Ferð án fyrirheits Dóra Sif Tynes skrifar 15. nóvember 2018 08:30 Á undanförnum dögum hefur allt í einu sprottið fram mikil umræða um hinn svonefnda þriðja orkupakka. Hin nagandi óvissa af framtíðarþróun orkumála í Evrópusambandinu, hvað kunni að verða í fjórða og jafnvel fimmta orkupakkanum þegar þeir líta dagsins ljós, skapar að mati nokkurra málsmetandi manna svo alvarlega stöðu íslensks fullveldis að önnur viðfangsefni stjórnmálanna eru hjóm eitt. Því hvern varðar um komandi kjaraviðræður og stöðuna á vinnumarkaði, lækkun á gengi krónunnar og teikn um verðbólguskot að ónefndum húsnæðismálum þegar staðið er frammi fyrir þeirri staðreynd að ekki er hægt að fullyrða um hvert verið efnislegt inntak löggjafar sem ESB kann að setja í framtíðinni? Það hafa hins vegar ekki verið færð fyrir því nein sannfærandi rök að innleiðing þriðja orkupakkans feli í sér slíka klafa fyrir íslenska þjóð að ekki verði við unað. Innleiðingin felur ekki í sér fullveldisframsal sem er meira íþyngjandi eða eðlisólíkt því sem tveggja stoða kerfi EES samningsins byggir almennt á eða fordæmi eru fyrir. Efnislega eru reglurnar ekki íþyngjandi eða hættulegar íslenskum hagsmunum enda snúa þær fyrst og fremst að aukinni samkeppni og neytendavernd. Og eins og margoft hefur komið fram eru áhrifin afar takmörkuð á meðan landið er ekki tengt öðrum dreifikerfum fyrir raforku. Eina skýringin á upphlaupi þeirra sem nú krefjast þess að innleiðingunni verði hafnað hlýtur því að vera sú að hér sjái menn tækifæri til að setja EES samninginn í uppnám. Í þá vegferð fara menn ekki nema vera fúsir til þess að enda utan samningsins og stefna þar með öllum réttindum Íslendinga sem á samningnum byggja í hættu. Aðgangi fyrirtækja að innri markaðnum með vörur og þjónustu, möguleika fólks til að búsetja sig, nema og vinna hvar sem er í Evrópu. Þjóðinni hefur hins vegar ekki verið boðið í þessa óvissuferð með skýrum hætti, heldur hafa menn – gegn betri vitund – freistað þess að gera lítið úr hugsanlegum áhrifum á EES samstarfið. Við hljótum þó að krefjast þess að þeir sem vilja setja EES samstarfið í uppnám sýni þann heiðarleika að viðurkenna það. Hverjar eru staðreyndir málsins? Þriðji orkupakkinn samanstendur af nokkrum ESB gerðum er varða viðskipti með orku á innri markaðnum. Þar á meðal er reglugerð sem kemur á fót sjálfstæðri eftirlitsstofnun, ACER. Þessar gerðir tóku gildi innan ESB í september 2009. Hófst þá vinna hjá EFTA vegna fyrirhugaðrar upptöku gerðanna í EES-samninginn. Eins og venjulega kom þá til skoðunar hvort semja þyrfti um aðlögunartexta, sérstaklega í ljósi stofnunar hinnar nýju eftirlitsstofnunar, ACER. Niðurstaða þeirrar vinnu var í samræmi við meðhöndlun annarra sjálfstæðra eftirlitsstofnanna sem ESB hefur komið á fót. EFTA ríkjum skyldi tryggð full þátttaka í starfi ACER en formlegar valdheimildir veittar Eftirlitsstofnun EFTA í samræmi við tveggja stoða kerfi EES samningsins. Samkomulag á milli EFTA ríkjanna annars vegar og ESB hins vegar um þessa nálgun lá fyrir á árinu 2016. Í maí 2017 var svo tekin ákvörðun í sameiginlegu EES nefndinni um að gerðirnar yrðu hluti af EES samningnum en með svonefndum stjórnskipulegum fyrirvara af hálfu EFTA ríkjanna þriggja. Noregur tilkynnti um afléttingu fyrirvarans í apríl síðastliðnum en Liechtenstein í maí. Er því beðið eftir því að Ísland aflétti sínum fyrirvara til þess að ákvörðun sameiginlegu EES nefndarinnar taki gildi. Það liggur því fyrir að undirbúningur fyrir innleiðingu þriðja orkupakkans með tilheyrandi viðræðum bæði innan EFTA og við ESB hófst 2009 og lauk þegar samkomulag lá fyrir 2016. Að þessu ferli hafa því komið þeir aðilar sem gegnt hafa embætti utanríkisráðherra og iðnaðar- eða atvinnuvegaráðherra á þessum tíma. Að ríkisstjórnum á þessu tímabili komu Samfylking, Vinstri-Græn, Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur. Í samningarviðræðum í aðdraganda innleiðingar virðist þó sem ekki hafi verið hreyft neinum mótmælum við upptöku gerðanna í EES samninginn eða krafist verulegra undanþága frá efni þeirra. Það er ekki fyrr en nú þegar til stendur að aflétta stjórnskipulegum fyrirvara að menn bera því við að hér sé mikil hætta á ferð. Það felst í EES samningnum að EFTA ríkin geta tilkynnt um stjórnskipulegan fyrirvara þegar ákvörðun er tekin í sameiginlegu EES nefndinni ef aðkoma Alþingis er nauðsynleg. Þetta á við þegar upptaka gerða kallar á breytingu á gildandi lögum. Hins vegar koma mál ekki til afgreiðslu í sameiginlegu EES nefndinni fyrr en fyrir liggur samkomulag um hvernig beri að standa að ákvörðun – bæði innan EFTA ríkjanna sem tala einni röddu í nefndinni og milli EFTA ríkjanna og ESB. Ekkert EFTA ríkjanna hefur til þessa neitað að aflétta stjórnskipulegum fyrirvara við ákvörðun sameiginlegu EES nefndarinnar, enda hafa ríkin talið sig bundin, hið minnsta pólitískt, af því samkomulagi sem er undanfari ákvörðunarinnar. Ef eitthvert EFTA ríkjanna neitar að aflétta stjórnskipulegum fyrirvara þá hefur sú ákvörðun áhrif á hin EFTA ríkin enda tekur ákvörðunin þá ekki gildi, gerðirnar standa utan EES réttarins. Augljóslega hefur það áhrif á hin EFTA ríkin sem fá þá ekki notið sameiginlegra reglna innri markaðarins hvað þetta snertir. Áhrifin á EES samstarfið er hins vegar ekki ljós – enda hefur ekkert EFTA ríkjanna til þessa fetað út í þessa óvissu. EES samningurinn kveður á um tiltekna málsmeðferð við lausn deilumála, þar þar á meðal heimild ESB til þess að taka úr sambandi þann viðauka samningsins sem um ræðir í heild eða hluta. En hér verður líka að horfast í augu við að slík neitun – sérstaklega ef hún byggir ekki á neinum raunverulegum hagsmunum eða sérstöðu – er tæplega uppbyggileg nálgun við EES samstarfið, hvort sem litið er til hins nauðsynlega samstarfs EFTA ríkjanna þriggja eða samstarf og samninga við ESB um hvernig eigi að taka gerðir upp í EES samninginn. Að hefja þá vegferð án ríkra hagsmuna, ígrundaðra röksemda og skýrra markmiða er ferð án fyrirheits.Höfundur er formaður Sterkara Íslands, samtaka áhugafólks um Evrópusamvinnu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir Skoðun Kennarinn sem hvarf Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber Skoðun Takk fyrir peninginn Inga Sæland Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þúsundir íbúða á glámbekk! Guðfinna Jóh. Guðmundsdóttir Skoðun Hið augljósa útlendingavandamál Hallþór Jökull Hákonarson Skoðun Kennir bara meira! Aðalheiður Marta Steindórsdóttir Skoðun Það er kominn tími á uppfærslu á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson Skoðun Af hverju Píratar? Daníel Þröstur Pálsson Skoðun Skoðun Skoðun Börnin okkar eru að deyja – hvernig bregst þjóðin við? Björk Jónsdóttir skrifar Skoðun Hin huldu rándýr í mannslíkömum sem skaða unga fólkið Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Hið augljósa útlendingavandamál Hallþór Jökull Hákonarson skrifar Skoðun Þúsundir íbúða á glámbekk! Guðfinna Jóh. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kennarinn sem hvarf Sigrún Birna Björnsdóttir Kaaber skrifar Skoðun 10 ára Heilbrigðisstofnun Suðurlands Díana Óskarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunavottun verði valkvæð en ekki skylda Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Kennir bara meira! Aðalheiður Marta Steindórsdóttir skrifar Skoðun Það er kominn tími á uppfærslu á Íslandi Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Af hverju Píratar? Daníel Þröstur Pálsson skrifar Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningar og knattspyrna Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir skrifar Skoðun Útlendingur eða innflytjandi? Paola Cardeans skrifar Skoðun Sýnum kennurum virðingu Angela Árnadóttir skrifar Skoðun Mælum með Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi okkar allra Alma Möller skrifar Skoðun Kjarabarátta kennara Þormóður Logi Björnsson skrifar Skoðun Algengt neyðartilfelli Marianne E. Klinke skrifar Skoðun Gervigreind, sýklar, atómsprengjur og allt þetta fína: Hugleiðing um bók eftir Mustafa Suleyman Atli Harðarson skrifar Skoðun Hrátt hakk og heimabakstur fyrir kosningarnar Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Förum varlega með heita vatnið okkar Stefnir Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreind: Óseðjandi orkuþörf og ósvífin bjartsýni Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Rammíslenskt Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Föðurlaus börn og fjölskyldusjúkdómurinn Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Kennarar eru alltaf í fríi Stein Olav Romslo skrifar Skoðun Við þurfum breytingar Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði erum við? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Nei, ég er ekki hamstur á hjóli Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Á undanförnum dögum hefur allt í einu sprottið fram mikil umræða um hinn svonefnda þriðja orkupakka. Hin nagandi óvissa af framtíðarþróun orkumála í Evrópusambandinu, hvað kunni að verða í fjórða og jafnvel fimmta orkupakkanum þegar þeir líta dagsins ljós, skapar að mati nokkurra málsmetandi manna svo alvarlega stöðu íslensks fullveldis að önnur viðfangsefni stjórnmálanna eru hjóm eitt. Því hvern varðar um komandi kjaraviðræður og stöðuna á vinnumarkaði, lækkun á gengi krónunnar og teikn um verðbólguskot að ónefndum húsnæðismálum þegar staðið er frammi fyrir þeirri staðreynd að ekki er hægt að fullyrða um hvert verið efnislegt inntak löggjafar sem ESB kann að setja í framtíðinni? Það hafa hins vegar ekki verið færð fyrir því nein sannfærandi rök að innleiðing þriðja orkupakkans feli í sér slíka klafa fyrir íslenska þjóð að ekki verði við unað. Innleiðingin felur ekki í sér fullveldisframsal sem er meira íþyngjandi eða eðlisólíkt því sem tveggja stoða kerfi EES samningsins byggir almennt á eða fordæmi eru fyrir. Efnislega eru reglurnar ekki íþyngjandi eða hættulegar íslenskum hagsmunum enda snúa þær fyrst og fremst að aukinni samkeppni og neytendavernd. Og eins og margoft hefur komið fram eru áhrifin afar takmörkuð á meðan landið er ekki tengt öðrum dreifikerfum fyrir raforku. Eina skýringin á upphlaupi þeirra sem nú krefjast þess að innleiðingunni verði hafnað hlýtur því að vera sú að hér sjái menn tækifæri til að setja EES samninginn í uppnám. Í þá vegferð fara menn ekki nema vera fúsir til þess að enda utan samningsins og stefna þar með öllum réttindum Íslendinga sem á samningnum byggja í hættu. Aðgangi fyrirtækja að innri markaðnum með vörur og þjónustu, möguleika fólks til að búsetja sig, nema og vinna hvar sem er í Evrópu. Þjóðinni hefur hins vegar ekki verið boðið í þessa óvissuferð með skýrum hætti, heldur hafa menn – gegn betri vitund – freistað þess að gera lítið úr hugsanlegum áhrifum á EES samstarfið. Við hljótum þó að krefjast þess að þeir sem vilja setja EES samstarfið í uppnám sýni þann heiðarleika að viðurkenna það. Hverjar eru staðreyndir málsins? Þriðji orkupakkinn samanstendur af nokkrum ESB gerðum er varða viðskipti með orku á innri markaðnum. Þar á meðal er reglugerð sem kemur á fót sjálfstæðri eftirlitsstofnun, ACER. Þessar gerðir tóku gildi innan ESB í september 2009. Hófst þá vinna hjá EFTA vegna fyrirhugaðrar upptöku gerðanna í EES-samninginn. Eins og venjulega kom þá til skoðunar hvort semja þyrfti um aðlögunartexta, sérstaklega í ljósi stofnunar hinnar nýju eftirlitsstofnunar, ACER. Niðurstaða þeirrar vinnu var í samræmi við meðhöndlun annarra sjálfstæðra eftirlitsstofnanna sem ESB hefur komið á fót. EFTA ríkjum skyldi tryggð full þátttaka í starfi ACER en formlegar valdheimildir veittar Eftirlitsstofnun EFTA í samræmi við tveggja stoða kerfi EES samningsins. Samkomulag á milli EFTA ríkjanna annars vegar og ESB hins vegar um þessa nálgun lá fyrir á árinu 2016. Í maí 2017 var svo tekin ákvörðun í sameiginlegu EES nefndinni um að gerðirnar yrðu hluti af EES samningnum en með svonefndum stjórnskipulegum fyrirvara af hálfu EFTA ríkjanna þriggja. Noregur tilkynnti um afléttingu fyrirvarans í apríl síðastliðnum en Liechtenstein í maí. Er því beðið eftir því að Ísland aflétti sínum fyrirvara til þess að ákvörðun sameiginlegu EES nefndarinnar taki gildi. Það liggur því fyrir að undirbúningur fyrir innleiðingu þriðja orkupakkans með tilheyrandi viðræðum bæði innan EFTA og við ESB hófst 2009 og lauk þegar samkomulag lá fyrir 2016. Að þessu ferli hafa því komið þeir aðilar sem gegnt hafa embætti utanríkisráðherra og iðnaðar- eða atvinnuvegaráðherra á þessum tíma. Að ríkisstjórnum á þessu tímabili komu Samfylking, Vinstri-Græn, Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur. Í samningarviðræðum í aðdraganda innleiðingar virðist þó sem ekki hafi verið hreyft neinum mótmælum við upptöku gerðanna í EES samninginn eða krafist verulegra undanþága frá efni þeirra. Það er ekki fyrr en nú þegar til stendur að aflétta stjórnskipulegum fyrirvara að menn bera því við að hér sé mikil hætta á ferð. Það felst í EES samningnum að EFTA ríkin geta tilkynnt um stjórnskipulegan fyrirvara þegar ákvörðun er tekin í sameiginlegu EES nefndinni ef aðkoma Alþingis er nauðsynleg. Þetta á við þegar upptaka gerða kallar á breytingu á gildandi lögum. Hins vegar koma mál ekki til afgreiðslu í sameiginlegu EES nefndinni fyrr en fyrir liggur samkomulag um hvernig beri að standa að ákvörðun – bæði innan EFTA ríkjanna sem tala einni röddu í nefndinni og milli EFTA ríkjanna og ESB. Ekkert EFTA ríkjanna hefur til þessa neitað að aflétta stjórnskipulegum fyrirvara við ákvörðun sameiginlegu EES nefndarinnar, enda hafa ríkin talið sig bundin, hið minnsta pólitískt, af því samkomulagi sem er undanfari ákvörðunarinnar. Ef eitthvert EFTA ríkjanna neitar að aflétta stjórnskipulegum fyrirvara þá hefur sú ákvörðun áhrif á hin EFTA ríkin enda tekur ákvörðunin þá ekki gildi, gerðirnar standa utan EES réttarins. Augljóslega hefur það áhrif á hin EFTA ríkin sem fá þá ekki notið sameiginlegra reglna innri markaðarins hvað þetta snertir. Áhrifin á EES samstarfið er hins vegar ekki ljós – enda hefur ekkert EFTA ríkjanna til þessa fetað út í þessa óvissu. EES samningurinn kveður á um tiltekna málsmeðferð við lausn deilumála, þar þar á meðal heimild ESB til þess að taka úr sambandi þann viðauka samningsins sem um ræðir í heild eða hluta. En hér verður líka að horfast í augu við að slík neitun – sérstaklega ef hún byggir ekki á neinum raunverulegum hagsmunum eða sérstöðu – er tæplega uppbyggileg nálgun við EES samstarfið, hvort sem litið er til hins nauðsynlega samstarfs EFTA ríkjanna þriggja eða samstarf og samninga við ESB um hvernig eigi að taka gerðir upp í EES samninginn. Að hefja þá vegferð án ríkra hagsmuna, ígrundaðra röksemda og skýrra markmiða er ferð án fyrirheits.Höfundur er formaður Sterkara Íslands, samtaka áhugafólks um Evrópusamvinnu.
Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Kallar veikleiki stjórnmálaflokkanna á þekkt andlit til liðsinnis? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Skoðun Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Gervigreind, sýklar, atómsprengjur og allt þetta fína: Hugleiðing um bók eftir Mustafa Suleyman Atli Harðarson skrifar
Ruglaðist Kristrún á flokkum, þegar hún fór í stjórnmál? - Það hefði verið einfaldara fyrir hana, að ganga strax í Framsókn, en að breyta Samfylkingunni í Framsókn Ole Anton Bieltvedt Skoðun