti af. Skilyrt samkennd knýr mig til afstöðu með og fyrir vikið einnig gegn. Skilyrt samkennd er einkenni tvíhyggju þar sem raunveran birtist mér sem ég og hinir. Gott og slæmt. Og ef ég skil rétt í minni grunnhyggju þá samkvæmt sögunni, var Adam og Evu einmitt hent úr paradís fyrir einmitt að dragast inn í flokkadrætti og afstöðu. Þau misstu paradís sem er lýsandi fyrir það ástand sem fylgir óskilyrtri samkennd. Samkennd gagnvart öllu því sem er, óháð birtingarmynd. Ég sé að í ástandi samkenndar sé ég sjálfan mig í öðrum, einfaldlega því í þessu ástandi sé ég sannleikan sem er að ég er aðrir. Ég sé að velferð mín er samtvinnuð velferð annarra og því ber mér að þjónusta í þágu sameiginlegrar velferðar. Ég sé að skylda mín er að þjónusta. Fyrst og fremst ber mér skylda að þjónusta börnin mín. Það eru þær skyldur sem standa mér næst. Að lyfta börnum mínum upp í námshöll þar sem þau svo vaxa inn í félagslegan sem og andlegan þroska. Ég sé að mér ber að draga athygli frá svartholi falsks sjálfs og beina henni í stað þar sem ég get orðið að gagni. Afleiðingin af því er sameiginlegur vöxtur, vöxtur sem afleiðing sjálfsfórnar. Mér standa í raun bara tveir möguleikar til boða, tveir möguleikar sitthvorum megin við þann rakvélablaðs þunna stíg miðjunar sem óumflýjanlega þreytir mig til falls i aðra hvora áttina.Þessir möguleikar fela í sér annaðhvort vöxt eða eyðileggingu. Ekkert þar á milli nema ótal útfærslur af hálfkáki og ótta. Ég hér í lokin stend uppi sem óhræddur maður, ég er hæfur til að framfylgja skyldum mínum hvort sem er í leik eða starfi. Ég er óhræddur við draga mörk og segja sannleikan sem birtist mér að hverju sinni. Ég sýni nærgætni og aðgát en aldrei mun ég lúta höfði undan óréttlæti, kúgun og ofbeldi. Í því fellst meðal annars samkenndin í. Að draga mörk og elska það sem göfgar, draga mörk í kærleik en ekki ótta. Ein ást. Höfundur er smíðakennari
Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun
Skoðun Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Árnadóttir,Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Hvað felst í frumvarpi til laga um breytingu á húsaleigulögum? Hildur Ýr Viðarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju eru kaupin á TM ekki á dagskrá aðalfundar Landsbankans? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar
Skoðun Skortur á möguleikanum á dánaraðstoð leiðir til þess að fólk tekur eigið líf Ingrid Kuhlman skrifar
Dánaraðstoð: Læknafélag Íslands skilar ekki auðu Steinunn Þórðardóttir,Oddur Steinarsson,Thelma Kristinsdóttir,Katrín Ragna Kemp,Magdalena Ásgeirsdóttir,Margrét Ólafía Tómasdóttir,Ragnar Freyr Ingvarsson,Teitur Ari Theodórsson,Theódór Skúli Sigurðsson Skoðun