Tárin á bak við brosið, mátturinn í núinu Rúna Magnúsdóttir skrifar 22. apríl 2016 15:13 Ég ætla bara að játa það hér og nú, ég er forfallinn junkí. Ég er forfallinn, fljótfær og hugmyndaríkur frumkvöðull – slass – athafnakona með þráhyggju. Alveg frá því í æsku hef ég haft þessa undarlegu þrá að standa og falla með því sem ég geri. Þrá til að taka ábyrgð á mínum athöfnum, viðhorfum og oft á tíðum eigin fordómum. Þrá til að vera virt og viðurkennd kona í vestrænu samfélagi. Viljað taka þátt í leiðum sem geta bætt heiminn á einhvern máta. Í gegnum tíðina hef ég meðvitað neitað að hlusta á efasemdaraddir í kringum mig, hundsað athugasemdir fólks sem hefur einfaldlega viljað gefa mér góð ráð. Hvað þá að ég hafi leyft mér að hlusta á efasemda niðurbrjótandi röddina inni í mér, ó nei. Þar sem mitt starf hefur snúist um að hjálpa fólki við að finna sinn X-factor og ná sínum draumum hef ég talið mér trú um að ég þurfi að djöflast áfram. Líkt og aðrir frumkvöðlar hef ég gengið í öll þau hugsanlegu störf sem þarf að framkvæma til að láta fyrirtækið mitt ganga. Búið til fyrirlestra, prógrömm, markaðsgögn, markaðssett, selt, skrifað út reikninga og rukkað. Já, ég hef bara bitið á jaxlinn, brosað í gegnum tárin og þrammað áfram veginn, eins og jarðýta. Ég er jú forfallinn, fljótfær, hugmyndaríkur frumkvöðull sem þráir að eiga þátt í að breyta heiminum, ekki satt? Þegar samferðafólkið spyr mig á förnum vegi þessara klassísku íslensku spurningar: „Hvernig gengur? Brjálað að gera?“ þá svara ég oftast með einhverjum brandara, bæti við brosi og einhverjum jákvæðum, uppbyggilegum orðum. Á sama tíma langar röddinni innra með mér í raun að öskra og leyfa tárunum að streyma fram vegna áratuga rússíbanareiðar. En nú finnst mér vera komið nóg. Í dag er síðasti vetrardagur. Um leið og ég kveð þennan vetur ætla ég að kveðja mínar eigin klisjur og henda þessari uppsettu fullkomnu mynd af því hvað það er að vera frumkvöðull beint í ruslið. Ég ætla að taka á móti sumrinu með því að gefa mér leyfi til að taka niður varnirnar, vera mennsk, leyfa mér að sýna óhindraða væntumþykju og virðingu til annarra og treysta því að í núinu gerast kraftaverkin. Viltu vera memm?Pistillinn birtist fyrst í Markaðnum, 20. apríl 2016. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Halldór 01.06.2024 Halldór Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs Michael Jordan (Höllu Hrund Logadóttur) Óskar Arnarson skrifar Skoðun Ástæður til að kjósa Jón Gnarr Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson skrifar Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Bónaður brjóstkassi og barnaafmæli Þorbjörg Marínósdóttir skrifar Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Hæfasti einstaklingurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Verðmætin og sköpunarkraftur sá sem í mannauð okkar býr Pétur Már Halldórsson skrifar Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson skrifar Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson skrifar Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Ég ætla bara að játa það hér og nú, ég er forfallinn junkí. Ég er forfallinn, fljótfær og hugmyndaríkur frumkvöðull – slass – athafnakona með þráhyggju. Alveg frá því í æsku hef ég haft þessa undarlegu þrá að standa og falla með því sem ég geri. Þrá til að taka ábyrgð á mínum athöfnum, viðhorfum og oft á tíðum eigin fordómum. Þrá til að vera virt og viðurkennd kona í vestrænu samfélagi. Viljað taka þátt í leiðum sem geta bætt heiminn á einhvern máta. Í gegnum tíðina hef ég meðvitað neitað að hlusta á efasemdaraddir í kringum mig, hundsað athugasemdir fólks sem hefur einfaldlega viljað gefa mér góð ráð. Hvað þá að ég hafi leyft mér að hlusta á efasemda niðurbrjótandi röddina inni í mér, ó nei. Þar sem mitt starf hefur snúist um að hjálpa fólki við að finna sinn X-factor og ná sínum draumum hef ég talið mér trú um að ég þurfi að djöflast áfram. Líkt og aðrir frumkvöðlar hef ég gengið í öll þau hugsanlegu störf sem þarf að framkvæma til að láta fyrirtækið mitt ganga. Búið til fyrirlestra, prógrömm, markaðsgögn, markaðssett, selt, skrifað út reikninga og rukkað. Já, ég hef bara bitið á jaxlinn, brosað í gegnum tárin og þrammað áfram veginn, eins og jarðýta. Ég er jú forfallinn, fljótfær, hugmyndaríkur frumkvöðull sem þráir að eiga þátt í að breyta heiminum, ekki satt? Þegar samferðafólkið spyr mig á förnum vegi þessara klassísku íslensku spurningar: „Hvernig gengur? Brjálað að gera?“ þá svara ég oftast með einhverjum brandara, bæti við brosi og einhverjum jákvæðum, uppbyggilegum orðum. Á sama tíma langar röddinni innra með mér í raun að öskra og leyfa tárunum að streyma fram vegna áratuga rússíbanareiðar. En nú finnst mér vera komið nóg. Í dag er síðasti vetrardagur. Um leið og ég kveð þennan vetur ætla ég að kveðja mínar eigin klisjur og henda þessari uppsettu fullkomnu mynd af því hvað það er að vera frumkvöðull beint í ruslið. Ég ætla að taka á móti sumrinu með því að gefa mér leyfi til að taka niður varnirnar, vera mennsk, leyfa mér að sýna óhindraða væntumþykju og virðingu til annarra og treysta því að í núinu gerast kraftaverkin. Viltu vera memm?Pistillinn birtist fyrst í Markaðnum, 20. apríl 2016.